Partijvoorzitter van Forum voor Democratie (FVD) Thierry Baudet spreekt in Gent voor het KVHV. De Nederlandse auteur en parlementslid heeft het onder meer over de atomisering van de samenleving, over de gevolgen van globalisme en massamigratie en over de slinkse manieren waarop de staat steeds meer controle probeert te krijgen over onze levens.
“Jullie zijn mede-Nederlanders en ik vind het één van de grootste tragediën van de wereldgeschiedenis dat ons volk gescheiden is door het Wener Congres en de nasleep daarvan…”
Ook al is het pas november, toch slaat de Kerstgekte overal reeds toe. Een Australisch winkelparadijs wou er zich wel heel religievervagend vanaf maken door iedereen, van eender welke religieuze pluimage, fijne feestdagen te wensen door vooral het woord ‘kerstmis” niet te moeten gebruiken. Na protest werden de nietszeggende, en vooral laffe, wensen ingetrokken.
Het Vlaams Belang hield zondag in Gent haar derde inhoudelijk congres ‘Vlaanderen Vlaams’ waar honderd voorstellen rond migratie werden gelanceerd. Enkele van de opvallendste voorstellen daarbij zijn het verplichten van gemeenschapsdienst voor asielzoekers, het optrekken van de inkomensvereisten voor gezinshereniging en de heropening van gesloten terugkeercentra voor gezinnen. “We beperken ons niet tot de analyse dat het beleid op elk vlak faalt”, zegt voorzitter Tom Van Grieken. “We schuiven haalbare oplossingen naar voor die tonen dat het anders kan en moet. Wie denkt dat het behoud van onze welvaart los staat van de migratiecrisis, die dwaalt.”
“Groot zijt Gij, Heer en ten zeerste lovenswaardig… want Gij hebt ons gemaakt naar U, en rusteloos blijft ons hart totdat het zijn rust vindt in U“. Zo schrijft Augustinus rond 400 in zijn “Belijdenissen” (1). Hiermee verwoordt hij op schitterende wijze de tweede eigenschap van ons mens-zijn en zijn bekering is hiervan een merkwaardige illustratie.
Aurelius Augustinus werd in 354 in Thagaste (Numidië, het huidige Souk-Ahras in Algiers) geboren uit een heidense vader, Patricius, en een zeer vrome christelijke moeder, Monica. Hij streefde een academische loopbaan na om “redenaar” te worden, d.w.z. meester in de Latijnse taal en de klassieke literatuur. Op 19-jarige leeftijd was hij reeds “retoricus” in Thagaste, een jaar later in de hoofdstad Carthago, en tegen 383 was hij een goedbetaalde, naar eigen zeggen, “woordkunstenaar” in Rome. Intussen leefde hij met een meisje van de straat, waarmee hij 15 jaar samenwoonde, en met wie hij in 371 een zoon kreeg, Adeodatus, een zeer begaafde jongen die in 390 stierf. Hij was zeer ingenomen met zijn carrière en tevens hartstochtelijk gehecht aan zijn vriendin, al heeft hij het christelijk geloof van zijn moeder nooit helemaal afgezworen. Wel was hij overtuigd dat de Bijbelse verhalen en het christelijk geloof slechts sprookjes waren voor oude vrouwen. Zelf was hij meer geïnteresseerd in het manicheïsme, gesticht door Mani (+ 277), die twee eeuwige principes aanvaardde: een goede en een kwade macht. Negen jaar lang bleef het manicheïsme voor Augustinus zijn “gnosis”, hoewel hij er ook nooit een vurige verdediger van werd. Hij bleef verlangen naar de zuivere waarheid en werd daardoor steeds meer teleurgesteld door de gezaghebbende leraars van het manicheïsme, deze “beminnelijke nietsnutten“. God, schepping, oordeel, onsterfelijkheid… alles was voor hem één grote verwarring en het leven met zijn vrome moeder, die erg bezorgd was over zijn onstuimig gedrag, werd ondraaglijk. Door een list wist hij in 384 aan haar te ontsnappen en nam ’s nachts een boot vanuit Rome naar het noorden, naar Milaan, de stad van de keizer. Zijn moeder kwam hem echter achterna. Ondertussen begon Augustinus bekend te worden en zijn moeder wilde nu een fatsoenlijk en waardig huwelijk voor hem regelen. Uiteindelijk stemde hij er mee in en stuurde zijn vriendin terug naar Afrika: “Intussen vermenigvuldigden zich mijn zonden. De vrouw met wie ik samenleefde, was van mijn zijde weggerukt, omdat ze als een beletsel gold voor een huwelijk, en op de plek waar mijn hart aan haar had gehangen, was het stukgetrokken en verwond en bleef het maar bloeden… De wonde, mij toegebracht door de scheiding van die eerste vrouw, genas ook niet eens, maar na heftig gloeien en steken, bleef ze etterend voortduren…” (Belijdenissen VI, XV, 25). Maar kort daarna, nam hij toch weer een ander meisje. Aan een vriend bekende hij dat hij niet kon begrijpen hoe iemand kan leven zonder een seksuele relatie met een vrouw. Toevallig zag hij op straat een bedelaar lachen en besefte dat deze man zorgeloze vreugde genoot terwijl hij, verscheurd door lust, zijn ongelukkig leven in droefheid voortsleepte. In Milaan moest hij onder meer een lofrede uitspreken op keizer Valentinus II. Met de grootste welsprekendheid vertelde hij de grofste leugens en genoot er zelf van: “in deze toespraak vertelde ik meer leugens dan waarheid, en door te liegen won ik de gunst van de toehoorders, die wisten dat ik loog” (VI, VI, 9).
In Milaan was bisschop Ambrosius (+ 397) de grote autoriteit, en Augustinus ging naar de kathedraal om naar zijn preken te luisteren. De woorden van deze bisschop, samen met de liturgie en de psalmen, raakten zijn hart.
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan
Geleidelijk ontdekte hij het christelijk geloof en de katholieke Kerk. Hoewel hij geen kans kreeg om met deze bisschop te spreken, vond zijn immense dorst naar waarheid en schoonheid hier eindelijk echte bevrediging. Een oude priester, Simplicius, raadde hem aan het Manicheïsme te verlaten en zich eerder te wenden tot de Griekse filosoof Plotinus (+ 270), stichter van het Neoplatonisme, en diens leerling Porphyrius (+ 301/5).
Migratie zet zware druk op Duitse linkse regering – Grünen liggen dwars
De Duitse linkse Ampel-regering (SPD, Grünen en FDP) wil de subsidies opschorten die ze tot hiertoe op zeer gulle manier betaalde aan organisaties die vluchtelingen op de Middellandse Zee redden. Dat meldde de Duitse krant Bild. In de Duitse federale begroting van 2023 stond een bedrag van 2 miljoen euro als subsidie voor caritatieve verenigingen die reddingen op zee organiseren. In de federale begroting voor 2024 staat dit bedrag niet meer vermeld.
Het gaat “niet om een vergetelheid”, aldus de Duitse kanselarij. Het was de Italiaanse Eerste Minister, Giorgia Meloni, die in een Open Brief aan de Duitse kanselier Olaf Scholz gewezen had op de financiering van verenigingen die blijven zorgen voor een ongekende migratiestroom. Scholz had zijn “verwondering” uitgesproken over het feit dat Duitsland dit soort verenigingen steunde. Op de Europese zomertop van 6 oktober in Granada in Spanje had Scholz laten verstaan dat hij niet warm loopt voor subsidies van deze aard en omvang.
De minister van Buitenlandse Zaken, Annalena Baerbock (Grünen) heeft op zondag 15 oktober naar aanleiding van het partijcongres van de Grünen in Weingarten laten verstaan dat de financiering van deze hulporganisaties in de Middellandse Zee met Duits belastinggeld in Duitsland zal worden verdergezet. Ook Ricarda Lang, medevoorzitster van de Grünen, verdedigde op hetzelfde congres met veel vuur de verdere subsidiëring van het redden van illegalen op de Middellandse Zee.
Lang ziet geen probleem in het verder ophalen van illegalen op zee, want “het behoort net tot onze Europese culturele verworvenheden”. Annalena Baerbock, minister van Buitenlandse Zaken, gaat in confrontatiemodus tegen haar eigen kanselier Olaf Scholz (SPD) en stelde dat “deze subsidies eveneens voorzien zijn voor de jaren 2024 tot en met 2026, met kredieten waarvoor we nu al in de federale Bundestag engagement hebben genomen”. De Grünen spartelen dus tegen.
Ook in Duitsland hollen de Grünen tegen hoog tempo naar de electorale irrelevantie. Zien de academische elites die de links ecologische partij leiden dan het aanzuigeffect niet van dergelijke subsidies? Merken ze niet dat juist door hun links beleid de acceptatiegraad bij Duitsers voor migranten steeds kleiner wordt?
In 2004 duwde Verhofstadt het vreemdelingenstemrecht door onze strot. De Vlamingen reageerden met een massale stem op Vlaams Blok. We werden de grootste partij, maar toch werden we buitenspel gezet door het kartel CD&V/N-VA. Met onze studentenvereniging KVHV bemande ik toen als jonge militant een stand op het congres van Vlaams Blok. Geestige beelden uit de documentaire ‘Vlaamse choc’* om nog terug te zien.
20 jaar later staan we opnieuw voor een historische verkiezing. In 2024 hebben we een unieke kans. Deze keer sta ik niet in de rol als jonge militant, maar als lijsttrekker voor het Europees Parlement.
Ons land gaat de afgrond in. Als we zo verder doen, worden we minderheid in eigen land. Sommigen vragen zich af of het al niet te laat is. Aan die mensen heb ik een duidelijke boodschap. Het is pas te laat als wij het opgeven. En wij zijn geen opgevers. Want dit is ons land, en we gaan het samen terugnemen. Onze overwinning zal echter nog veel groter moeten zijn dan in 2004. Elke stem telt. Elke stem maakt verschil. Enkel met een werkelijk massale stem op Vlaams Belang nemen wij ons land terug.
En dan is het aan ons!
Tom Vandendriessche, EU-parlementslid Vlaams Belang
*Vlaamse Choc: een reeks die u op YouTube kan terug vinden.
Enkele afleveringen – commentaar overbodig, menen wij, “Non, non, rien n’a changé…”
Officieel: Eén “vluchteling” kost meer dan een Duitse gepensioneerde krijgt na 45 jaar werken
Hendrik Wüst, minister-president van Noordrijn-Westfalen, onthulde angstaanjagende cijfers die tot nu toe zoveel mogelijk verborgen werden gehouden.
Onbedoelde openbaarmaking – Het forfaitaire bedrag van 7.500 euro per “vluchteling” dat op de Conferentie van minister-presidenten werd aangeboden om de kosten te verdelen, was namelijk te laag voor de deelstaten. En dan legde Wüst het magische getal op tafel: elke “vluchteling” kost de belastingbetaler eigenlijk 20.000 euro – per jaar.
Geld vloeit vooral naar asielindustrie – Omgerekend moet de Duitse belastingbetaler 1.666 euro per maand per asielzoeker betalen.
Het geld vloeit echter vooral naar de zogenaamde asielindustrie, d.w.z. de zakken van de velen die leven van vluchtelingenbeheer: zorgverleners, maatschappelijk werkers, accommodatieverschaffers en beveiligingsdienstverleners zullen waarschijnlijk de meerderheid in hun zak steken. De alleenstaande “vluchteling” zelf ontvangt slechts een klein bedrag van de 1.666 euro, namelijk momenteel 410 euro per maand.
Aanzienlijke stijging in januari – Na 18 maanden heeft elke asielzoeker dan recht op de burgertoeslag, d.w.z. 502 euro per maand; dit is ook ver verwijderd van de 1.666 euro per maand die Wüst noemde. De burgertoeslag gaat op 1 januari 2024 met twaalf procent omhoog, waardoor de kosten zullen stijgen, vooral omdat bijna geen enkele asielzoeker het land meer verlaat en bijgevolg veel langer dan 18 maanden in Duitsland blijft, bij voorkeur voor de rest van zijn leven.
Meer dan gepensioneerden en mensen met een minimumloon – Dit betekent dat de kosten per “vluchteling” hoger zijn dan het gemiddelde pensioen in de Bondsrepubliek Duitsland. Na 45 jaar bijdragen is dat 1.543 euro per maand, en slechts 1.323 euro per maand voor vrouwen.
Maar ook voor de werknemers ziet het er niet goed uit: een enkele voltijdse werknemer die het minimumloon verdient, gaat uiteindelijk naar huis met 100 euro minder dan een ‘vluchteling’ kost, namelijk 1.505 euro. Om een “vluchteling” te financieren is echter de inkomstenbelasting van twaalf minimumloners vereist.
