In 42 seconden legt deze voormalige hoge officier van de Duitse Bundeswehr uit waarom Poetin Oekraïne binnen gevallen is.
“… De VSA en de EU hebben hoog spel gespeeld door hun NAVO-uitbreiding richting oosten, zijn Rusland steeds dichterbij gekomen… 17 jaar lang heeft Poetin gezegd waar voor hem de rode lijn is: de Amerikaanse hegemonie aanvaarden of niet.”
En hij verduidelijkt:
.”.. De NAVO wordt door de VSA gedomineerd. En in dit geval, de trek naar het oosten, hebben de VSA de voorwaartsrichting bepaald en niet de andere staten van de EU. Eens dat deze ongelukkige oorlog voorbij is, moet de NAVO zich bescheidener opstellen. We moeten terug een manier vinden om overeen te komen. Gelooft u nu echt dat deze oorlog kan beëindigd worden zonder dat Oekraïne een neutrale staat geworden is? Dàt kan ik niet geloven. Ergens moet er een belangencompromis gevonden worden, zo niet, is er geen vrede. Er moet een compromis tussen de Amerikaanse en Russische belangen gevonden worden en de Amerikaanse zijn voor het grootste gedeelte identiek aan deze van de NAVO. De NAVO heeft tijdens deze crisis een samenhang gevonden, maar is in details, zoals in het verleden, verdeeld.
… De enen willen een no-fly zone boven Oekraïne, de anderen willen (oude) vliegtuigen leveren in ruil voor nieuwe Amerikaanse… daarmee zijn niet alleen wij bij de oorlog betrokken maar ook de VSA… De VSA zijn te slim om zich in zoiets te mengen…
… De VSA zullen niet naar hun laatste middel, de atoomwapens, grijpen… evenmin de Russen… Ze zullen de Russen en Oekraïeners zo lang laten knoeien tot de oorlog beslist is en daarom noem ik deze oorlog een plaatsvervangende oorlog… “(proxy war)
Dat het Kremlin een bepaalde strategie toepast is een gegeven dat niet in de propaganda-oorlog past. Waarmee we niet willen stellen dat er aan de Russische kant geen of nauwelijks verliezen zijn. We kennen uiteraard de stand – materiaal en mensenlevens – niet, maar kunnen moeilijk geloven dat het kille-bedachtzame Rusland zó onbesuisd te werk zou gaan als er dagelijks bij de mediaredacties getoeterd wordt. Veronderstellingen, gissingen worden als waarheden, als feiten, verkondigd.
Als je probeert de gebeurtenissen en militaire bewegingen te volgen, dan zie je op een kaart, naargelang de invalshoek, verschillende bevrijde of bezette – ook naargelang de invalshoek – regio’s en plaatsen. Zelfs van het aangeboden beeldmateriaal kan je niet zeker zijn. Von Münchhausens kogelvlucht richting Rusland of Bollywood aan de Dnjepr. We zijn geen analisten of oorlogsprofessoren. We waren echter niet blind voor het feit dat Rusland zich niet alleen tot aan zijn westerse deur door de NAVO bedreigd zag, maar ook dat de toegang tot de zeeën quasi afgesloten werd. De noordelijke IJszee was nog de enige overblijvende vrije waterweg, die echter bij een strenge winter maandenlang kan dichtvriezen. Vandaar het belang van Sebastopol op de Krim, van de havensteden Mariupol, Cherson, Odessa en – in het verlengde – van Tartous in Syrië.
Het komt de objectiviteit niet ten goede dat Russische mediakanalen afgesneden werden. Zowel op tv als op het internet. In de plaats werd tv-kijkend Vlaanderen verrijkt met de tv-zender “Ukrainia24”. Waarschijnlijk om de vluchtelingendorpen te plezieren. De Oekraïense regering heeft trouwens in haar wijsheid beslist om alle mediakanalen, die van ver of dichtbij met de oppositie te maken hebben, te censureren. Zelensky heeft intussen het stadium van zaligverklaring-bij-leven bereikt; telkens er een bericht of vermoeden van een geplande aanslag opduikt, stijgt zijn gehalte op de schaal van het martelarendom.
Ergens hebben we best wel medelijden met die man. Zou hij niet af en toe met weemoed terugdenken aan zijn onbekommerde carrière als komisch acteur? In die gestalte had hij nu veilig en wel ergens aan het strand van Haïfa de Oekraïense gebeurtenissen kunnen afwachten. Tenslotte is hij financieel niet aangewezen op het staatssalaris van een president.
Achter Oekraïne’s public relations zit een leger van buitenlandse politieke strategie-tekenaars, Washington DC lobbyïsten en een medianetwerk verbonden aan veiligheidsdiensten.
De Oekraïense propagandastrategie werd bewierookt door een NAVO-commandant in de Washington Post: “They are really excellent in stratcom — media, infoops, and also psy-ops.” In verstaanbaar Nederlands: “Ze zijn verdomme goed in de boel te belazeren!”
Washington Post concludeerde: “Western officials say that while they cannot independently verify much of the information that Kyiv puts out about the evolving battlefield situation, including casualty figures for both sides, it nonetheless represents highly effective stratcom.” Ned. vert.: “Westerse overheden zeggen dat ondanks de onmogelijkheid onafhankelijke informatie over de evolutie op het strijdtoneel door Kiev te kunnen nagaan – inbegrepen slachtoffers aan beide kanten – vertegenwoordigt het desalniettemin een hoogst effectieve stratcom*.” Klik hier voor uitgebreide (Engelse) achtergrondinformatie.
Waarmee meteen ook het Oekraïense corruptiegehalte verklaard wordt.
Moeten we onderstaand videobericht nu als hoopgevend bekijken? Volgens de Russische legerleiding is de eerste fase van de “speciale operatie” afgewerkt. De luchtmacht- en marinedoelwitten in Oekraïne zouden bijna helemaal vernietigd zijn. Zelensky stelt daar tegenover dat zijn land Rusland een krachtige slag heeft toegebracht. De slachtoffercijfers lopen nogal uiteen: volgens Rusland stierven er 1351 Russische militairen. Oekraïne beweert er 16.000 uitgeschakeld te hebben. Rusland zou 5043 ton humanitaire hulp verdeeld te hebben (zie voorbeeldvideo in Gorsk). Oekraïne stelt dat het 18 humanitaire vluchtroutes mogelijk heeft gemaakt. Iets wat alleen kan in samenspraak met Rusland. Ca. 420.000 Oekraïners zouden in Rusland een veilig onderkomen gevonden hebben.
De Russische legerleiding heeft het over de afwerking van een eerste fase… hoeveel fases zouden er voorzien zijn?
In Gorsk, een klein plaatsje op ca. 198 km ten NO van Kiev, deelt het Russische leger humanitaire hulp uit: voedselpakketten en medicijnen:
https://youtu.be/7fOsIY9ioQQ
*Stratcom: Strategische Communicatie. Informatie volgens het motto “het doel heiligt de middelen”. Hoeft niet per se waar te zijn.
Opeenvolgende VSA-presidenten pralen maar al te graag met de geschenkverpakking van de VSA en benadrukken steeds weer hoe blij we moeten zijn met hun leidersrol die vooral te wijten is aan hun bijzondere verhevenheid, een quasi heiligenstatus onder ‘s werelds naties. Eén ding staat vast: deemoed zit niet vervat in de superioriteitsbijbel der VSA.
“Wij toonden een offerbereidheid van ons bloed en geld door ons in te zetten niet alleen voor onze eigen kleine zelfbelangen, maar voor de belangen van iedereen.”
Wij durven een behoorlijk aantal vraagtekens te plaatsen bij de belangeloosheid der VSA-acties wereldwijd. In de video wordt het heiligenstatus der VSA als volgt uit de doeken gedaan – we geven een licht ingekorte vertaling met de hoofdpunten:
Het uitgangspunt dat de VSA in wezen en aard anders zijn, of zelfs uniek, in vergelijking met andere landen, wordt dikwijls beschreven als het Amerikaans exceptionalisme. En dat idee maakt diep geworteld deel uit van de Amerikaanse politieke cultuur. De term wordt door politieke onderzoekers op verschillende manieren gebruikt.
Ten eerste om het unieke historisch traject te tekenen als land. In tegenstelling tot Europa en Azië zijn de VSA een relatief jonge natie. De uitdrukking Amerikaans exceptionalisme wordt soms in deze betekenis gebruikt. In vergelijking met Europese westerse landen zou men accurater kunnen spreken van het Amerikaanse “anders zijn” of de uniekheid.
Het tweede gebruik van Amerikaans exeptionalisme is een gevolg van het eerste. Als het voorgaande laat vermoeden dat de VSA gevormd werden door unieke historische factoren, die de VSA politieke en economische geschiedenis anders maakte dan deze van andere landen, dan suggereert het tweede gebruik dat het historische patroon de VSA niet slechts anders, maar zelfs superieur maakte.
Dit gevoel van Amerikaanse superioriteit is dicht verweven met een nationalistische visie der VSA, dat het zich hierdoor in een unieke positie plaatst om uit te breiden en hun systeem over heel de wereld te doen verspreiden. Dit was de visie van Amerikaanse superioriteit dat onder het logo Manifest Destiny toeliet dat de VSA naar het westen uitbreidde in de 19de eeuw, het grondgebied van de Indianen bezette en inpalmde, later Alaska opkocht, Hawaï inlijfde en Guam, Puerto Rico en de Filippijnen onder VSA controle bracht na de Spaans-Amerikaanse oorlog.
Omwille van het verband tussen de visie van Amerikaans exceptionionalisme en Amerikaanse uitbreiding, zou men deze visie ook het “imperiale Amerikaans exceptionalisme” kunnen noemen. Deze visie wordt ook vandaag nog gehanteerd; ongelovigen kunnen zich laten overtuigen door Dick & Liz Chiney’s boek “Exceptional. Why the world needs a powerful America” te lezen. Zij stellen de VSA voor als de machtigste, de beste en de meest eerbare natie in de geschiedenis van de mensheid… kortom: de meest exceptionele natie… Lincoln stelde zelfs: “Wij (de VSA) zijn de laatste, beste hoop van de aarde… nodig voor het bewaren en vooruit stuwen van de vrede…”
Dit gevoel dat de VSA een speciaal land is met unieke, misschien zelfs door God gegeven verantwoordelijkheden om de wereld te scheppen naar het eigen beeld is een diep (zelfs dikwijls zeer nadrukkelijk) deel van de Amerikaanse visie van zichzelf. Denk daarbij aan alle actiefilmen in dewelke Amerikaanse helden de wereld verdedigen tegen buitenaardse invasies, terroristische dreigingen, atoomoorlogen of andere vormen van Armageddon. In de film Independence Day vindt de zgz. president dat 4 juli, de Amerikaanse nationale feestdag, dé globale feestdag moet worden. En in die lijn zijn er talrijke filmen gedraaid.
Meer praktisch zijn de opiniepeilingen. Het Pew Research Center houdt regelmatig bevragingen bij de Amerikaanse bevolking over de rol van de VSA in de wereld. En dan komt er aan het licht van ca. 1/4 der Amerikanen vindt dat de VSA bóven alle andere landen van de wereld staat. 1/2 vindt dat de VSA één der grootste (in Trumps betekenis van “greatest”) landen ter wereld zijn. Minder dan 1/4 vindt dat er andere landen bestaan die beter zijn dan de VSA. Er is een lichte tendens naar een meer realistisch inzicht. Vooral bij het jongere segment van de bevolking.
De derde betekenis van het Amerikaanse exceptionalisme neigt eerder naar de positie van de VSA in het internationale systeem. Valery Giscard d’Estaing had in de zestiger jaren kritiek op de “Amerikaanse grenzeloze voordelen”. Meer specifiek over de Amerikaanse dollar als ‘s werelds reserve munteenheid, die toelaat talrijke handelsregels te omzeilen, waardoor handelspartners in het nadeel waren. De kritiek zat echter veel dieper. Het bevat de instelling dat de VSA zichzelf ziet als een uitzondering op de internationale regels. Soms volgen de VSA de beslissingen van de VN of het Int’l Hof van Justitie, en soms zullen de VSA deze gewoon negeren. De VSA zullen soms samenwerken met andere landen en soms ook niet, gaan liever cavalier seul. Dit is de derde en wellicht de meest uitdrukkelijke vorm van het Amerikaans exceptionalisme. “Normale gang van zaken” : uitzonderingen voor de VSA van de regels van het internationale systeem, vertrekkend vanuit de visie dat de VSA een uniek verleden hebben en een speciale, belangrijke rol in de wereld te spelen hebben, een visie die zowel door politiek links als rechts gedragen wordt.
Citaat van Madeleine Albright:
“We zijn de onmisbare natie. Wij staan rechtop en zien verder dan andere naties.”
Het is een steeds wederkerend thema bij presidenten, zoals bv. Trump, Reagan, Obama, JFK, Bush. … De VSA zijn het rijk van de vrijheid, de stralende stad op de heuvel, de laatste, beste hoop voor de aarde én de leiding van de vrije wereld. Dergelijke visies suggereren dat de VSA’s lotsbestemming en voorziene positieve rol op ‘s werelds toneel een voor de hand liggend gegeven is…
Een mythe? Slechts ingegeven door machtshonger? Zijn de VSA navelstaarders? Door de Amerikaanse ingesteldheid wordt het begrip voor anderen moeilijk. Moeilijk om te begrijpen dat anderen minder enthousiast zijn over de VSA dominantie. Moeilijk om met de Amerikaanse twee maten en gewichtenpolitiek, geïnspireerd door hun exceptionaliteitsgevoel, om te gaan en het gewoon hypocriet vinden. Of het nu om nucleaire wapens, omgaan met internationale wetten, de balk in eigen oog niet te willen zien.
Afsluitend: ironisch gezien zou de VSA buitenlandse politiek effectiever zijn als de VSA zich zouden losmaken van hun eigen superioriteits- en deugdzaamheidsovertuiging. En ermee zouden ophouden iedereen deze op te dringen en te bestraffen bij weigering deze te aanvaarden.
Madeleine Albright is naar verluidt overleden. Dat zij moge rusten in vrede. Iets wat zij tegenstanders – politieke en religieuze – niet gunde. Als westerse politici het woord“oorlogsmisdadiger” in de mond nemen, dan mogen ze toch ook eens in het eigen exceptionalistisch hart kijken.
Stahl vraagt:
“We have heard that half a million (Iraqi) children have died. I mean, that is more children than died in Hiroshima, … and, hou know, is the price worth it?” (Ned.: We vernamen dat een half miljoen Iraakse gedood werden, dat is meer dan deze in Hiroshima. Was het dit waard?”)
Albright antwoordt:
“I think that is a very hard choice, but the price, we think, the price is worth it.” (Ned.: Ik vind dit een zeer moeilijke keuze, maar wij vinden dat het de prijs waard was.”)
Later kwam ze omwille van populariteitsredenen van haar partij heel even tot een andere conclusie. Ze was echt niet “amused”, toen de journalist bleef aandringen en doorvragen over het lot van Iraanse kinderen die moesten sterven omwille van de Amerikaanse sancties. Uiteindelijk kreeg hij een soortgelijk antwoord over hun lot. Iraakse, Iraanse kinderen… één pot nat.
Onze vraag: wat als het om joodse kinderen zou gegaan zijn, zouden zij ook de prijs waard geweest zijn?
VTM-programma Familie: Alle “moderne” thema’s komen erin aan bod: draagmoederschap, de regenboogpopulatie, vrouwenhandel, pleegkinderen, criminaliteit, drugsgebruik, euthanasie, vooringenomenheid en natuurlijk de bewierookte multicul.
Wie als marsmannetje op aarde landt, enkele Familie-afleveringen bekijkt, die zendt onmiddellijk een boodschap aan zijn thuisplaneet, dat ze hem dringend moeten komen oppikken!
Toevallig lazen we vanmorgen bij het diagonaal bekijken van wat er zoal leeft in dit Vlaanderen, dat ons van dag tot dag vreemder voorkomt, dat de terugkeer van “Marie-Rose”, die voorheen al eens “weg”geschreven werd, een kort leven beschoren was. Ooit, lang geleden, werd ze in de fantasie der scenarioschrijvers al eens als “vermist of overleden” getypeerd, tot ze na lange tijd en een relatie rijker, teruggevonden werd ergens, aangespoeld op een strand lijdend aan geheugenverlies, gerehabiliteerd werd tot ze in de gevangenis belandde. Ook een manier om onzichtbaar te worden in een tv-reeks.
Maar nu zou haar vertrek definitief zijn:
“Waarom VTM de beslissing nam om zo drastisch in te grijpen is onduidelijk, al vertelt Martine Jonckheere in Primo wel dat er al langer het gerucht de ronde deed dat Familie meer moest inspelen op het multiculturele…”
“Meer inspelen op het multiculturele“.. Nóg méér! Na de reclameblokken met in quasi elk reclamefilmpje een gewenste afspiegeling van de maatschappij met een pallet van kleurschakeringen, gaande van koffie-verkeerd tot zwart-zonder-suiker. Liefst met schattige mulatkindjes, gemengde ouderparen en opvallend veel kapsels met kroeshaar. Mogen we aub nog één programma kunnen bekijken zonder dat de zedenprekers onze ogen en oren belasten met schuldgevoelens en onze slaap verpesten met een toekomstbeeld dat er alles behalve roos uitziet voor onze (klein)kinderen?
Met ingesloten filmpje schakelen we naar een hoger niveau, vèr verwijderd van het b.g. tv-programma. We laten nog even de vermoorde Pim Fortuyn aan het woord. Een citaat: “Ik wil niet aan het kruis eindigen…” Laat dat nu net gebeurd zijn omdat hij zijn mening gaf over de heilige huisjes der multicul. En het werd ook het lot van Theo van Gogh, die in dit fragment de vragen stelt aan Pim. Een memorabel gesprek!… en laat het tevens een les wezen voor de mossel-noch-vis uitspraken der bange blanke politici, die zich zelfs al willen indekken vooraleer een halfslachtig gevormd idee of opinie “hou me tegen of…” geuit wordt… Vrijheid van Meningsuiting??? Vergane glorie!
Komt het nog goed tussen Wall Street en Pfizer & Moderna?
Edward Dowd was vroeger managing director bij BlackRock – van 2002 tot 2012 – en liet BlackRock binnen een periode van 10 jaar groeien van $ 2 miljard $ naar $ 14 miljard.
In een interview met Naomi Wolf van Daily Clout gaf voormalig BlackRock investeringsconsulent Edward Dowd uitleg waarom investeerders de aandelen der covid-19 vaccinsproducenten afstoten. Ze stelde Dowd hem als volgt voor:
“Hij is een buitengewoon moedige en goed geïnformeerde klokkenluider , die het brede publiek uitleg wil geven waarom Pfizer naar zijn mening bedrog gepleegd heeft.”
Dowd beschreef hoe zijn initiële behoedzaamheid t.o.v. het experimentele covid-vaccin hem ertoe dreef de klinische proeven van Pfizer na te gaan. We laten Dowd aan het woord:
“Ik vernam van een vriend in de biotech-industrie dat Pfizer het eindpunt van de totale mortaliteit in de eerste studie niet nagegaan, resp. niet gepubliceerd heeft. De totale mortaliteit (eindcijfer overlijdens te wijten aan covid-19) is zoals de goudstandaard in elk medicijnenonderzoek bij de FDA (Food & Drugs Administration). Als men dit eindpunt niet bereikt, wordt het medicijn niet toegelaten.”
Toen de Big Pharma en de FDA (US Food & Drug Administration) niet bereid waren de onderzoeksgegevens over de veiligheid van de vaccins te publiceren werd Dowd nog sceptischer dan hij al was en zag zich gedwongen privaat en publiek kond te maken wat hij voor een groot bedrog hield:
“Ik trad nog meer naar buiten toen de FDA besloot de klinische gegevens 75 jaar lang te verbergen. Ik ben een investeerder – laat mij dus toe even te zeggen hoe ik over die wereld denk. Ik wacht er niet op dat men mij vertelt wat juist gebeurd is. Mijn opdracht was een analyse, een mozaïek en een investeringsthesis op te maken en na verloop van tijd zou blijken dat ik gelijk had.
Ik wacht er dus niet op dat de New York Times, het Wall Street Journal of de Washington Post mij iets mededelen. Want als dat gebeurt is de gelegenheid om geld te verdienen als gepasseerd. Toen ik dat merkte heb ik onmiddellijk “Bedrog” geschreeuwd want is ongeëvenaard dergelijke gegevens voor het publiek te verbergen.”
Telkens een “booster” – een zoveelste in de rij “bevrijdende prik” – goedgekeurd en op de wereld los gelaten wordt, stijgen de aandelen. Logisch toch dan men nu per se een vierde prik wil laten toedienen.
