Turkije is ermee begonnen geïmporteerd Russisch gas in roebels te betalen, bevestigde de Turkse energieminister Fatih Donmez op dinsdag. Dit werd in september overeen gekomen.
In een vraaggesprek met TRT Gaber stelde hij dat het aantal betalingen in lokale munt van energiefacturen de volgende maanden zal toenemen. Turkije probeert ook de handel in Turkse lira aan te moedigen.
Turkije is niet afkerig van Poetins voorstel om in Turkije een gas-knooppunt te bouwen. Donmez wil tegen het einde van het jaar een stappenplan opstellen en eventueel een internationale gasconferentie, voor verkopende en importerende landen organiseren.
Via het INSTC tracé (International North South Transport Corridor) moet de goederenstroom tussen Rusland, Iran en Indië afgewikkeld worden zonder dat deze kan gehinderd worden door ingrijpen in het Suezkanaal, de Bosporus of de Dardanellen. Een niet in te schatten belangrijk puzzelstukje in een geostrategische handelsroute. (zie kaart)
Daarbij worden waren bv. vanuit Rusland per schip over de Kaspische Zee naar Noord-Iran gebracht, van waar ze – overgeladen op treinen – naar het zuiden van het land aan de Perzische Golf vervoerd worden. Vervolgens worden ze daar gelost en geladen in schepen die naar de westkust van Indië varen.
Dit project werd in het jaar 2000 door Rusland, Indië en Iran in het leven geroepen. In 2002 volgde dan hierover een akkoord. Knooppunten zijn de Russische havenstad Astrachan aan de Kaspische Zee, de Iraanse haven van Bandar Anzali in het noorden en diens zuidelijke evenknie Bandar Abbas in het zuiden van Iran, vervolledigd door de Westindische havens Nhawa Sheva nabij Mumbai en Mundra, iets verder noordelijk.
En ja hoor, ondanks alle politieke en financiële achterhoedegevechten werden midden juni – zo berichtte India Shipping News* – de eerste goederen vanuit Rusland naar Indië vervoerd. Het ging nu nog om een bescheiden vracht: twee containers met houtlaminaat, die vanuit Sint Petersburg aan hun reis naar het verre Indië begonnen.
Het Noord-Zuid-tracé biedt de betrokken landen economische vooruitzichten. Zo wordt de reistijd tussen Rusland en Indië van ca. 40 dagen op ca. 25 dagen duidelijk ingekrompen, terwijl tegelijkertijd de gevaarlijke (in beslagnames, sancties e.d.), langere alternatieve routen door de Zwarte Zee, de Middellandse Zee, het Suezkanaal, de Rode Zee en de Indische Oceaan vermeden worden.
India Shipping News haalt de voorzitter van de unie der Indische exporteurs aan, die stelt dat volgens berekeningen de ingebruikname van het Noord-Zuid tracé ook de reistijd tussen Indië en de centraal-aziatische staten met 40% en de kosten met 30% kan doen verminderen.
Nog belangrijker dan de economische zijn de geostrategische voordelen die b.g. tracé biedt. Het maakt het voor Rusland mogelijk op regelmatige basis handel te voeren met de warme wereldzeeën waarbij zowel het Suez-kanaal als de riskante zeestraten van de Bosporus en de Dardanellen, die Erdogan met een vingerknip kan doen afsluiten, vermeden worden.
Vooral sinds het begin van de Oekraïne-oorlog en de daaruit vloeiende economische sancties is Rusland meer dan geïnteresseerd in een handelstracé dat buiten de lange arm van Washington valt. Langs dit tracé bevinden zich noch NAVO-lidstaten of VSA-bondgenoten. Iran, als geopolitieke rivaal der VSA, lijdt sinds jaar en dag onder de sancties die de VSA opgelegd hebben.
Geostrategisch is dit tracé ook goud waard voor de eurazïatische integratie van het Chinese infrastructuurproject – de Nieuwe Zijderoute – of als instrument van de BRICS-landen, waarvan zowel Rusland als Indië deel uitmaken en waarin Iran ook geïnteresseerd is.
De versterkte samenwerking van Indië met Rusland geeft het tracé een bijkomende betekenis: New Delhi blijft Russische energie grondstoffen en wapens kopen en is wegens de VSA-sancties ook op de neutralere Iran-route aangewezen.
Poetin heeft nog lang niet zijn laatste zet gespeeld op het geopolitieke schaakspel.
“… Maar de aap komt uit de mouw op pagina 54 van dezelfde nota, (“Dispatchable capacities are needed to cover sustained periods of low RES*) waar geponeerd wordt dat er behoefte blijft – alleen voor België al- aan een back up van niet minder dan 7.5-15 GW (!!) om de intermittentie van de zon en wind te ondervangen. Maar ook bij voorbeeld een back up van 40-70GW voor Duitsland is nodig. Een capaciteit van 15 GW is te vergelijken met de huidige som van de kerncentrales en de gascentrales voor België.
Dat wil dus zeggen dat we miljarden zullen investeren in wind en zonne-energie maar dat we eigenlijk een tweede back up systeem nodig hebben om 24/7 de bevoorrading van elektriciteit te waarborgen.
Wie houdt men dan eigenlijk voor de gek als men beweert dat we dringend moeten overschakelen naar hernieuwbare energie die zo goedkoop zou zijn ! We hebben dan nog niet de miljarden factuur bijgeteld voor de uitbreiding van de benodigde kabels en transformatoren om al die de centraal opgewekte energie te transporteren naar elk gezin of bedrijf.
Stop die leugens en vertel de waarheid, ook op de VRT!…”
*RES: renewable energy sources = hernieuwbare energiebronnen
Dirk Müller geeft niet om politieke correctheid. Hij ziet de wereld niet door een verplichte anti-Rusland-bril. “It’s the money, stupid!” Hier ging hij in debat met de gangbare retoriek der NAVO-propagandisten:
“Doet u aan cabaret of meent u dat nu écht?”vraagt hij aan schrijvelaar Eric Frey van “Der Standard” nadat deze met een ernstig gezicht verkondigt had dat de VSA eigenlijk, feitelijk, niets met het conflict “Oekraïne” te maken hebben…
Servië heeft recent de samenwerking met Hongarije over energie opgevoerd.
Op 10 oktober kwamen Hongarije en Servië overeen om een nieuw pijplijnsegment te bouwen die Russische olie naar Servië moet leiden.
Servië weigert de EU-sanctiespolitiek, die Russische olie moet bannen, te volgen.
In minder dan 2 maanden wil de EU dat ca. 90% van de Russische olie-import tot het verleden behoort. Deze beslissing werd in mei genomen als deel van een sanctiepakket n.a.v. de Oekraïne-bezetting.
Hoewel Servië het hiermee niet eens is, zal de maatregel waarschijnlijk ook gevolgen hebben op haar oliebevoorrading.
Volgens 2021-gegevens produceert Servië ca. 20% van de noodzakelijke olie en voert de rest, ca. 80% in, vooral uit Irak. Rusland is de tweede grootste leverancier met bijna 1/4 van de geïmporteerde olie.
Momenteel wordt de Russische olie ingevoerd via de Omisalj Terminal reist de olie via de JANAF pijplijn naar een oli-raffinaderij in Pančevo. Deze leveringsmogelijkheid zal waarschijnlijk binnenkort ophouden daar alle olie-import via de zee naar de EU (dus ook Kroatië) vanaf 5 december zal verboden worden.
Terwijl tankschepen met Russische olie niet meer in staat zullen zijn aan de EU te leveren, zal de olie-bevoorrading naar EU landen waarschijnlijk nog altijd functioneren via Droezjba, één van de grootste olie-pijplijn netwerken.
Duitsland en Polen zullen naar verwachting ophouden Russische olie in te voeren vanaf het begin van volgend jaar. Hongarije, Slovakije en Tsjechië kregen tijdelijke uitzonderingen voor deze leveringen zodat ze meer tijd hebben om af te kicken van hun Russische afhankelijkheid.
Daar Servië ook afhankelijk is van Russische bronnen heeft het land recent de energie-samenwerking met Hongarije opgedreven. In juni tekenden beide landen een akkoord, waardoor Servië van bijkomende opslagruimte voor gas voorzien werd. En in het begin van deze maand beloofde Hongarije Servië indien nodig te helpen met gasbevoorrading.
Men kan wel stellen dat de energie-samenwerking een hoger niveau bereikt heeft. Op 10 oktober tekenden Hongarije en Servië een akkoord voor de bouw van een nieuw pijplijnsegment dat een verbinding met de Droezjba pijplijn moet verzekeren en Servië van olie kan voorzien.
Als een alternatief zou Servië echter ook een pijplijn kunnen bouwen via Noord-Macedonië naar de haven van Durres, Albanië.
De lengte van beide nog te bouwen aftakkingen is echter ook van belang: de eerste, van Hongarije naar Servië, is ca. 128 km lang. De tweede, die door Noord-Macedonië naar Albanië loopt, is in totaal 700 km lang.
Als u binnenkort verneemt dat de EU als partner aan boord stapt van de laatst vermelde, de langere, de duurdere pijplijn, weet dan dat dit in ons aller belang is, vermits deze “Poetin pijn zal doen.” Of het ons pijn doet, speelt voor de EU geen rol.
Intussen wordt er naar oude gewoonte gewoon gedreigd:
Toen was het de Republikein Reagan die een Russische gaspijpleiding liet vernietigen
In het begin van de jaren 80 voorzag de CIA onder Ronald Reagan Sovjetspionnen van gemanipuleerde software voor Russische pijpleidingcontrole om de grootste bron van inkomsten van de “as van het kwaad” te vernietigen.
In de late jaren 1970 beleefde de Koude Oorlog een nieuwe ijstijd toen de toenmalige Sovjet-Unie begon met het moderniseren van haar SS20-raketten gericht op West-Europa. Om de ‘balans van terreur’ te herstellen, zetten de VS kruisraketten in West-Europa in en investeerden ze miljarden in nieuwe wapenprogramma’s.
Met het geplande SDI-raketafweersysteem in de ruimte wilde de Amerikaanse president Ronald Reagan (1911-2004) de wapenwedloop winnen en het “Evil Empire” ruïneren. Enkele honderden Sovjetspionnen waren in het Westen op pad om moderne technologie te stelen. De CIA voorzag sommigen van gemanipuleerde pijplijnbesturingssoftware om de grootste bron van inkomsten op de ‘as van het kwaad’ te vernietigen.
Zodat er geen argwaan ontstond, werkte de software in eerste instantie soepel. Pas na enige tijd werd het trojaanse paard dat verborgen was in de broncode wakker en veranderde de instellingen voor pompen, turbines en kleppen. Een van de grootste gaspijpleidingen in de USSR ontplofte in 1982. De KGB sprak van een technisch mankement, andere van sabotage.
Qui bono? Wie heeft er voordeel bij?
De wiskundige David Grimes (Oxford) analyseerde de populairste complottheorieën al in de jaren 1960 en berekende een kans van 95% dat een geheim na gemiddeld vier jaar zou worden onthuld. Want er zijn simpelweg te veel vertrouwelingen. Sommigen beginnen te kletsen omdat ze zich oneerlijk behandeld voelen, anderen willen schoon schip maken op hun sterfbed.
Een bekend voorbeeld: het NSA – spionageschandaal: PRISM. Bij dit programma zouden ca. 36.000 mensen betrokken geweest zijn. Na 6 jaar ontrafelde Edward Snowden de knopen en maakte het wereldkundig.
In het geval van de Trans-Siberische pijpleiding washet Thomas C. Reed, speciaal adviseur van de Nationale Veiligheidsraad onder Reagan, die het geheim na een kwart eeuw onthulde.
Vandaag vraagt de goegemeente zich af (sic.) wie verantwoordelijk is voor de sabotage van Nordstream 1 en 2. TV-commissaris Columbo zou te werk gaan volgens het principe van “Cui bono?” – “In wiens voordeel?” – en de VSA op basis van overweldigend bewijs beschuldigen, vooral omdat ze het nooit onder stoelen of banken gestoken hebben dat ze de Russische gasleveringen aan Europa geen goed idee vonden en de activering van Nord Stream 2 zouden verhinderen.
Officieel weet niemand het zeker. Officieus daarentegen… Volgens David Grimes zullen we het op een dag (officieel) weten.
U kent zonder enige twijfel dit gezegde dat in de politiek en financiële wereld quasi dagelijks toegepast wordt.
Terwijl hier de verdediging op een mogelijke atoomaanval geoefend werd, zetten de Russische en Algerijnse marine een gezamenlijke koers uit. Donderdag begonnen de gezamenlijke militaire manoeuvres in de Middellandse Zee. Woensdag had het Algerijns defensieministerie bekend gemaakt dat de manoeuvres “in het kader van de versterking der biliterale militaire samenwerkingsrelaties tussen het Nationale Volksleger (Algerijns) en de Russische marine” zouden plaats hebben.
Rusland en Algerije houden regelmatig gezamenlijke legeroefeningen. Pas een jaar geleden trok een Russische mijnenveger naar de haven van Jijel (Oost-Algerije) om samen met de Algerijnse marine oefeningen te houden. En in november (2021) hielden ze in de Middellandse Zee marinemanoeuvres, met o.a. verschillende afluister- en tactische oefeningen. Nog voor het einde van dit jaar wordt de Algerijnse president Abdelmadjid Tebboune op staatsbezoek in Moskou verwacht voor een tegenbezoek nadat de Russische buitenminister Lavrov in mei naar Algerije trok. Gemeenschappelijk doel: uitbreiding van de samenwerking.
Dat Algerije graag de BRICS-landen zou vervoegen is intussen bekend. Dat Algerije één der belangrijkste bondgenoten van Rusland is op het Afrikaans continent is én een der grootste klanten der Russische wapenindustrie is een doorn in het oog van de VSA. 27 Congresleden hebben verleden maand nog een schrijven aan de VSA buitenminister Blinken gericht met de eis Algerije te sanctioneren voor de wapenhandel met Rusland. Macron moet zijn boontjes dan niet meer in de week leggen om gas uit Algerije te kunnen importeren.
