Over de leugenachtige berichtgeving hebben we herhaaldelijk in het lang en in het breed geschreven. We zijn niet snel meer verbaasd over de gang van zaken. Reuters deed er toch nog een schepje bovenop. Terwijl voor het oog van de wereld olie en graan gestolen wordt uit Syrië (u zal zich ongetwijfeld Trumps triomfantelijke verklaring “We’ve kept the oil” herinneren, speelt Reuters het klaar het tekort aan graan, aan brood, met een hongerende bevolking als gevolg, te wijten aan de klimaatverandering. Onderstaande video geeft de originele Reuters reportage weer.

De Syrische permanente vertegenwoordiger bij de VN Veiligheidsraad klaagt – voor de zoveelste keer – de onmenselijke sancties en de hypocrisie van de westerse landen aan. “Enerzijds uiten ze hun bezorgdheid over de humanitaire situatie, anderzijds volharden ze in de boosheid, blijven de bevolking bestraffen met sancties waardoor er een tekort is aan voedsel, medicijnen, water en andere dagelijkse benodigdheden. Bovendien worden de leveringen van humanitaire hulp bemoeilijkt. Hun zgn. bezorgdheid is in schril contrast met hun politiek. Misdaden door terroristen en secessionisten worden doodgezwegen, evenals de praktijken van het VSA bezettingsleger in het NO en de al-Tanf regio. Zij plunderen en stelen de grondstoffen van het Syrische volk: hun olie, hun landbouwoogsten en culturele artifacten…”

Hij stelt dat men de VN Veiligheidsraad misbruikt om de westerse politiek door te drukken. Dat al-Qaeda zou moeten instaan voor de verdeling van de noodhulp aan de bevolking is niet te geloven… (Lees: de verwijzing naar de Turkse maffioso Sedat Peker die uit de biecht klapte hoe er onder het mom van noodhulp wapens binnengesmokkeld werden)

Volgens de National Interest is de Arabische wereld overstag aan het gaan om Syrië na tien jaar uitsluiting opnieuw aan de Arabische boezem te drukken.

“Niet alleen hebben Egypte en Algerije uitdrukkelijk de Syrische staat gesteund, maar ook Perzische Golf-monarchieën, zoals de VAE, Koeweit en Bahrein zijn op hun stappen teruggekeerd en hun ambassades heropend met als gevolg directe vluchten tussen Damascus en Dubai… Als sommige voormalige steunverleners aan de Syrische oppositie hun mislukte politiek inzien, waarom kunnen de westerse landen dit dan niet ook doen?” met daarop het dringend verzoek de banden tussen de Europese landen en Syrië te herstellen.

Een aantal Europese landen zouden recent hun interesse in het hernieuwen van diplomatieke missies in Damascus geuit hebben, vooral nadat Assads regering met 95,1% herkozen werd. Een recent verslag in de al-Watan-krant berichtte dat diplomaten uit Griekenland, Hongarije en Servië reeds naar Damascus getrokken waren om de heropening van hun ambassades voor te bereiden. Ook in de National Interest werd dit vermeld. Griekenland zou al in mei 2020 een speciale afgevaardigde voor Syrië benoemd hebben en Cyprus zou al een ruimte gehuurd hebben waarin een toekomstige Cypriotische ambassade in Damascus zou moeten ondergebracht worden. Tsjechië trok nooit zijn ambassadeur terug. Hongarije, Polen, Oostenrijk en Italië hebben aangegeven dat zij een nieuwe omgangspolitiek met Syrië zouden willen, maar hebben nog geen stappen in die richting ondernomen. “Naarmate de tijd verstrijkt, is het vasthouden aan het verzinsel “gematigde rebellen”, dat op de één of andere manier de huidige bestaande staat zou moeten vervangen, niet alleen naïef, maar verhindert ook een effectief en verstandig engagement.”

Terwijl Denemarken sommige Syriërs hun verblijfsvergunning intrekt met als reden dat Damascus en het regeringsgebied veilig zijn, blijven de meeste Europese regeringen hun hoofd in het zand steken. Geen enkele grote “rebellen”groepering bedreigt nu nog het bestaan van de staat en het SDF zou achter de coulissen een eigen toenadering tot de Syrische regering zoeken. Zolang de Koerden dromen van hun Rojava zal Turkije rusteloos en agressief blijven, zal het zich niet terugtrekken uit de grensstreek. Anderzijds willen de VSA deze situatie laten voortduren – om Iran dwars te zitten – uit wraak voor het mislukken van hun staatsgreep in Syrië, om Rusland op kosten te jagen én om verder olie te kunnen stelen uit de Syrische oliebronnen.

Blijft natuurlijk de Turkse regering met scherpslijper Erdogan. De leider van de Turkse oppositie, de Republikeinse Volkspartij, Kemal Kılıçdaroğlu, wil een betere relatie met Syrië en pleit voor de opening van ambassades in de twee landen. We citeren: “Als wij aan de macht zouden zijn, dan zouden er geen problemen meer zijn in Syrië. In elk geval moet de relatie met Damascus verbeteren en ambassades geopend worden in de twee landen.” En voegde eraan toe: “De EU moet wegen, bruggen, scholen, ziekenhuizen en parken oprichten in Syrië; zij zijn de genen die dit moeten doen; dat heb ik hen ook al eerder gezegd. En dan moeten we de Syriërs in Turkije zeggen dat ze naar hun eigen land moeten terugkeren, vermits ze er dan een huis, een weg, een school, een hospitaal zullen hebben.”

Kilicdaroglu in 2019: “Terwijl Turkije een vermaard en machtig land was met de mogelijkheid het vuur te doven in onze regio, werd het juist de reden dat het vuur verspreidde in onze buurlanden door de foute buitenlandse politiek.”

Los van bovenstaande wensdromen, blijft het feit dat in Idlib en in de door de Turken bezette noordelijke grensstreek het schuim der moslimterroristen de lakens uitdelen. Ze mochten opnieuw een lading raketten in ontvangst nemen. Te verwachten dat zij hun wapens zullen neerleggen, een re-integratieproject met een beroepsopleiding op weg naar een burgerleven zullen volgen, braafjes in de pas zullen lopen, belastingen betalen… is een heikel thema. D’r zit nog een amalgaam van de wreedste islamradicalen verzameld, zoals de Oeigoeren, die geen kant uitkunnen. Niet terug naar China, niet naar Turkije (dat hen oorspronkelijk binnengehaald heeft en zich er snel vanaf gemaakt heeft richting Syrië), niet naar de Koerdische regio (die hebben nog een eitje met hen te pellen) en ook niet naar een vredelievend leven in Syrië. Niemand wil hen. Ze zijn een levende tijdbom. Zoals de al-Qaeda schoelies en soortgenoten. Waarheen met hen?

Daar waar b.g. terroristen resideren zijn de minderheden verdreven, vermoord of “verdwenen”. Zoals de christenen in de prov. Idlib: vroeger 10.000 nu naar schatting slechts zo’n 200 – oude mensen, die niet meer kunnen vluchten.

Op 7 en 8 juli zou er opnieuw een rondje Astana-Syriëbesprekingen gehouden worden met afgevaardigden uit Iran, Rusland, Turkije en Syrië en vertegenwoordigers van de oppositie, de VN, Jordanië, Libanon en Irak als toezichthouders. (…)

We proberen zoals steeds met een optimistische noot af te sluiten. Engelse taallessen op een muzikaal-didactische wijze:

Dankzij een subsidie van de Syrische Rode Halve Maan kan Ali de van vader-op-zoon-stiel van marmerbewerker (steenhouwer) voortzetten en zijn gezin onderhouden. Meer zelfs, hij heeft zelfs arbeiders moeten aannemen die op hun beurt hierdoor brood op de plank brengen.

Tartous: derde jaarlijks muziekfestival met kinderkoren: