Goede vrienden,

1. Meditatie

Een uit de hand gelopen euthanasiepraktijk

Tot in het recente verleden kon de moderne geneeskunde het leven van een ongeneeslijk zieke nagenoeg onbeperkt rekken door steeds nieuwe operaties, ingrepen en behandelingen. En ze deed het ook. Dit noemen we “therapeutische hardnekkigheid” of het aanwenden van middelen die een zeer grote belasting betekenen voor de stervende en in verhouding geen weldadig resultaat bezorgen. Alleen wordt het leven hiermee verlengd. Algemeen wordt nu aanvaard dat het niet goed is op die wijze dagen toe te voegen aan het leven. Het is beter leven toe te voegen aan de dagen die nog resten.

Hierop volgde de wettelijke mogelijkheid van de euthanasie. Het begon met de Oregon Death with Dignity Act in de VS in 1997*.

*Nvdr: deze wet werd in 2023 herzien, formulering aangepast en/of verduidelijkt: https://www.oregon.gov/oha/ph/providerpartnerresources/evaluationresearch/deathwithdignityact/pages/ors.aspx

Nederland volgde in 2001 en België heeft sinds 2002 zijn euthanasiewet. Onder bepaalde voorwaarden is het wettelijk toegestaan iemand die wil sterven te helpen bij zijn zelfdoding. Het moet een vrijwillig en weloverwogen schriftelijk verzoek van de patiënt zijn, bij “uitzichtloos en ondraaglijk lijden”, waarvoor geen andere oplossing is en hierop moet ten minste één andere arts schriftelijk zijn bevestiging geven. Deze wet leek een geschenk om mensen waardig en rustig te laten sterven.

En zo groeide in de openbare opinie een sterke pro-euthanasie mentaliteit. Iedere kritische vraag wordt door de zogenaamde breeddenkendheid en tolerantie weggeblazen. De illusie van een waardig en rustig sterven door euthanasie wordt krampachtig overeind gehouden en een open debat vanuit de eerbied voor het leven krijgt geen kans.

De getuigenissen van deskundige en toegewijde zorgverleners, verzameld door prof. Timothy Devos (Euthanasie, een ander verhaal, 2021) tonen overduidelijk de schaduwzijden van de huidige euthanasiepraktijk. Vooral tonen zij dat iets veel beters en waardigers niet alleen wenselijk, maar ook echt mogelijk is. We willen in deze bijdrage  eerst de schaduwzijden tonen om daarna te handelen over een echte, menswaardige stervensbegeleiding voor onze tijd.

Ziehier hoe een open debat vanuit de eerbied voor de waardigheid van ieder mens een maatschappelijk, dwangmatig dovemansgesprek geworden is. Na een ziekenhuisinspectie gaven de inspecteurs als negatieve kritiek dat het ziekenhuis geen euthanasieprocedure voorzien heeft. De directie antwoordde dat volgens het intern reglement in de instelling geen euthanasie mag uitgevoerd worden. Hierop zeiden de inspecteurs dat het ziekenhuis up-to-date moet blijven en een euthanasieprocedure moet opstellen! (a.w. blz. 234). Is dit geen machtsmisbruik en een nieuwe vorm van medisch paternalisme over leven en dood? (blz. 139)

De wetgever schijnt zelf te vermoeden dat er iets niet klopt wanneer een “geneesheer” de toestemming gegeven wordt om een patiënt de dodelijke spuit te geven. Immers, hij mag dit aangeven als “een natuurlijke dood” wat niet minder dan een “staatsleugen” is! (blz. 222). Bovendien hoeft de naam van de arts niet vermeld te worden! Als dit zulk een goede medische behandeling zou zijn, waarom dan niet de naam vermelden van degene die hiervoor zorgde?

Beste vrienden,

1. Meditatie

Onze belangrijkste bondgenoot: de heilige Geest (III)

Lezen we de boeiende geschiedenis van Suzanna in de Griekse tekst van het boek Daniel 13. Het toont hoe God vromen redt, wanneer ze zich in hun nood vol vetrouwen tot Hem richten. Het is ook een voorafbeelding van de kracht van de heilige Geest, die als een goede advocaat onverwachts de waarheid in al haar helderheid openbaart.

Suzanna ( = lelie) was de beeldmooie en erg vrome vrouw van Jojakim, een zeer rijk man, die een privaatpark bezat. Hij was zowat de meest aanzienlijke van de streek. Vele joden kwamen bij hem samen. Hierbij waren ook de twee oudsten die dat jaar als rechters waren aangesteld. Ze kwamen eigenlijk om de mooie Suzanna te bespieden en lieten in hun hart hun hartstochtelijke begeerte voor haar groeien. Exodus 20, 17 waarschuwt duidelijk: “… gij zult uw zinnen niet zetten op de vrouw van uw naaste…”. Het was de taak van deze rechters om te waken over de trouwe naleving van de wet van Mozes, maar in hun goddeloosheid waren het juist zij die dit kwaad nastreefden.

Samen smeedden ze het sluwe plan om met haar gemeenschap te hebben. Wanneer Suzanna op een warme dag volgens haar gewoonte in het park kwam, hadden ze zich  verscholen. Ze wilde een bad nemen en vroeg aan haar twee dienstmeisjes de poort van het park te sluiten en meteen olie en balsem te halen. De twee oudsten  lagen op de loer  en ontvlamden in lust. Ze grepen deze kans aan, gingen naar Suzanna en vroegen haar om gemeenschap met hen te hebben. Suzanna  zuchtte diep en besefte dat zij in de val zat. Voldeed zij niet aan hun oneerbare verlangens, dan zouden zij haar aanklagen en ter dood brengen. “Maar liever val ik onschuldig in uw handen dan te zondigen tegen de Heer” (Daniel 13, 23), zo was haar besluit. Daarop begon zij luid te roepen. De oudsten begonnen ook te schreeuwen en een van hen ging vlug de poort openen.

Mensen kwamen toegesneld en de oudsten gaven een vals getuigenis: Suzanna heeft echtbreuk gepleegd met een jonge man, die hen ontsnapt is. Het huispersoneel schaamde zich diep omdat ze nog nooit iets dergelijks van Surzanna  gehoord hadden. Suzanna werd weggeleid om gedood te worden.

De kracht van Gods Geest kwam echter over een jonge man, Daniel ( = God is mijn rechter) die heftig protesteerde. Hij ondervroeg afzonderlijk de twee oudsten, die een tegenstrijdig getuigenis aflegden. Hieruit bleek dat zij een vals getuigenis hadden gegeven om  een onschuldig iemand ter dood te brengen. Zo riepen zij over zichzelf de doodstraf af. Ziedaar hoe Daniel de waarheid onthulde, precies zoals Prediker 3, 16 het zegt: “De schuldige zit op de rechtstoel”!

Deze passage is, zoals zovele andere Schriftteksten, geschikt als spiegel voor onze eigen samenleving. In onze tijd gaat het echter niet meer om enkele plaatselijke rechters die corrupt zijn. Nu zijn de grootste wereldleiders met leugens en bedrog de aanstokers van oorlogen en massamoorden om daarmee een wapenindustrie uit te bouwen, waardoor ze zelf fabuleus rijker en machtiger worden. Steeds duidelijker wordt de moorddadige waanzin van het Engels-Amerikaans imperium dat als enige doel heeft het plunderen van alle rijkdommen van onze planeet met de vernietiging van de volken. Het beeld van de georkestreerde volkerenmoord van de wereldbevolking ontvouwt zich steeds duidelijker voor onze ogen.

Een kleine  club van superrijken bepaalt wat in heel de Atlantische pers mag verschijnen, nl. wat de wapenindustrie en de oorlogen kan aanwakkeren. Premiers die zorg dragen voor hun eigen volk en daarom door hun eigen mensen hoog worden gewaardeerd, worden voorgesteld als  verschrikkelijke dictators die met wapens moeten bestreden worden. Corrupte marionetten van de wapenlobby worden als de  bevrijders van de wereld voorgesteld. https://www.mondialisation.ca/le-monde-est-divise-en-deux-dun-cote-les-anglo-saxons-et-de-lautre-les-etres-humains/5689548?doing_wp_cron=1717675432.9441890716552734375000.