Goede Vrienden,

Het diepe besef dat we geschapen zijn naar Gods Beeld, geeft ons inzicht in het juiste mensbeeld, wereldbeeld en Godsbeeld. Het geeft ons de goede waardering jegens onszelf en de anderen en kan heel ons  leven doorstralen. Het richt onze blik op de oorsprong en het einddoel van ons leven. Onze echte grootheid komt vanuit Gods eindeloze Liefde en Hij nodigt ons uit om  bewust te leven in gemeenschap met Hem. We mogen ons niet laten ontmoedigen door onze dagelijkse moeilijkheden en beperkingen om dan te trachten onszelf enige afleiding of waarde gevoel te geven door troost te zoeken in aardse voldoeningen. Wij en alle andere mensen zijn niet geschapen voor aardse vergankelijke vreugden, maar voor het eeuwige geluk in en met God. Een grote fysische en geestelijke gezondheid zijn belangrijk. Veel rijkdom en bezit kunnen onze aardse verlangens voor een tijd strelen. Grote intellectuele mogelijkheden en allerlei vaardigheden kunnen ons even blij maken en met de waardering van anderen kunnen we ons tijdelijk verheugen. Toch brengt niets van dit alles iets bij aan onze eigenlijke waardigheid, zoals ook het tekort van al deze dingen hiervan niets kan verminderen. Het aanvaarden en begrijpen dat God ons geschapen heeft naar zijn Beeld, voor Hem om met Hem te zijn, zal ons een veel diepere en blijvende  vreugde geven. Het kan ons behoeden voor ontgoocheling en illusies. Onze ware grootheid komt van God en  is blijvend.  Niets kan haar aantasten en omgekeerd kunnen aardse genoegens   of glorie  hieraan niets bijdragen. Dit besef kan ons tevens de ware vrijheid schenken.

Deze juiste waardering bevrijdt ons ook van een vals streven naar  zelfbeschikking. We zijn geroepen om onze mogelijkheden, onze talenten tot volle bloei te laten komen, in een goede zelfontplooiing. Dit is echter iets geheel anders dan zelfbeschikking.  We zijn door God geschapen op het ogenblik van onze ontvangenis in  de moederschoot, nl. op het moment dat de 23 chromosomen van vader zich vermengden met de 23 chromosomen  van moeder in de eicel. Al betrof het ons eigen ontstaan, hierbij waren wij zelf voor niets betrokken. Het ogenblik van ons ontstaan, de wijze van ons leven, het jongen of meisje zijn, de fysische gezondheid, de geestelijke kwaliteiten en aanleg … alles is een pure, originele scheppingsdaad van God zelf met medewerking  van vader en moeder. Onze toestemming  werd zelfs niet gevraagd om geboren te worden. Sommigen komen hiertegen fel in opstand. Ze vragen zich af wat inspraak, medezeggenschap… nog kunnen betekenen wanneer zij aan hun eigen leven totaal niets te zeggen hadden.  Zij die zelf god willen zijn  over hun eigen leven worden hierdoor zo ontredderd dat ze er gek van kunnen worden. Hiervoor geldt  de rake bemerking van de heilige Paulus: “Wat hebt u dat u niet gekregen hebt? En  als u alles gekregen  hebt, waarom dan die drukte alsof het van uzelf  kwam?” (1 Korintiërs 4, 7). Een betere reactie is die van psalm 139 (138), vers 14: “Ik dank U om het wonder van mijn leven, om alle wonderwerken die Gij hebt gemaakt”. Het is een dankbaar aanvaarden dat we Gods schepsel zijn. We zijn niet volmaakt, we ervaren iedere dag onze broosheid en beperkingen maar hebben alle reden om onszelf blij te aanvaarden als een wonderbare schepping. Met deze mogelijkheden en beperkingen willen we leven en rondom ons de andere wondere scheppingen Gods op dezelfde wijze erkennen en eren. Zo erkennen we met deze houding tevens dat God alle mensen geschapen heeft naar zijn Beeld en daarmee dezelfde goddelijke waardigheid heeft gegeven. Ook voor ieder van hen is “het geschapen zijn naar Gods Beeld” hun menselijke waardigheid die door niets kan weggenomen worden, verminderd of vermeerderd. De rijkste en machtigste mensen hebben in niets een grotere menswaardigheid dan de armste clochard. Ontelbare vurige gelovigen hebben in het verleden hun leven gegeven om niet alleen zwaar zieken en stervenden te verzorgen als kinderen Gods, maar tevens het leven in de moederschoot te erkennen als Gods kind.

Als ieder mens een “beeld Gods” is, begrijpen we dat zowel abortus als is euthanasie onaanvaardbaar zijn zijn in  iedere menselijke beschaving. Helaas was iedere menselijke samenleving en niet alleen die van de Maya’s of de Azteken gebouwd op mensenoffers. Mensen zagen nooit uit zichzelf een andere oplossing om hun  samenleving niet aan de onderlinge spanningen ten onder te laten gaan dan een schuldige hiervoor aan te wijzen, te veroordelen en te doden, nl als de zonderbok.  En toch leefde ook steeds diep in de mens een oerinstinct van de heiligheid en onaantastbaarheid van het menselijke leven vanaf de ontvangenis tot aan de natuurlijke dood. Een schitterend voorbeeld hiervan is de eed van Hippocrates (460-377 vóór Christus!), die door alle nakomende eeuwen ook als zodanig werd erkend tot nu. Onze tijd heeft met zijn gegroeide kennis en technische mogelijkheden dit kostbaar oerinstinct verdrongen. In de vijfde eeuw vóór onze tijdrekening, die over nagenoeg niets beschikte van al wat de moderne  geneeskunde weet en kan, besefte men dat het menselijk leven al van in de moederschoot heilig is en alle zorg verdient tot aan zijn natuurlijke dood omdat het niet louter mensenwerk is. De tijd is gekomen om deze aloude wijsheid te verbinden met de vele moderne geneeskundige zorgen om creatief een menswaardige verzorging aan te bieden, die recht doet aan de mens als Beeld Gods. We zullen hierop terugkomen wanneer we spreken over het lijden.

Ieder mens heeft een zeer hoge waardigheid omdat hij iets goddelijks in zich draagt. Dezelfde  goddelijke waardigheid kan niet overgedragen worden aan de schepping. Dagelijks worden we opgeroepen om te vechten voor het behoud van de aarde, de natuur, het milieu, gestuwd door de meest dwaze ideologieën, die onmiddellijk zouden moeten uitgevoerd worden, zo niet valt  morgen de hemel op ons. Ieder gezond perspectief is zoek. Kinderen worden door abortus op de gruwelijkste wijze in de moederschoot afgeslacht, gepromoot door hen die respect eisen voor dieren. Als het juiste perspectief verdwijnt, gaan mensen stenen aanbidden of zelfs honden, katten en varkens. Wij, als “afgevaardigde beheerders” van de  Schepper dienen zorg te dragen voor de schepping. God heeft ons de schepping gegeven, ze is er voor ons, wij zijn er niet voor de schepping. Hemel en aarde zullen samen met al het aardse vergaan. Niet zij moeten gered worden, mensen moeten gered worden.

Persoonlijke verwerking: Denk eens rustig na over wat het voor uzelf betekent dat je evenals alle mensen geschapen bent naar Gods Beeld?  

(Vooraleer naar de tweede stap over te gaan, willen we volgende week enkele beschouwingen wijden aan de grote commotie die inmiddels in Vlaanderen gewekt werd door een reeks uitzendingen over seksuele misbruiken in de kerk)

P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 6.10.23

Flitsen

Damascus, de hoofdstad van Syrië en oudste stad ter wereld die steeds bewoond zou  geweest zijn, getuigt nog steeds van een bruisend leven. Deze week hebben we nog eens gedurende een ganse dag het  hectische verkeer aldaar kunnen meemaken en ons kunnen  mengen met een drukke menigte mensen die als mieren door elkaar rennen. We waren immers met een zestal personen van onze gemeenschap die verschillende zaken moesten afhandelen of medische centra bezoeken. Dat de toestand de laatste jaren dramatisch verergerd is, wegens de drukkende sancties, de torenhoge inflatie, de schaarste over heel de lijn…kun  je hier eigenlijk niet direct zien en dat is zeer merkwaardig. We zagen wel ergens een man op het voetpad slapen en we deelden hem mee van de koeken die we hadden meegenomen om overdag iets te kunnen eten. De verschillende ziekenhuizen die we bezochten leken zoals voorheen in volle werking, voorzien van alle nodige moderne apparatuur. Of zijn de eensgezindheid van dit volk, het uithoudingsvermogen en de creativiteit bij  zware moeilijkheden groter dan verwacht?

Nvdr: ter illustratie: