De gevolgen van 2007

Vooraf een terugblik:

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Israël kan niet zomaar 2.5 miljoen Palestijnen afschuiven naar het enige buurland, Egypte.

Zestien jaar later betaalt Israël de prijs van het Gaza-conflict van 2007

In 2007 verheerlijkten Israëli’s smalend de onderlinge strijd tussen Hamas en de Palestijnse Autoriteit in de Gazastrook. Honderden werden gedood tijdens die drie maanden van broedermoord. Hamas nam de controle over de hele strook over en verdreef Fatah-leiders naar Ramallah. Israëlische media hadden een velddag met foto’s van Fatah-leden die naar de Westelijke Jordaanoever vluchtten en niets anders aantrokken dan hun ondergoed.

Israël bevond zich op wolk negen. De Palestijnen waren bezig elkaar te vermoorden, en in plaats van ‘Palestina versus Israël’ was de vergelijking ‘Palestina versus Palestina’.

De Palestijnse regering van nationale eenheid stortte in. Hamas benoemde zijn eigen rechters en politiemacht en benoemde Ismail Haniyeh tot premier, terwijl de Palestijnse Autoriteit Salam Fayyad benoemde als die van Ramallah. De Arabische Liga en de Europese Unie steunden Ramallah, terwijl Iran Hamas in Gaza financierde, waardoor de kloof werd verzwolgen en de droom van een Palestijnse staat verdween.

Palestijnen werden veroordeeld tot een leven van ellende. Grenzen werden gesloten en bestaansmiddelen werden verstoord. Er werden tunnels gegraven en Iran versterkte zijn aanwezigheid in de strook, door proxygroepen te bevorderen en uit te rusten om zijn belangen te dienen.

Het Hamas-gezag was er, maar het vacuüm bleef, indirect bevorderd door Israël, wat de legitieme autoriteit niet in staat stelde om terug te keren naar Gaza en zijn macht te vestigen. Toch mag dit geen verrassing heten. Vijf jaar voor de overname van de strook door Hamas had Israël de capaciteiten van de ontluikende autoriteit in Bethlehem en Ramallah vernietigd in plaats van het mogelijk te maken.

Sinds 2007 leeft Gaza in een vacuüm, met uitzondering van een militaire organisatie die concurreert met en de Islamitische Jihad niet erkent. Net als in Libië, Jemen, Libanon of zelfs Afghanistan is dit vacuüm de aartsvijand van stabiliteit, want het bedreigt de hele regio, niet alleen Gaza of Israël.

Sommigen van degenen die de afgelopen jaren gewapende aanvallen op Egypte uitvoerden, infiltreerden vanuit Gaza in de Sinaï. Hamas hield niet langer de touwtjes in handen na de opkomst van de Islamitische Jihad en al-Qaeda-groepen.

Als Israël stabiliteit wil, zal het zijn beleid, dat er niet in geslaagd is om de Oslo-akkoorden te handhaven, grondig moeten bekijken. Het moet ook heroverwegen hoe het omgaat met de Palestijnse Autoriteit. Zonder een legitieme Palestijnse regering gewapend met echt gezag en internationale steun, zullen vrede en stabiliteit een vergezochte droom blijven.

Momenteel zijn alle ogen gericht op Hamas en Israël, terwijl de Palestijnse Autoriteit werkeloos toekijkt. Maar in feite heeft de verstoring en verzwakking van de regering van Ramallah bijgedragen aan de groeiende invloed van Hamas en de Islamitische Jihad in Gaza, en zelfs op de Westelijke Jordaanoever.

Sinds de verdeeldheid zijn de mogelijkheden en macht van het Ramallah-gezag alleen maar afgenomen. De strop om de nek van de Palestijnse Autoriteit werd steeds strakker om te voorkomen dat het een staat zou vestigen en zijn autoriteit zou beperken tot slechts 1.000 vierkante kilometer, een aanzienlijke bezuiniging op de 5.000 vierkante kilometer die is overeengekomen in de Oslo-akkoorden – om nog maar te zwijgen van de Gazastrook, die ook niet onder zijn controle staat.

Van een zwakke Palestijnse Autoriteit kan niet worden verwacht dat zij haar macht afdwingt en verantwoordelijkheden op zich neemt zoals het hoort. De veiligheid van Israël is afhankelijk van de veiligheid van Palestijnse regio’s, zoals in alle staten over de hele wereld. Als zodanig moet Israël de Palestijnen toestaan hun eigen regio’s te besturen, en dit vereist steun aan de Palestijnse Autoriteit en het opbouwen van haar capaciteiten gedurende vele jaren.

Bron: Sixteen years later, Israel is paying the price of the 2007 Gaza conflict | Al Arabiya English