Ook al is het slechts een symbolische geste, dan nog kan de Israëlische en VSA regering deze niet gewoon negeren. Ben Gvirs onaangekondigde bezoek aan de Tempelberg wekte verontwaardiging en ongerustheid over de mogelijke gevolgen. Morgen staat er een dringende vergadering van de VN-Veiligheidsraad op de agenda:
Israël is niet onder de indruk van VN-resoluties waarbij de bezetting van de Syrische Golanhoogte en de Palestijnse gebieden veroordeeld worden. “Trekken wij ons niets van aan,” zegt Netanyahu, “wij doen gewoon voort. Heel dat gebied is sowieso van ons.”
Je zou er een carnavalslied aan kunnen wijden. Drie op een rij… Drie onbekwame politica’s aan de leiding van het Duitse defensieministerie. Wat bezielt de Duitsers om dit belangrijke ministerie in handen te geven van “Flinten-Uschi” von der Leyen, “Gartenzwerg-Krampf”-Kramp-Karrenbauer en nu “Böller”-Lambrecht…
Vandaag verscheen in alle media een negatieve beoordeling over de nieuwjaarsboodschap van de huidige defensieministerin Christine Lambrecht. Wat haar bezielde mag Joost weten.
En het is niet de eerste keer dat ze onder vuur kwam te liggen… ze zorgde door haar onbekwaamheid zelf voor een executiepeloton:
Verschillende Britse media berichtten recent over Blairs voorzet om voor Poetin een plaats aan de tafel der ‘righteous nations’ te reserveren. We schrijven dan het jaar 2000. Blairs voorstellen werden bekend door de publicaties uit het Britse Nationaal Archief.
Volgens deze bronnen beschreef Blair tijdens een gesprek met de toenmalige Amerikaanse vice-president Dick Cheney in het jaar 2001 Poetin als “een Russische patriot, die zich realiseert dat Rusland het respect van de wereld verloren had” en vergelijkt Poetins denkwijze met die van een “Russische de Gaulle“. Blair was zich ervan bewust dat Poetin “in de VSA weinig bijval krijgt” en liet Cheney weten dat hij (Blair) vond dat men best “Poetin zou aanmoedigen een westerse houding en economisch model aan te nemen”.
Poetin had, zoals zijn voorganger Boris Jeltsin, interesse getoond in een NAVO-lidmaatschap. Jarenlang werden er onder Jeltsin gesprekken gevoerd over een mogelijke toetreding. Poetin verklaarde voor zijn verkiezingssucces van 2000 nog dat “het moeilijk was de NAVO als vijand voor te stellen”.
De NAVO-uitbreiding in oostelijke richting en de westerse steun aan opstanden en daadwerkelijke hulp bij regeringswissels in voormalige sovjetstaten, maakten snel duidelijk dat een Russisch lidmaatschap uitgesloten was.
In onderstaande discussie wordt er nagedacht over de kolonisatie van en/of aanspraken op de maan. Rusland was eerst ter plaatse met een missie zonder astronauten. De VSA waren straffer: zij hebben er hun vlag geplant. Zijn zij dan automatisch eigenaar van de maan? En wat als de Chinezen, de Russen, of ja, zelfs privé personen zoals Elon Musk beslissen dat ook zij aanspraak kunnen maken op mogelijk belangrijke en dure grondstoffen? Wordt de maan opgedeeld volgens het recht van de sterkste, of wie er eerst een menselijke voet aan de grond zette?
Lap, weer iets waarover we ons zorgen moeten maken. We zijn er nog niet uit wat er met Noord-Cyprus, met de Golan Hoogte, met de Donbas, met de Westelijke Sahara… moet gebeuren en dan glijden we nu blijkbaar in een planetenconflict…
De beschrijving in de titel gaat over de nieuwe generatie Duitse Puma-tanks, die van alle mogelijke snufjes moet voorzien zijn. En dat “trop” wel eens tot problemen kan leiden… Maak kennis met het nieuwste paradepaardje van de NAVO:
*satirisch-verzonnen naam voor de thuis-van-alle-markten-tank, door ons contact in Duitsland
Het magische oorlogsding kost een slordige 17 miljoen euro per stuk. En bij een recente oefening moesten 18 van de 18 deelnemende supergesofisticeerde oorlogsdingen noodgedwongen hun deelname opschorten.
De Oostenrijkers vinden heel de situatie eerder amusant: https://tvthek.orf.at/profile/ZIB-2/1211/ZIB-2/14161277/D-Totalausfall-der-Puma-Panzer/15298401 Naar verluidt zou de gebruikte software niet goed tegen vocht kunnen… Of brengen de achtereenvolgende defensieministerinnen geen geluk? von der Leyen, Kramp-Karrenbauer, Lambrecht… niemand is/was er blij mee en toch worden er achtereen volgend vrouwen benoemd op de hoogste defensiepost. Mogen we binnenkort tanks verwachten met een ingebouwde ijskast of microgolfoven?
We vragen ons af of de 18 Puma-tanks omwille van dezelfde reden forfait gaven. Indien niet dan hebben de Puma’s een groot probleem. En anders zou het relatief gemakkelijk op te lossen moeten zijn. Tenzij het eisenpakket gewoon te omvattend, te groot is. Zoals de eisen van de klimaat/milieumaffia. Probeer maar eens met een kanon te schieten en onder de fijnstof-grenswaarden te blijven…
“Al deze politici volgen dezelfde meester, en het is niet God.” (reactie onderaan video)
Tucker Carlson (Fox News) geeft commentaar op het bezoek van een “raar klein mannetje in een sporttruitje” aan het Congress – we vertalen een stukje van zijn betoog. Het is overduidelijk dat Tucker Carlson niet gecharmeerd is door het acteertalent van Zelensky.
“They love him, much more than they love you!”
Biden beloofde hem alles te geven “zo lang het nodig is”, zonder verdere uitleg wat “alles” en “zo lang het nodig is” inhoudt. Terugkeer naar de vooroorlogse grenzen? Dat is wat de doorsnee Amerikaan vermoedt, maar wat niet is dat Zelensky wil zeggen. Dat is niet was Zelensky vraagt: hij wil regime-change, een regeringswijziging in Rusland zoals ook in Irak en Libië en een lange lijst van “failed” staten (ontregelde staten) en dit in het hart van het Eurazië, direct naast de hele ontwikkelde wereld. Dat is wat Zelensky telkens weer vraagt en elke dollar die we naar hem sturen wordt daaraan besteed. Wat als hij daarin slaagt? Hoe zal de daarop volgende chaos eruit zien? Al eens daaraan gedacht? Wie zal het grootste nucleaire arsenaal in toom houden als het door onze hulp Zelensky zal lukken de Russische regering omver te werpen? Dat stond niet op de agenda vandaag. Het doel van zijn bezoek was niet van de wereld een veiliger plaats te maken en zeker niet om Amerika te helpen. Het doel was te kruipen voor deze Oekraïense “stripclub directeur” en hem nog meer miljarden dollars te geven van onze eigen krimpende economie. Het is moeilijk en misschien zelfs onmogelijk een nog vernederender scenario te verzinnen voor ‘s werelds grootste land (VSA). We zouden graag Biden hiervan de schuld geven, maar dat kunnen we niet, toch niet helemaal: dit is masochisme door de twee partijen….”
En toont een foto van een bezoek van vier republikeinen aan Kiev in mei:
“Ze staan daar grijnzend met tussen hen Zelensky, in een polohemdje, met de houding van gewichtheffer en proberend er meedogenloos uit te zien… Niet sinds een jonge Fidel Castro in New York opdook in een gevechtstenue… wat kerel!… Niemand, geen enkel rationeel denkend wezen, had dit moment kunnen voorspellen… “
Toen de Democraten in beide Kamers de meerderheid hadden stroomde de hulp zonder veel vragen richting Oekraïne. Maar daar zou binnenkort toch verandering in kunnen komen. De Republikeinen hebben vanaf januari de meerderheid in het parlement, en zij zijn niet van zin stoemelings geld over te maken. Verschillende Republikeinse volksvertegenwoordigers willen de hulp onder het vergrootglas bekijken. En zij vinden dat de VSA nog wel andere katten te geselen hebben. Republikein Thomas Massie pleitte in november om geen geld, zelfs geen penny, naar Oekraïne te sturen. (Bloomberg). En Greene stelde dat de VSA haar zuidelijke grens met dat geld had kunnen beveiligen, maar “dat doen we niet.”
In Texas is de noodtoestand uitgeroepen:
Het lijkt daar ook wel oorlog…
Zelensky ziet het enigszins anders: “een investering in democratie…”
Geir Pedersen, de speciale gezant der VN voor Syrië, bracht een grote week geleden een bezoek aan de Syrische regering in Damascus, het tweede bezoek in een periode van twee maanden, om de onderhandelingen in Genève over een nieuwe grondwet terug in gang te trekken. Hij toonde zich bezorgd over een nieuwe militaire escalatie: “Syrië is niet gebaat met meer oorlog, maar wel met vrede en een politiek overleg om dit te bereiken.” Waarop de Syrische regering haar waardering uitte voor Pedersens inzet, maar eraan toevoegde dat deze pogingen tot het bereiken van een politiek akkoord, te niet gedaan werden door de inmenging der VSA & bondgenoten in Syrië.
Dat Pedersen 100% gelijk heeft als hij stelt dat Syrië geen nood heeft aan nog meer oorlog, is meer dan duidelijk. Hij is bezorgd over de confrontatie door Turkije met lucht- en artillerie-aanvallen in de noordelijke grensstreek, in de provincies Aleppo, Raqqa en Hassakah, tegen de Koerdische militia (SNF).
Opnieuw moesten mensen vluchten. Een elektriciteitscentrale en verschillende bedrijven werden buiten werking gezet, de oliesector tekende grote beschadigingen op. Volgens Badran Jiy Kurd, leider der buitenlandse relaties der zgn. Koerdische autonome regering, gaat het om de planmatige vernietiging van economische en sociale structuur.
Het tekort aan benzine en stookolie heeft de regering gedwongen om in december een derde vrije dag per week (op zondag) in te voeren om een deel van de nodige brandstof (woon-werkverkeer, productie) te besparen. Vroeger had men in Syrië op vrijdag en zaterdag vrijaf. Bakkerijen moeten sluiten. Ziekenwagens kunnen niet rijden omdat ze geen benzine hebben. In het zuiden, Suweida, kwam het volk op straat, kwam het tot rellen, men eiste meer brandstoffen. Die zijn nu beperkt. En da’s niet uit vrije keuze.
Het min. van olie en natuurlijke grondstoffen bepaalde dat iedereen zich diende te registreren voor een soort kredietkaart. In 2021 had men nog 200 liter per gezin moeten kunnen krijgen; het werden slechts 50 liter. Ook nu zouden 50 liter “als een voorlopige hoeveelheid” voorzien zijn, zonder dat het ministerie een totale min. hoeveelheid kon beloven. Die 50 liter worden gesubsidieerd door de staat; op de zwarte markt kost de brandstof een veelvoud. De burgerbevolking ziet zich gedwongen alternatieve verwarmingsmogelijkheden te zoeken: zoals olijvenafval, hout, zelfs plastic (!); de 50 liter diesel zijn amper genoeg voor één maand. Hout is door de oorlog en de armoe sowieso beperkt voorradig. De olieminister Bassam Tohme is evenzeer vertwijfeld: “Geven we alle Syrische gezinnen 50 liter of de helft van de gezinnen 100 liter?”
En dan hebben we het nog niet over de ingrijpende gevolgen bij de industrie, de tewerkstelling en het transport gehad.
Keren we terug naar de steeds sluimerende heropflakkering van geweld: we verwijzen naar een vorige bijdrage van 24 november nadat Turkije de zgz. PKK-bomaanslag in Istanboel wou vergelden in Syrië en Irak.
De Koerden ondernamen een eigen onderzoek naar de gebeurtenissen in Istanboel. De SDF-commandant Mazlum Abdi verklaarde dat de aanslagpleegster lid is van IS en dat de aanslag door de door Turkije beschermde bewapende moslimextremisten, de zgn. “rebellen” gepland werd. Een zgn. “false flag” operatie, een provocatie, een reden om over de grens te trekken en een nog groter gebied in Noord-Syrië te bezetten.
Een maand na de bomaanslag in Istanboel kon de Turkse defensieminister Hulusi Akar het parlement triomfantelijk berichten dat er 364 “terroristen” in Syrië en Irak uitgeschakeld werden. Maar daar houdt Erdogan het niet bij: hij wil dat alle gewapende Koerdische strijders hun biezen en wapens pakken en naar het zuiden – of elders – verhuizen.
De laatste dagen duiken er geruchten op dat Turkije de stad Tell Rifaat in de zgn. Turkse veiligheidszone zou willen zien opgenomen worden. Dit als tussenoplossing om af te zien van een grote bodemoperatie. Kortom: nog een stuk van Syrië dat dan onder Turkse voogdij zou geplaatst worden. Volgens de krant Al-Ahbar kwam dit ideetje van de VSA om te verhinderen dat de Koerden uiteindelijk hulp zouden zoeken bij – en een akkoord zouden tekenen met – de Syrische regering.
De bezetting door het Turkse leger van de stad Tell Rifaat ligt zeer gevoelig bij de Syrische regering: de stad ligt immer bovenop heuvels, die heel de omgeving beheersen. Het verlies van Tell Rifaat zou een bedreiging voor Aleppo, het hart van de Syrische economie, vormen. De afstand tussen beide steden bedraagt slechts 25 km. En wie zegt dat de Turkse bondgenoten, het terroristisch zootje ongeregeld – de zgn. “rebellen” – dan niet daarheen zullen trekken? Waarmee Aleppo terug gekatapulteerd zou worden naar de pre-bevrijdingstijd…naar het ISIS-tijdperk.
Dat de Koerden hun hart vasthouden is een feit. In Tell Rifaat en omgeving zouden zich volgens vroegere berichten Koerdische vluchtelingen, in 2018 door Turkse troepen verdreven uit Afrin, gevestigd hebben. Moeten zij opnieuw vluchten?
En Turkije heeft de akkoorden van 2017 over de zgz. “de-escalatiezone”, lees: Turks bezette zone, niet nagekomen. De “rebellen” werden niet ontwapend: integendeel, ze kunnen ongehinderd onder de Turkse paraplu, de oorspronkelijke bevolking de pest aandoen en verdrijven. Zolang ze maar de Turkse geopolitieke agenda dienen.
Op 24 november schreven we ook over de geruchten van een Syrisch-Turkse toenadering.
Uit verschillende bronnen vernamen we dat de Turkse dreigementen de Syrische Koerden en de regering wel dichter bij elkaar zouden kunnen brengen. Russisch buitenminister Lavrov opperde tijdens de Primakov-lezingen dat Syrië en Turkije tot een bilaterale verstandhouding zouden moeten terugkeren om de veiligheid aan de gemeenschappelijke grens te verzekeren (zoals afgesproken in het Adana-verdrag van 1998).
Erdogan wil liefst voor de presidentsverkiezingen van juni 2023 enkele goede punten scoren, zoals bv. de terugkeer van Syrische vluchtelingen naar hun thuisland. Als hij dat kan bereiken door de Koerden als wisselgeld te gebruiken, zal hij het niet laten. Hoe deze daarop zullen reageren? Mochten de VSA er niet hun tenten opgeslagen hebben, zouden de Koerden de weg van het minste kwaad bewandelen. B.g. Badran Jiyah Kurd stelt dat de Koerden graag een goed nabuurschap en samenwerking zouden zien. “Maar tot op heden zien wij slechts de Turkse wens de door hun leger bezette gebieden blijvend te blijven bezetten, zich in de binnenlandse problemen van een andere natie te mengen, diens soevereiniteit met de voeten te treden en extremistische groeperingen te ondersteunen…” Wat betreft de Syrische regering, wijkt hij uit: “Wij worden ervan beschuldigd de agenda van buitenlandse machten te volgen… De Koerden hebben olie, water en broodkorven, het eigendom van alle Syriërs dat aan iedereen zou moeten eerlijk verdeeld worden. Tot zover zijn we akkoord… “ Wat hoopvol klinkt voor een vereniging. Maar er zijn ook andere die zichzelf “de trouwste vrienden der VSA” noemen en een dialoog met de Syrische regering in de weg staan.
Ali Awwada, volksvertegenwoordiger in het Syrische parlement, vindt dat er “geen andere oplossing is dan de terugkeer der noordoostelijke regio’s (ten oosten van de Eufraat) onder de controle van het regeringsleger. Damascus zal een complete autonomie nooit erkennen (… evenmin de andere landen waar Koerden een minderheid uitmaken), maar wel de toepassing van artikel 107 van de grondwet over lokaal beheer van hun regio’s, een beperkte vorm van zelfbestuur dus.
Hij stelt heel cru dat de verloochening van het SDF en de afhankelijkheid van de VSA zullen leiden tot een volgende nederlaag en het verlies van nieuwe gebieden in de handen van Turkse huurlingen, zoals het ook gebeurde in 2018 met Afrin en in 2019 met Ras al-Ain en Tell Abyad. Zijn oplossing ligt voor de hand: een hereniging met het Syrische grondgebied.
De Koerden gaan ervan uit dat de Syrische regering het leger niet zal inzetten tegen de Koerdische bevolking om de olie- en gasbronnen terug te veroveren. De energiekaart willen ze zeker inzetten bij politieke onderhandelingen met de Syrische regering.
Op 11 december berichtte de Koerdische TV-zender Rudaw TV (Erbil) dat de eerste tankwagen-konvoois vanuit de Rumelan-oliebronnen naar Syrisch regeringsgebied reden. Een éénmalige geste van goede wil bij de acute brandstoffennood in Syrië? “Het transport van olie uit het noordoosten naar de raffinaderijen in Homs en Baniyas werd hernomen, “ zo zou het Syrische ministerie voor binnenlandse handel bericht hebben.
Wat betreft de toenadering tussen Turkije en Syrië werd er de laatste dagen in verschillende media luidop geraden naar de toekomst.
Erdogan urges joint meeting with Assad, Putin against ‘terror’ threat in Syria’s north, meldde de Israëlische https://www.haaretz.com/breakingnews (Erdogan dringt aan op een gemeenschappelijke ontmoeting tussen Assad en Poetin, tegen de “terreurdreiging”* in Noord-Syrië (*uitgaande van de Koerden volgens Erdogan)
En bij de Syrian Observer die verwijst naar Al Souria net (oppositie): ““Our intelligence organizations must meet first, then our defense ministers must meet, then our foreign ministers,” he said. refererend naar Erdogan: “Onze veiligheidsdiensten moeten eerst samen komen, vervolgens onze defensieministers en dan onze buitenlandministers.” Op de Amerikaanse afwijzing van een Turkse toenadering tot de Syrische regering en een ontmoeting met Assad, verklaarde Erdogan: “Ik bepaal wie, waar en hoe ik iemand wil ontmoeten.” Erdogan Offers Putin Mechanism on Talks with Bashar al-Assad – The Syrian Observer
https://english.aawsat.com/home/article/3977206/syrian-oil-time-new-approach meldt dat er vlot olieproducten gesmokkeld worden vanuit de olievelden onder Koerdisch/VSA toezicht naar de “rebellen” (het amalgaam moslimextremistische terroristen) in door Turkije bezet en/of gecontrolleerd gebied (Idlib) terwijl dat ze elkaar elke dag naar het leven staan.
Evenzeer wordt er (beperkt) ruwe olie naar de raffinaderijen in Syrisch regeringsgebied gestuurd. Leidende PKKers zouden hun SDF-broeders aangeraden hebben met Damascus samen te werken bij de verkoop van olie op de binnenlandse markt.
En dan hebben we het nog niet gehad over de overgrote hoeveelheid olie die gewoon onder bescherming van de VSA-soldaten via een illegale grensoversteek naar Irak gebracht wordt. Wie daarvan beter wordt, weet u. “We’re keeping the oil!” triomfeerde Trump.
Feit is dat degenen die van de smokkel profiteren niet geneigd zullen zijn mee te werken aan een vredesakkoord.
Voor de oorlog in Syrië waren de problemen aan de Syrisch-Turkse grens eerder minimaal; in het Adana-akkoord werd immers afgesproken dat Syrië de PKK uit het land zou gooien en dat Turkije – in geval van nood – tot 15 km over de grens kon en mocht optreden tegen Koerdische militia. Syrië kàn echter niet optreden tegen “Koerdische” militia vermits Turkije de grensstreek bezet heeft. Syrië kàn evenmin optreden tegen de Koerden ten oosten van de Eufraat omdat daar de VSA het gebied de facto bezet hebben.
Lavrovs wens kàn bijgevolg niet uitgevoerd worden tenzij de VSA zich terugtrekken – tenminste uit de grensstreek of liefst helemaal. Zij verblijven daar zonder enige legimitatie. Dàn pas is er ruimte voor onderhandelingen tussen de Syrische Koerden en de regering. Dàn pas is de uitvoering van het Adana-akkoord mogelijk. Dàn pas kan Syrië stilaan recht krabbelen.
Het is hemeltergend dat uitgerekend de VSA aanwezigheid in Syrië een veiligheidsrisico voor NAVO-bondgenoot Turkije vormt, die er voorheen – onder de Syrische regering – niet was. Erdogan speelt poker: met zijn aangekondigde invasie van Syrië verhoogt hij de druk, kan er beweging in de situatie komen. De vraag is wat er bij hem primeert: uitbreiding van het Turkse grondgebied door de inlijving van Noord-Syrië, met een niet denkbeeldige mogelijkheid dat Turkse soldaten in een lijkzak terug naar huis zullen gestuurd worden, of een rationele oplossing door het geschil met de Syrische regering ten minste te ontmijnen én duizenden Syrische vluchtelingen naar hun thuisland te doen terugkeren?
… al is het geen zwart-wit verhaal. Blijft het probleem met de moslimterroristen in Idlib… wat met hen? Is er één land dat moslimterroristen wil welkom heten?
We vervolgen: Waar gaat alle militaire en humanitaire hulp naartoe?
Sommige westerse weldoeners hebben onlangs gemerkt dat het grootste deel van de militaire en humanitaire hulp nooit het Oekraïense leger of de gewone burgers bereikt heeft.
Ook medische benodigdheden worden gestolen. The Telegraph meldde dat “sommige van de geschonken benodigdheden later hun weg vonden naar de uitstallingsrekken der ziekenhuisapotheken: te koop aangeboden en voorzien van een prijsetiket.” Personeel actief in de gezondheidszorg legt beslag op medicijnen, verband en medische apparatuur en verkopen ze door aan patiënten, die ze eigenlijk gratis hadden moeten verstrekt worden.
Een soortgelijk verhaal werd verteld door de eerder genoemde arts Dr. Morris:
“Ik kreeg een telefoontje van een verpleegster in een militair ziekenhuis in Dnipro. Ze zei dat de directeur van het ziekenhuis alle pijnstillers had gestolen om ze door te verkopen en dat de gewonde soldaten die daar werden behandeld geen pijnmedicatie hadden. Ze smeekte ons om haar persoonlijk pijnstillers te bezorgen. Ze zei dat ze ze zou verbergen voor de ziekenhuisdirecteur, zodat ze bij de soldaten zouden kunnen geraken. Maar wie kun je vertrouwen? Stal de ziekenhuisdirecteur echt de medicijnen, of probeerde de verpleegster aan de telefoon ons te misleiden om haar persoonlijk pijnstillers te geven die ze dan vervolgens zou kunnen verder verkopen of gebruiken? Wie weet… Iedereen liegt.”
Oorlog voor sommigen, Gucci voor anderen
Enorme geldstromen uit westerse landen worden voortdurend gebruikt door corrupte Oekraïense functionarissen voor hun persoonlijke verrijking en/of om luxegoederen te verwerven.
In een onlangs opgerold corruptiesysteem smokkelde de douane van Odessa shirts, rugzakken, sportschoenen, riemen en andere luxeartikelen van Givenchy, Gucci, Polo, Dolce & Gabbana, Michael Kors, Chanel, Louis Vuitton en Armani onder het mom van legeruitrusting. De documenten, waarin de lading werd aangegeven als “voor de behoeften van de strijdkrachten van Oekraïne”, werden ondertekend door het waarnemend hoofd van de douane van Odessa, Vitaly Zakolodyazhny. Volgens parlementslid Aleksandr Doebinski is dit een veel voorkomend diefstalsysteem. “Het werk van de douane is onbevredigend, want terwijl sommigen aan het front vechten, verdienen anderen geld door hun douane-uniform te misbruiken,”, aldus Doebinski.
Een ander voorbeeld: in mei 2022 schaften westerse landen de douanerechten voor Oekraïne af. Binnen een week werden meer dan 14.000 personenauto’s in het land geïmporteerd. Zoals de vice-minister van infrastructuur, Mustafa Nayem, opmerkte: “Aangezien we een land in oorlog zijn, waren onze partners in Polen, Slowakije en Roemenië behoorlijk verrast door deze snelle upgrade van ons wagenpark.”
Terwijl ze luxe kleding en auto’s kopen, zorgen de dieven er ook voor om kapitaal uit Oekraïne te trekken.
Volgens het Bureau of Economic Security of Ukraine mist de Oekraïense begroting 4,5 miljard UAH* aan belastingen van zgn. agrotraders (handelaars in agrarische producten):
“In augustus-september 2022 werd bijna 12 miljoen ton graangewassen en olie geschat op 137 miljard UAH* geëxporteerd via het douanegebied van Oekraïne. Daarvan werd bijna 4 miljoen ton geëxporteerd door nepbedrijven die alleen op papier bestonden.”
Bovendien zijn “de meeste niet in Oekraïne geregistreerde firma’s waarheen graan wordt geëxporteerd een hoog risico en betrokken bij strafrechtelijke onderzoeken.”
Is dit de ‘graandeal’ die de wereldgemeenschap toejuicht? Het lijkt erop dat Oekraïense fraudeurs niet alleen hun eigen land corrumperen, maar ook buitenlandse staten. En dit is slechts één voorbeeld uit vele.
Toen de gebroeders Surkis Oekraïne verlieten (… nu residerend in Frankrijk, zie deel 1), namen ze 17 miljoen dollar mee. Maar dat is slechts een kleinigheid vergeleken met de ‘helden van de Euromaidan’. Volgens voormalig Oekraïens volksvertegenwoordiger Oleg Tsarev stuurden vooraanstaande Oekraïense politici na het uitbreken van de vijandelijkheden zowel hun geld als hun families naar het buitenland.
Hij vermeldt dat de ouders en familieleden van Zelensky en zijn vrouw allemaal het land hebben verlaten. Zijn voorganger, voormalig president Pjotr Porosjenko, verhuisde niet alleen zijn kinderen, maar ook ongeveer een miljard Amerikaanse dollar in contanten naar het Verenigd Koninkrijk.
Hetzelfde geldt voor andere belangrijke Oekraïense functionarissen: voormalig binnenminister Arsen Avakov, het hoofd van het bureau van de president, Andrey Yermak, de tweede president van Oekraïne, Leonid Koetsjma, voormalig premier Arseny Yatseniuk en vele anderen namen allemaal hun families en fortuinen, geschat op ongeveer een miljard dollar, mee naar het buitenland. En dan hebben we het nog niet eens over de vele politiek gelieerde oligarchen.
Kleinere vissen-oplichters kunnen ook “individueel naar een EU-lidstaat getrokken zijn”. Mannen van een militaire leeftijd kunnen / konden mits omkoping het land verlaten. Volgens Izvestia ligt / lag de vergoeding tussen tussen de $ 8.000 en $ 10.000. Tendens stijgend. De Oekraïense media berichten ook actief over mensen die betalen om de grens over te steken.
De sympathie van westerlingen voor een land in oorlog is begrijpelijk. Maar terwijl sommige landen hun uiterste best doen om Oekraïne te helpen – zelfs terwijl ze zelf met een economische crisis worden geconfronteerd – gebruiken corrupte Oekraïense functionarissen de royale financiering om persoonlijke fortuinen te vergaren en een luizenleventje te leiden in chique, luxueuse verblijfplaatsen. En dat allemaal op kosten van de westerse belastingbetaler.
In 2015 verklaarde Arseny Yatseniuk, toen hij het premierschap voor gezien hield, openlijk dat hij miljardair was geworden. Het is nog maar de vraag hoeveel nieuwe Oekraïense superrijke tycoons – onderhouden door buitenlandse militaire hulp – tegen het einde van het conflict in het westen zullen verschijnen.
Het Syrische volk lijdt nu meer dan tijdens de dramatische jaren van de oorlog. De redenen hiervan zijn: de Amerikaanse sancties, het stelen van 90% van de olie, het stelen en vernietigen van de graanvoorraden, de blijvende steun aan terroristen, de bezetting door VS, Israël, Turkije met hun voortdurende aanslagen. De officiële media schrijven hierover geen woord. Ook onze Midden Oosten specialisten van de VRT zwijgen in alle talen, ook in het Vlaams. Alleen Golfbrekers en Willy Van Damme blijven ons hierover trouw berichten.
De gewone media, gesteund door regeringen, geven ons dikwijls vooral leugens en bedrog opdat de bevolking de onrechtvaardige en vernietigende oorlogen in dienst van een wereldelite zou steunen. Deze elite zoekt immers voortdurend naar voorwendsels om oorlog te voeren om daardoor des te rijker en machtiger te worden. Hierdoor is verslaggeving over bepaalde landen in de heersende pers niets anders dan pure oorlogspropaganda. Journalisten en politici schrijven en zeggen, uit onwetendheid, onnozelheid of lafheid, gewoon wat de elite hen opdraagt. En vele goedgelovige mensen aanvaarden de voorgestelde voorwendsels en steunen, zonder het zelf te willen of te weten, het uitmoorden van onschuldige volken en vernietigen van prachtige landen. Het is gemakkelijker mensen te bedriegen dan hen te overtuigen dat ze bedrogen worden.
Ik ben vóór de oorlog, nl in 2010 in Syrië gekomen, met behoorlijk wat vooroordelen. Vanaf het begin beleefde ik een ware cultuurschok. De gastvrijheid, de harmonieuze en gemoedelijke samenleving, waren voor mij overweldigend. Gaandeweg ontdekte ik dat de staatsziekenhuizen gratis waren (ook voor mij als behorend bij een religieuze gemeenschap in Syrië; mijn naam werd niet eens gevraagd!), alleen de medicamenten moest men betalen en die werden in Syrië zelf gemaakt. Universiteitsopleiding was gratis voor hen die voldoende punten behaalden, Syrië bracht 20 % meer voedsel voort dan het zelf nodig had, het had energiebronnen van olie en gas in overvloed, het dagelijkse leven was zeer goedkoop, armen, bedelaars of Syrische vluchtelingen waren er niet, terwijl Syrië zelf honderdduizenden Irakese vluchtelingen opving. Het land scheen ook geen schulden te hebben. Stelen en baldadigheden waren nagenoeg onbekend. Op de luchthaven kon je gewoon computer, camera… in de zetel achterlaten om even naar het toilet te gaan. Je vond daarna alles terug, precies zoals je het er had achtergelaten. Discriminatie tussen de verschillende etnische groepen en geloofsgemeenschappen was er niet. De president, een alawiet, werd door de overgrote meerderheid van de bevolking (75 % soenniet!) ruimschoots gesteund. Hij werd, ook in het buitenland, beschouwd als een voorbeeld van iemand die, hoewel hij het hoogste gezag bekleedt, trouw blijft aan een eenvoudige levensstijl en dicht bij het volk staat. Over persoonlijke politieke vrijheden werd blijkbaar anders gedacht en men vertelde mij wel vanaf het begin me niet publiek over politiek uit te laten. Eerlijk gezegd, wie maakt zich daarover druk wanneer men in zulke harmonie en welvaart kan leven? De Syrische maatschappij was zeker niet volmaakt, maar dat er een dictatuur heerste, was een pure drogreden, uitgevonden door de CIA om oorlog te kunnen voeren.
Alles veranderde grondig vanaf begin 2011. Op een vrijdagavond was ik toevallig op weg naar de pastorie van abouna Georges en kwam terecht in een groep jongeren die wild schreeuwden en met spandoeken zwaaiden. Ik haastte me naar de pastorie. De pastoor zei me dat er sinds kort gure elementen van buitenaf naar het dorp kwamen om herrie te schoppen, de jeugd uit te nodigen om mee te doen en hen daarvoor ook geld aanboden. Op andere plaatsen werd op dezelfde wijze revolte georganiseerd.
