In Merkelland is grote ongerustheid ontstaan over het lot van Syrische ‘vluchtelingen’, die omwille van hun overtuiging in de gevangenis belanden. Meer bepaald nu er aan het licht kwam dat twee van hen vroeger dan voorzien Allah zijn gaan opzoeken.
Merkel kan in volle verkiezingstijd zulke zaken missen als kiespijn Als er in de Prachtlanden ruchtbaarheid aan gegeven wordt, dat de uitgenodigde gasten zich in Merkelland zo ongelukkig voelen dat ze de voorkeur aan een enkele reis richting Allahs hemelrijk geven, dan is het niet uitgesloten dat een heleboel startblokkers hun reisplannen alsnog wijzigen of – erger – dat de quasi geïntegreerde kostgangers het in Duitsland voor bekeken houden.
Spiegel-on-Line berichtte: Abdullah K heeft zich in zijn cel in een Hamburgse gevangenis opgehangen. Hij is één van vier broers uit Syrië, in onderzoekingshechtenis wegens een vermoedelijk lidmaatschap van het Duitse al Nusraf–filiaal, het bezit van verboden oorlogswapens, oorlogsmisdrijven en andere bezigheden.
Justitie zit met de handen in het haar. Het gaat om de tweede zelfdoding van een van terrorisme verdachte gevangene binnen een jaar. In de herfst 2016 verhing zich Jaber al-Bakr, die in de naam van I.S. een terreuraanslag op de Berlijnse luchthaven Tegel zou voorbereid hebben.
Het onderzoek van zijn zelfdoding bracht zwaarwegende tekorten van de overheid aan het licht.
Onze redactie heeft een kaarsje aangestoken en een schietgebedje voor een bijzondere intentie gepreveld. Laat ons bidden…
Ze komen onuitgenodigd. En zoals gebruikelijk krijgt het gastland de schuld als ze de wet overtreden, huizen bezetten, straten versperren, inbreken, stelen, in parken kamperen, als een vernietigende sprinkhanenplaag door steden zwermen. Ditmaal in Rome. De poco stem op de achtergrond heeft het over de geviseerde slachtoffers: “vrouwen, kinderen, gehandicapten”. En Rome krijgt de schuld aan de ‘escalatie’ omdat ze de bezetters uit een huis verwijderd heeft. De VN, Unicef en de verzamelde NGO-meute heeft tegen de 
Het moet voor een magistraat in Duitsland, die naar eer en geweten ‘gerechtigheid’ wil doen geschieden, bijzonder frustrerend zijn als hij bij bewezen misdrijven – identiteitsfraude, misleiding, bedrog, asielmisbruik… – geen steun (… zouden we het ‘tegenwerking’ durven noemen?) krijgt van een overheidsinstelling, zoals het Bundesamt für Migration und Flüchtlinge, kort BAMF.
U herinnert zich de Amerikaanse verontwaardiging over het gebruik van chemische wapens in Syrië. Vanzelfsprekend werd de regering Assad als boosdoener aan de kaak gesteld.
Waarom Brusselse ophef over Polen hypocriet is
