“Alleen de overheid en de maffia nemen onder bedreiging van geweld mensen hun geld af,” zegt jurist en belastingexpert Toine Manders. Daarom vindt hij het een morele plicht om zo veel mogelijk belasting te ontwijken, legt hij uit tegenover Flavio Pasquino. Kijken dus!
Manders is dan ook een principiële belastingontwijker. In 2014 werd hij gearresteerd door de FIOD, wat leidde tot vrijspraak met 180 uur taakstraf in de plantsoenendienst. Nu is hij terug, nog altijd rotsvast in zijn overtuiging dat het ieders plicht is om de overheidskas zo min mogelijk te spekken. Als je belasting betaalt, ben je medeverantwoordelijk voor de slechte dingen die een staat daar vaak mee doet, vindt Manders.
“Onze overheid heeft niet zo lang geleden bijvoorbeeld lockdowns opgelegd, waardoor ‘niet-essentiële’ bedrijven moesten sluiten. En ongevaccineerden werden buitengesloten,” zegt hij. “De staat kan dit doen, omdat zij de middelen daarvoor heeft. En die middelen pakt zij van ons af middels belastingheffing.”
Hoewel Manders bewondering heeft voor de zogeheten soevereinen, onderscheidt hij zich toch van deze beweging. En dat weet hij kraakhelder uit te leggen. Manders’ visie is niet alleen bijzonder interessant voor degenen die de overheid al wantrouwen, maar ook voor de meer regime-loyale burgers. “Vrijheid heeft alleen een kans van slagen als voldoende mensen het nieuwe systeem omarmen, als voldoende mensen het idee van vrijheid gaan steunen,” zegt hij. Bekijk en deel dit enerverende gesprek daarom nu!
Ook al hebben de EU-vriendelijke partijen in Polen de verkiezingen gewonnen, toch moeten ze ermee rekening houden dat de Polen niet stoemelings met alles wat hun nieuwe machthebbers bewieroken zullen akkoord gaan.
Ten bewijze: een opiniepeiling van 10 november, waaruit blijkt dat de nieuwe coalitie er niet moet aan denken de nationale munt, de zloty, te vervangen door de euro.
Meer dan 60% van de Poolse burgers zijn naar verluidt tegen een nieuwe coalitie die het land in de eurozone zou willen leiden. Aan de hand van een peiling van IBRiS, in opdracht van de privé zender Radio ZET, werd gevraagd of de nieuwe regering (die waarschijnlijk uit de burgercoalitie KO, de Derde weg en de Nieuwe Linkse partij zal samengesteld worden) zou moeten proberen de Poolse munt, zloty, door de euro te vervangen.
7.9% antwoordden met: “in elk geval”
13.3% met “waarschijnlijk ja”
19.9% met “liever niet”
43.4% met een ronduit “neen”
15.9% hadden “geen mening”.
Zoals verwacht hadden de kiezers van de conservatieve (verliezende) partij PiS een duidelijke afwijzende mening: 85% wil er niet van weten. Daarentegen behoren 43% van de voorstanders tot het “liberaal-democratische” kamp. (KO, Derde Weg, Nieuwe Linkse)
Miljoenen gelukzoekers proberen elk jaar Europa binnen te dringen met de hoop op een stukje van onze duurbetaalde welvaart. En de EU? Die wil hen lokken en binnenhalen. Niet als het aan ons ligt!
De EU zal in staat zijn het Hongaarse veto t.o.v. de volgende 50 miljard euro financiële hulp aan Oekraïne te omzeilen. Hoe? Door de regeringen der EU-lidstaten te dwingen eigen hulpprogramma’s voor Oekraïne op poten te zetten. Dit hebben EU-ambtenaren aan Reuters medegedeeld. De EU noemt dit “plan B.”
“Het probleem van geld voor Oekraïne zal op de één of andere manier opgelost worden; Kiev zal de steun van de EU krijgen,” stelde een EU-ambtenaar. “Als Hongarije dwars ligt bij de noodzakelijke éénstemmige beslissing om de transfer via het EU-budget uit te voeren, dan zullen de lidstaten een andere manier vinden, door bv. interlandelijke akkoorden over nationale garanties.”
Verwacht wordt dat de EU-landen op de top van 14 – 15 december over een volgend hulppakket aan Oekraïne zullen stemmen.
Op 20 juni eiste de EU-Commissie dat de EU-lidstaten bijkomende gelden voor het EU-budget voor de periode 2024 – 2027 goed te keuren; ze zijn immers nodig om het 50 miljard euro hulpprogramma voor Oekraïne tijdens de volgende vier jaar goed te keuren. Dit “voorstel” botste in de EU-landen, wiens begrotingen sowieso reeds door de anti-Russische sancties in het rood doken, op een koude steen. Om die reden bleven lange-termijn-hulpprogramma’s aan Oekraïne achterwege.
Donderdag deelde Gergay Guillas, voorzitter van het bureau van de Hongaarse premier, tijdens een samenkomst met de pers nog mee dat Hongarije de veranderingen aan het EU-budget voor 2024 – 2027 af, waardoor bijkomende financiële ondersteuning voor een bedrag van 50 miljard euro aan Oekraïne voorzien moet worden. Guillas beklemtoonde dat zijn land niet akkoord gaat met het “voorstel” van de EU-Commissie om een gemeenschappelijk krediet op te nemen ter ondersteuning van Kiev.
Oorlog is drama. Oorlog is komedie. In Oekraïne wordt de deelname van von Münchhausen elke dag opnieuw door de poco media in de verf gezet. Hoe lang nog? Hoe lang nog tot de realiteit ook tot bij de hardnekkigste leugenbaronnen doordringt? Zoals nu bv. het geval is bij het Duitse weekblad Stern?
Wie niet meer piepjong is, herinnert zich niet alleen hoe tot in den treure de Duitse zege in de ’40er jaren van de vorige eeuw benadrukt en herhaald werd. Zelfs toen de geallieerden op Duits grondgebied stonden. Of – in een recenter verleden – toen Comical Ali voor de camera’s bleef volhouden dat Amerikanen absoluut geen kans maakten voet aan land (Irak) te zetten.
Het Oekraïense lente-offensief moest de overwinning brengen of – het weder speelde niet mee – de westerse “wonderwapens”. De Britse geheime dienst beschikt over een soortgelijke fantasie als baron von Münchhausen, want volgens hen had Rusland eind maart 2022 al geen raketten meer. Intussen berichten Britse en Amerikaanse media min of meer waarheidsgetrouw over de realiteit op het terrein. Af en toe wordt er dan nog aan toegevoegd hoe drastisch de geliefde president Zelensky schoonschip maakt onder zijn corrupte manschappen.
“De Krim is bevrijd, het Russische leger is ontbonden en uiterlijk eind oktober zullen de Russen geen enkele operationele tank meer hebben. Geen van deze voorspellingen is uitgekomen. Al te optimistische aannames helpen Oekraïne niet, op de lange termijn schaden ze alleen maar. Eerste november – tijd voor het overwinningsfeest. Want Poetin heeft nu uiterlijk de oorlog verloren. Tenminste, dat is precies hoe westerse experten hebben berekend en gerapporteerd. In het voorjaar, nog voor het zomeroffensief, legde Marcus Keupp, een militair expert aan de ETH Zürich, wiskundig uit aan iedereen die het maar horen wilde dat Rusland uiterlijk in oktober geen enkele operationele tank meer zou hebben. Het geheel kwam niet over als een stelling, maar als een feit. Ondersteund door nauwkeurige, keiharde statistieken. Voorraad, productie en verliezen – een simpele vergelijking: Poetin zal in oktober zonder tanks komen te zitten. Of het nu wishful thinking of nepnieuws was, het was altijd verkeerd.”
En in de vierde alinea van het artikel werd zelfs openlijk toegegeven dat dit alles oorlogspropaganda was. De eerlijkheid van de Stern-auteur ging niet zo ver dat hij het woord “oorlogspropaganda” gebruikte, maar hij beschreef het heel duidelijk door toe te geven dat al deze rapporten alleen maar tot doel hadden de “bevolking in het Westen” in het gareel te houden, omdat ze dit alles moesten betalen met hun belastinggeld en in de EU met hun welvaart en daarom was het nodig hen te “motiveren” met “vertrouwen in de overwinning” in plaats van hen ervan te weerhouden “Oekraïne te steunen zolang het nodig is” met “sombere vooruitzichten”.
In de Stern klonk het als volgt:
“En Keupp is niet de enige. Ex-generaal Ben Hodges doet de ene overwinningsvoorspelling na de andere. De reden is begrijpelijk: de bevolking in het Westen moet dit trouwhartig slikken. En het is gemakkelijker om te motiveren met vertrouwen in de overwinning dan met sombere vooruitzichten. De gewaagdste stelling in het voorjaar: de Krim zou in augustus bevrijd kunnen worden. Hodges zei tenslotte ‘zou kunnen’. Andere voorspellingen volgden: de doorbraak naar de zee, de ineenstorting van de Russische strijdkrachten. Niets van dat alles is gebeurd.”
Het is ook opmerkelijk dat men in Stern (voor zover ons bekend) voor het eerst in de Duitse poco media kan vernemen dat Rusland nog lang niet aan het einde van zijn Latijn is bij de wapenproductie:
“Eerder werd voorspeld dat Poetin al eind 2022 door alle slimme wapens heen zal zijn. Omdat de sancties van het Westen de defensie-industrie zouden afsnijden van halfgeleiders. Wat er gebeurde was precies het tegenovergestelde. (…) Ondertussen produceert het land kamikaze-drones op ongekende schaal, en elk van deze goedkope drones vereist chips en elektronische componenten. Die zijn er blijkbaar in overvloed.”
Mogen we even in herinnering brengen hoe EU-opperakela (tijdens een vorige carrièrestop bekend als Flinten-Uschi) en Grüne buitenministerin Baerbock het grappige verhaal vertelden dat Rusland chips uit wasmachines en vaatwassers moest halen om wapens te kunnen produceren? Als er iets onwaarschijnlijk is dan is het meestal een leugen of een verzinsel. In de huidige context: gewoon oorlogspropaganda om de “bevolking in het Westen” gemotiveerd te houden met “vertrouwen in de overwinning”.
De Stern-auteur verdient geen medaille voor persvrijheid, hij is geen kritische geest, hij dobbert slechts op de golven van de realiteit die stilaan niet meer kan geloochend worden. Ook niet door von Münchhausen-media. Hij vraagt zich bv. niet af – tenminste niet in zijn artikel – waarom de verantwoordelijken – politici en media – zo lang en zoveel hebben gelogen en de welvaart in Europa hebben gefnuikt op basis van een verzonnen zegefantasie. Duitsland alleen al heeft Oekraïne in anderhalf jaar tijd 24 miljard aan wapens en geld gestuurd, dat is ongeveer 300 euro voor elke Duitser. Dus als u in Duitsland woont in een gezin van drie, heeft uw gezin de afgelopen anderhalf jaar 900 euro overgemaakt naar Oekraïne. Een kritische journalist zou zich moeten afvragen waarom en op basis waarvan de regering dit deed.
Trouwens, er werd zojuist gemeld dat Rusland dit jaar de productie van tanks met 7 heeft vermenigvuldigd, lichte gepantserde voertuigen met 4,5, artillerie en meerdere raketwerpers met 2,5, munitie en sommige aanverwante producten met 60. U kunt dit vernemen in niet -westerse media. Hier wordt er stilletjes over gezwegen.
Of het Stern-artikel het begin is van een koerswijziging in de Duitse media, zal de toekomst uitwijzen. Eens zal men moeten toegeven dat het vele geld de Oekraïners niet geholpen heeft. Integendeel. En dat het zgn. “tegenoffensief” mislukt is. Wat in het Stern-artikel eigenlijk toegegeven wordt:
“Het Oekraïense zomeroffensief heeft geen grote winst geboekt op de grond. De zgz. ongemotiveerde Russen liepen niet weg, het ouderwetse stellingensysteem liet zich niet overrompelen, zoals verwacht werd. Het hield stand. Slechts iets meer dan een dozijn kleine nederzettingen werden bevrijd. Op een klein stukje grondgebied was het mogelijk om tien kilometer in de Russische linies te breken.”
En de toekomst ziet er ook niet bepaald rooskleurig uit, want de EU-belofte om Oekraïne een miljoen granaten te leveren bleek eerder gebakken-lucht dan realiteit, zo geeft de Stern nu ook toe:
“Recent loste de volgende illusie zich in rook op. De levering van een miljoen granaten van de EU binnen een jaar zou de superioriteit van de Russische artillerie moeten breken. De inspanningen van de EU werden dan ook bejubeld. In werkelijkheid werden er tijdens de eerste helft van dit jaar slechts 223.800 stuks geleverd. Vooral uit een bestaande voorraad en niet uit de productie. Het is op dit moment onduidelijk waar de ontbrekende 750.000 stuks in de komende maanden vandaan zullen komen. En dan zal er waarschijnlijk opnieuw over de begroting moeten worden onderhandeld. Die Welt meldde dat de gemiddelde prijs van een granaat intussen gestegen is van 2000 euro naar 3600 euro en waarschijnlijk nog verder zal stijgen. Dat betekent voor dezelfde som een kleiner aantal.”
Feiten waarvan Rusland zonder enige twijfel zal gebruik maken. Ondanks dit alles, wil de Stern-auteur Oekraïne (nog) niet opgeven. Hij sluit het artikel af met:
“Dit betekent niet dat Kiev de oorlog zal verliezen, maar het betekent wel dat militair succes – hoe je het ook definieert – veel moeilijker te behalen zal zijn dan wordt beweerd. De verliezen zullen groter zijn, het zal langer duren en het Westen zal – veel – meer moeten helpen dan het tot nu toe heeft gedaan.”
Te onthouden uit b.g. paragraaf:
het Westen moet “nog veel meer” geven. Hoe? Met lege voorraaddepots en slabakkende productie? En dan hebben we het nog niet gehad over het feit dat de EU haar begroting tot 2027 al heeft opgebruikt en niet weet waar ze het geld vandaan moet halen voor haar miljarden euro’s aan beloftes voor 2024.
het militair succes van Kiev, “hoe je het ook definieert”. Zou dit betekenen dat de auteur niet langer gelooft in een overwinning op Rusland of in de herovering van de nieuwe Russische regio’s Lugansk, Donetsk, Zaporozhye, Cherson en bij uitbreiding de Krim?
Hun toekomstige premier Robert Fico verklaarde nl. dat zijn buitenminister “niet meer voor buitenlandse belangen zou spreken” en dan vooral wat betreft de omgang met Rusland. De wapenleveringen aan Oekraïne, bij dewelke Slovakije in verhouding met het BNP een voorrijderspositie innam, werd gestopt.
Fico eist dat de EU- en NAVO-bondgenoten “de volledige soevereiniteit” van Slovakije respecteren.
De Duitse staatsmedia noemden hem na zijn verkiezingsoverwinning van 30 september “een soort Trojaans paard” en zou de EU “in alarmstemming” brengen. Tijdens Fico’s kiescampagne uitte hij zich tegen verdere wapenleveringen aan Oekraïne en voorstander van onderhandelingen met Rusland. Rudolf Huliak, de mogelijke aanstaande milieuminister kondigde aan dat hij als eerste ambtshandeling naar Rusland zou reizen om zich voor de Slovaakse wapenleveringen aan Oekraïne te verontschuldigen.
De poging druk op Slovakije te zetten wordt voor Duitsland bemoeilijkt daar het land voor onze oosterburen een speciale betekenis heeft. Het produceert nl. per inwoner van de bevolking wereldwijd de meeste auto’s. Verleden jaar rolden er in de verschillende fabrieken in Slovakije één miljoen personenwagens van de band – dit terwijl het land amper ca. 5 miljoen inwoners telt. In de Volkswagen Slovakia-fabrieken worden de merken Volkswagen, Audi, Porsche en Škoda geassembleerd. Meer dan 99% der productie zou naar verluidt geëxporteerd worden; één der belangrijkste afzetmarkten is Duitsland.
De DIHK luidt de noodklok: het EU-oppercommando komt nog steeds met te veel onpraktische regels voor de economie.
Hoewel Ursula von der Leyen ze bij haar aantreden beloofd had de EU-regelzucht te zullen beteugelen, komen er volgens de Duitse Kamer van Koophandel (DIHK) nog steeds nieuwe regels bij.
Vijf nieuwe wetten op één afgeschafte
DIHK-directeur Martin Wansleben klaagt: “In 2021 waren er 1,5 nieuwe wetten op EU-niveau voor elke wet die werd afgeschaft. In 2022 was de verhouding al 1 op 3,5 – en in juni van dit jaar waren er voor elke afgeschafte wet zelfs vijf nieuwe.” Bijna dagelijks worden bedrijven geconfronteerd met nieuwe wetten, rapportageverplichtingen, eisen, formulieren en toepassingen.
“Steeds meer bedrijven verdwijnen uit Europa. Het moet dringend gemakkelijker, sneller en gunstiger worden. Een bureaucratie-afbouw is nu noodzakelijker dan ooit.”
Het DIHK heeft 50-punten opgesomd met nutteloze EU-regels, waarin dringend met de botte bijl moet gehakt worden.
Bv. medische compressiekousen die moeten voorzien zijn van een machineleesbare barcode voor herbruikbare producten… hoewel ze quasi altijd slechts door één patiënt gedragen worden. Deze kousen moeten ingewikkelde etiketten dragen die allemaal, één voor één, erin genaaid moeten worden.
Of de fabricage van steriele wegwerppipetten. Miljoenen werden er reeds van verkocht. Vroeger hield de fabrikant één dossiermapje bij voor de technische documentatie … nu zijn het er tien.
Of wat dacht je van een richtlijn m.b.t. grensoverschrijdende belastingovereenkomsten: volgens de DIHK had de federale centrale belastingdienst op 31 maart 2023 ongeveer 27.000 verplichte rapporten ontvangen. Wat blijkt: “De nood aan juridische beleidsmaatregelen werd slechts nodig geacht bij 24 grensoverschrijdende fiscale planningsmodellen van het totaal.”
Met betrekking tot de douaneregelgeving stelt de DIHK: “Wat betreft de douaneformaliteiten kan de EU goederencodes of codes in douaneaangiften dagelijks van kracht, resp. gewijzigd worden.” Het zou beter zijn om ze bijvoorbeeld op de eerste van een maand in werking te laten treden – “met een doorlooptijd zodat bedrijven zich kunnen aanpassen aan veranderingen”.
Bureaucratische grenzen aan het vrije verkeer
Het vrije verkeer in de EU lijkt snel zijn grenzen te bereiken wanneer ondernemers werknemers naar andere landen van de Europese Unie sturen. Hiervoor moet een “A1-certificaat” worden voorgelegd die niet bepaald uitblinkt door gebruiksgemak.
De DIHK merkte op: “Concreet moet voor elke gedetacheerde medewerker een apart A1-certificaat worden verstrekt met het volledige adres van alle klanten of leveranciers. Dit moet worden doorgegeven aan de zorgverzekeraars, worden opgehaald door de zorgverzekeraars, in de meeste landen worden uitgeprint en op papier aan de werknemer worden overhandigd.” Bovendien zouden er in het geval van zakenreizen naar andere Europese landen “aanvullende landspecifieke rapporten aan de respectieve autoriteiten van de landen” nodig zijn.
Kalibratie en meetvoorschriften staan e-mobiliteit in de weg
Op weg naar de gewenste klimaatneutrale EU zijn er nog te weinig laadpalen voor elektrische auto’s. Volgens de uitspraak van de DIHK belemmert een richtlijn over kalibratie en metrologie echter een snelle expansie op de Duitse markt: “In detail zijn de voorschriften voor de implementatie van meet- en kalibratiewetgeving in technische specificaties nog steeds onduidelijk voor laadstationexploitanten, omdat de vereisten voortdurend veranderen.”
Ook de DIHK ziet de Brusselse regelgeving als een belemmering voor de omschakeling naar waterstof als energiebron. De vereisten en verplichtingen zijn te ingewikkeld en ondergraven de economische levensvatbaarheid: “Het opstarten van een brede waterstofeconomie wordt hierdoor aanzienlijk bemoeilijkt.”
Problemen met de definitie van Russisch staal en schroot
De DIHK is van mening dat de bedrijven volledig overbelast zijn door de verplichting om met zogenaamde “materiaalcertificaten” aan te tonen dat door hen ingevoerde ijzer- en staalproducten, inclusief schroeven, geen Russische tussenproducten bevatten. De vereiste certificaten zijn “onpraktisch en niet haalbaar voor de bedrijven”.
Er zijn ook aanzienlijke problemen bij het bepalen wanneer metaalschroot in de EU als afval of recycleerbaar schroot voor de circulaire economie wordt beschouwd. De DIHK daarentegen laat er geen twijfel over bestaan dat zij “dubbele rapporteerverplichtingen of tegenstrijdige wetsvoorstellen” uit het EU-oppercommando als bureaucratische troep classificeert.
