Categorie archieven: transport
Doofpot bij De Lijn

Hoe intimideert De Lijn medewerkers om er voor te zorgen dat incidenten met vreemdelingen niet uitlekken?
- 1. noem iedere vorm van kritiek op overlast racisme en discriminatie
- 2. verbied het gebruik van sociale media
- 3. dreig met sancties
- 4. roep op om de collega’s te verklikken!

Met dank aan een alerte Filip DW
De laatste E-taxi stopt ermee in Berlijn
Bezoek aan een moskee? Neem De Lijn!
Vervlogen tijden
Kilometerheffing, C02-taks… als er maar geld uit onze portemonnee kan gehaald worden
In werkelijkheid: gewoon een extra belasting!

Die ‘afgeslankte’ #kilometerheffing betekent dus dat iedere automobilist die een woon-werkttraject aflegt dat hij/zij in theorie ook zou kunnen afleggen met een overvolle, trage, niet-stipte trein, tram of bus, met eventuele overstappen, extra zal moeten betalen. Wat een schandaal!
“Ik hoor dat minister Peeters geen kilometerheffing wil omdat mensen geen alternatieven hebben voor de auto. Dat beschouw ik als een opening. Laten we stapsgewijs van start gaan en het systeem zo moduleren dat je enkel betaalt op trajecten waarop een alternatief voor de auto bestaat, zoals trein of bus. Als je uit een verre uithoek in Limburg of West-Vlaanderen komt, waar geen bus rijdt, dan wordt jouw tarief op nul gezet.”
Lees: Deur naar (afgeslankte) kilometerheffing staat weer op een kier
Turkse Lijn…
... loopt van Turnhout naar Antwerpen. Wie protesteert? Een Vlaamse Leeuw zou er niet lang gehangen hebben…

Opgejaagd wild

U herinnert zich de kaping van de Grace 1 in de Straat van Gibraltar door de Britten op vraag van de VSA. Met drogredenen als excuus. Wij verwijzen naar het gepubliceerd artikel onderaan. Na de vrijlating – ondanks de druk van de VSA om het schip en diens bemanning voor eeuwig en altijd de toorn der VSA te laten voelen – voer het verder onder een herdoopte naam, Adrian Darya 1, de Mid. Zee in. Bestemming: Kalamata, Griekenland. De Grieken werden vervolgens succesvol onder druk gezet – sancties! – waarop het schip koers zette naar Mersin, Turkije, waar het ook niet welkom bleek te zijn. De koers werd bijgestuurd, richting zuiden. De VSA blijven de tanker achtervolgen: het staat nu officieel op een zwarte lijst, wat meteen inhoudt dat iedereen – havenautoriteiten, stuwadoors, agentschappen, loodsen… – eveneens met sancties bedreigd worden. De banbliksems hebben intussen ook de Indische kapitein bereikt. Hij, de deugniet, helpt immers het Iraanse “regime” aan geld door de verkoop van de olie mogelijk te maken. (Transport on line). Volgens Iran zou de gehele lading ruwe olie verkocht zijn aan een klant, waarvan men de identiteit niet bekend maakt.
Volgens Marinetraffic bevindt het zich momenteel tussen Cyprus en Tripoli (Noord-Libanon). Bestemming: onbekend (for order). Als we de afgelegde route proberen te achterhalen, dan stoppen deze gegevens bij een kleine knik naar het oosten, waar Syrië op de landkaart te zien is. De kans dat de tanker in de haven van Tartous heeft kunnen lossen is quasi onbestaande. De VSA zien met hun spionagesatellieten een vlieg op een kaal hoofd. Bij Vesselfinder vernemen we dat de ETA (estimated time of arrival), de bestemming dus, ergens “soon” is. Wat zou betekenen dat de loshaven zich dichtbij bevindt. Trouwens de tanker kan niet doelloos blijven rondvaren; hij moet bunkeren (olie!), vers drinkbaar water en voeding inslaan voor de bemanning. Dichtbij = Libanon. Eigenlijk is er geen alternatief: nog verder naar het zuiden ligt Israël… Mocht de tanker aan een Libanese haventerminal de olie lossen zien we de spanning tussen beide landen nog niet direct afnemen. Of zou Israël zo overmoedig durven zijn de tanker “in internationale wateren” te enteren? Wat de Britten konden, kunnen de Israëli’s in het kwadraat. Dàt hebben ze al bewezen. Bovendien hebben ze de kaping van een olietanker al samen met de VSA geoefend; kijk even naar de derde video, die door het Israëlische leger vrij gegeven werd.
China heeft daar lessen uit getrokken: hun olietankers schakelen volgens de omstandigheden het trackingsysteem uit.
Pleidooi voor ontbelgicisering
Even wat cijfers uit de officiële statistieken van de NMBS en Infrabel zelf. In 2018 hadden alle treinen samen meer dan 3,2 miljoen minuten vertraging, dat is 146 uur per dag, een historisch record. Uit interne niet-gepubliceerde documenten van Infrabel blijkt zelfs dat minder dan de helft van de treinen op tijd aankomt, tijdens de spitsuren zijn er zelfs maar 40 procent stipte treinen. De tevredenheidsindex van de reiziger is ernaar: vier op tien.

Lees het opiniestuk “Trein richting republiek” van Johan Sanctorum
Quo vadis, Syria?

Deze week geen politieke analyse of militaire verslagen, maar wel – zoals beloofd – een selectie optimistisch nieuws en weetjes over het dagelijkse leven in Syrië.
Om te beginnen een wandeling door oud-Damascus: steegjes, hotelletjes, drankgelegenheden, restaurants, winkeltjes, kunstgalerijen…
… en beelden van een (te) druk en luid feestje in een bar bovenop een dak:
Men probeert traditionele kunsten en ambachten nieuw leven in te blazen:
Te vergelijken met de Aardbeienfeesten bij ons: Kersenfeesten in Qaraa:
Een racebaan of oefenterrein voor autorijschool?
Maar ook dit is Syrië. President Assad op bezoek bij een zomerkamp van christelijke jongeren in Saednaya:
En beelden van het Syrië, waarover de westerse media angstvallig zwijgen. De journalist maakt een vergelijking tussen het Assad-Syrië en het “rebellen”-Syrië:
Mediterrane vakantiesfeer in Latakia:
Het achterland van de havenstad Tartous met de al Khawabi-rivier:
Een spoorlijn moet Iran – Irak – Syrië (de havenstad Latakia) verbinden. Planning, realisatie en financiering door Iran. Zo zie je maar dat sancties soms ook naar andere oplossingen leiden:
Een kleiner spoorwegproject: de verbinding van Damascus naar het terrein van internationale expo’s wordt hersteld:
De filmindustrie herleeft:
Beelden uit Aleppo begeleid door een symfonisch orkest:
En avonddrukte in Aleppo:
Heropbouw van Aleppo:
De eerste tractoren van de fabriek Mahendara in Aleppo staan te wachten om geleverd te worden. Trots op eigen productie.
Voor het eerst in 7 jaar is er weer elektriciteit in Nubi en al-Zahraa (regio Aleppo):

De onovertroffen Chrétiens d’Orient brengen voeding en hulpgoederen naar het stadje Khabab, waar nogal wat behoeftige mensen wonen: