De drie dagen in Noord-Frankrijk zinderen nog na. De talrijke begraafplaatsen voor duizenden slachtoffers van WOI kregen dikwijls ook een passend monument om de betrokkenheid van een bepaald land te benadrukken. Zoals voor de soldaten uit Ulster, waarvoor een toren opgericht werd middenin het glooiende landschap: de Ulster Tower. Het werd een copy van Helen’s Tower van Clandeboye Estate, nabij Belfast. Je ziet hem van ver boven de velden prijken als een toren van droefheid.
De geschiedenis van de Ulster Tower, Thiepval, kan u in onderstaande video bekijken:
“Mijn eed heb ik afgelegd aan de Amerikaanse Grondwet niet aan een buitenlandse natie. Wij kunnen Oekraïne niet redden door de Amerikaanse economie de grond in te boren. In maart heeft de inflatie een sinds 40 jaar record bereikt. De benzineprijzen zijn in vergelijking met verleden jaar met 48% en de energieprijzen met 32% gestegen – de levensmiddelen met bijna 9%…. Als dit goedgekeurd wordt zullen de door de VSA goedgekeurd uitgaven voor Oekraïne voor een periode van 8 jaar 60 miljard dollar bedragen. En wij hebben dat niet zomaar ergens op een plank liggen…
… Wij zullen van China moeten lenen om het naar Oekraïne te sturen. De kosten voor het pakket waarvoor we vandaag moeten stemmen zijn hoger dan de uitgaven van de VSA voor het hele eerste jaar van het Afghanistan-conflict.”
We zijn nog steeds onder de indruk van onze drie dagen in Noord-Frankrijk. Tijdens ons bezoek aan de slagvelden van WOI, de ontelbare begraafplaatsen, kleine en grote maar allemaal perfect onderhouden met verse bloemen, vertelde onze gids ter illustratie het verhaal van het korte leven van ‘Jack’, John Kipling. Zoon van de beroemde Rudyard Kipling.
Jack was 16 toen de oorlog uitbrak. Vader wilde per se trots zijn op zijn zoon, wilde hem betrekken bij zijn oorlogsretoriek. Of Jack daar ook zin in hand, speelde geen rol. Om papa Rudyard tevreden te stellen meldde hij zich als vrijwilliger aan… en werd geweigerd wegens een oogprobleem. Hij was zeer bijziende.
Eerst bood hij zich aan bij de marine… met een weigering als gevolg. Vervolgens bij het landleger… gevolg door nog een weigering.
Papa pikte dit niet en trok aan de mouw van zijn contacten in de regering, resp. leger. En ziedaar, het wonder geschiedde, plotseling waren de ogen van zoon Jack dan toch geen overkomelijk probleem…Op 15 augustus 1914, twee dagen voor Jacks 17de verjaardag, mocht hij zijn jonge leven gaan riskeren in de loopgraven. Papa was zo trots als een gieter: zijn zoon zou eens gaan bewijzen wat een Kipling waard is. Diezelfde maand werd hij reeds uitgezonden; papa trok er trouwens ook naartoe… als oorlogscorrespondent.
In september 1915 werd Jack vermist tijdens de gevechten bij Loos. Zijn ouders bewogen hemel en aarde om zijn lichaam terug te vinden. Uiteindelijk zou hij – na verschillende standpunten en conclusies, pas in 1992 geïdentificeerd en begraven geworden zijn in Haisnes. Of het inderdaad om Jacks begraafplaats gaat is echter een groot vraagteken.
Op de webstek van Haisnes staat Jacks naam vermeld bij de “noms célèbres”. Men heeft er zelfs een straat naar genoemd… neen, niet naar de soldaat, die daar gevallen is, maar wel naar zijn illustere papa, Rudyard… Mogen we daar onze bedenkingen bij hebben?
Wij vroegen ons af hoe de moeder van Jack zich voelde, hoe zij reageerde op de plaatsvervangend opofferingszin van haar echtgenoot. Was zij opgelucht toen haar zoon tot twee keer toe wegens medische redenen geweigerd werd om aan het front ingezet te worden? En hoe verslagen moet zij zich gevoeld hebben toen haar echtgenoot een speciale gunst verkreeg zodat hij er toch in slaagde hun zoon, een tiener van 16 jaar, naar de gruwel van de oorlog te sturen…
Het korte leven van Jack werd verfilmd: “My boy Jack”
Overal in de Russische Republiek werd het einde van WOII herdacht. Het is niet uitsluitend een pro forma show voor de elite, voor de politieke leiders, een waarschuwend signaal aan het buitenland, het is tevens een herdenking die breed gedragen wordt door het volk. Tenslotte zet je 20 miljoen doden niet eventjes opzij als een statistiek van verkeersongevallen. Ter vergelijking: de VSA hielden het op 290.000 slachtoffers tijdens WOII.
De feestelijkheden van 9 mei zijn in Rusland een volksfeest. Daarbij geen haat tegen de Duitsers maar wel fierheid op de voorouders die tot uiting gebracht wordt. Misschien nog indrukwekkender dan de défilé op het Rode Plein is het zgn. “onsterfelijke regiment”, waaraan gewone burgers met plakkaten, waarop een foto van een voorouder aangebracht is, deelnemen. Ook Poetin stapte mee op en hield zo’n herdenkingsplakkaat in de hand.
In Sint Petersburg bv. trekken burgers urenlang in stoet , rij na rij, over banen met vier rijsporen in het stadscentrum. Sint Petersburg (2016): (Nog geen beelden van 2022 beschikbaar)
In de VSA klopt men zichzelf op de schouder: zaken doen en tegelijkertijd de Barmhartige Samaritaan uithangen. Het idee is niet nieuw, werd tijdens WOII al toegepast omdat het niet fair was dat alleen Groot Brittanië de last van de weerstand tegen nazi-Duitsland moest dragen.
Om die reden weken de VSA af van het normale concept: nl. boodschappen in het winkelmandje én aan de kassa onmiddellijk betalen. Toen had men het grandioze idee wapens te verhuren of lenen onder het motto “Lend and Lease” en tegelijkertijd zijn handen wassen in onschuld – de VSA kan zgz. “neutraal” blijven – zoals Roosevelt het concept in 1940 voorstelde:
“Teneinde de steun van de Amerikaanse bevolking te verkrijgen, gebruikte president Roosevelt in een radiotoespraak van 17 december 1940 de beroemd geworden beeldspraak van de buurman wiens huis in brand staat en hem de tuinslang te leen vraagt. “Ik zou dan niet zeggen, buurman, mijn tuinslang heeft 15 dollar gekost en die moet u mij eerst betalen. Ik hoef geen 15 dollar, ik wil alleen mijn tuinslang terug als de brand is geblust.” Mede door deze analogie werd bereikt dat de wet werd aangenomen, ook al was er een felle discussie in het Congres.” Wikipedia
Het is vooralsnog niet bekend welke wapens (en alles wat ermee samenhangt) de VSA volgens dit systeem aan Oekraïne willen lenen. Bekend is wel de omvang: 33 miljard US dollar. Niet echt dat waarop de Oekraïense president Zelensky gehoopt had; hij eiste recent 7 miljard US dollar per maand!
Daar er in de wereld weinig of niets gratis is willen de wapenfabrieken blijkbaar dat hun waren betaald worden. Dat Oekraïne hiertoe niet in staat is, zal niemand verbazen, ook niet zonder oorlog. Dus… wie mag dan de factuur vereffenen? Als het de VSA niet zijn, Canada, Afrika, Indië, de VAE, Saoedi-Arabië of Australië ook niet, Rusland al helemaal niet… wie blijft er dan over? … hoe solidair wil de EU zijn? Met quota berekend per lidstaat? Met nog zwaardere nationale schulden en inflatie? En dan hebben we het nog niet over de kosten van de heropbouw gehad. U zal ook begrijpen dat militair materiaal lenen of huren niet te vergelijken is met het huren van een tuinfrees. De kans dat militair materiaal in onberispelijke staat teruggegeven wordt is eerder klein…
“Under the measure, Ukraine can request streamlined transfers of U.S. weapons and other security assitance. The U.S. will get guarantees that the country will replace or reimburse the assets at a later date. (CNBC)”
Ned. vert.: Met deze maatregelen kan Oekraïne gestroomlijnde leveringen van VS wapens en andere veiligheidssteun. De VSA zullen garanties krijgen dat het land op een latere datum de goederen zal vervangen of vergoeden.
Het Amerikaanse parlement stemde met grote meerderheid in voor het concept, dat dateert uit WOII, de zgn. “Ukraine Democracy Defense Lend-Lease Act”, waarmee de Biden-regering aan Oekraïne militair materiaal kan lenen en verhuren. Begin april keurde de Senaat de wet al goed. Intussen zette Biden ook zijn handtekening ter goedkeuring. Neem nota van de naam der wet: “Democracy” mocht niet ontbreken… alsof deze wet iets met democratie te maken heeft.
De wet werd goedgekeurd met 417-10 – de 10 nee-stemmen kwamen van de Republikeinen. De wet zal het mogelijk maken onbeperkt – zowel in hoeveelheid als in tijd – hulp te sturen zonder dat er telkens goedkeuring van het Congress voor nodig. Het is een boodschap aan Rusland dat er geen einde komt aan de toevloed van wapens en munitie.
Politiek analist Cato verwoordde het zo:
“Biden will more or less be able to lease any weapons systems he wants to Ukraine without the broad requirements that Ukraine would need to pay us back,” Cohen said. “It gets rid of the entire bureaucratic process to sell a weapon. Now, you can just lease it.”
The United States used the Lend-Lease program during World War II to increase its involvement in the war and quickly lend arms to allies in the fight against the Nazis while remaining neutral in the conflict. The Roosevelt administration sent $50 billion to more than 30 allies under the program.
Cohen said the new Lend-Lease program could become especially helpful if the war with Russia gets worse.
“Having this bill passed makes it a lot easier for the U.S. to escalate very quickly,” he said. “The effect it will have if everything stays status quo is probably not much. If the U.S. wants to increase its involvement with far more advanced weapons, this bill makes that a lot easier.”
Ned. vert.: Biden kan nu quasi elk wapensysteem aan Oekraïne verhuren zonder dat Oekraïne ons hiervoor moet betalen. Zonder bureaucratisch gedoe bij een wapenverkoop. De VSA kunnen op de achtergrond “neutraal” blijven. Als de VSA meer gesofisticeerde wapens willen inzetten, dan maakt deze wet het mogelijk.
Wetende dat gratis niet bestaat, komt het idee van Macron – een uitbreiding van de EU met politiek-sympathieke landen – dan ook niet uit de lucht gevallen. “Desnoods moeten de verdragen maar gewijzigd worden”. Onze Alexander wist als volleerde waterdrager er nog wat aan toe te voegen: energie, defensie en EU-uitbreiding. Laat die drie thema’s nu bijzonder actueel zijn in het land Oekraïne.
Stilaan stapt Alexander De Croo (Open VLD) met zijn Europees engagement in de voetsporen van zijn voorganger en partijgenoot Guy Verhofstadt. Voor de Belgische premier staat Europa op een kruispunt. “De Unie moet haar verantwoordelijkheid voor het volledige continent nemen.” Citaat uit: De Croo spreidt Europese vleugels verder uit
Met de Macrons, de Vrhfstdts, de Michels en Decroo’s worden we verkocht waar we bij zitten. Niet toevallig allemaal behorende tot dezelfde blauwe partijrichting.
Onderstaande analyse hadden we zelf niet beter kunnen formuleren. Onder het satiremasker zit een bron van wijsheid volgens het motto: “al lachend vertelt de zot de waarheid”.
We halen er één alinea uit – meer is omwille van auteursrecht verboden -:
“… Nu telt ons leger wel wat experten. Wist u dat we over niet minder dan… 42 generaals beschikken? Die geven leiding aan 620 kolonels en luitenant-kolonels. Die bevelen dan 5.500 “lagere” officieren. Die hebben (neen dit is géén satire, maar statistiek) dan de leiding over zo’n 6.000 onderofficieren. En onderaan staan er dan 12.000 “manschappen” M/V/X te wachten op bevelen. Kent u een bedrijf waarvan de helft van het personeel uit leidinggevenden bestaat? Neen. Een dwerg met een waterkop. In kaki…”
Een vraaggesprek met de topadviseur van Zelensky, dhr. Oleksiy Arestovich
Vraag: “Hoe bewust zijn de Oekraïners, van politieke manipulaties? Hoe manipuleren politici ons?”
O.A.: “Dit zijn de knoppen die moeten ingedrukt worden: 1. moet er alarm verspreid worden, vervolgens een schuldgevoel kweken – dit is het belangrijkste. “Onze jongens zitten in de loopgraven en jullie gaan hier in Kiev naar nachtclubs?” En/of iets in de zin van niet betalen voor het leger. Dan moet je het veiligheidsgevoel stimuleren, vervolgens zien in welk stramien het bepaald individu past, moedig hen aan. Dus maak eerst de mensen bang en vervolgens moedig je hen aan tot actie over te gaan… Maak hen verschrikkelijk bang en dan toon je hen de oplossing. Geef vorm aan de verwachtingen van en voor de oplossing: “jullie moeten daar en daar aansluiten en alles komt goed.” Verwachtingen worden gecreëerd door hen te identificeren met een bepaalde groep: “Wij zijn broeders-Oekraïners, we hebben tegen de Russische invasie gestreden, we hebben van niets meer schrik, Oekraïne wordt in heel de wereld gerespecteerd!… Oekraïners zijn dé béste soldaten! Zij vechten tot het einde! Ons kan men niet om de tuin leiden!”
Vraag: “Dus krachtige bewoordingen?”
O.A.: “Een belangrijke groep identificeren, dat is het gewenste scenario – zij moeten weten dat deze groep bestaat, dat deze groep de problemen zal oplossen en dat zij (Nvdr: degenen die moeten overtuigd worden) er iets mee te maken hebben. Dit moedigt een gevoel van trots en zelfbewustzijn aan. “Er bestaat absoluut geen betere soldaat dan een Oekraïner! Wij winnen àltijd!”
Wij konden niet aankondigen dat Rusland zou aanvallen… terwijl we al wisten dat het zou aanvallen omdat dan de massale vluchtelingenstroom zou op gang komen en deze zou alle wegen doen dichtslibben. Het zouden 8 – 10 -12 miljoen mensen zijn en het leger zou niet uit het te verdedigen gebied kunnen geraken. Begrijpt u? Het zou volledig verlamd gezeten hebben, een ideale situatie voor Rusland. En in deze situatie zouden we de oorlog en de hele linkse oever van de Dnjpr waarschijnlijk verloren hebben. Over de rivier zijn er in totaal 50 bruggen in Oekraïne. Alles zou verstopt geweest zijn, zonder dat we het zouden kunnen oplossen. De enige oplossing zou geweest zijn dat we over onze eigen bevolking zouden gerold zijn, hen neerschieten zodat we over de bruggen konden geraken… Het is nu eenmaal zou dat we in een mislukt land leven… Bovendien hebben we een verdomd collectief gewetenloos (Nvdr: woord werd gecensureerd) … De gemiddelde Oekraïner – voor zover het mogelijk is in deze categorie te denken – is een ideaal slachtoffer van de media-semantische oorlog… Alle verbindingen in de hersenen zijn onderbroken, ze zijn vatbaar… M.a.w. in plaats van hersenen heeft hij (Nvdr: de b.g. gemiddelde Oekraïner) een ideaal gas… “(Nvdr: en daar stopt het antwoord. We vermoeden dat hij windvorming in de darmen bedoelde…)
Zwitserland toont nog maar eens de verstandigste van Europa te zijn. Tot op vandaag heeft het zich uit alle grote oorlogen kunnen houden en bij het conflict in Oekraïne handhaaft het deze koers. Bovendien zal het Zwitserland geen windeieren leggen als hierdoor blijkt dat men daar nog steeds ongehinderd en veilig de spaarcentjes kan parkeren.
Duitsland heeft het bekende na WOII uitgetekende vredespad – geen wapenleveringen aan conflictoorden – verlaten. Het zal tanks aan Oekraïne leveren – wie of wat de huidige regering overtuigd heeft, hebben we het raden naar. Al hebben we wel een vermoeden. De Duitse gewilligheid kwam niet uit de lucht gevallen: al op 6 april richtten ze zich aan het Zwitserse staatssecretariaat voor economie, Seco, met het verzoek groen licht te geven voor de wederuitvoer van tankmunitie van Duitsland naar Oekraïne. Een geplogenheid die een voorwaarde is bij de aankoop van Zwitsers oorlogsmateriaal.
Hierbij duikt een klein probleem op: de munitie voor dit tanktype werd door Rheinmetall in Zwitserland geproduceerd. Samen met het duo-kanon en de hierbij horende munitie maakt dit een onontbeerlijk accessoire van de tank. Zwitserland weigert echter dit laatste te leveren en beroept zich op zijn beroemde neutraliteit. Benieuwd of de Zwitsers ook zullen zwichten na het ontvangen van “overtuigende argumenten”. In elk geval heeft Zwitserland al twee enorme voordelen, waardoor het minder chanteerbaar is: het is geen EU-lid en het zit niet verstrikt in de euro-netten.
Twee scenario’s: ofwel heeft Duitsland enorme voorraden munitie voor deze tank in stock en kan het bijgevolg de tanks met bijhorende munitie aan Oekraïne bezorgen (… twijfelachtig…), ofwel is het er stoemelings vanuit gegaan dat de Zwitsers wel even hun neutraliteit zouden opzij zetten.
Probleem: Het Zwitserse staatssecretariaat voor economie, Seco, verbood uitdrukkelijk bij de levering van de munitie aan het Duitse leger de gekochte munitie door te sluizen naar derde partijen. Volgens de zender SRF en de krant Handelszeitung gaat het om niet alleen om geweermunitie maar ook om schietmateriaal of delen ervan die in de b.g. tank kunnen ingezet worden.
Duitslands poco nieuwskanalen vinden dat de levering van de tanks aan Oekraïne niet in gevaar komt, want Duitsland zou de hierbij horende munitie ook uit binnenlandse bronnen kunnen halen. Van waar juist wordt niet gespecificeerd.
De weigering der Zwitsers hun munitie nogmaals uit te voeren naar derde partijen kent zijn oorsprong in de Zwitserse oorlogsmateriaalwet. Zwitserland verbiedt wapen- en/of munitieleveringen aan oorlogsbetrokken partijen. Deze wet geldt als een der grondpijlers der Zwitserse neutraliteit.
Zwitserland heeft weliswaar de EU-sancties tegen Rusland overgenomen en is daarmee al behoorlijk van de oude praktijk afgeweken, maar heeft tegelijkertijd verklaard dat de Zwitserse neutraliteit geen wapenleveringen in conflictgebieden toestaat. Verleden maand weigerde Zwitserland ook een verzoek uit Polen om wapens ter ondersteuning van Oekraïne te leveren én, zoals hierboven aangetoond, geeft het geen toelating de geleverde wapens/munitie verder te exporteren aan derde landen in conflictgebieden.
Zhao Lijian, woordvoerder en vice-minister van het Chinese ministerie van informatie:
“Mijn collega’s en ik hebben herhaaldelijk benadrukt dat het conflict dan wel mag lijken op een conflict tussen Rusland en Oekraïne, maar in werkelijkheid gaat het om Rusland en de door de VSA geleide NAVO. De EU zou zo verstandig moeten zijn erover na te denken wie er beter van wordt, waar het een slagveld geworden is en wie de grootste verliezen geleden heeft.”
