Zou u soms graag gedachten lezen of met de kracht van uw gedachten zaken realiseren – gewoon omdat u eraan denkt, zonder dat u ze zelf moet uitvoeren? Klinkt onmogelijk, of in het beste geval als toekomstmuziek. Facebook investeerde er al in. Misschien kunnen uw (klein)kinderen afbeeldingen en berichten delen met de hulp van een armband aan hun pols.
Wie dacht dat Facebook zich zou tevreden stellen met spionnenagentschappen allerhande die ongewenste boodschappen signaleren en vervolgens verwijderen, mag zich nog eens beraden. Het Amerikaanse bedrijf heeft CTRL-Labs en hun zenuwontwarrende, -lezende technologie gekocht voor 1 miljard dollar (ca. 910 miljoen euro), de duurste overname in de Facebook-boekhouding sinds Oculus VR in 2014 (2 miljard dollar).
Achter CTRL-Labs fungeren de neuro-wetenschappers Patrick Kaifosh en Thomas Reardon. Deze laatste werkte lange tijd voor Microsoft en mocht de ontwikkeling van Internet Explorer als pluim op zijn hoed steken. CTRL-Labs kocht voordien verschillende patenten omtrent de Myo-armband.
Wat doet nu de techniek waarvoor Facebook zo veel geld op tafel legde? Het zit vervat in een armband. Deze leest volgens Andrew Bosworth, vice-president voor VR (virtuele realiteit) en AR (augmented reality, opgeschroefde realiteit), elektrische signalen, die van neuronen in het menselijke ruggenmerg uitgaan. Deze signalen (be)sturen bv. de spieren in de handen. Vooral men een vinger beweegt, moet de aangepaste techniek de signalen opvangen, ontsleutelen en zelfstandig uitvoeren. Eerste tests waren naar verluidt succesvol – al staat de verdere ontwikkeling nog in kinderschoenen. (…)
De Myo-armband wordt nu al gebruikt voor het sturen van bv. computerspelletjes, machines e.d.
Op zaterdag 28 september gaan Paul Bekaert en Fernand Keuleneer, samen met andere interessante mensen in debat over rechtspraak in tijden van sociale media. Nieuwe campagne van de Orde van Vlaamse balies: facebook vs wetboek.
Waar en wanneer? 14u00 Assisenzaal Gerechtsgebouw Gent. Toegang gratis.Meer info hier.
Hoe zou onze rechtspraak klinken mochten de commentaren op sociale media rechtsgeldigheid hebben? De Orde van Vlaamse Balies stelt voor: de social media judge, een artificieel (on)intelligente rechter die zijn uitspraken niet baseert op het wetboek maar op Facebook.
Na twee weken verstoken geweest te zijn van de actualiteit in Syrië (en elders) zal onze redactie trachten een huidige stand van zaken te schetsen.
Idlib. Nadat de Syrische regering de terroristen de mogelijkheid gaf zich terug te trekken uit andere regio’s in Syrië zodat de plaatselijke bevolking niet meer als levend schild kon dienen of de burgerbevolking in omringende steden als dagelijks doelwit voor raketten en mortieren fungeerde, zitten de bloeddorstigste islamitische fanaten intussen op een kluitje verzameld in het noordwesten van Syrië, in Idlib. De poging om de hen af te zonderen van de zgn. “gematigde rebellen”, zoals gepland tijdens de Astana-gesprekken, is niet gelukt. De installatie van Russische en Turkse observatieposten in de zgn. gedemilitariseerde zone en aan de grenzen met regeringsgebied waren een schot voor de boeg; HTS & co. weigerden eraan gevolg te geven. Integendeel. Om de burgerbevolking te beschermen tegen de dagelijkse projectielen, kon het Syrische leger kon niet anders dan hen te verdrijven, dieper in Idlib. Ongeacht het feit dat er stuk grondgebied heroverd werd is de situatie strategisch gezien nog steeds dezelfde. Idlib blijft het kruitvat, waar concurrerende moslim terroristen de bevolking en elkaar de duvel aandoen. Tekenen present: HTS (al-Nusra), de grootste groep, het NFL (National Front for Liberation), een amalgaam kleinere terroristische groeperingen die onder de bescherming van Turkije fungeren om de Turkse invloed in Syrië te vergroten en de HTS’ invloed te beperken, de Turkistan Islamic Party, genoegzaam bekend als de Oeigoeren, die tot de laatste man zullen blijven vechten vermits ze nergens heen kunnen, Hurras al-Din, tweelingbroertje van HTS, dat zelfs niet probeert zijn band met al-Qaeda te verbergen. Met hoeveel ze zijn? De aantallen worden door de verschillende groepen opgeschroefd om hun populariteit ogenschijnlijk te steunen en om concurrenten van de wijs te brengen. 60.000? Nog steeds een indrukwekkend aantal zwaar bewapende, niets ontziende, godsdienstfanaten waarvoor een mensleven van geen tel is.
Bij de recente bevrijding van noord-Hama en zuid-Idlib bleek hoe zij onder de grond een waar bolwerk met tunnels, bunkers, opslagplaatsen, landmijnen in de nabijheid van de burgerbevolking op poten gezet hadden, iets wat in heel Idlib het geval is. Of hun commandocentra en raketinstallaties in scholen ondergebracht hebben zodat zij hopen dat ze beschermd zijn door het menselijk schild der bevolking. Of – ideaal voor anti-propaganda tegen Assad/Rusland – aantonen dat scholen en ziekenhuizen opzettelijk belaagd worden.
HTS is dé grote baas, heeft kleinere groeperingen opgeslorpt, hen gedwongen zich aan te sluiten en bovendien heeft HTS een soort bestuur opgericht, de Syrian Salvation Government (… vert.: “Syrische reddingsregering”… Je moet maar durven! Redding van wat? Van geloofsvrijheid, van gelijkheid man/vrouw, van een normaal leven zonder inmenging van de dictaten ener bewierookte Profeet?). Hun bestuur leidt regelmatig in de gebieden, die mogen genieten van de “redding”, tot protesten bij de bevolking wegens lukrake arrestaties, verdwijningen, in beslagnames, voorkeurbehandeling van de “vrienden”, chantage, omkoping, uitzettingen, verdrijvingen, schoolsluitingen, enz… De zelfverklaarde “reddingsregering” heeft zich behoorlijk veel macht toegeëigend: binnenlandse zaken, justitie, gezondheid, religie, economie, onderwijs, ontwikkeling (… naar het steentijdperk), lokale administratie en diensten, sociale zaken. En een eigen politiemacht, met beperkte verantwoordelijkheden, zoals verkeer, het jagen en vangen van criminelen en het oplossen van geschillen. Omkoping is perfect toelaatbaar als HTS er beter van wordt. De belangrijkste verbindingswegen noord-zuid en oost-west, de M4 en M5, worden volledig door HTS gecontroleerd. Wie er gebruik van maakt moet wegentaks betalen. Idem dito voor de durvers die het Idlibparadijs willen verlaten via de humanitaire corridors – definitief of om goederen in te voeren. HTS heeft de olie- en gashandel in handen, legt te pas en onpas belastingen en heffingen op en verdient ook aan witwaspraktijken. Ze moeten voor de maffia niet onderdoen. Maar ook uit het buitenland wordt hen geld toegeschoven; bv. salafistische liefdadigheidsinstellingen uit de Prachtlanden Koeweit, Qatar en S.A. en hooggeplaatste religieuze figuren en kapitaalkrachtige personen in Jordanië en Turkije die sympathiseren met hun gedachtengoed. Massale collectes brengen steeds minder op. HTS ziet zich verplicht de lokale bevolking verder uit te persen.
Naar verluidt zou de bevolking sinds 2011 verdubbeld zijn: nu 3 miljoen inwoners. Vooral soennieten. Minderheden zoals Koerden en christenen werden verplicht hun huis te verlaten en te vluchten. Zo niet… Naar schatting zou ca. 40% van de huidige inwoners afkomstig zijn uit vroegere door terroristen bezette gebieden, m.a.w. de “rebellen” die samen met hun gezinnen een vrijgeleide kregen naar Idlib. Officieel strijden zij voor de “overwinning van de revolutie”. In werkelijkheid voor het afdwingen van een radicale islamstaat onder de beschermende vleugels van Turkije.
Wapenstilstand? Hoe kan er ooit een blijvende onderhandelde wapenstilstand ontstaan uit het gedachtengoed van radicale moslims, die andersdenkenden niet het licht in hun ogen gunnen? De drie Astana-onderhandelaars, Rusland, Iran en Turkije beloven steeds weer dat Syrië ondeelbaar en autonoom is en moet blijven. Echter… bij Turkije spelen grotere belangen mee. Het Ottomaanse Rijk wenkt aan de zuidelijke grens…
Hierbij beeldmateriaal van een ondergronds bolwerk, 10.000 m2, in de buurt van Khan Sheikhoun. “Prutsen aan de keukentafel”? Ondergrondse ruimtes, diep onder de oppervlakte, ca. 2 m hoog en breed genoeg om een auto erdoor te laten rijden, voorzien van mijnen. Met een keuken, technisch atelier, watervoorziening, filmstudio… enz. De ontmijners kunnen slechts enkele meters per dag beveiligen. Nog maanden werk voor de boeg. Enkele kilometers verderop, aan de andere kant van Khan Sheikhoun een zelfde vondst, maar nog groter. Daarin wordt de aanwezigheid van de Witte Helmen duidelijk én hun filmcarrière ten bate van de westerse traanklieren. Opmerkelijk: een hazmat suit (beschermend pak tegen giftig gas), geproduceerd in G.B. (2004). Een grote voorraad wapens en munitie, legerkledij. Geen spoor van een verpleegpost voor burgers. Het is overduidelijk dat dit niet met een spade en houweel uitgegraven werd. Graffiti met lieve woordjes aan het adres van het Russische en Syrische leger: “Wij zullen jullie bloed drinken”.
Ook de straten zijn niet veilig met bomauto’s en landmijnen.
Karin Leukefeld, Duitse onafhankelijke journaliste, geaccrediteerd in Damascus, gespecialiseerd in het M.O., bericht vanuit de bevrijde regio noord-Hama/zuid Idlib. De civiele bescherming richt een opvangkamp op en zoekt naar menselijke resten, zowel burgers als soldaten, slachtoffers van de terroristen. De in een massagraf gevonden overblijfselen worden naar een ziekenhuis in Hama gebracht ter identificatie en vaststelling van de doodsoorzaak. Zij beschrijft verschrikkelijke feiten: folteringen, onthoofdingen, overreden met tanks…
Zij gaat in op de drie Astana-protoganisten. Niemand heeft een concreet Idlibplan kenbaar gemaakt. Het mag duidelijk wezen dat Turkije – op zijn zachtst gezegd – andere belangen heeft dan Rusland en Iran. Het verst, of het duidelijkst, gaat de Russische president Poetin die stelt “dat het niet aanvaardbaar is dat terroristische groepen verder in Idlib kunnen hun ding doen en dat zijn land het Syrische leger zal blijven ondersteunen bij hun strijd tegen deze milities.” Turkije wil dat het Syrische offensief stopt en er wordt gesuggereerd dat Turkije door de VSA en andere westerse NAVO-staten gesommeerd werd in Idlib stelling te houden zonder de uitvoering van het de-escalatie-akkoord. Duidelijk, toch? M.a.w. Turkije moet plaatsvervangend Assad blijven het vuur aan de schenen leggen en ervoor zorgen dat het land verdeeld blijft. Mevrouw Leukefeld herhaalt dat de humanitaire corridor vanuit oost-Idlib naar regeringsgebied quasi ongebruikt blijft vermits de terroristen de bevolking tegenhouden – zelfs beschieten, als deze zich richting grensovergang begeeft.
Zij werd begeleid naar de plaats waar de zgz. sarinaanval in Khan Sheikhoun plaats vond. De bewijzen werden door de terroristen voor onderzoek naar Turkije gebracht… Een onafhankelijk onderzoek werd er nooit uitgevoerd. Niet nodig, vermits de poco wereld de rol van aanklager, rechter en beul gereed had.
Geïnteresseerd in de belgische bijdrage in het Syrisch conflict? Het land b (met een tijdelijk zitje) diende samen met Koeweit en Duitsland een resolutie-ontwerp in bij de Veiligheidsraad der VN dat de terroristen in Idlib bescherming moet bieden. Rusland en China hielden de boot af dank zij hun veto. Hebben we al gehad. Telkens de terroristen in het gedrang komen wordt er de “humanitaire” hangmat bovengehaald, waarvan slechts de terroristen mogen gebruik maken. Dat aan de Idlib-bevolking de mogelijkheid geboden wordt via een humanitaire corridor veiligheid op te zoeken in regeringsgebied, dat de terroristen hen daaraan hinderen, dàt ontsnapte blijkbaar aan de aandacht van de resolutie-indieners.
Vanzelfsprekend reageerde de Syrische vertegenwoordiger al Jafaari. “De inkt van de humanitaire pen droogt op als het gaat om de buitenlandse aanwezigheid in Syrië. Het resolutievoorstel is een vooringenomen voorstel tot resolutie. Het is een politiek en geen humanitair voorstel.”
Een constructiever voorstel, dat aan de internationale media-aandacht ontsnapte, kwam van de Tsjechische eerste minister Andrej Babis die pleit voor internationale samenwerking om de terugkeer van gevluchte Syriërs naar hun vaderland mogelijk te maken. “De énige oplossing voor de vluchtelingen is de terugkeer naar hun vaderland. Mochten de VN nuttig werk verrichten – quod non – dan had er iets kunnen gebeuren.” En refererend naar de sleutelrol van Rusland: “Zonder Rusland kan de situatie in het M.O. niet opgelost worden.”
Het laatst verspreide riedeltje over president Assad van een dubieuze organisatie met zetel in Qatar, vlotjes gecopieerd en verspreid door de poco media, ging ditmaal over de vervolging van christenen. Al zullen deze leugens slechts op verbazing en ongeloof stuiten… Pater Daniël heeft er twee dagboeken over geschreven…
We sluiten voor vandaag af met een welgemeend “goodbye” aan messenslijper John Bolton, wiens carrière als oorlogsfluisteraar plotseling beëindigd werd. Wat gaan we nog beleven? De vredesprijs voor Donald Trump?
Saoedi-Arabië, de favoriete partner der VSA en het land der uitverkorenen, Israël, heeft in 2019 – we hebben pas het midden van de maand september bereikt – reeds meer dan 130 mensen terecht gesteld. Voor een belangrijke olieleverancier en goede klant bij wapenfabrikanten wordt immers een oogje dicht geknepen… tegenstanders van kroonprins bin Salman? Het zullen wel terroristen geweest zijn! En daarvoor moet je zelfs niet in het Saoedische Koninkrijk wonen. Ene Jamal Kashoggi kan het niet meer navertellen.
En dit nog ter herinnering (zie onderaan): het onvolprezen Merkelland probeert intussen Irak om te kopen met 20 miljard euro om de ca. 60 “Duitse” IS-terroristen genade te verlenen!
Maar als in China of Rusland één kritische journalist opgepakt wordt – zij het slechts voor enkele uren – dan is het kot te klein.
Echt? Echt. Als je de poco media en de daar heersende terroristen mag geloven. Of beter: als je hen wilt geloven. Wat een logisch denkend mens niet doet. Om onderstaande redenen.
Titel in kwaliteitskrant, resp. westerse zender:
Idlib schreeuwt het van de daken: “Help!”
Maar het is een andere kreet voor hulp, dan deze die we door de poco media, door westerse politici, door de Witte Helmen en het Eénmansobservatorium van Terroristische Rechten in Londen voorgeschoteld krijgen.
Op 5 augustus deed de woordvoerder van de VN-secretaris-generaal, de Fransman Stéphane Dujarric, sinds tientallen jaren wonende in de VSA, nog een pathetische oproep aan de Syrische regering en alle aan het conflict deelnemende partijen om zich hun verplichtingen volgens het humanitaire volkerenrecht ter bescherming van de burgerbevolking en hun infrastructuur te houden. Hij herhaalde het VN-mantra, dat sinds het begin van de Syrië-oorlog, regelmatig boven gehaald wordt. Hij riep in ons aller naam het leger van een soevereine staat op zich in te houden, resp. af te zien van, nadat zij van hun recht gebruik gemaakt hadden gewelddadige, voor een groot deel buitenlandse en bovendien sektarische extremisten te bestrijden.
Inderdaad: een mantra. We hoorden dezelfde oproep bij de strijd om Aleppo, bij Oost-Ghouta, Douma, bij de bevrijding van de provincie Suweida. Telkens de terroristen het vuur aan de schenen gelegd werd, klonk vanuit de westerse cenakels “bezorgdheid” om het lot van de “burgerbevolking”. De VN werden misbruikt om fictieve “gifgas en vaatbommen” te tonen… terwijl de westerse landen vlijtig wapens en manschappen leverden om de oorlog te laten voortduren.
Het scenario herhaalt zich in Idlib. Daar waar tienduizenden islamitische terroristen verder via de Turkse grens verzorgd en bevoorraad worden (… u zal zich de Turkse kolonne vrachtwagens met militair materiaal naar Khan Shikhun herinneren…), waar Syrische burgers door hen geterroriseerd worden, worden wij – onnozelaars – verder geïnformeerd door onze poco media, door de Vranckxen van deze wereld die hun mosterd halen bij de Witte Helmen, de PR-afdeling van HTS (al-Nusra), het Eénmansobservatorium in Londen, die er nooit een geheim van gemaakt heeft aan wiens kant hij staat (… of zit… in zijn bureaustoel, achter zijn pc, in zijn huis.)
Hoe ziet nu een officiële Idlib goochelaars-show eruit?
Zes jaar geleden, op 17 augustus 2013, stierf Manar Nakours broer in Marmarita, Syrië. Het verlies en het verdriet overspoelde hem opnieuw toen hij de NG’s (= National Geographic) documentaire “Hell on Earth and the Rise of ISIS”(Hel op aarde en de opkomst van ISIS) van de Academy Award-genomineerde en bestseller auteur Sebastian Junger en zijn Emmy-winning productiepartner, Nick Quested, zag.
Manar geloofde zijn ogen niet toen hij zijn broers naam, Amin Nakrour, en diens foto, gebruikt in de film, op het einde (1:39:06) zag verschijnen onder de titel “In Memoriam MAYA BARSHINI AMIN NAKROUR ATALLA ABBOUD IBRAHIM SAADI Killed by Assad Regime August, 2013” (Ter herinnering aan MAYA BARSHINI AMIN NAKROUR ATALLA ABBOUD IBRAHIM SAADI gedood door het Assad regime, augustus 2013).
In werkelijkheid kon de waarheid over de schuld, de ware toedracht, niet verder liggen dan deze die de kijker op het verkeerde spoor moest zetten. Je zou er toch kunnen van uitgaan dat prijswinnende filmmakers zoals Junger en Quested hun huiswerk zouden doen, de namen en de doodsoorzaak zouden nagaan vooraleer hen te misbruiken in politieke propaganda. Als hun namen gewoon hadden verschenen als slachtoffers van het Syrië-conflict, dan had dit feitelijk correct geweest, maar nu werden ze gepresenteerd als de vier jonge mensen die brutaal neergemaaid werden door het zgn. “Assad regime”.
Er werd geen poging gedaan toelating voor het gebruik van hun namen, hun foto’s en de doodsoorzaak te krijgen. Hun foto’s werden gewoon van facebook geplukt. Gestolen foto’s en filmscenario-doodsoorzaken om de Syrische regering de schuld te geven voor iets waarvoor deze niet verantwoordelijk was.
In feite woonden Amin Nakour, Maya Barshini, Atalla Aboud en Ibrahim Saadi de jaarlijkse viering van Moederdag, O.L.V. Hemelvaart, bij in Marmarita*, één van de dorpen in de historische “vallei der christenen”, nabij Homs. Het was een warme augustusavond en de feestvierders werden plotseling aangevallen door bewapende terroristen van de FSA (Free Syrian Army) & co, de zgn. “gematigde rebellen” onder hoede van het Westen. Het viertal werd gedood toen het trachtte te ontsnappen in een wagen. Het nieuws werd op talrijke webstekken en nieuwsverspreiders gepubliceerd en kon zonder veel moeite bevestigd worden door eender wie met een pc.
In de plaats kwam het gedode viertal in beeld als jonge betogers, gedood door de regering tijdens straatprotesten in het centrum van Homs bij de klokketoren.
Deze vier jonge mensen steunden in werkelijkheid de Syrische regering in diens poging de moslimterroristen, die van Syrië een Soeni moslimstaat wilden maken, de wacht aan te zeggen. Christenen en minderheden waren 8 jaar lang het geliefde doelwit van hun islamiserings-fata morgana. Het FSA nodigde daarvoor hun bloedbroeders, Al Qaeda (…Al Nusra… HTS) uit in Syrië, die uiteindelijk het FSA zelf zouden opslokken.
In de documentaire wordt een jonge vrouw, Linda Ibrahim, een Syrische vluchtelinge in Bulgarije, geinterviewd. Zij vertelt over haar deelname in de betogingen voor “regime change” – haar exacte woorden kan u via de transcriptmodus bekijken. Zij praat over haar “vrienden”, die gedood werden tijdens de betogingen, geïllustreerd door een fotocollage van lachende jonge mensen, waarvan de kijken wordt te veronderstellen dat deze haar medebetogende “vrienden” waren, die gedood werden. We zien inderdaad een foto van Linda Ibrahim en haar moeder Emely Issa tijdens een betoging. Linda maakt reclame voor het FSA; haar moeder houdt de microfoon en moedigt de betogers aan. We zien een videoclip van betogers bij de klokketoren in Homs, schoten vallen, gevolgd door chaos. Emely Issa is de actrice die haar angst uitbeeldt, die de betogers waarschuwt dat er zal geschoten worden. Herhaalt. De kijker moet overtuigd worden dat jong en oud de protesten steunden en dat het “regime” hen liet vermoorden.
Linda Ibrahim “herkende” de foto’s der lachende jonge mensen als “haar vrienden” (8:54)… terwijl ze hen in feite van haar noch pluim kende, zij op hun beurt geen enkele band met haar hadden, behalve dan dat ze allen tegelijkertijd in Syrië woonden. Bijgevoegde foto’s heeft onze redactie geplukt bij onderstaande webstek, waar u er nog meer vindt, en waaruit duidelijk blijkt dat de vier slachtoffers uit Marmarati absoluut niets met de betoging in Homs te maken hadden. Integendeel: als christenen hadden ze niets goeds te verwachten van de moslimextremisten die Assad uit het zadel wilden lichten.
Linda Ibrahim en haar moeder waren actieve FSA-militanten in Homs. Zij dragen de drie-sterrenvlag der “gematigde rebellen-oppositie”. Zij waren geen supporters op de achtergrond, maar wel actief in de hoogste politieke vleugel van de FSA (Moeder ging op het voorplan staan: 8:14) . Linda’s rol was belangrijk: ze was immers jong en aantrekkelijk. De jonge mannen in haar geledingen gingen maar al te graag in op haar wensen hun buren en buurgemeentes (met minderheden) aan te vallen en te verwoesten.
Linda en haar moeder ontsnapten de dans, wonen en leven een succesvol bestaan in Sofia, Bulgarije. Linda noemt zichzelf op het internet ‘The Star Linda Ibrahim’, verwijzend naar haar sterrenrol in b.g. NG’s documentaire. Ze heeft een zangcarrière opgestart. Haar moeder zou een of andere zelfstandige bezigheid uitoefenen. Beide vrouwen hebben Syrië verlaten en leven een niet-sharia-conform bestaan in Europa ver weg van chaos, dood en vernieling die ze aangemoedigd hebben. Linda Ibrahim en haar moeder voorzagen NG van de vier gedode Marmarita jongeren en werden betaald voor hun acteerprestaties. Beide leverden de foto’s, de namen én de overlijdens van vier voor hen totaal onbekenden om de schuld in Assads schoenen te schuiven. Dit pleit echter de filmmakers van NG niet vrij, want zij hadden de plicht de feiten op het waarheidsgehalte na te gaan vooraleer deze in de documentaire te gebruiken. Initieel oversteeg het filmscenario zelfs het misbruik van de vier jongeren: er werd nl. een video van Palestina gebruikt… die zogezegd in Aleppo gedraaid was… maar die werd nadien verwijderd.
NG had het niet nodig de feiten te verdraaien. Er valt immers meer dan genoeg miserie op de Syrische straten te rapen met échte feiten van dood en verschrikking.
Auteur: Steven Nezar Sahiounie in MidEast Discourse. Aansluitend heeft de broer van Atalla Aboud ook gereageerd; ook zijn familie is geschokt. De uitgeefster van MidEast Discourse, Lilly Martin Sahiounie volgt de zaak en zal de onderste steen boven halen om te weten te komen wie de namen aan Sebastian Junger doorgespeeld heeft en waarom, resp. of hij opzettelijk gelogen heeft, resp. zich voor de kar van Linda en haar moeder heeft laten spannen… en hoeveel zij voor hun diensten betaald werden!
*Marmarita: achtergrondinfo en beelden O.L.V. Hemelvaart 2019
Toevallig stootten wij bij het struinen door het www-bos op een rubriek “Briefje van Jan”. Jan schrijft nl. over dat wat Jan-met-de-pet stoort in de Jan-en-Alleman-maatschappij.
Het briefje van vandaag richt Jan aan de Amsterdamse politie:
Beste politie,
Passen jullie wel op dat jullie geen racisten worden?
Afgelopen week blafte in een villa aan het Vondelpark een hond. De eigenaar van het pand ziet op de beelden van de beveiligingscamera dat er iemand over het twee meter hoge hek de tuin in gaat. Als de eigenaar naar buiten rent, verdwijnen twee mensen als dieven in de nacht.
Vermits wij het auteursrecht van Jan-met-de-pen willen respecteren, verwijzen wij voor het vervolg van het briefje (… en voorafgaande brieven) naar de bron: https://www.briefjevanjan.nl/
