Categorie archieven: justitie

Abdullah Öcalan, martelaar voor het leven

Geplaatst op door
Afbeeldingsresultaat voor Ocalan martyr

Morgen zal het 20 jaar geleden zijn dat Abdullah Öcalan, leider van de separatistische PKK (Koerdische Arbeiderspartij), gearresteerd werd bij de Griekse ambassade in Nairobi, Kenia, door de Turkse geheime dienst, die daarbij naar verluidt een handje geholpen werd door de Israëlische Mossad. De PKK werd door hem opgericht in 1978 samen met andere studenten die ijverden voor Koerdische autonomie; zowel door Turkije, de VSA en EU werd de PKK op de lijst van terroristische organisaties geplaatst.

Vanaf 1984 bewapende de PKK zich om hun doel te bereiken. Naar schatting zouden meer dan 40.000 mensen gestorven zijn enerzijds door acties van de PKK en anderzijds door reacties van de Turkse overheid. Of vice versa.

Voorafgaand aan zijn arrestatie verbleef Öcalan in exiel in Syrië, tot de Syrische en Turkse overheid in 1998 hierover een akkoord bereikten, waardoor Öcalan verplicht werd het land te verlaten. Öcalan werd door een Turkse rechtbank tot de dood veroordeeld, een vonnis dat in levenslang omgezet werd. (video) Hij verblijft sindsdien in de beruchte gevangenis op het eiland Imrali, dichtbij Istanboel, in complete afzondering en ondanks dit feit blijft hij het idool van de Koerdische toekomstdroom, niet alleen in Turkije maar in heel de regio. (video Imrali)

De PKK kreeg door zijn arrestatie een geweldige klap, bovendien zorgde zijn uitspraak op het proces, waarbij hij opriep de oorlog te stoppen – m.a.w. de droom van onafhankelijkheid – voor verwarring.
In 2013 riep hij vanuit de gevangenis via de HDP (pro Koerdische Volks Democratische Partij) op de wapens neer te leggen om vredesonderhandelingen tussen de Turkse regering en hem een kans op een politiek akkoord te geven. In 2015 hield de fragiele wapenstilstand op te bestaan; beelden van wrede aanvallen door het Turkse leger op de burgerbevolking in het NO van Turkije gingen de wereld rond.

Na de operettenputsch van 2016 schakelde Erdogan een versnelling hoger onder de noemer “strijd tegen terrorisme”: Öcalan werd officieel van de buitenwereld afgesloten. Eender welk bezoek aan Imrali werd verboden, zowel van advocaten als van familie (dixit Ibrahim Bilmez, één van zijn raadsmannen). Maar Öcalan had sinds 2011 al geen contact meer gehad met zijn advocaten!

Meer dan 300 gevangenen en politici/actievoerders zijn in hongerstaking gegaan en pleitten ervoor dat Öcalan bezoek van zijn advocaten en familie zou mogen hebben. Om hen milder te stemmen (… en vooral de buitenlandse media en politici zand in de ogen te strooien… Leyla Güven is in levensgevaar) hebben de Turkse autoriteiten uiteindelijk toegestemd in januari met het bezoek van Öcalans broer, Mehmet, voor het eerst sinds 2016. Volgens Mehmet stelt Öcalan het “goed”. (video)

Afbeeldingsresultaat voor Ocalan martyr

Terugkijkend heeft de arrestatie en eenzame opsluiting van Öcalan de PKK meer drijfkracht gegeven en is dankzij de levende “martelaar” nu populairder dan ten tijde van zijn arrestatie 20 jaar geleden. Ook buiten Turkije trouwens. Zijn volgelingen noemen hem “Apo” or “Serok” (chef); in noord-Syrië hangen zijn affiches in de door de YPG gecontroleerde regio van Syrië.

Gezien de herhaalde dreiging van Erdogan aan het adres van de YPG en zijn wens een zone in Noord-Syrië te bezetten (zgn. veiligheidszone) is het bijzonder moeilijk zich voor te stellen dat hij met een “terrorist”, Öcalan, zou willen onderhandelen over een modus vivendi met de Koerden in Turkije. Zijn adagio is en blijft: een goede Koerd is een dode Koerd. En daar zal een petitie voor Öcalans vrijlating met meer dan 1 miljoen handtekeningen niets aan veranderen. (video Koerdisch Instituut in Brussel)

Vertrouwen

Geplaatst op door
Afbeeldingsresultaat voor catalunya jail

De EU-Commissie heeft er alle vertrouwen in dat de Spaanse justitie naar eer en geweten zal oordelen over de Catalaanse independisten. (…)

16 Maanden gevangenis zonder proces

Terwijl de aandacht van Jean-Claude Jucker en Donald Tusk vooral naar Polen en Hongarije gaat, krijgt Spanje vrij spel om te doen wat geen enkele van deze landen durft doen: politieke dissidenten voor lange tijd opsluiten. Een enkel Twitterbericht tegen God, Koning of Vaderland is voldoende om voor een rechter te moeten verschijnen of achter tralies te eindigen. Spanje zet de autoritaire trend in Europa en het doet dat ongehinderd. (…)

Ons kent ons

Geplaatst op door
Afbeeldingsresultaat voor vriendjespolitiek

De Gucht wordt vrijgesteld in zijn fraudezaak door een Gentse fiscale rechter die zijn carrière begon op het advokatenkantoor van Guy Verhofstadt. Gentse liberale wereldje. Geen grap. Wel grappig toeval!

Opnieuw voorkennis? Ditmaal van een ingefluisterd vonnis?…Karel De Gucht en vrouw Mireille Schreurs sluiten geen akkoord met fiscus in belastingzaak

Eveneens toevallig vonden wij deze video, begeleid met onderstaande verduidelijking, terug over een voorgaand “misverstand”, een vergetelheid, waarvoor ons aller Karel door justitie vrij gesproken werd:

Wat een grote verrassing toch: nadat de Kamer van Volksvertegenwoordigers al beslist had dat Karel De Gucht niet moest vervolgd worden voor de ‘vreemde’ verkoop van Fortis-aandelen in zijn familie, heeft nu ook de rechtbank in Gent dat bevestigd. Tussen haakjes: dezelfde rechtbank die destijds het Vlaams Blok veroordeelde na een politiek proces. Het is nu dus juridisch niet mogelijk om nog langer te zeggen dat De Gucht met Fortis-aandelen gesjoemeld heeft. Waarvan akte. Maar wij zullen blijven herinneren aan die belangrijke onthulling in de juridische nota van het gerecht, namelijk dat De Gucht aanvankelijk beweerde dat hij de dag voor de Fortis-crash geen enkel telefonisch contact had met zijn bankdirecteur, wat nadien een leugen bleek. Later beweerde de VLDer dat hij dat ‘vergeten’ was en dat het gesprek ging over een lening voor zijn zoon. Dat een minister vergeet dat hij de dag voor de grootste bankcrisis ooit belt met zijn bankdirecteur, is natuurlijk totaal ongeloofwaardig.

Afbeeldingsresultaat voor verhaal kikker schorpioen

Lees ook: De schorpioen in Karel De Gucht

Een miskend zakengenie

De Guchtige Weldoener & andere poco vluchtelingenredders

Eigen volk laatst

Geplaatst op door
Afbeeldingsresultaat voor koen geens justitie

De Nederlandstalige ondernemingsrechtbank in Brussel slaat een terechte noodkreet en wat doet minister Koen Geens? Een nieuwe Engelstalige rechtbank in Brussel oprichten voor de snelle afhandeling van grote commerciële zaken. En wat met de gewone Nederlandstalige zaken van de kleine zelfstandige? Daar gebeurt NIETS voor!

Allicht zaten de Vlaamse politici te slapen toen bij de splitsing van het gerechtelijk arrondissement Brussel het aantal rechters werd bepaald.

In de Nederlandstalige ondernemingsrechtbank van Brussel werken binnenkort nog zes magistraten terwijl het er volgens een audit zestien zouden moeten zijn. Zaken staan ‘on hold’ en de rechtbank wordt langzamerhand een ‘no-gozone’ voor ondernemers. Het toppunt is dat weinigen dat alarmerend vinden. Lees verder bij De Tijd.

Achteraf niet komen klagen…

Geplaatst op door
De bronafbeelding bekijken

… als de Polen eruit stappen zoals de Engelsen

donderdag, januari 31, 2019

Staatsgreep in Polen door het Hof van Justitie

Uit een interview in de Juristenkrant nr. 381 (januari 2019), p. 7 door bart Nelissen en Wouter Suenens over HvJ C-619/18 R 17 december 2018 – Commissie t. Polen(1)

Volgens Storme kadert de ordonnantie veelal in een uitgesproken intolerant, en homogeniserend beleid vanwege het Hof: ‘Het betreft hier een voorbeeld van unbegrenzte Auslegung, met een knipoog naar het boek van B. Ruthers. Vanuit het feit dat de Poolse gerechten ook EU-recht moeten toepassen, leidt men immers af dat het Hof van Justitie de bevoegdheid heeft om alle Poolse wetten terzijde te stellen die zouden maken dat volgens het Hof de Poolse rechtbanken niet meer onpartijdig zouden zijn samengesteld.

Voorts ziet men de verlaging van de pensioenleeftijd als een dusdanige aantasting van de onafhankelijkheid van gerechten dat Polen daarmee prima facie – we zijn in kort geding – het EU-recht zou schenden.

Vervolgens eigent het Hof zich het recht toe om Polen te verplichten al die rechters ‘voorlopig’ terug in dienst te nemen en Polen te verbieden nieuwe rechters te benoemen, én eigent het Hof zich het recht toe Polen te verplichten daarover maandelijks verslag uit te brengen.

Dat alles met een hooghartig terzijde schuiven van het feit dat die maatregelen strijdig zijn met de Poolse grondwet, waarbij zelfs niet eens de moeite wordt gedaan om na te gaan of de constitutionele identiteit van de lidstaat hier wel wordt geëerbiedigd.’

Nog volgens Storme verraadt de uitspraak een fundamentele paranoia vanwege het Hof dat krampachtig vasthoudt aan een monopolie, en daarmee overstijgt de problematiek de betrokken Centraal-Europese regio: ‘Het arrest van het Hof van Justitie hangt natuurlijk samen met andere standpunten, zo onder meer het advies tegen de ratificatie van het EVRM door de EU, want het EHRM zou het monopolie van het Hof van Justitie kunnen bedreigen, en het arrest Achmea (2) waarbij internationale investeringsarbitrage strijdig werd verklaard met het EU-recht – tegen het advies van advocaat-generaal Wathelet in overigens, ere wie ere toekomt. Het gaat dus niet alleen over Oost-Europa, al is natuurlijk het onbegrip over de staats- en maatschappijopvattingen die daar leven bijzonder groot’, aldus nog Storme, die benadrukt dat het in wezen gaat om een problematische verhouding met diversiteit: ‘Op de keper beschouwd zijn al die arresten symptomatisch voor een absolute weigering van juridisch pluralisme, dus van een bijzonder hegemonische opvatting over het EU-recht: het overrulet de Grondwet, verzet zich tegen het EVRM, verwerpt volkenrechtelijke arbitrage,… En tegenover Oost-Europa gaat het ook om een afwijzing van ideologisch pluralisme’, klinkt het.


Afronden doet de hoogleraar met een snedige opmerking over wederzijdse loyaliteit en de nood aan historisch besef: ‘De basisidee achter het feit dat nationale gerechten ook EU-recht toepassen is natuurlijk een idee van wederzijdse samenwerking en loyaliteit; op basis daarvan zou deze beoordeling van de Poolse gerechten door het Hof van Justitie maar kunnen voor zover omgekeerd ook de Poolse gerechten het Hof zouden kunnen beoordelen en censureren. Misschien moet Polen nu maar de Europese rechters afzetten wegens partijdigheid tegen Polen? Als het Hof op een Polexit wil aansturen, moet het zo voortdoen, denk ik. Maar dan achteraf niet komen klagen als de Polen eruit stappen zoals de Engelsen, die het ook beu waren door vreemde rechters te worden geregeerd… Laat ons overigens een van de motieven van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring niet vergeten: ‘He has combined with others to subject us to a Jurisdiction foreign to our Constitution, and unacknowledged by our Laws; giving his Assent to their Acts of pretended Legislation.’

(1)http://curia.europa.eu/juris/documents.jsf?num=C-619/18
(2) http://curia.europa.eu/juris/documents.jsf?num=C-284/16 Gepost door matthias e storme op donderdag, januari 31, 2019

Met dank geleend bij Vlaamse Conservatieven

Ontharing: een medisch probleem?

Geplaatst op door
De bronafbeelding bekijken

Maandag besliste een rechtbank voor sociale zaken in Hannover dat een transseksuele man-vrouw de kosten van de verwijdering van zijn baardharen bij een schoonheidsspecialist terugbetaald moet krijgen door de ziekenkas, met als reden “geslachtsaanpassende behandelingen ter vermindering van psychisch lijden”.

De eiser(es) was volgens officiële rechtbankpapieren een “in 1972 als man geboren vrouw uit Hannover”. Bij zijn/haar nieuwe rol als vrouw had hij/zij grote problemen met zijn/haar sterke baardgroei, waarbij hij/zij zich al ‘s namiddags een tweede keer moest scheren en zijn/haar make-up fatsoeneren. Ontharing bij een dermatoloog leidde tot huidontstekingen; dus besliste de baardmens zich bij een schoonheidsspecialist te laten behandelen. De ziekenkas weigerde de kosten te dragen, omdat deze zich slechts verplicht voelt medische behandelingen (voorgeschreven door een arts) te vergoeden. De baardmens liet het hierbij niet zitten en trok naar de rechtbank voor sociale problemen, waarop deze de baardmens gelijk gaf. Het vonnis is voorlopig nog niet rechtsgeldig. (…)

Sterke genen

Geplaatst op door
Afbeeldingsresultaat voor grinning face gif

In de Frut lezen we een kort artikeltje over ene Bali, die we van het koninkrijk Marokko mogen houden. Een vakkracht minder die de VDAB uit Marokko moet importeren – hij zit hier al. “Zit”. Hij zou nog moeten zitten, maar de brave man ging in beroep en tot het proces mag hij onze straten verrijken met zijn boeiende aanwezigheid.

Bali is het broertje van Samira, die een niet minder verrijkend leventje geleid heeft. Hoeveel broers/zussen zouden ze hebben?

Lees er – niet alles – over: Marokko weigert crimineel terug te nemen

“Just”itie over persoonlijke principes vs. gelijke rechten

Geplaatst op door
Afbeeldingsresultaat voor justice animated gif

Een Griekse moslim had zijn testament opgemaakt waarin bepaald werd dat zijn nalatenschap aan zijn echtgenote Molla Sali moest uitgekeerd worden. Zijn nakomelingen trokken naar de rechtbank om deze bepaling te laten annuleren omdat “dit niet toegestaan is volgens het persoonsrecht van de sharia”, refererend naar internationale verdragen die minderheden rechten toekennen, in dit geval de moslim minderheid, in Griekenland.
Omwille van b.g. redenen verklaarde een Griekse hogere rechtbank het testament ongeldig.

Als het goed is, zeggen we het ook: Het EHRM was er het niet mee eens. Hun vonnis veroordeelde de Griekse rechtbank omdat deze geweigerd had testamentaire vrijheid toe te staan aan haar moslim burgers en daardoor de overlevende echtgenote te discrimineren en te beletten van de laatste wilsbeschikking van haar echtgenoot te genieten. Persoonlijke principes vs. gelijke rechten. (Case of Molla Sali v. Greece)