Een groeiende jongerenbeweging wil een eind aan massa-immigratie én remigratie van illegale en criminele vreemdelingen. Vlaams parlementslid Mercina Claesen legt in een gesprek met NieuwRechts uit waarom ‘Generatie Remigratie’ meer is dan een slogan.
Mercina Claesen (2002) werd in 2024 verkozen tot Vlaams volksvertegenwoordiger in de kieskring Limburg. Ze is het jongste lid van het Vlaams Parlement en is er woordvoerder Jeugd en lid van de commissie Onderwijs. Ze studeerde af binnen de Sociale readaptatiewetenschappen, en werkt momenteel aan een master Sociaal Werk & Beleid aan de KU Leuven. Mercina woont in Bilzen-Hoeselt, waar ze sinds 2024 gemeenteraadslid is.
Hoop doet leven. Franziska Giffey, Berlijns voormalige burgemeesteres en huidige onovertroffen senator(in) voor economie, energie en aanverwante bedrijvigheden, hoopt op de komst van Trump-vluchtelingen*. Enkele Amerikanen hebben reeds te kennen gegeven dat ze na Trumps intrede in het Witte Huis wel eens zouden kunnen emigreren. Vooral dan deze die horen tot de linkse kerk, tot de Hollywood’grootheden’ en soortgelijke misbegrepen kaste, die voorlopig de buikriem moeten aanhalen.
B.g. Franziska hoopt dat fel begeerde talenten richting Berlijn zullen trekken om zich daar te vestigen. Of men in Berlijn veel kan aanvangen met omhooggevallen Hollywood-VIPs??
De ene zou naar Zuid-Afrika verhuizen, de andere naar Canada, wat bij nader inzicht nutteloos is als Canada de 51ste staat der VSA wordt, de eeuwig-jonge Cher zelfs naar Jupiter, Barbara Streisand wou naar Engeland, of nog een ander onbekende links-geörienteerde “ster” naar Spanje, maar da’s te moeilijk voor haar omdat men daar Spaans spreekt.. De meesten hebben hun loze woorden – beloftes? – ingeslikt “omdat ze hun verzet willen blijven tonen”…
Het spijt ons, Franziska, Studio Babelsberg kan voorlopig niet concurreren met Hollywood. Zoals het klokje thuis tikt…
60% der Albanezen zouden hun land willen verlaten. Iets zegt ons dat de komst van nieuwe bewoners uit Zandbaklanden het percentage, dat Albanië wil verlaten, nog zal doen toenemen.
Terwijl kleinere steden zoals bv. Turnhout en Herentals stilaan zwarter kleuren, zijn er ook migranten die onderweg naar onze contreien blijven steken en die – al dan niet gedwongen – terugkeren naar hun vaderland.
Het verhaal van een Ivoriaan, die in Frankrijk zijn geluk en fortuin wou gaan zoeken. Het draaide anders uit. Hij besliste in Algerije met de steun van het OIM* ‘vrijwillig’ terug te keren naar zijn vaderland, de Ivoorkust. Men noemt de terugkeerders de ‘vervloekten’. Of eerder: de ‘mislukten’. Er wordt op hen neergekeken. Ze zouden te snel opgegeven hebben, te weinig karakter, te weinig doorzettingsvermogen, te weinig durf, te weinig vlijt, te weinig verantwoordelijkheid getoond hebben. Vandaar. Mislukkelingen zijn nu eenmaal niet geliefd. Hun mislukking is tevens de mislukking van heel de familie, van de clan, van de gemeenschap.
Onze Ivoriaan is ontgoocheld. De beloftes van het OIM werden niet waar gemaakt: geen nieuwe kleren, geen gsm, geen schoenen, geen 160.000 CFA (= ca. 245 euro). Het OIM stelt dat de verwachtingen der terugkeerders niet realistisch zijn. Ze zijn vooral gefrustreerd omdat hun dromen, hun verwachtingen, hun plannen geen werkelijkheid werden. En dat de geboden hulp in hun ogen nooit zal volstaan.
Sinds 2017 heeft het OIM-kantoor in de Ivoorkust de terugkeer van ruim 14.000 personen begeleid. Men schat dat tienduizenden op eigen kracht terug naar hun vaderland keerden.
De rest van het verslag kan u volgen via de ondertiteling en vertaling onderaan. Let wel: het gesproken Frans is beter te begrijpen dan de geautomatiseerde Nederlandse vertaling.
“Het mooie van Marokko is, hier liggen heel veel kansen. Het is een land in ontwikkeling… Ik ken een vriend van mij, die is misschien met 1000 euro naar Marokko gekomen, en die is nu miljonair…”
Da’s nieuw: Amerikanen van Afrikaanse oorsprong keren terug naar het thuisland van hun voorouders: Ghana. En ze krijgen de Ghanese nationaliteit. Het gaat om hun “geboorterecht”, om privilegies en rechten, om niet vereiste visa bij reizen in Afrika. En neen, ze doen geen afstand van hun VSA-paspoort; ze willen de voordelen van beide continenten bij elkaar optellen.
We durven er een bak Duvel op verwedden, dat de zwarte parels in dit apenland er zelfs niet over peinzen om dit OCMW-land in de steek te laten. Mocht er toch eentje bij zijn, dan kan hij/zij/x alle info vergaren via dit bruggetje:
“Ons”. Vluchtelingen uit West-Europa. Al zal er naar alle waarschijnlijkheid wel nagegaan worden wie er op je stamboom prijkt en welke religie – of zelfs het ontbreken ervan – je voorkeur heeft. Laat lange slaapkleren en xxl-sjaals liefst achter. Deze zouden alleen tot spijtige persoonsvergissingen kunnen voeren.
Dus, ja, wie het hier niet meer ziet zitten, kan in Hongarije een stekje vinden. Zelfs aan het Balatonmeer.
Wie vandaag durft te stellen dat de CIA, de NAVO, de EU, kortom heel het zgz. democratische westen de toestand in Oekraïne zodanig hebben opgejut, de vredesakkoorden van Minsk ondermijnd, een oorlog tegen de bevolking van de Donbass heeft gevoerd, zodat Rusland zich – na talrijke waarschuwingen – uiteindelijk de wapens opnam, die moet zowat alle denkbare middeleeuwse folteringen ondergaan eer er “recht” geschied is.
M.a.w. elke tegenstem, elke neutrale stem, elke objectieve stem, elke logische stem wordt verdacht van Russische partijdigheid, van spionage, van ontrouw t.o.v. het westen.
En dat hebben enkele voormalige staatslui ook al ondervonden, zoals de voormalige Duitse kanselier Schröder (SP) en de voormalige Oostenrijkse buitenministerin Karin Kneissl, voorgedragen door FPÖ.
Karin Kneissl is weggevlucht uit Wenen, uit haar vaderland Oostenrijk. Weggevlucht voor de doodsbedreigingen. Een tijdje geleden gingen er beelden rond uit haar verblijfplaats in Frankrijk, waar ze sinds de herfst 2020 heen trok. En toen kwam de geruchtenmolen op gang: ze zou daar leven als “God in Frankrijk”, zich te goed doen aan wat ze uit de Oostenrijkse potten meegenomen heeft, een *****leven voeren aan de Azuren Kust. Niets van dit alles was waar. Het kostte haar niet alleen haar huwelijk maar ze zag zich gedwongen afstand te doen van alles wat haar lief was. Blijkbaar was dit niet ver genoeg om zich veilig te voelen. Kneissl trok verder naar…. Libanon!
Dat een dame van het formaat van Kneissl voor haar leven vreest en zich verplicht ziet het Avondland te verlaten, zegt veel over het huidige Avondland waar de donkere nacht ingetreden is. Kneissl koos jaren geleden voor een carrière in de diplomatie met “energie” als expertise, spreekt vlot Duits, Frans, Arabisch, Engels en conversatieniveau Spaans, Italiaans, Hongaars, Hebreeuws.
Als politici zoals Filip Dewinter en Geert Wilders, sinds tientallen jaren bedreigd, toch in het land blijven en hun werk doen, dan moet Karin Kneissl een zeer realistische dreiging boven het hoofd hangen. Dat zij als partijloze voorgedragen werd door de FPÖ als ministerin van buitenlandse zaken in de regering Kurz I, dat zij op haar huwelijk de Russische president Poetin als gast mocht verwelkomen… dat is van een heel ander niveau dan Wilders die het publiek liet instemmen met een “minder” Marokkanenoproep. Voorafgaand werd ze quasi monddood gemaakt, haar boeken vonden geen uitgever meer, haar lezingen werden op de zwarte lijst gezet en verder hangen er zware sancties boven het hoofd. Ze riskeert in Europa op elk moment gearresteerd te worden.
Op facebook vonden we bevestiging van haar exielplaats: het is wel degelijk Libanon. Ze woont samen met een gezin ergens in de bergen in eenvoudige omstandigheden. Om evidente redenen wordt de exacte locatie niet medegedeeld. De bijhorende beelden konden wij om de een of andere reden niet laden; wie geïnteresseerd is, moet maar eens kijken bij (8) Gabriele Von Hanstein | Facebook 5.8.2022 16;52 u.
Ze geeft geen interviews meer aan westerse media wegens… nou ja… onbetrouwbaar. En maakte een uitzondering voor Asia Times, tkp (met verwijzing naar Asia Times) en RT-de, dat tussen de raderen van de sanctiesmolen beland is. Wie Duits begrijpt, moet het eens lezen, het is de ingekorte versie van de 2 uitgebreide artikelen bij Asia Times. We plaatsen ze integraal hieronder.
Na enig zoeken (via… via… ) konden we uiteindelijk toch een beetje beeldmateriaal van RT-de terugvinden. Vanaf 25;18 komt Kneissl in beeld. Klik hier. Het volledige gesprek, waarnaar verwezen wordt, konden we niet vinden.
„Nun, Europa wird immer irrelevanter. Demografisch gesehen und leider auch politisch irrelevant. Und derzeit schreibe ich ein Buch mit dem Arbeitstitel ‚Ein Requiem für Europa‘, denn das Europa, in dem ich aufgewachsen bin und dem ich mich verschrieben habe, gibt es nicht mehr.“
Facebook heeft haar gewoon geschrapt en verwijst op haar pagina naar het Oostenrijkse ministerie van buitenlandse zaken. We vragen ons af wie er intussen weet dat wij haar facebookpagina bekeken hebben. Je zou voorwaar paranoïde worden… Wie ons volgt weet dat we ontelbare keren doodgewoon uit het www verdwenen… Op twitter slaagden we erin haar min of meer te volgen:
Lese wieder Die Reise in den Westen, ein Versuch, das Enigma #China ein wenig mit phantastischer Literatur zu ergründen Konnte nur wenige Kartons aus dem alten Leben mitnehmen. Das Buch war neben Goethe und Joseph Roth dabei pic.twitter.com/ou2gwHzuQf
Een argument dat westerse media aanvoeren om aan te tonen dat men in Oekraïne tégen Rusland is, zou zijn dat quasi àlle Oekraïners naar Europese landen vluchten. Klopt dit eigenlijk wel?
In onverdachte tijden trok Jan Leyers jaren geleden door Oekraïne voor het programma en later gepubliceerd boek: “De Weg naar het Avondland”, waarin hij tijdens zijn doortocht beschrijft hoe verdeeld Oekraïne is: in het westen duidelijk Europees, in het oosten Russisch. Alsof men een grens door het land trekt, schrijft hij…
Oekraïne is een verdeeld land en de, door het westen vooruit gedreven regeringen na Maidan*, hebben deze verdeeldheid aangemoedigd. In dit door de VSA als speelbal misbruikt land voelden zich voor Maidan* ca. 40% der bevolking als etnisch Oekraïens en een gelijk percentage, ca. 40%, etnisch Russisch. Deze cijfers waren het resultaat van een studie, uitgevoerd door de Kiev Academie der Wetenschappen, in 2012. De rest, ca. 20%, kon niet beslissen tot welke etnische groep ze hoofdzakelijk hoorden. Daar Oekraïners en Russen uiterlijk en cultureel op elkaar lijken, heeft de b.g. Academie in het verleden jaarlijks een enquête gehouden en gevraagd welke taal ze thuis spreken.
In de ingesloten grafiek wordt aangetoond hoe Oekraïne sinds de onafhankelijkheid steeds verder uiteen groeide. Deze tendens werd door de regeringen, na Maidan, nog aangescherpt door de Russische taal grotendeels te verbieden en zelfs een rassenwet te stemmen met verschillende rechten voor de verschillende bevolkingsgroepen in Oekraïne. De afscheidingswens van de Donbassbewoners kwam er heus niet omdat ze zich door de Oekraïense regering bijzonder gewaardeerd voelden. Integendeel. En ja, Rusland heeft de etnische Russen daar geholpen, zowel met verdedigingsmateriaal als met praktische zaken zoals officiële documenten, met uitbetaling pensioenen, met gezondheidszorg, met voeding, water, brandstof enz. Talrijke Donbassbewoners verlieten hun land, emigreerden naar Rusland, of trokken erheen, op zoek naar werk en/of veiligheid.
Dat wil men echter in het eenzijdig gerichte westen niet horen. Volgens westerse politici en media is Oekraïne één en onverdeeld Oekraïens, deel van de westerse hemisfeer, van de deugden der EU en VSA. En om die reden vluchten de belaagde Oekraïners uitsluitend naar Europese landen. Degenen die in het oosten veiligheid zoeken, dat zijn sowieso landverraders, spionnen of, indien ze niet onder die categorie vallen, werden ze door de Russen ontvoerd (sic.). Even slikken…
Het Russische Wikipedia toont dat reeds voor Maidan 3.6 miljoen Oekraïners als arbeidsmigranten in Rusland leefden. Reden: dezelfde taal, hun opleiding werd erkend en de levensstandaard in Rusland is hoger dan in Oekraïne. Volgens Wikipedia zijn na 2014 nog eens 4 miljoen Oekraïners naar Rusland gevlucht wegens oorlog en armoede. 2 miljoen daarvan keerden later terug naar Oekraïne. M.a.w. reeds voordat de oorlog in Oekraïne begon, hadden meer dan 5 miljoen Oekraïners hun heil in Rusland gezocht. Deze mensen hebben echter familie in Oekraïne en die worden dikwijls door hun uitgeweken landgenoten financieel ondersteund. Toen de Russische “militaire operatie” in Oekraïne begon heeft de EU de grenzen geopend waarop niet alleen oorlogsvluchtelingen – moeders met kinderen, oude mensen – ingingen maar ook al de Oekraïners die al lang hoopten ooit naar Europa te kunnen uitwijken om daar de gouden pot aan het einde van de regenboog te vinden.
Het UNHCR meldde op 13 april dat 4,7 miljoen mensen uit Oekraïne gevlucht waren, verdeeld als volgt: Polen: 2.694.090, Roemenië: 716.797, Rusland: 471.014, Hongarije: 440.387, Moldavië: 417.650, Slovakije: 326.244en Wit-Rusland: 22.428. Deze cijfers tonen slechts via welk landgrenzen de Oekraïners hun land hebben verlaten. Velen van hen zijn immers doorgereisd. Duitsland heeft er ca. 350.000 Oekraïners opgenomen, die door het UNHCR als in Polen aangekomen in de cijfers verwerkt werden. Het land b zou einde maart ca. 30.000 geteld hebben, maar Mahdi verwacht er tussen de 100.000 en 200.000. Hoeveel andere niet-grenzende landen opgenomen hebben, kan u hier vernemen.
De cijfers tonen ook dat talrijke Oekraïners naar Rusland vluchten. De stand op 17 april is dat Rusland sinds het begin van de oorlog bijna 850.000 vluchtelingen uit de Donbass en Oekraïne opgenomen heeft. Dat betekent dat sinds Maidan bijna 3 miljoen Oekraïners hun land richting Rusland verlaten hebben, wat de vooringenomenheid der westerse media, die stellen dat Oekraïners niet naar Rusland willen, duidelijk ontkracht. Daar bovenop is het feit dat de Oekraïense regering mensen uit omstreden gebieden dikwijls niet of uitsluitend richting westen laat vertrekken. Dit is/ was o.m. het geval met de Charkiv regio. Ook al ging het om etnische Russische Oekraïners die liever in het dichterbij gelegen Rusland bescherming zochten.
*2014… u zal zich de theatrale, armenwiekende Vrhfstdt herinneren…
