Deze toren, oorspronkelijk ingewijd op 24 augustus 1930, staat aan de oever van de stroom de IJzer, nabij het stadscentrum van Diksmuide op het grondgebied van deelgemeente Kaaskerke. Op de toren staat aan de vier zijden van de monumentale voet te lezen Nooit meer oorlog, in de vier talen van de strijdende partijen van het westelijk front tijdens de Eerste Wereldoorlog: Plus jamais de guerre, No more War, Nie wieder Krieg.
De IJzertoren is in de eerste plaats een herdenkingsmonument voor de Vlaamse gesneuvelden van de Eerste Wereldoorlog, maar hij staat tegelijk ook symbool voor de aan de IJzer ontstane wil tot meer politieke verzelfstandiging van Vlaanderen.
Het Chanson de l’Oignon is een Frans marslied van rond 1800. Volgens de legende is het ontstaan onder de grenadiers van de keizerlijke garde van Napoleon. Voor de slag bij Marengo trof Napoleon enkele grenadiers aan die een ui op hun brood wreven.
« — Que diable frottez-vous donc sur votre pain? leur demanda-t-il. - C'est de l'oignon, mon général. - Ah ! Très bien, il n'y a rien de meilleur pour marcher d'un bon pas sur le chemin de la gloire »2.
J'aime l'oignon frit à l'huile,
J'aime l'oignon quand il est bon.
J'aime l'oignon frit à l'huile,
J'aime l'oignon, j'aime l'oignon.
Refrain
Au pas camarades, au pas camarades,
Au pas, au pas, au pas,
Au pas camarades, au pas camarades,
Au pas, au pas, au pas.
Un seul oignon frit à l'huile,
Un seul oignon nous change en lion,
Un seul oignon frit à l'huile,
Un seul oignon nous change en lion.
Refrain
Mais pas d'oignons aux Autrichiens,
Non pas d'oignons à tous ces chiens,
Mais pas d'oignons aux Autrichiens,
Non pas d'oignons, non pas d'oignons.
Refrain
Aimons l'oignon frit à l'huile,
Aimons l'oignon car il est bon,
Aimons l'oignon frit à l'huile,
Aimons l'oignon, aimons l'oignon.
Refrain
Zondagochtend. November en de zon schijnt. Koffie. Verse pistolets. En Bach. Prachtige stemmen met orgel- en orkestbegeleiding. Het leven kan zo mooi zijn…
Citaat van een reageerder: “Naar verluidt zou Bach op zijn sterfbed gezegd hebben: “Ik ga daarheen waar de muziek geboren werd,” en hij spreekt nog altijd tot ons vanuit de Hemel.”
Soos ‘n wildsbok wat smag Na water, smag my siel Na U, o HeerU alleen is my hartsverlange, en ek bring Aan U die eerU alleen is my bron van krag In U teenwoordigheid wil ek wagU alleen is my hartsverlange, en ek bring Aan U die eerU alleen is my bron van krag In U teenwoordigheid wil ek wagU alleen is my hartsverlange, en ek bring Aan U die eer En ek bring Aan U die eer
Wie zich in Syrië verdiept, wordt geconfronteerd met héél veel miserie, maar ook met een bewonderenswaardige veerkracht. Meestal komt Syrië bij ons, en bij uitbreiding in heel poco West-Europa, slechts in het nieuws als er negatieve gebeurtenissen te rapen vallen die de Syrische regering en president Assad in een slecht daglicht kunnen stellen.
En ja, we rapporteren quasi wekelijks over politiek-militaire ingrepen – voor het overgrote deel veroorzaakt door buitenlandse machten – maar we vinden het ook belangrijk dat er andere aspecten – positieve, menselijke, culturele… – aan bod komen. Syrië is immers meer dan wapengekletter, of zoals Janice Kortkamp het uitdrukte: Syrië is een land, geen conflict.
Wist u dat er opnieuw toeristische reizen naar Syrië georganiseerd worden? Ten minste voor zover de coronacrisis geen roet in het eten strooit. Het Vlaams-Nederlandse Sovjet Reizen én Duitse collega’s bieden begeleide rondreizen aan in een combinatie Libanon/Syrië. Deutsche Welle besteedde er een artikel aan. Twee reisorganisaties, met zetel in Berlijn, werden erin vernoemd: Soviet Tours en Rocky Road dat nu al volgeboekt is voor 2022, maar waar men “op aanvraag” nog meer reizen naar Syrië wil organiseren. De eigenaar van Rocky Road, Shane Horan, getuigt: “Mensen zijn zeer zeker nieuwsgierig en duidelijk gereed om zelf het land te bezoeken en ervaren… ongeacht de krantenkoppen en retoriek…”
En ze zijn niet alleen. Ook in Brexitland is er interesse. Lupine Travel heeft Syrië in 2022 bij de reisbestemmingen staan, evenals Untamed Borders. Voor mei 2022 is Lupine Travel al volgeboekt; nog enkele plaatsen in september en oktober. En Clio, het Parijse reisagentschap gespecialiseerd in historisch-culturele bezienswaardigheden, begon in 2019 al Syrië aan te prijzen. Zij hebben Syrië dus ook in hun 2022 catalogus. Buiten deze professionele reisorganisaties zijn er ook privé initiatieven, o.a. uit Zwitserland, die noodgedwongen stil lagen.
Toeristvisa zijn sinds 2018 verkrijgbaar voor groepsreizen en een aantal Russische en Chinese touroperators maakten reclame om er eens een kijkje te gaan nemen. Het Chinese Young Pioneers Tours, vooral bekend voor nieuwsgierige reizigers die Noord-Korea willen bezoeken, heeft ook Syrië vanaf begin 2022 op het programma staan.
De vluchten zijn nog steeds eerder ingewikkeld. Door de sancties mag en kan er immers niet direct naar de luchthaven van Damascus gevlogen worden. Dus vanuit een Europese luchthaven eerst naar Istanboel en vervolgens naar Beiroet. En toch is dit al een verbetering, want pakweg een half jaar geleden moest je eerst naar Moskou vliegen om daar over te stappen op een aansluitende vlucht naar Beiroet.
Het is allicht overbodig te vermelden dat toeristische exploten in Syrië slechts en uitsluitend in regeringsgebied plaats vinden. En ja, op Buitenlandse Zaken van b.g. westerse landen wordt nog steeds een negatief reisadvies gegeven… maar dat doen ze voor tal van landen waar u best niet persoonlijk màg poolshoogte nemen of de poco berichtgeving in het westen wel klopt met de werkelijkheid.
Ali Ismail maakte deze reportage over zijn “winters bezoek” aan Syrië, intussen bijna 2 jaar geleden. Veel werd sindsdien hersteld, gerestaureerd, gebouwd. Maar toch, het geeft u op minder dan 20 minuten een idee. U zal er veel van onze regelmatige berichtgeving en pater Daniëls nieuwsbrieven in herkennen.
Engelse en Arabische ondertiteling via icoontjes onderaan.
Buiten het negatief reisadvies van ministeries van Buitenlandse Zaken bestaat er ook het ronduit politiek-militair geïnspireerde Syria Justice and Accountability Centre (SJAC) in Washington dat stelt dat de nieuwe toerismedrang tot twee dingen leidt: nl. dat “de dictator Assad de vreemde deviezen zal gebruiken om militaire campagnes te betalen, ook tegen burgers” en dat “het imago van Syrië als een normale toeristische bestemming hierdoor gestaafd wordt”. Iets waarvoor de VSA & de in hun voetstappen lopende bondgenoten niet genoeg kunnen waarschuwen…
Toerisme is en was inderdaad een belangrijke bron van inkomsten. Zoals ook het geval is in Tunesië, Jordanië, Marokko, Egypte en in Libanon. Vooraleer de oorlog in Syrië uitgelokt en gestimuleerd werd, maakte toerisme 10% uit van het Syrische BNP. Volgens de statistieken van de Wereldbank had Syrië in 2010 meer dan 10 miljoen bezoekers en was het internationale toerisme goed voor ca. $ 6.3 miljard!
Twee weken geleden: rijdend rond en door Damascus
In 2016 begon de Syrische overheid opnieuw bezoekersaantallen te registreren. Deze werden meer dan verdubbeld in 3 jaar: van ca. 1.04 miljoen in 2016 naar 2.42 miljoen in 2019. Vanaf toen strooide corona zand tussen de raderen. Hoeveel van hen uit Europa kwamen is niet bekend. Groepsreizen zijn eerder beperkt in aantal: gemiddeld ca. 25 deelnemers per groep. Het herstel van het imago is zonder enige twijfel minstens even belangrijk als de broodnodige buitenlandse deviezen.
We schreven het al: stilaan worden de Arabische relaties heropgepikt. In het nationaal museum van Damascus werd een tentoonstelling geopend over en uit Oman.
Nauwelijks bekend, joden maakten doorheen de geschiedenis ook deel uit van Syrië.
Janice Kortkamp maakte onderstaande beelden pakweg een jaar geleden:
Het zijn spannende tijden voor de klassieke muziekwereld. De voorvechters van de kritische rassentheorie (Critical Race Theory) en hun meelifters richten nu ook hun pijlen op de muziek en hakken de grond onder hen weg, veel sneller dan ze hun funderingen kunnen verstevigen.
De “wetenschap” van “systemisch racisme”
De aanval tegen de klassieke muziek verloopt volgens hetzelfde traject als in andere sectoren. Er zijn niet genoeg zwarten of allochtonen onder het publiek, de orkesten, de dirigenten, de bestuurders, de componisten of de geldschieters van de klassieke muziek. De voetsoldaten van de kritische rassentheorie laten slechts twee mogelijke verklaringen toe. Het establishment van de klassieke muziek is openlijk, maar als daar geen bewijs van wordt gevonden “systemisch” racistisch en discriminerend. Andere opties zijn er niet.
Jan van Nijlen: 10 november 1884: Te Antwerpen geboren als Joannes-Baptista Maria Ignatius van Nijlen, in de Carnotstraat waar zijn vader een kleine effectenhandel dreef. Lees meer: https://schrijversgewijs.be/schrijvers/van-nijlen-jan/
