Als er tegen donderdag geen onderhandelingen met hen gebeuren over een nieuw, resp. verlenging van het 9 euro treinticket of de verplichte snelheidsbeperking van 100 km/u op snelwegen, dan wordt hun terreur voortgezet.
Pikant detail: 24 treinticket-automaten in Keulen en Aken werden met lijm gesaboteerd, konden dus niet meer gebruikt worden. Of dit past in het riedeltje “Rij met het openbaar vervoer. Haal xxx aantal vieze lucht-uitstotende auto’s van de baan.”?
Waarvan leven de klimaatterroristen? Zijn ze overijverige idealisten? Vrijwilligers die zich inzetten voor een hoger doel? Hebben ze een baan?
De meesten niet. Ze zijn voltijds bezig met de huidige maatschappij te boycotten. Volgens bijgaande info wordt hun “inzet” gesponsord met door het Climate Emergency Fund, met adres in Californië. “Wij steunen moedige activisten die de samenleving willen wakker schudden over de klimaathoogdringendheid.” Achter dit fonds zitten naar verluidt miljardairs die hun dollars verdiend hebben met… olie! Bv. Eileen Getty, erfgename van J.Paul Getty, voormalig oliemagnaat en rijkste man van de wereld. Zij gaf meer dan een miljoen dollar* als startkapitaal voor de recrutering en opleiding van nuttige idioten die liever lui dan moe zijn. En dan heb je ook nog Rory Kennedy, dochter van Bobby Kennedy, en erfgename van de Kennedyclan. Ook zij gaf 1 miljoen dollar*. En Abigail Disney, achternicht van Walter Disney. Dat er ook mannen zijn die de klimaatterroristen een warm hart toedragen, mag blijken uit de gulle giften van Adam McKay die dit jaar 4 miljoen dollar* spendeerde aan een groep pestende terroristen, die door hun acties niet meer op veel begrip kunnen rekenen. D’r moet in de filmindustrie veel geld verdiend worden dat hij zomaar 4 miljoen in de klimaat-collectebus kan storten.
*de munt is niet duidelijk. Volgens de ene bron is het dollar, volgens de andere is euro. Het verschil is minimaal: 0.002.
Voor b.g. bedragen kan men veel lijm, tomatensoep of aardappelpuree kopen.
In Duitsland mogen ze op de juridische raad en bijstand rekenen van de oprichter van de KlimaUnion, Heinrich Strössenreuther, met als streven de Union te ondersteunen bij de betrachting de opwarming tot 1.5° C te beperken.
De laatste jaren hebben Vlamingen, met wat gezond boerenverstand, moeten vaststellen dat er een ernstig probleem is met het politioneel optreden. Dit zowel qua misdaadbestrijding als handhaving van de openbare orde en veiligheid.
Enkele voorbeelden, met een niet beperkende opsomming:
De Mocromaffia in Antwerpen wordt met fluwelen handschoenen aangepakt, maar Yannick Verdyck wordt in die zelfde stad vermoord onder het voorwendsel dat het hier gaat om een “rechtsextremist”.
De 4 leden van Voorpost worden bij een symbolische actie, opgepakt in Mechelen, administratief aangehouden en gerechtelijk vervolgd, en dit alles in sneltreinvaart.
Het autochtone en allochtone schuim van de straat dat massaal plundert (zie Luik) en de bevolking terroriseert (zie de recreatiedomeinen tijdens de voorbije zomer), worden met rust gelaten. De terreur wordt zelfs nog goed gepraat, door Annelies(je), minister van binnenlandse zaken.
Dit partijdige en selectieve optreden is ingebakken in het Belgische kunstmatige wangedrocht sinds 1830. In dit verband is er het boek “Geuzengeweld” van Gita Deneckere, dat een goed beeld geeft van deze tergende partijdigheid. Een dergelijke partijdigheid kan ook moeilijk anders, gezien de wortels van dit wangedrocht liggen in de collaboratie met de 20 jaar durende Franse bezetting, het eerste sovjetachtige terreurregime avant la lettre. Een tergende partijdigheid die er op gericht is de persoonlijke en partijpolitieke belangen en de stemmenreservoirs te beschermen, de politieke vijanden en boodschappers met gevaarlijke waarheden te bevechten en desnoods letterlijk te neutraliseren. (zie Yannick Verdyck en Jurgen Conings).
De laatste jaren is er echter een belangrijke evolutie in de aanwending van de politie als een politiek wapen. Dit is echter ook een internationaal gegeven, zie in dit verband het FBI in de VSA :
In België werd een belangrijke stap gezet met het Octopusakkoord, waarover toen in De Tijd een vrije tribune verscheen onder de veelzeggende titel: “Octopus, een politieke hold-up op de politie en gerecht”.
De RW, de Gerechtelijke politie en het Hoog Comité van Toezicht werden afgeschaft.
Er kwam een politie gestructureerd op twee niveaus, de Lokale politie en de Federale politie
De lokale politie is in feite de gemeentepolitie van vroeger, gepolitiseerd, partijdig, onbekwaam en met corrupte elementen, via o.a. de diversiteit. De Grote Lijder in Antwerpen kan er van meespreken:
“Cocaïne zit verweven in onze samenleving, klinkt het. “Ja, ook in mijn partij. Ik vind dat zorgwekkend”, zegt hij. “En ik moet aan de lopende band politiemensen ontslaan omdat ze betrapt zijn op gebruik van middelen. Een tweede kans? De resultaten zijn verpletterend negatief.” https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20220826_91782567
De burgemeesters en corrupte dorpspolitiekers waren eindelijk tevreden, ze waren nu alleen baas in hun baronnie, met een lokale politie als Pretoriaanse garde.
De federale politie met een nationale reserve, de federale recherche en enkele gespecialiseerde diensten waren praktisch uit het straatbeeld verdwenen.
De politieke controle over deze nieuwe politiestructuur, gebeurde zowel via de versplinterde organisatie als via de werking ervan. Een belangrijk wapen waren de mandaatfuncties voor alle sleutelposten. Hier werden dan politieke creaturen geparachuteerd door politieke zetbazen, aan wie deze creaturen schatplichtig zijn, en waarbij ze steeds met één been binnen en één been buitenstaan. De betrouwbaarheid was dus verzekerd. Het belangrijkste uitrustingsstuk waren dan ook “pampers”.
Bij de federale politie werd er intussen “bespaard”, zijnde het financiële wapen. Als gevolg hiervan gaan er dan ook stemmen op om gespecialiseerde diensten af te stoten naar de lokale politie :
1. De Spoorwegpolitie:
“Minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (cd&v) wil de lokale politie verantwoordelijk maken voor de veiligheid in de stations en dat heeft gevolgen voor de aanwezigheid van deze veiligheidsdienst in een aantal Belgische steden. De posten van de Spoorwegpolitie verdwijnen in Hasselt, Leuven, Libramont en Bergen, waardoor de dekking op het spoorwegnet een stuk dunner wordt. De plannen stuiten dan ook op sterk verzet van de kant van de oppositie.”
De voormelde taakverdeling zal niet alleen aanleiding geven tot een ingewikkeld “protocol”, maar vooral tot betwistingen: wat is voor de spoorwegpolitie en wat voor de lokale politie? Bv een incident dat begint in de trein en eindigt in het station! Kenners weten hoe dit gaat eindigen, met de gevleugelde slogan: ”Dat is niet voor ons” en uiteindelijk gebeurt er niets meer, “courageus” als er daar velen zijn. Opnieuw zien we hier het wapen van de versplintering met daaruit voortvloeiende conflicten. Cui bono?
2. Autowegenpolitie:
“Regering overweegt snelwegpolitie onder te brengen bij lokale politie: “Een nieuwe stap naar de begrafenis van de federale politie” – Er is een nieuw “politieplan” opgedoken in de schoot van de regering. Volgens een nota van het kabinet van de premier zou de snelwegpolitie ondergebracht worden bij de lokale politie. Bij de premier erkent men het bestaan van de nota. “Maar het is niet meer dan een piste”, klinkt het daar. De misnoegde vakbonden vinden het alvast een “dwaas idee”.” .
Hoe gaat dit werken, wetende dat de autowegen belangrijke verkeersaders zijn voor de al of niet georganiseerde misdaad, zeker nu er geen grenscontroles meer zijn. Opnieuw zal een ingewikkeld protocol het licht zien, met daarbij tal van praktische problemen, zoals bv een Politiezone (=PZ) met een stuk autoweg, maar zonder op – en afrit … Wat gaat de lokale politie PZ daar doen? Wat bv bij kettingbotsingen, waarbij een omvangrijk dispositief vereist is, waarover deze PZ niet beschikken…? Opnieuw het wapen van de versplintering? Of is het enkel de bedoeling om de flitspalen te bedienen om geld in de gemeentekas te storten? En opnieuw stelt zich de vraag: Cui bono ?
Er zijn echter uitzonderingen op dit gebrek aan slagkracht. In het domein van de handhaving van de openbare orde en veiligheid is er een nieuw wapen opgedoken:
Deze omzendbrief bevat mooie principes die echter toegepast worden volgens het principe van “La tête du client”. Van Vivaldi, een communistische loge maffia bende, kan men immers niets anders verwachten.
“ Burgemeesters kunnen op basis van de Nieuwe Gemeentewet een individueel en preventief betogingsverbod opleggen aan (potentiële) relschoppers. Zij het onder strikte voorwaarden. Minister van Binnenlandse Zaken, Annelies Verlinden, legt in een nieuwe omzendbrief uit wat die voorwaarden zijn en hoe de procedure precies in elkaar zit. Het gaat om een aanvulling bij Omzendbrief OOP41 dat de algemene principes van bestuurlijke politie bevat m.b.t. het beheer van evenementen en gebeurtenissen die de openbare orde aanbelangen….
Een burgemeester kan slechts een individueel en preventief betogingsverbod opleggen voor zover voldaan is aan volgende voorwaarden: • hij beschikt over informatie die aangeeft dat iemand naar aanleiding van een betoging op het grondgebied van zijn gemeente de orde dreigt te verstoren; • de beslissing van de burgemeester (en dus het opgelegde betogingsverbod) is beperkt tot het grondgebied van zijn gemeente. Ook wanneer een betoging plaatsvindt in meerdere gemeenten; • de beslissing van de burgemeester moet aantonen dat het betogingsverbod wordt opgelegd om de openbare orde te handhaven en de rechten van de burgers te vrijwaren die op een vreedzame manier willen betogen; • het betogingsverbod is geschikt om het beoogde doel van ordehandhaving en rust te bereiken. Er zijn geen andere, minder ingrijpende maatregelen mogelijk • de beslissing van de burgemeester bepaalt op welke geplande betoging het verbod betrekking heeft; • de duurtijd van het betogingsverbod is beperkt tot het bestaan van een risico op ordeverstoring; • de beslissing van de burgemeester is voldoende duidelijk en nauwkeuring gemotiveerd; • de betrokkene (of zijn raadsman) wordt gehoord vóór het nemen van de beslissing. Let wel, deze hoorplicht geldt niet wanneer de betrokkene (of zijn raadsman) zich niet heeft gemeld nadat die is uitgenodigd om zijn verweer schriftelijk of mondeling te doen gelden via aangetekende brief en geen geldige motieven heeft meegegeven voor zijn afwezigheid of verhindering…………….
Algemene Nationale Gegevensbank
Het betogingsverbod wordt opgenomen in de ANG van de politie. Dit betekent dat iedere politieambtenaar bij een identiteitscontrole op het terrein onmiddellijk kan nagaan of er een betogingsverbod van kracht is en voor welk gebied het verbod geldt.
GAS
Gemeenten kunnen in hun gemeentereglement een specifieke bepaling voorzien dat overtredingen van het individueel betogingsverbod aanleiding zullen geven tot het opleggen van een gemeentelijke administratieve sanctie (GAS). .
Het voormelde is dan ook een zeer gevaarlijk wapen dat door de corrupte politiek selectief zal worden toegepast tegen alles wat Vlaams & Rechts gezind is. De voormelde voorwaarden moeten de schijn ophouden van enige wettelijkheid. In de praktijk zal eens te meer de tergende selectiviteit zegevieren. Waar zit de oppositie in Vlaanderen? Geeft men zich wel rekenschap van de gevolgen? Met een dergelijke preventief betogingsverbod kan elke activiteit immers reeds vooraf in de kiem gesmoord worden.
De voormelde elementen zijn maar een zeer beperkte opsomming van het gebruik van de politie als politiek wapen tegen vijanden en boodschappers met gevaarlijke waarheden. In feite zien we hier de analyse van een Goelagdeskundige, Alexander Solzjenitsyn:
“Ein marxistisches System erkennt man daran, daß es die Kriminellen verschont und den politischen Gegner kriminalisiert.”
” Een marxistisch systeem herkent men daaraan dat het de boeven mooi praat en de politieke tegenstander verkettert.”
Hoe dikwijls hebben we al moeten vernemen dat jonge meisjes, vrouwen door asielzoekers aangerand, verkracht, mishandeld en/of vermoord werden? Voor zover het niet in de doofpot gestopt werd. Eender waar, in eender welk westers land waar de parels uit de zandbaklanden hun toevlucht zoeken om hier hun “cultuur” op te dringen, de onze kapot te maken en onze landen financieel te laten leegbloeden, tonen de criminaliteitscijfers een proportioneel sterke stijging. Overal. En ze kunnen bij criminele daden ook rekenen op de gemeenschapszin van hun soortgenoten. In de plaats van onze belangen te verdedigen, verzinnen de politiek en de media telkens redenen om de ernst, de gruwel, af te zwakken of te verontschuldigen. U kent de uitleg die eraan gegeven wordt: trauma’s allerhande, armoe, onbegrip, racisme… of… geestelijk instabiel. Zoals nu.
“De staat is verantwoordelijk. Indien uitwijzingen zouden toegepast worden, dan zou Lola nog altijd leven.”
U weet het intussen wel: een afgewezen Algerijnse studente gelukzoekster Dahbia B heeft het meisje Lola om het leven gebracht. Ze zou daarbij de hulp gehad hebben van een Algerijn Rachid N die volgens de buren – “Il n’avait pas l’air méchant” – zich niet gedroeg als een boef.
Los Angeles, de stad die niet bepaald invulling geeft aan haar naam. De boeven komen binnen met een masker, een trui met kap en zonnebril. Niemand kan hen identificeren. Overvallen zijn gestegen met meer dan 19% sinds 2021. De burgemeester geeft niet thuis. Genoeg is genoeg! Daarom – zoals in vroegere tijden – een vermommingsverbod! Weg met dat masker!
Portland was ooit bekend als de stad van de rozen. Of de stad nog geurt zoals rozen is twijfelachtig, maar dat Portland stilaan de stad van de doornen is, lijdt geen twijfel. Het is een voornamelijk “Democratisch”, links bestuurd bastion waar het verval én de vertwijfeling toeslaan. De officieuze slogan van de stad “Keep Portland weird!” wordt volop in de praktijk omgezet. “Weird” zoals “Woke”. “Weird” zoals zo weinig mogelijk inmenging van de politie.“Weird” zoals “we geven het op”.
“Het lijkt alsof een andere pandemie de stad getroffen heeft!”
Niet iedereen stelt de bizarre toestand van Portland op prijs. Talrijke huizen staan te koop. Daklozen en criminaliteit overal. Ze kamperen aan de rand van de weg, in voortuinen of breken in woningen. Zowel huiseigenaars als daklozen voelen zich in de steek gelaten.
Schakel even door naar de GVA, die in het artikel duiding geeft over wat er zoal in het explosieve Antwerpen gebeurt. Onder de bijhorende foto, die we omwille van auteursrecht niet mogen publiceren, staat deze tekst:
“In het misdaadmilieu* circuleren filmpjes van twee jongemannen* die onderschept, gekidnapt en gemarteld werden omdat ze een aanslag wilden plegen tegen een Berchemse drugsfamilie*”
De foto en een filmpje geven u – *ondanks de poco woordenschat – meer achtergrondkennis over de multiculturele verrijking in de voormalige Sinjorenstad. En neen, het zijn geen “sinjoren”, geen “heren”.
In onderstaand filmpje heeft u het raden naar de onherkenbaar gemaakte “jongemannen”, alsof de filmlens selectief een blinde vlek heeft. Mogen we dit discriminatie-journalistiek noemen? Heeft niet iedereen het recht om gehoord en gezien te worden? De stem op de achtergrond spreekt over “onzichtbare criminaliteit”. De bommen, de schietpartijen maken dat de “onzichtbaarheid” maar al te zichtbaar wordt.
“Zorgelijk voor de samenleving”…
… Operatie Nachtwacht… BDW’s oorlog tegen drugs, bekeken door een humoristische bril:
Het is overal hetzelfde. Verontwaardiging dat ze niet met toeters en bellen verwelkomd worden in een all-in opvanghotel. Dat we ze niet uitgenodigd hebben, dat ze hierheen kwamen op eigen risico, dàt wordt gemakshalve vergeten.
U weet intussen dat te pas en onpas aangevoerd wordt dat het geslacht niet biologisch bepaald wordt, maar wel gevoelsmatig… nl. hoe men zich voelt: man, vrouw… en verder alle mogelijke alfabetversies die in het regenbooglexicon voorkomen.
In deze tijden, waar bijna alle (on)denkbare varianten op het menselijk geslacht (moeten) mogelijk zijn, viel ons dit nieuwsberichtje op.
Ooit, toen er nog geen sprake was van de geslachtenvariëteiten, werd een veroordeelde met typisch mannelijke lichamelijke attributen in een mannengevangenis geplaatst om zijn straf uit te zitten. Nu niet meer. Nu houdt de staat rekening met de rechten van de gevangenen en dat betekent dat zij hun straf ondergaan in een instelling op basis van hun gevoelde “gender-identiteit”. Of de andere 26 “transvrouwen” mogen blijven hebben we niet kunnen nagaan.
DS zet in op politiek-correct taalgebruik. We citeren een stukje; de rest zit achter een betaalmuur. Doe niet de moeite de kwaliteitskrant te kopen… u verneemt jaar na jaar sowieso hetzelfde.
“Als de temperaturen stijgen, verhitten de gemoederen op zwemplekken
Verstrengingen in de toegangsregels worden stilaan de regel op de Vlaamse openluchtzwemplekken. In De Blaarmeersen in Gent probeert men de vrede te bewaren met ‘sfeerbeheer’.”
Op 1 juni werd in het recreatiepark Vlietland het grootste waterpark van Nederland ingehuldigd. Na slechts drie weken was het uit met de pret. ‘s Nachts hebben “vandalen” onder de waterlijn de speeltuigen kapot gesneden. Er loopt een politie-onderzoek. Wie doet nu zoiets?
