“Ieder mens heeft een breekpunt. Lezer, hier brak ik. Hoe onvolkomen ik het Nederlands ook machtig ben, hoe gebrekkig ook mijn taalbeheersing, al lopen mijn zinnen op krukken en past mijn woordenschat in een wel heel klein kistje, toch ben ik gehecht aan het Nederlands, het is de enige taal die ik bezit, en wat ik liefheb zo mismeesterd te zien, — ik sloot gepijnigd de ogen. “Wat zijn de need to knows?” Wat zijn de wat?
Nederlands is dit niet, Engels mag het ook niet heten: het is taalverloedering vermomd als dikdoenerij, symptomatisch voor onze omgang met de eigen taal. Nederlands als haspeltaal, de Vlaming taalhaspelaar.”
Zojuist aankondiging bij Goedemorgen Nederland: “De politie staat op scherp voor pubers die in winkels op rooftocht gaan”. Dat woord “pubers” kan nu dus gebruikt worden naast “jongeren”, “tieners”, “jonge daders”, “studenten” en “inwoners van Antwerpen, Brussel... (woonplaats)” voor al die “mensen met ‘n migratie-achtergrond” . .
Angelsaksisch of Oud-Engels is niet altijd herkenbaar in het Engels van vandaag. Het midden-Engels, dat in 1066 gestalte kreeg, is leesbaar. De spelling is niet overal dezelfde, alles is fonetisch en er zijn bepaalde taalaccenten en dialecten, maar je kan de taal lezen. Taal is méér dan communicatie. Taal is identiteit.
Voor de Battle of Hastings was Engeland een noordelijk land met vooral Germaanse stammen en een uitgesproken Scandinaafse invloed. Na de Slag werd de Engelse identiteit “Europeser”. William de Veroveraars ijzeren vuist dwong de overlevende Angelsaksen in een taal die meer lijkt op het huidige Engels, een taal die nog altijd als West-Germaans gerangschikt staat, die echter zwaar beïnvloed werd door Scandinaafse en Romaanse talen. William zou nooit tijdens zijn 21 jaar heerschappij de taal van zijn veroverde land spreken of (willen) leren. Men keek neer op de taal van het onderontwikkelde klootjesvolk. Een gegeven dat voor ons Vlamingen zeer herkenbaar is. Ook nu nog is het motto op het wapenschild van de Britse monarchie:
De Romaanse invloed nam snel toe aan het Hof, bij de edelen, in de zakenwereld, de clerus bij wat men nu de “upper class” zou noemen. Enkele voorbeelden: weide- stal-, hokdieren “cow”, “sheep”, “swine”, “dove”, gefokt door de “lagere klasse”… werden resp. “beef”, “mouton”, “pork”, “pigeon”… als het vlees op de spijskaart prijkte.
Het zal je maar overkomen. Je gaat in het buitenland studeren, promoveren. Je wordt lastig gevallen door een inboorling-studiebegeleider (m/v/x). Je legt uiteraard klacht neer en dan moet je bovendien de vernedering ondergaan dat je klacht niet in je eigen thuistaal maar wel in de taal van het gastland behandeld wordt.
Een buitenlandse promovenda die een klacht heeft ingediend over haar promotor bij de ‘Klachtencommissie Ongewenst Gedrag’ van de Universiteit Maastricht, is uitgenodigd voor een hoorzitting in het Nederlands. Dit tot haar verbijstering, een taal die ze nauwelijks begrijpt, laat staan dat ze zich er fatsoenlijk in kan uitdrukken. Een tolk mag aanschuiven, maar die moet ze zelf regelen.
Regelmatig ontsnapt ons deze bedenking: “Het gaan naar de Filistijnen”. Waar komt de uitdrukking vandaan, wat is de achtergrond?
Als iets “naar de Filistijnen” is, dan is iets volledig verloren gegaan of dusdanig vernield dat het niet meer te gebruiken is. De uitdrukking is afkomstig uit de Bijbel.
In verschillende bijbelboeken wordt de strijd tussen de Israëlieten en de Filistijnen beschreven. Dit volk vestigde zich in de twaalfde eeuw voor Christus aan de zuidwestkust van Kanaän, in de buurt van het huidige Gaza. Bekend is bijvoorbeeld het verhaal over de Filistijnse reus Goliath die door de herdersjongen David met zijn slinger werd geveld.
De bijbelverhalen, geschreven vanuit het perspectief van de Israëlieten, bezorgden de Filistijnen een slechte naam. De barbaarse Filistijnen zouden uiterst gewelddadig zijn en na militaire overwinningen een spoor van vernieling achterlaten. Alles ging dan dus ‘naar de Filistijnen’. De naam werd hierdoor uiteindelijk een soort scheldwoord, dat gebruikt werd voor vernielzuchtige mensen en barbaren.
Volgens sommige lezingen kan ‘naar de Filistijnen gaan’ ook staan voor gelovige mensen die hun heil zoeken bij de heidenen. (…)
Dat het allemaal niet zo simpel is als uit het bovenstaande lijkt, mag blijken uit een onderzoek van het Max Planck-instituut van Jena. Ze publiceerden het resultaat in ScienceAdvances. Het moet maar eens gedaan zijn met de Palestijnen van alles en nog wat de schuld te geven… de rovende piraten blijken immers afkomstig te zijn uit het zuidwesten van Europa! Tot in Syrië pleegden ze hun rooftochten.
Genetische signatuur
De Israëlische havenstad Asjkelon ligt in het gebied dat rond 1200 v.Chr. in handen kwam van de Filistijnen. De Duitse archeologen vonden op een drietal oude begraafplaatsen rondom Asjkelon meer dan honderd skeletten, die ze onderzochten op de aanwezigheid van DNA-materiaal. Ze hadden succes bij slechts tien skeletten, waarvan ze via koolstofdatering de ouderdom vaststelden. De zes vrouwen en vier mannen leefden tussen 1750 en 1050 v. Chr. In deze periode vond de overgang van bronstijd naar ijzertijd plaats.
Het DNA van de oudste skeletten vertoont alleen overeenkomsten met andere bevolkingsgroepen die rond deze tijd verbleven in de Levant. Bij de mensen die leefden aan het eind van de bronstijd, toen de Filistijnen hier de scepter zwaaiden, is echter sprake van duidelijke invloeden van buitenaf. Het genetisch profiel van deze skeletten bevat DNA dat bekend is van vondsten van menselijke resten uit Kreta, Sardinië en het Iberisch Schiereiland. Hier hebben de onderzoekers bewijs in handen dat deze Filistijnen uit het westen van het Middellandse Zeegebied kwamen.
In een open brief aan de toekomstige EU-bazin, Ursula von der Leyen, klagen de Franse Calimero’s de overheersing van het Engels aan binnen de Babelse EU-Toren.
In Les Echos laat een groep EU-bollebozen weten dat zij “het recht hebben in het Frans te werken” want “in slechts 10 jaar ging de situatie van kwaad naar erger. Zelfs als heel de hiërarchie Franstalig is, dan nog krijgen wij mondelinge instructies slechts Engelstalige documenten te produceren…”
… En da’s niet eerlijk…
Frans is nochtans, samen met Engels en Duits, één van de procedure talen van de EU-Commissie. Echter, de “drie-werktalen”-regel werd nooit in een wet omgezet en een poging om dit in 2004 alsnog in de EU-grondwet te laten opnemen werd weggestemd, om uiteindelijk in het Lissabonverdrag uit te doven.
De Franse (of Franstalige) EU-ambtenaren willen de mogelijkheid zich in het Frans uit te drukken op alle media… met als gevolg deze dramatische oproep aan de nieuwe bazin: “U bent onze laatste hoop”, die zelf naar eigen zeggen drietalig is (Duits, Engels, Frans).
Citaat van de verontwaardigde Molière-adepten: “Als we Frans willen spreken, dan worden we snel voor arrogant versleten, maar niemand bekijkt de anglofielen scheef als zij hun taal opdringen. (…) Engels wordt een kleinere gemeenschappelijke noemer, we lezen dezelfde media, we spreken dezelfde taal in een verarmde vorm en we zien de wereld niet meer door onze eigen taalogen – een schande voor de EU, die verondersteld wordt de werkelijkheid van de diversiteit te bevatten.”
Deze oproep circuleert momenteel binnen de EU-Commissie om een maximum aantal steunende handtekeningen te verwerven.
Heden spreekt 51% van de EU-burgers Engels als moeder- of tweede taal. Ca. 26% kan Frans en ca. 32% Duits spreken. Zelfs na de Brexit zal nog steeds 45% van de EU-bevolking Engels kennen. Bovendien ca. 90% der schoolgaande kinderen leert Engels tijdens hun jaren verplicht onderwijs, tendens stijgend. In 13 EUropese landen is Engels verplicht de eerste tweede taal. 90% van de middelbare school-leerlingen leert Engels, zelfs als die taallessen niet verplicht zijn.
Frans concurreert met Engels als een van de 12 wereld-supercentrale talen. Deze zijn: Engels, Frans, Duits, Arabisch, Chinees, Hindi, Japans, Maleisisch, Portugees, Russisch, Spaans en… Swahili. Elk van hen – met uitzondering van Swahili – telt 100 miljoen sprekers of meer. Maar Engels is de enige echte wereldtaal. Met invloeden in andere talen, zoals in het Nederlands, Duits, Frans, Italiaans, Zweeds… (…)
Een staaltje van de taalvaardigheid onzer zuiderburen, al moet je daarvoor niet per se de grens oversteken:
Vlaams geld is welkom. Dienstverlening? Euh… “comprends pas”.
Geboorteaangifte Brussel-Stad: ‘Een uur wachten op iemand die Nederlands kon’
Een tweet waarin kersverse ouders aanklagen dat niemand op de burgerlijke stand in Brussel-Stad het Nederlands machtig was toen zij hun pasgeboren zoontje wilden inschrijven, gaat momenteel viraal. “We hadden nochtans een afspraak in het Nederlands geboekt.”
Ter herinnering: als de eerste minister bij vergaderingen in het buitenland het land b als francofone staat vertegenwoordigt, wat wil je dat een ambtenaar de noodzaak van de kennis van het Nederlands inziet?
Verkopen bedrijven méér als ze hun reclame in het Engels verspreiden? Wat is er toch met ons? Hebben we geen zelfrespect meer? Uw dienaar ergert zich blauw aan de taalarmoede, taalverkrachting, taaluitverkoop… die de laatste jaren als een sluipend gif de volgende generatie cultureel en taalkundig verarmt. Hoor ze eens praten… “Oh, my god… Amazing!… Are you serious?… No way!… Lucky strike… You’re kidding!…Honest?…Creepy… Outstanding!… Shit!… ” En ze vinden dat heel normaal. En dan maar klagen dat ‘begrijpend lezen’ achteruit gaat – al heeft dat ook met een ander probleem te maken, nietwaar?
Het begon na de bevrijding: coca-cola en chocolade, gevolgd door chips, “cereals“, gebakken gemalen rundvlees met véél vet (ook hamburgers genoemd)… en nu zijn huisgezinnen waar er nog normaal gekookt wordt, waar men nog samen aan tafel zit, een uitzondering. “Fast food”… “Take Away”... Het zal wel aan de leeftijd liggen – berustend – maar we denken steeds vaker aan onze ouders met hun verheerlijking van “de goede oude tijd”.
Zijn we kankeraars omdat we vinden dat de Vlaamse regering zou moeten ingrijpen bij de Amerikanisering van het taalgebruik? Een voorbeeld: gisteren in de brievenbus, een foldertje voor ZEB FOR STARS – kinderkleding – met onderstaande bloemlezing van de titels bij kledingstukken (… die op hun beurt ook een Amerikaanse benaming kregen. broeken werden pants, hemdjes t-shirts, niemendalletjes met spaghetti-schouderbandjes tank tops en dit kledingstuk kennen we nog niet “crop top”, hemden werden shirts, kleedjes dresses, sneakers vervangen sportschoenen…) Here we go, zouden we zeggen moesten we niet zo’n muggenzifters zijn:
Season Deals tot -50% Ready for school Boys … Girls Pack your schoolbag Win een meet & greet Gamer 4 Life Street boys Hey, hey… Stop: boys only! Ok, girls kunnen best wel cool zijn maar deze trends zijn toch wel voor de street boys onder ons. Army green, big logo’s & coole sneakers, een topcombinatie! Trend update ’90 Fashion trends die nu terug volledig “in” zijn! The ’90 sitcom t-shirt Get in style All about the brand Cargo pants Sneaker love Kaki is back Boys with style City streets are the real runway! We love jumpsuits.
Het kinderkledingbedrijf voorziet in alle gemakken, zelfs een “man cave”, waar de zich vervelende papa een biertje kan drinken. Waarom dit niet gewoon een drankgelegenheid noemen? En is dit dan geen seksualisering, een typering van de man-vrouw rol? Wordt er onderhuids geïnsinueerd dat de papa geen verstand van kleren heeft, niet het geduld heeft kleren te kiezen voor en laten passen door zijn kroost? Of wordt hier gesuggereerd dat papa’s een grotere dorst hebben?
Alle gekheid op een stokje: het kan ons geen barst schelen dat er een drankje kan gekocht worden in een kledingzaak… we willen gewoon de verloedering van het Nederlands aanklagen. Eén ding staat als een Trumptoren boven water: bij ZEB zetten wij geen voet over de drempel… zelfs niet bij “an offer we can’t refuse“…
