Wij zijn geen voetbalfans. Ray had er geen affiniteit mee; wij ook niet. We begrijpen de voetbalgekte niet. Enkele fitte overbetaalde jonge kerels, de meesten niet bepaald voorzien van een hoog IQ, die de bal naar de andere kant van het veld in het doel moeten zien te krijgen… Het is aan ons niet besteed. Waarmee wij niet willen zeggen dat we iemand anders zijn pleziertje niet gunnen. Voetbal of kanaries kweken, modelvliegtuigjes bouwen of stamboomonderzoek. Maakt niet uit. Elk diertje zijn pleziertje.
Al leden we de laatste weken aan chronische hoofdpijn en moesten – zelfs bij miezerig weer – een zonnebril dragen. Eindelijk krijgen de straten hun normaal uitzicht weer. Gedaan met de vaderlandse voetballiefde, die we ‘tous ensemble’ dienden uit te dragen. Weg met de tricolore reclame van/voor Jupiler, ING, BMW, Coca-Cola, de Proximus app,, het rode vliegtuig van Brussels Airlines… Hoeveel belgische vlaggen zouden er wapperen als ze geen deel uitmaakten van een ‘speciale actie’?
Vaderlandsliefde voor het land b wordt door drie reclamecampagnes uitgedragen: de Coburgers, het terrorisme en de nationale voetbalploeg. Regen of geen regen, de vakantie kan eindelijk beginnen. De Flup en premier Michel kunnen een streep door hun agenda zetten. En wij, wij zijn opgelucht dat we op 11 juli rustig naar de viering van de Gulden Sinjoren kunnen trekken zonder ons zwart te ergeren aan de tricolore straatversiering van het land dat het onze niet is.
FVE