Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Goede Vrienden,

“Heeft iemand dorst, laat hij naar Mij toekomen en laat drinken wie in Mij gelooft! Zoals de Schrift zegt: uit zijn binnenste zullen stromen levend water vloeien. Hiermee doelde Hij op de Geest die men zou ontvangen als men tot geloof in Hem kwam …”  (Johannes 7, 37-39)…In een korte video legt pater Emiliano Tardif uit (in ’t Frans) dat deze uitnodiging aan iedere gelovige gericht is. Ten volle christelijk leven is, zoals de apostelen, vervuld worden van de heilige Geest en leven vanuit de kracht van de heilige Geest.

Het veranderde hun leven totaal. Van angstige mannen, bekommerd om hun levensbehoud, worden ze onverschrokken verkondigers van Jezus’ dood en verrijzenis, die geen schrik meer hebben van niets of van niemand. Hiermee gaf Pater Tardif door wat hij zelf gekregen had.

De Canadese priester Emiliano Tardif (1928-1999), lid van de missionarissen van het Heilig Hart werd naar de Dominicaanse Republiek gestuurd en werd provinciaal. Toen de charismatische vernieuwing doorbrak in de jaren ’70 had hij daarvoor niet veel sympathie en verwachte van zijn confraters dat ze zich zouden inzetten voor de armen en zich niet bezighouden met bijzondere vormen van gebed zoals het tongengebed of de tongentaal.

Nvdr: aan de hand van onderstaande video kan u een traditioneel en een tongengebed vergelijken.

In 1973 werd bij hem een ernstige vorm van tuberculose vastgesteld. Het was een donderslag bij klaarlichte dag. Er werd besloten dat hij minstens voor een jaar zou terugkeren naar Canada voor een intense behandeling. In het ziekenhuis waar hij onderzocht werd, was echter een charismatische gebedsgroep actief. Mensen van deze gebedsgroep vroegen of ze voor hem mochten bidden. Hij was er niet erg mee opgezet maar als priester zeg je niet dat mensen niet mogen bidden. En ze begonnen te bidden. Als de groep met tongentaal begon had hij nog juist de tijd om te vragen de deur dicht te doen omdat hij zich toch wat gegeneerd voelde. Toen hij dit later vertelde voegde hij er op zijn humoristische manier aan toe: “maar  de Geest was al binnen”. Inderdaad, ijverige onderzoeken daarna gaven geen enkel teken meer van enige ziekte. Ook hij kon dit niet ontkennen. Vermits voor hem al een jaar oponthoud voorzien was, vroeg hij of hij nu dit jaar niet mocht gebruiken om de charismatische vernieuwing te bestuderen en te bidden. Daarna is hij een van de bekendste charismatische figuren geworden wereldwijd. Hij werd zowat overal uitgenodigd en voor hem liepen de grootste stadia vol, zelfs wanneer het staatshoofd van dat land dit niet eens klaar kon krijgen. Hij begreep dat het zijn roeping was te bidden om genezing. En dit is begonnen toen hij zijn  eigen genezing vertelde. Hij  merkte dat God daarbij ook andere mensen op gelijkaardige wijze aanraakte en genas. De informatie hiervan werd hem gewoon ingegeven, wat hij doorgaf als woorden van kennis.

Pater Tardif heb ik goed gekend. Hij was een eenvoudige, goede priester, geheel toegewijd aan de eer van Jezus en het Rijk Gods. Er was niets gemaakts of onechts in hem, was niet gehecht aan eigen eer en hij kon ook erg humoristisch reageren. Vrij regelmatig was ik toen in België en Nederland voorganger in de Eucharistie waarbij hij de prediking verzorgde en woorden van kennis gaf, deskundig vertaald door kanunnik W. Brieven. Hij was overtuigd dat God hem riep om getuige te zijn en ervoor te zorgen dat ook andere mensen genezen werden, door het geloof in Jezus Christus en zijn Evangelie. Daarvoor heeft hij zich helemaal ingezet. Uiteraard kon hij op groot enthousiasme rekenen. Het bracht telkens een opwekking mee van het geloof in de genezende kracht van Jezus, de gestorven en verrezen Heer. Toch had hij ook felle tegenstanders. Er waren kerkelijke leiders die niet wilden dat hij in hun bisdom genezingsdiensten organiseerde, wat hij ook niet deed. Sommige psychologen en wetenschappers hadden felle kritiek op de genezingen die tijdens zijn gebedsdiensten gebeurden. Ze wierpen op dat het allemaal manipulatie en psychologische trucs waren. Hierop antwoordde hij evenwel zeer gevat: als jullie zo goed weten hoe het allemaal werkt, waarom doen jullie het dan niet?!

Lees verder

Wat men zoal voor het “milieu” doet…

Steffi Lemke, de Duitse federale milieuministerin heeft blijkbaar nood aan ondersteuning van haar imago. Ze heeft nl. een baan aangeboden aan een fotograaf, die haar op haar voordeligst kan en wil fotograferen. Het is de bedoeling dat de man/vrouw/x haar zal begeleiden op haar dienstreizen. Voor de opdracht wordt 150.000 euro voorzien.

Dat mevrouw Lemke van Grüne signatuur is, had u allicht al geraden. Bild vraagt zich af of mevrouw Lemke een tweede carrière als fotomodel aan het plannen is..

Hier ziet u haar tijdens de euforische toespraak n.a.v. de deelname aan de rood-groene-streepje blauwe regering. Het motto: “Wij doen het anders dan de anderen!” … Hoeveel “milieu” wordt er gered door haar professionele foto’s?

https://www.bild.de/politik/inland/politik-inland/steffi-lemke-umweltministerin-sucht-fotografen-fuer-150-000-euro-84857674.bild.html

Crul-cul

  • Volgens Crul doet de Nederlander geen moeite om te integreren bij zijn Indonesische, Ethiopische of Koreaanse buren.
  • Autotochtonen moeten zo bijvoorbeeld hun kinderen meer naar multiculturele scholen te sturen om zo hun vriendengroepen te veranderen.
  • De autochtone Nederlander, en bij uitbreiding de Europeaan, moet zich aanpassen aan de allochtoon, niet andersom.

Partijvoorzitter Tom Van Grieken (Vlaams Belang) gaat op Twitter echter hard tekeer tegen Crul en vindt zijn adviezen absurd. “Waarom wij ons niet aanpassen aan nieuwkomers? Wel, omdat dit ONS land is, met ONZE cultuur en ONZE taal”, aldus Van Grieken.

Lees: https://www.v-nieuws.be/nederlandse-prof-roept-nederlanders-op-om-te-integreren-in-multiculturele-buurten/

Tafelen is niet hetzelfde als aanschuiven bij de “Tafeln”

Duitse voedselbanken slaan alarm – armoede wordt groter

Die Tafeln, een begrip voor wie Duitsland wat beter kent, slaat alarm: er zijn steeds meer burgers die beroep doen op de voedselbank van Tafeln, en tezelfdertijd lopen de voedselgiften zwaar terug. De voorzitster van de raad van bestuur, Michaela Engelmeier, waarschuwt bij Redationsnetzwerk Deutschland voor een ‘bottleneck’ bij de verzorging van wie beroep doet op de voedselbanken.

In Duitsland zijn de voedselbanken van Die Tafeln uitgegroeid tot een begrip: ongeveer 960 lokale afdelingen van deze caritatieve vereniging verzorgen maaltijden aan arme families en alleenstaanden. Tot hiertoe had men de instroom van nieuwkomers – ook na de inval van Rusland in Oekraïne – nog min of meer onder controle.

Wegens “recordinflatie en prijsexplosies” kunnen steeds meer mensen zich geen maaltijd meer veroorloven, zegt Engelmeier. Het gaat dan niet alleen om Bürgergeld-ontvangers, maar ook om miljoenen kleinverdieners en gepensioneerden*. Meer eters dus, voor hetzelfde aantal vrijwilligers, die hiermee stilaan tegen de limieten van hun eigen kunnen aankijken: psychisch en lichamelijk valt het allemaal slechts met veel moeite draaiende te houden.

Tezelfdertijd blijkt dat er steeds minder giften van voedsel worden geregistreerd. In bepaalde regio’s verdubbelde het aantal klanten aan Die Tafeln, terwijl de voedselgiften in dezelfde periode “met ongeveer 50 procent terugliepen”, aldus Tafel-chef van Schleswig-Holstein, Frank Hildebrandt. Die Tafeln roept de Duitse regering op het bestaansminimum van haar burgers te garanderen.

Peter Logghe

*hierover meer in een apart bericht

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Verbod op regenboogvlag

Wij ergeren ons al geruime tijd aan de quasi verplichting te pas en te onpas (… eerder dit laatste) de regenboogkleuren demonstratief kenbaar te maken via alle mogelijke toepassingen. Zoals met zebrapaden en vlaggen. Een regenboogvlag is voor zover wij nog mee zijn geen officiële vlag, vertegenwoordigt geen natie of alliantie. Is gewoon een uiting van een andere belevenis der seksuele driften. Waarbij logischerwijs de vraag gesteld kan worden waarom er dan geen heterovlag gehesen wordt.

“Waar is mijn heterovlag???”

En ja, bij bepaalde gemeenschappen is de regenboogvlag niet bepaald populair. Zoals in onderstaande stad die de vlag verbiedt aan officiële gebouwen en scholen:

Amerikaans gemeentebestuur verbiedt regenboogvlag

Tijdens het weekend van 27 juni protesteerden honderden vertegenwoordigers van de LGBTQ-beweging voor het gemeentehuis van de stad Hamtramck in de Amerikaanse staat Michigan. “Het doel van onze demonstratie is eraan te herinneren dat de trans- en queergemeenschap een lange geschiedenis in deze stad hebben”, aldus Amanda Levitt, die de betoging organiseerde.

De achtergrond van het protest is een besluit van het gemeentebestuur dat het publiek aanbrengen van de zogenaamde regenboogvlag verbiedt. Burgemeester A. G. verdedigt de beslissing van zijn gemeenteraad. “U begrijpt de consequenties niet als men een groep toestemming geeft haar vlag in de stad te hijsen. In onze ogen zijn alle burgers gelijkwaardig en wij zullen ook in de toekomst ten dienste staan van alle burgers. Zonder discriminatie, zonder bevoordeling en andere privilegies”.

Verder wees burgemeester Amer Ghalib de “overreacties” op de beslissing van de hand. “Sommige mensen willen maar niet erkennen, dat ze het evenwicht duidelijk verloren hebben”. Gemeenteraadslid Mohammed Hassan sloot zich hierbij aan: “Ik werk voor alle mensen en onderzoek steeds wat de meerderheid van de mensen wil”.

Hamtramck is geen doorsnee Amerikaanse stad, dat had u intussen begrepen, beste lezer. Sinds 2015 heeft de stad namelijk een islamitisch gedomineerde gemeenteraad. Ongeveer 62 procent van de inwoners van de stad is afkomstig uit migratiefamilies, hoofdzakelijk uit staten als Jemen en Bangladesh. De LGBTQ-beweging komt stilaan tot het besef dat grote migrantengroepen die in de VS (en bij uitbreiding in West-Europa) leven, totaal andere waardenpatronen hanteren dan zij.

Waar blijven de verontwaardigde stemmen van de grote gangmakers van LGBTQ en Woke, denk je dan? Waar blijft Biden en de Democratische partij? Waar blijven de Woke-universiteiten, waar de protesten van de grote multinationals die achter elke Woke- en LGBTQ-gekte aanlopen? De protesten blijven toch niet uit omdat het om een islamitisch bestuurde gemeente gaat? Of net wel?

Peter Logghe

Groot-Brittannië en Oekraïne: een langdurige romance

Nicolai Lilin is een Italiaanse schrijver van Russische afkomst. Als ex-militair kent hij heel wat Oekraïense en Russische militaire bloggers. In zijn podcast van 21 juli vertelt hij wat de BBC onlangs uitbracht over de relatie tussen Groot-Brittanië en Oekraïne.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

5 dagen geleden haalde de BBC archieven aan waaruit blijkt dat de Oekraïense president Leonid Kuchma een uitstekende relatie had met Tony Blair (eerste minister 1997-2007). Hij noemt Blair “een oprechte vriend”. De ex-communist Kuchma was president van 1994 tot 2005. Al in 1998 drukte Kuchma de innige wens uit om tot de EU toe te treden maar daar was absoluut geen enthousiasme voor bij Frankrijk en Duitsland.

Kuchma wou dan de EU-gezinde Blair inschakelen om de Oekraïense zaak te behartigen“voor volledige Europese en Atlantische integratie, volledig lidmaatschap van de EU inbegrepen” en rekende op “zijn persoonlijke steun in deze buitengewoon belangrijke zaak”.

Zie: Tony Blair was urged to back Ukraine’s EU dream in face of Russia threats – records – BBC News 

Na de aanslagen op 11 september 2001 had de VS de Russische Federatie nodig om het militair materieel via de Russische spoorwegen naar Afghanistan te transporteren. Putin was het eerste buitenlandse staatshoofd dat Washington bezocht en Bush II vond dat er echt wel met de Russen te werken was. Kuchma van zijn kant vreesde dat in de anti-terreuroperatie de Oekraïense toetreding op de lange baan geschoven zou worden. Dan stortte op 4 oktober 2001 een vliegtuig neer boven de Zwarte Zee, een ongeval dat in onze media nooit veel weerklank gekregen heeft. De meeste slachtoffers waren Russische joden.

Zie: Siberia Airlines Flight 1812 – Film & Video Stock (efootage.com)  Deze clip toont de crash en beelden van het Russische onderzoek.

Hier is wat Wikipedia zegt:

Siberia Airlines-vlucht 1812 was een Russisch lijntoestel dat op 4 oktober 2001 onderweg was van Tel Aviv naar Novosibirsk en dat vanaf de Krim boven de Zwarte Zee met een S-200 luchtdoelraket werd neergeschoten door het Oekraïense leger tijdens een militaire oefening.    Na maandenlang schuld ontkennen betaalde Oekraïne ruim 15 miljoen dollar aan de nabestaanden van de 78 inzittenden. De schadeloosstelling voor de vliegmaatschappij ligt nog steeds bij het Oekraïense Hooggerechtshof. Het Openbaar Ministerie in Oekraïne zag af van strafvervolging.

Wat als dit nu een echte aanslag was en niet een dom accident? Een aanslag om de Russen tot represailles te dwingen? Om de samenwerking met het Westen tegen te gaan? De Russische onderzoeksrechter heeft enkele maanden later een zwaar verkeersongeval gehad. Rusland en Israël hebben besloten om de zaak niet op de spits te drijven en Oekraïne enigszins te ontzien.

In tegenstelling met Flight 1812 werd bij de MH17-crash op 17 juli 2014 de “schuldige” al binnen de tien uur in de westerse media bekendgemaakt en aan de schandpaal genageld.

Volgens onze media was de Russische inval in Oekraïne op 22 februari 2022 “niet uitgelokt”, die viel bij manier van spreken totaal uit de lucht. In werkelijkheid was de krachtenopbouw van Oekraïne al jaren bezig, zelfs al lang voor de staatsgreep van 2014. Dat bewijst de door de BBC uitgebrachte communicatie tussen Kuchma en Blair van meer dan twintig jaar geleden. Kuchma is een van de grote verantwoordelijken voor de plundering van de Oekraïense bedrijven uit de Sovjettijd, de inbeslagneming door de oligarchen en de verarming van de bevolking. Armste land van Europa (na Moldavië) in 2021 maar wel met het grootste leger van alle NATO-leden en NATO-geassocieerden (na de VS).

Deze film belicht een aspect van Oekraïne, dat men vandaag maar al te graag zou vergeten. Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Tenax

Rechtse koers in Griekenland

Griekenland stemde rechts tot zeer rechts

De Griekse conservatief-liberalen Nea Demokratia van Kiriakos Mitsotakis haalde op 21 mei al een mooie verkiezingsoverwinning toen ze voor de Vouli (het Griekse parlement) 40,79 procent haalde. Die overwinning was niet genoeg voor een absolute meerderheid in zetels en dus liet de Griekse Eerste Minister de Grieken nog eens stemmen. Bij een tweede stemronde krijgt de grootste partij nog eens bonus aan zetels bij, zodat een absolute meerderheid aan zetels haalbaar leek. Als de Grieken meewilden, wel te verstaan.

Op 25 juni was er die tweede stemronde dus. De resultaten waren zo mogelijk nog duidelijker dan de eerste stemronde, ondanks een daling van het aantal kiezers dat naar de stembus trok. Mitsotakis haalt ongeveer 42 procent van de stemmen, wat hem 158 zetels in het parlement oplevert (op een totaal van 300 zetels). De verhoopte absolute meerderheid met andere woorden. Mitsotakis stimuleerde de afgelopen jaren de economie, deed de belastingen en de werkloosheid dalen. De economische groei lag in 2022 op 6 procent. Hij scherpte het migratiebeleid aan.

Links in de touwen – Syriza op drift?

De linkse Syrizapartij, die met voormalig Eerste Minister Alexis Tsipras naar de verkiezingen trok, stortte in elkaar en haalde nog amper 17,83 procent. 23 zetels gingen verloren, de partij houdt 48 zetels over. Tsipras deed intussen afstand van het voorzitterschap. De sociaaldemocratische Pasok, die Griekenland decennialang regeerde, verloor 9 zetels en blijft steken op 11,84 procent. De Griekse communisten verliezen ook 5 zetels, en houden met 7,69 procent 21 zetels over.

Merkwaardig – of net niet – is het gegeven dat twee als radicaal rechts beschouwde partijen in het parlement zullen vertegenwoordigd zijn: Griekse Oplossing met 4,55 procent, dat enkele zetels verliest maar er 12 overhoudt. En er is de nieuwe partij De Spartanen die uit het niets 4,66 procent haalt en eveneens 12 vertegenwoordigers naar het parlement stuurt. Tot slot doet een andere rechtse partij het niet slecht, Niki, en komt met 2,92 procent en 10 vertegenwoordigers eveneens voor het eerst in het parlement.

Deze rechtse opmars zorgt voor tandengeknars bij links. Naast het feit dat de grootste linkse oppositiepartij er niet eens in slaagt om 20 procent te behalen. ‘Du jamais vu’, aldus professor in de politicologie, Manos Papazoglo, in de Franse krant Le Monde.

Peter Logghe