Categorie archieven: maatschappij

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Vorige keer legden we de eerste pijler van ons mens zijn uit opdat we zouden begrijpen dat we geschapen zijn naar Gods beeld. Dit is een onverwoestbaar stempel Gods in het diepst van ons wezen, een “inwoning Gods” die door niets of niemand kan worden weggenomen. Dat leert de joods-christelijke openbaring. Of men dit gelooft of niet, verandert niets aan deze werkelijkheid. Een gelovige zal zijn “beeld Gods” (hopelijk) steeds bewuster beleven, terwijl dit voor een ongelovige in het onbewuste blijft. Ziehier een illustratie uit eigen ervaring.

Gedurende acht jaar was ik een regelmatige bezoeker van het eerste ‘hospice’ dat in Vlaanderen werd opgericht. Eenmaal werd ik door een stervende zelf gevraagd en daarna bood ik de directie aan dat ze me steeds mochten oproepen, omdat ik toen op hetzelfde domein verbleef. Ik was geen medewerker en stond niet op de lijst van de officiële vrijwilligers, ik was slechts iemand die er bij gelegenheid telkens bij geroepen (ad-vocatus) werd. De directie van dit eerste “hospice” was uitgesproken vrijzinnig. Wanneer een stervende echter een priester vroeg, werd ik door de verpleging geroepen en zeer goed voorbereid. Op enkele minuten tijd werd mij alle nodige informatie over deze stervende verstrekt. Op een keer werd ik opgeroepen en terwijl ik toekwam was er niemand van de verpleging aan de balie om mij op te vangen, wat ik nog nooit had meegemaakt. Blijkbaar waren allen in vergadering. Een poetsvrouw kwam naar mij toe en zei: “ik weet wel voor wie ze u geroepen hebben”. Ze wees me de deur aan van de laatste patiënte die binnen gekomen was. Deze mevrouw had echter uitdrukkelijk laten noteren dat zij geen priester in haar kamer wenste, wat uiteraard noch de poetsvrouw, noch ik wisten. Ik merkte bij deze mevrouw inderdaad een veel grotere weerstand dan ik gewoon was. Ik dacht echter aan de grote gemoedsschommelingen die een stervende kan meemaken. Iemand kan nu het sacrament van de ziekenzalving vragen en een tijd daarna een opstandige houding  aannemen. Ik deed mijn best om geduldig in gesprek te blijven en vroeg haar of ze er iets tegen had dat ik een gebed uitsprak. En dat was goed. Hierna veranderde haar houding totaal. Mijn voorstel om haar het sacrament van de ziekenzalving te geven wilde ze graag aanvaarden. Haar stugge houding was totaal weg. In een blijde en gemoedelijke sfeer namen we afscheid. De volgende dag werd ik opgeroepen voor de stervende die ik daags te voren had moeten bezoeken. Er hing elektriciteit in de lucht. De directie verweet me niets, maar aan het feit dat ik binnengegaan was bij iemand die uitdrukkelijk een priester weigerde, werd zeer zwaar getild. De verpleging liet me altijd weten hoe de zieke gereageerd had op mijn bezoek. Nu vroeg ik er uitdrukkelijk naar maar iedereen hield de lippen stijf op elkaar. Enkele weken later stierf die vrouw en een verpleegster liet zich toen pas ontvallen dat die mevrouw gezegd had dat ik elk ogenblik bij haar welkom was! Ondertussen had de directie er voor gezorgd dat ik daar niet meer zou binnen gaan. Hieruit blijkt hoe de directie haar vrijzinnige ideologie verkoos boven het diepste geestelijk verlangen van deze stervende. Ieder mens is geschapen naar Gods beeld en God leeft in  ieder mens, maar niet iedereen is zich hiervan altijd bewust.

Laten we nu verder gaan en de structuur van de mens voorstellen. Meestal wordt gezegd dat de mens bestaat uit lichaam en ziel, wat ook juist is.  De ziel is hierbij het levensprincipe. Sterven betekent dat de ziel van het lichaam gescheiden wordt. Ook de dieren hebben een ziel, als levensprincipe. Deze is evenwel niet, zoals bij de mens, begiftigd met verstand en wil. Alleen de mens is geschapen naar Gods beeld. Alleen de mens heeft verstand en wil, bewustzijn, een geweten. Dieren hebben instincten, die evenwel wonderbaarlijk ontwikkeld kunnen zijn. Een leeuw kan brullen met een volume dat vele malen groter is dan dat van een mens, maar alleen een mens kan praten en dialogeren omdat hij een bewustzijn heeft en een persoon is. Op gans de aarde is nergens een kunstwerk te vinden waarvan je kunt zeggen dat enkele centimeters begonnen zijn door een bepaald dier en dat de rest door andere dieren is afgewerkt. Alleen de mens bezit deze scheppingskracht. Alle chemische processen in de mens vinden we terug in het heelal, nergens is er echter ook maar het minste bewustzijn te vinden buiten de mens. En vele jaren evolutie kunnen hieraan niets veranderen.

Zo kunnen we in de ziel van de mens de geest onderscheiden, als het ware, het puntje van de ziel, het onaantastbare heiligdom van Gods aanwezigheid, als de landingsplaats van de heilige Geest.  In die zin herkennen we in de mens een drie-eenheid, naar het woord van Paulus: “Heel uw wezen, geest, ziel en lichaam, moge ongerept bewaard blijven bij de komst van onze Heer Jezus Christus” (1 Thessalonicenzen 5, 23). De mens is dus lichaam (Grieks: soma), ziel (psychè) en geest (pneuma). Ook hier zeggen we niet dat de mens een lichaam, een ziel en een geest “heeft” maar hij “is” helemaal lichaam-ziel-geest.

In de Griekse opvatting  gaat alle waardering echter naar de ziel terwijl het lichaam slechts beschouwd wordt als een omhulsel (soma esti sèma). Hiertegen reageerde Jezus (cfr Matteus 15, 11). Het kwade komt niet van het materiele, het voedsel, maar juist van het geestelijke, van onze onzuivere, hebzuchtige, hoogmoedige… gedachten. De materiële schepping is goed. In het begin van het boek Genesis wordt daarom telkens gezegd dat God zag dat het goed was. De eigenlijke strijd gaat niet tussen het materiële (als het kwade) en het geestelijke (als het goede), maar tussen heel de mens die “vleselijk, aards” leeft en heel de mens die “geestelijk” leeft, nl. tussen onze “oude” en “nieuwe” mens, die leeft volgens Gods Geest.

De mens is het kroonstuk van de schepping en de schepping is er voor de mens. Hij is materie maar tevens eindeloos verheven boven de materie. Hij is het enige wezen in het heelal dat een bewustzijn en een geweten heeft en om zichzelf gewild is door God. Heel de natuur is een loflied aan God door te zijn wat ze is. Het is de roeping van de mens om bewust, wetens en willens,  God als Schepper boven alles te eren. De mens is als het ware de dirigent van dit concert.

Psalm 139 (138) bezingt de Liefde waarmee God alles omvat: “Gij kent mij Heer, en Gij doorschouwt mij, Gij weet waar ik ga of sta. Van verre kent Gij mijn gedachten, Gij weet waarom ik bezig ben of rust… Want wat er in mij is hebt Gij geschapen, Gij hebt mij als een weefsel in de moederschoot gevormd. Ik dank U om het wonder van mijn leven, voor alle wonderwerken die Gij hebt gemaakt” (v. 1-3, 13-14). Het besef dat wij Gods Beeld zijn,  geeft ons de juiste levenshouding, uitgedrukt in deze psalm, nl. wederliefde en dankbaarheid. (volgende keer hierover nog ’n slotbeschouwing).

P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 29.9.23

Flitsen

Zaterdag werd een schitterende vormingsdag gehouden voor de jeugd van ons bisdom Homs in het klooster en de bedevaartsplaats van de profeet Elias te Rableh. De bisschop had graag dat we er met de gemeenschap bij waren.  We vertrokken al heel vroeg en waren op tijd voor het morgengebed in de grote kerk, voorgegaan door onze bisschop Jean-Abdo Arbach. Een 400-tal jongeren was aanwezig. De bisschop benadrukte de noodzaak van verbonden te blijven met Jezus, zoals de wijnrank aan de wijnstok. In deze tijd van de  druivenoogst werd de Kerk voorgesteld als Gods wijngaard. Dan sprak de priester die verantwoordelijk is voor de jeugd in het patriarchaat en benadrukte het belang van christen te zijn en steeds meer te worden.

Nvdr: hierbij een lijst van beschadigde over grotendeels vernietigde kerken en kloosters in Syrië: Updated list of churches and monasteries and shrines damaged in the Syrian crisis (22 Dec 2013) (byzcath.org)

Lees verder →

Zogezegd

Geplaatst op door

Naar aanleiding van het armoedebod aan de kiezer van de N-VA en Jean-Marie Dedecker schreef prof. Carl Devos in HLN:

“Dedecker is als een verkoper van Cola die aan de klant zegt dat hij zelf Pepsi verkiest: beide frisdranken lijken weliswaar op elkaar, maar wat hij verkoopt wil Dedecker zelf niet in huis”, schrijft politicoloog Carl Devos. “Waarom zouden kiezers het Vlaams Parlement versterken als de lijsttrekker van N-VA dat met de grond gelijk maakt? N-VA mag stilaan de hoop opgeven Vlaams Belang partij ooit nog in te halen.”

https://www.hln.be/opinie/analyse-als-de-politiek-zelf-de-anti-politiek-organiseert-zal-de-burger-volgen~a25eb14d/

Jean-Marie Dedecker was een jaar geleden bij Tom Van Grieken te gast in Toogpraat. Iemand zou Dedecker aan dit gesprek moeten herinneren. Vooral dan aan – we citeren -: “Ik zou liever rechtopstaand sterven dan op mijn knieën te moeten leven.” In het Engels zouden ze zeggen: “Put your money where your mouth is…”

Duitse Grünen hebben een noodplan met onmiddellijke maatregelen…

Geplaatst op door

… voor het geval dat er te veel rechtse stemmen uitgebracht worden op 10 oktober.

Die bayerischen Grünen:

In den ersten 100 Tagen in der Regierung wollen wir Bayern ein Richtungs-Update geben.

Ned.: “Tijdens de eerste 100 dagen in de regering willen we Beieren een richtingsactualisering geven.”

Wat wordt hiermee bedoeld? Lees even mee:

1. Überparteilicher Notfallplan zum Schutz unserer Demokratie

Der Rechtsrutsch in unserem Land nimmt bedrohlich an Fahrt auf. Die Bindekräfte unserer Gesellschaft, der Zusammenhalt und die Kraft der Demokratie schwinden. Bayern braucht aber Bürgerinnen und Bürger, die sich einmischen und engagieren. Die einstehen für unsere Grundwerte und für unsere Freiheit. Wir wollen die Kraft der Vielen, unser demokratisches Miteinander und den Zusammenhalt wieder aufwecken. Als Startschuss werden wir noch vor Jahresende einen überparteilichen Dialog mit zivilgesellschaftlichen Akteuren einberufen. In dieser Runde entwickeln wir einen Notfallplan mit Sofortmaßnahmen für unsere demokratische Gesellschaft.

Ned.: “De rechtsruk in ons land ontwikkelt zich gevaarlijk snel. De samenhang van onze maatschappij en de kracht van de democratie verdwijnen. Beieren heeft echter burgeressen en burgers nodig die zich inmengen en zich erbij betrekken. Die instaan voor onze grondwaarden en voor onze vrijheid. Wij willen de kracht van de meerderheid, van ons democratisch samenzijn en de samenhang weer wakker schudden. Als startschot zullen we nog voor het einde van het jaar een niet-partijgebonden dialoog met de burgermaatschappelijke acteuren bijeen roepen. Tijdens hetwelke we een noodplan met onmiddellijke maatregelen voor onze democratische samenleving zullen ontwikkelen.”

Er staat nergens vermeld hoe deze “niet-partijgebonden noodplan voor de bescherming van onze democratie” er moet uitzien volgens het Grüne boekje. Wordt waarschijnlijk als verrassing na de verkiezingen bekend gemaakt.

Er zijn nogal wat mogelijkheden, waarbij men gewoon de DDR-methodes kan kopiëren en toepassen, zoals bv.:

  • verklikking
  • chantage
  • internering
  • beroepsverbod
  • inbeslagnames
  • schrappen van bankrekeningen en bevriezen van tegoeden
  • goelag

Wat met “burgermaatschappelijk acteuren” bedoeld wordt is duidelijk. Het begrip werd door de communistische voordenker Antonio Gramsci geboetseerd; van hem kwam trouwens ook het concept van de communistische infiltratie in de (al dan niet overheids)instellingen. De Grünen willen gewoon het communisme invoeren, terwijl ze over de zgn. bedreiging van de democratie spreken en vergeten erbij te vermelden dat hun “burgermaatschappij” nooit democratisch verkozen werd.

Op 8 oktober staan er in Beieren (en Hessen) Landtagswahlen (regionale) verkiezingen op het programma. Als het 100-dagen programma van de Grünen werkelijkheid wordt, is het gedaan met de Freistaat. Hopelijk laten de kiezers zich niet verleiden door het vals deuntje van de Grüne rattenvangers.

https://youtu.be/XNaomkJDTT4?si=PlyzP_U6TatgJaSS

Hetzelfde thema, uit ons archief: 13.8.2014:

Cultureel marxisme en politieke correctheid

Even ernstig blijven, he!

Over de verkiezingen in Beieren berichtte ook:

Spannende verkiezingen in Beieren – Doorbraak.be

Pat Condells gezond verstandrubriek

Geplaatst op door

Over zgz. “marginalisering”, alfabetactivisten, volgzame overheid en media, seksuele pornografie in het onderwijs, voil jeannetten, opdringerige seksualisering van kinderen, pedofilie tot een godsdienst verheven, en verder hoe de waanzin heel onze samenleving vergiftigt.

“Dachten jullie nu echt dat we stilletjes zouden toestaan dat jullie aan onze kinderen willen zitten? Jullie hadden alles, we keken de andere richting uit, maar neen, dat was niet genoeg, onze kinderen moesten eraan geloven. Jullie hebben onze steun verloren. Jullie zijn te ver gegaan. Jullie zijn het symbool van het Kwaad.”

https://youtu.be/dP0P3SzNk8c?si=tIcqLP2lsWZxk6bD
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

“Exceptional” USA hebben…

Geplaatst op door

… exceptioneel slechte manieren… Een onderzoek toont aan dat de gemiddelde Amerikaan geen waarde hecht aan goede manieren en ze dan ook niet overbrengt aan zijn kinderen. Een feit dat, telkens we in contact komen, resp. kwamen, met bezoekers van over de Atlantische Oceaan, bevestigd wordt. Zowel wat tafelmanieren als gepaste kleding betreft. Maar ook, en vooral, wat betreft vereiste discipline, orde en gehoorzaamheid der kinderen naar ouders en andere volwassenen toe.

Mocht u tijdens uw vakantie de ervaring van een losgelaten lading Amerikaanse toeristen van een cruiseschip in een cultureel-historische Europese havenstad genoten te hebben, dan weet u wat we bedoelen. Als een horde wilde zwijnen stormen ze bv. een zondagse eredienst binnen, waarbij de doopbeloftes van kindjes hernieuwd worden, de bevolking op haar paasbest gekleed eerbiedig de priester toehoort… De Amerikanen echter, gekleed in een minieme korte broek, een marcelleke, en slefferkes, etend en drinkend, luid hun mening verkondigend, lopen ongegeneerd tot vooraan in de kerk, waarbij ze de kerkgangers opzij duwen… en fotograferen, resp. filmen naar hartelust, ook al wordt dit door verbodsschildjes ten zeerste afgeraden. (eigen ervaring in Rhodos’ Ieros Naos Evaggelismoy ths Theotokoy zondagse eredienst)

“Onderontwikkelde” landen maken zich los van het “ontwikkelde” Westen

Geplaatst op door

Joseph Borrell, EU-topdiplomaat der EU, zei dat landen in Latijns-Amerika, Afrika, het Midden-Oosten en Azië nu op zoek zijn naar ‘betrouwbare alternatieven voor het Westen’.

De regels die de afgelopen jaren de wereld hebben gedomineerd, verdwijnen geleidelijk van het toneel en veel landen zijn op zoek naar een alternatief voor het westerse model, schreef EU-hoofddiplomaat Josep Borrell in zijn blog op de officiële website van de diplomatieke dienst van de EU.

“We leven in een steeds meer multipolaire wereld, maar het multilateralisme neemt af. Dat is een paradox. <… > Want als het aantal spelers toeneemt, zou de natuurlijke reactie moeten zijn om de regels van het spel aan te scherpen. Maar we zien de tegenovergestelde trend: de regels die de wereld regeren, verliezen hun kracht,” zei Borrell.

De landen van Latijns-Amerika, Afrika, het Midden-Oosten en Azië zijn nu op zoek naar “betrouwbare alternatieven voor het Westen”, niet alleen economisch, maar ook technologisch, militair en ideologisch, benadrukte de belangrijkste diplomaat van de EU. “Dit betekent niet noodzakelijkerwijs dat er een nieuw mondiaal model zal ontstaan met de opkomst van China. Het betekent ook niet dat China zal proberen derde landen ervan te overtuigen zijn model in al zijn aspecten over te nemen. Integendeel, landen zoeken van geval tot geval naar alternatieven voor het westerse model, zoals momenteel in verschillende Afrikaanse landen gebeurt. Deze landen lijken bereid om samen te werken met elke acteur die in staat lijkt te zijn om de oude modellen te vervangen,” schreef Borrell op zijn blog.

Hij is van mening dat de reactie van de landen van het Globale Zuiden op het conflict in Oekraïne indicatief is. Ze willen niet dat de Oekraïense kwestie de mondiale agenda domineert en zien het conflict als een “eenvoudig grensgeschil”, aldus de Borrell.

Bovendien zijn de landen van het Globale Zuiden het niet eens met het universele karakter van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en beschouwen universalisme als een “overblijfsel van westerse dominantie”, zei Borrell. “Een van de vaak naar voren gebrachte argumenten is dat het Westen zich zelf niet altijd houdt aan de regels die het probeert te beschermen. Uiteraard is deze kritiek niet geheel ongegrond”, schrijft de EU-topdiplomaat. Als alternatief zien de landen van het Globale Zuiden het concept dat elke samenleving recht heeft op zijn eigen waarden. Dit brengt hen dichter bij Rusland en China, aldus Borrell.

Ter illustratie:

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Het christelijk leven bestaat wezenlijk in het navolgen van Jezus Christus door iedere dag zichzelf te verloochenen en zijn kruis op zich te nemen. Zo wordt  men een volgeling van Jezus Christus en een ware christen. De inhoud hiervan kunnen we in vier delen samenvatten. Vooreerst behelst dit het aanvaarden van het christelijk geloof, nl. het erkennen van de leer en het leven van Jezus Christus, gekruisigd en verrezen, zoals het vervat ligt in de Evangelies en door de apostelen en de Katholieke Kerk doorheen de eeuwen trouw werd overgeleverd. Het werd kort samengevat in de Twaalf artikelen van het geloof of de geloofsbelijdenis. Vervolgens zal een christen God loven door de Christus Mysteries te vieren. Zoals Christus de Vader verheerlijkt heeft, zal de christen de liturgie vieren, vooral in de zeven sacramenten (doopsel, vormsel, Eucharistie, boete, ziekenzalving, wijding en huwelijk). Verder zal een christen een leven nastreven in de Geest van Christus, in liefde tot God en tot de naaste, en volgens de christelijke moraal met onder meer het onderhouden van de tien geboden. Tenslotte is een christen een persoon van gebed. Jezus heeft zelf nachten lang gebeden, Hij heeft gevraagd dat wij zouden bidden en ons leren bidden. Het Onze Vader is het gebed bij uitstek, dat Hij ons gaf.

Iedere tijd opnieuw dienen deze vier delen van het christelijk leven als het ware opnieuw geactualiseerd te worden. De westerse beschaving was eens christelijk en het christelijk geloof was alomtegenwoordig. Kerken stonden in het centrum van het dorp, het maatschappelijk leven was doordrongen van de geloofspraktijk en de Bijbelse boodschap werd door alle kunstvormen levendig gehouden. Het huidige openbare leven is eerder het tegenovergestelde. Het christelijk geloof wordt in de westerse beschaving op alle vlakken geweerd en zelfs dikwijls actief bestreden. Elders in de wereld worden christenen in vele landen vervolgd. In de lekenstaat Syrië heerst er nog een verdraagzaamheid en meestal een goede verstandhouding. Toch zullen  christenen overal ter wereld zich telkens opnieuw moeten verzetten tegen valse leerstellingen. Bijzonder pijnlijk in onze tijd is dat het hoogste kerkelijk gezag meer geneigd is zich aan te passen aan de heersende opvattingen en praktijken – zoals nooit voorheen in de kerkgeschiedenis – dan trouw te blijven aan de geloofsschat.

In de Latijnse kerk werd na Vaticanum II door een golf van secularisatie het sacrale van de liturgie erg aangetast. Als reactie hierop kreeg de traditionele viering van de Eucharistie onder de gelovigen meer aanhang. Paus Benedictus XVI heeft hieraan zijn officiële steun gegeven en voor een belangrijke liturgische vrede gezorgd. Vanuit het hoogste kerkelijk gezag wordt hiertegen echter nu een verwoede strijd gevoerd. Een kerkelijke overheid die luid verkondigt dat iedereen welkom is in de kerk, wil openlijk de trouwste traditionalisten bestrijden en uitsluiten. Anderzijds kunnen we de teloorgang van de eerbied voor de liturgie, naar mijn mening, niet geheel toeschrijven  aan het Tweede Vaticaans Concilie. Inderdaad was ook dit concilie kind van zijn  tijd, “de golden sixties”. Er hing een geest van grondige verandering in de lucht, in deze zin: vroeger kon of mocht dit niet, nu wel. Van de positivistische wetenschap werd naïef gedacht dat zij binnen kort alle problemen zou oplossen. Het is evenwel merkwaardig hoe in deze wereldse sfeer van euforie, het kruis van Christus centraal staat in de teksten van Vaticanum II.

Bovendien, ieder oecumenisch concilie droeg de stempel van de toenmalige tijdsgeest. In het eerste Vaticaans Concilie (1869-1870) werd ijverig  de onfeilbaarheid van de paus bepaald, terwijl het marxisme de arbeiders wereld veroverde en daarbij inspeelde op het schrijnende onrecht jegens de arbeiders. De Kerk zal haar revolutionaire “sociale leer” pas beginnen met de encycliek van Leo XIII, Rerum novarum (1891). Dit betekent echter helemaal niet dat de dogmaverklaring van de onfeilbaarheid van de paus van Vaticanum I zonder waarde of onjuist zou zijn! Vaticanum II is op verschillende terreinen een rijk en waardevol oecumenisch concilie. Hierna werden evenwel in de westerse kerk vele dwaze liturgie vernieuwingen ingevoerd die wel uit de tijdgeest voortkomen maar niet uit de teksten van Vaticanum II, die te weinig bestudeerd werden. Een voorbeeld hiervan is het omkeren van de altaren en de priester die zich voortaan met het gezicht naar het volk keert en zich gedraagt als een profane voorzitter  van een vereniging, wat Vaticanum II geenszins heeft voorgeschreven. Een westerse pastoor die het nu zou klaar krijgen om het altaar terug op zijn juiste plaats te zetten en opnieuw de Eucharistie te vieren met de rug naar het volk, waarbij hij de gebeden van  de gelovige gemeenschap aan God opdraagt, zou een van de kostbaarste liturgische hervormingen voor onze tijd realiseren.

Van de vier delen van het christelijk leven is de christelijke moraal het meest kwetsbaar en het meest onderhevig aan verandering, omwille van de steeds nieuwe ontwikkelingen in de samenleving. Het Tweede Vaticaans concilie heeft vooral in de dogmatische constitutie over de Kerk in de wereld van onze tijd vele goede inzichten gegeven maar heeft geen alomvattende christelijke moraal voor onze tijd uitgewerkt. Na de lange voorbereiding en de vier sessies (1962-1965) was dit ook niet meer mogelijk. Zelfs over de aard van de zonde werd in dit  concilie niet uitdrukkelijk gehandeld. Pas in de synode over boete en verzoening (1983) kwam de zonde uitdrukkelijk aan bod. En drie decennia na het concilie zal de universele catechismus van de katholieke kerk verschijnen, meteen al in 31 talen. Dit is weliswaar een uniek meesterwerk in de geschiedenis van de Kerk, dat in een samenvattend geheel de christelijke leer en het leven aanbiedt. Hiermee kan ieder mens op aarde lezen wat de officiële leer van de katholieke kerk is over alle belangrijke aspecten van het christelijke geloof en leven. Met respect voor de verscheidenheid van menselijke ervaringen, methoden en culturen wil deze catechismus de trouw aan de traditie uitdrukken, de integrale leer weergeven en de eenheid van het kerkelijk leergezag in het wezenlijke onderlijnen. Helaas, het huidige kerkelijke leergezag en de hoogste Vaticaanse instanties verloochenen zelf openlijk bepaalde vaststaande kerkelijke leerstellingen. In de christelijke moraal, voorgesteld in de catechismus als “het leven in Christus” komt eerst de roeping van de mens tot het heil aan bod met de “waardigheid van de menselijke persoon”, “de menselijke gemeenschap” en “het heil van God: wet en genade”. Vervolgens worden de tien geboden behandeld.

We willen nu in zeven thema’s, die we vorige keer al vernoemden, de algemene christelijke moraal voorstellen. Het is ons antwoord op de vraag: waarin bestaan de waardigheid en de roeping van ieder mens? De mens zal altijd wel voor een deel een mysterie blijven voor hemzelf. Hij heeft zichzelf immers ook niet gemaakt, het is God die hem geschapen heeft.  En deze schepping overstijgt ons menselijk begripsvermogen. Het is een illusie zichzelf als zijn eigen god te beschouwen. In het licht van de joods-christelijke openbaring kunnen we  de ware grootheid en broosheid van de mens ontdekken, wat tevens de nodige richtlijnen geeft voor een moreel verantwoord christelijk leven.

P. Daniël, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 15.9.23      

Flitsen

Terwijl het plukken van de vijgen nog een tijd zal doorgaan, zijn we begonnen met de druivenoogst, tenminste in de grote wijngaard buiten de muren.

Er  worden grote verbouwingen gedaan aan de oude en de nieuwe  “médicinale”. Ze worden fel uitgebreid.

Lees verder →

Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen

Geplaatst op door

In Duitsland daarentegen volharden de regeringspartijen in de boosheid. Het zijn tenslotte geen ezels.

“Als dus zovele kiezers het (huidige, Duitse) migratiebeleid afwijzen, zou de regering op het idee kunnen komen er iets aan te veranderen. Ze zou bijvoorbeeld tijdelijk grenscontroles kunnen toestaan, ook als hierdoor de werking van Schengen wordt gemaakt – en daarmee trouwens ook de migranten helpen, want door allerlei illegale grensovergangen verkeren ze soms in levensgevaar. De regering zou ook bepaalde uitzettingsoffensieven voor afgewezen asielzoekers, die in bilaterale verdragen werden overeengekomen, eindelijk kunnen activeren en uitvoeren of ervoor zorgen dat asielzoekers vanaf de eerste dag werken, en op die manier in hun eigen levensonderhoud bijdragen.

Dat zijn allemaal kleine voorbeelden, die minstens de indruk geven dat men de controle niet helemaal verloren heeft en dat de burgers dus best wel vertrouwen kunnen hebben (…).

In de plaats daarvan echter weigert de regering echter het migratiebeleid ook maar iets te veranderen. En in het licht daarvan kan men zich slechts verwonderen over één iets: dat het beleid verbaasd, ja, ontzet is over de groei van de AfD”,

… aldus Stefan Locke, correspondent voor Saksen en Thüringen voor de Duitse krant Frankfurter Allgemeine Zeitung, op 2 september in de FAZ.

Eens nadenken over de zgn. “mensenrechten”

Geplaatst op door

Iedereen die na pakweg 1940 of 1945 geboren is, dus quasi iedereen die vandaag (nog) leeft onder de leeftijd van ca. 80 jaar, wordt in een systeem geboren waarbij hij/zij/het zonder tegenspraak/inspraak het huidige politieke reilen en zeilen moet aanvaarden, want anders is hij/zij/het “rechtsextreem”.

En uitgerekend de bewierookte mensenrechtenconventies moeten als anker dienen voor een keurslijfideologie. Zoals de marxisten hanteerden toen zij bepaalde vaststaande uitgangspunten handhaafden, tegen dewelke geen tegenargumentatie of verzet mogelijk was. Immers: wie tegen ons is, heeft ongelijk.

Idem dito “mensenrechten”, die misbruikt worden om een keurslijfideologie af te dwingen. Waarbij niet vermeld staat dat alle mensen gelijk zijn. Maar wel dat ze gelijke rechten hebben. Daar staat niet in dat ze hun rechten kunnen afdwingen eender waar, eender hoe. Want dan benadelen ze de mensenrechten van de benadeelden. Migranten, klimaatterroristen… steek dat maar waar jullie het willen opbergen!

https://nl.wikipedia.org/wiki/Universele_Verklaring_van_de_Rechten_van_de_Mens