‘Ik ga me niet laten slachten omwille van partijtrouw. Il y a des limites’
Categorie archieven: financieel
De weg uit het belgisch moeras
België is de optelsom van twee democratieën, een Waalse en een Vlaamse. Vlaanderen stemt overwegend rechts, Wallonië links. Die worden op Belgisch niveau samengevoegd. Dat veroorzaakt immobilisme. De weg daar uit is volgens de N-VA het confederalisme. Via artikel 35 van de Grondwet komen alle bevoegdheden bij de deelstaten. Vervolgens komen we overeen wat we nog federaal willen doen. Zo kunnen we de boodschap van Bart De Wever samenvatten.
In 2024 zal die man de langstzittende voorzitter ooit zijn. In 2010, 2014 en 2019 was zijn partij veruit de grootste. Ondanks dat massief electoraal gewicht, slaagde zijn partij er nooit in dat confederalisme een stap dichterbij te brengen. Integendeel, op het toppunt van de electorale macht, toen N-VA maar liefst 33% van de stemmen haalde, besloot die partij dat een confederale staatshervorming niet eens fundamenteel of prioritair was. Een Belgische regering zonder de PS, dat was al een staatshervorming op zich, beweerde De Wever. Een socio-economisch zogenaamd rechts beleid zou Wallonië uitroken. Ze zouden zelf komen smeken om een staatshervorming, voorspelde hij.
N-VA heeft geen strategie
Daar kwam natuurlijk niets van in huis. Zijn Zweedse ‘droomcoalitie’ leverde gewoon meer van hetzelfde op. Meer staatsschuld, meer migratie en meer België. Alleen mochten we daar nog twee jaar langer voor werken door de verhoging van de pensioenleeftijd. Wat nog fundamenteler was, is dat N-VA eigenlijk beweerde dat er geen probleem was met België, zolang de N-VA maar bestuurde. Plots was er geen fundamenteel politiek probleem meer in België als de optelsom van twee democratieën. Er was enkel een probleem met welke bestuursploeg België managede. Zo lang de N-VA de lakens kon uitdelen, functioneerde België volgens hen prima. De kiezer dacht er anders over. Maar fundamenteler heeft N-VA toen gebroken met een decennialange Vlaamse politieke strategie. Meer Vlaanderen is beter voor de Vlamingen. Maar de N-VA beweerde plots het omgekeerde. Bovendien focuste de roep om bevoegdheden over te dragen naar Vlaanderen zich decennialang op het socio-economische en het afbouwen van de financiële transfers, zeg maar miljardendiefstal, van Vlaanderen naar Wallonië. Op heden gaat het over 12 miljard per jaar. Dat was allemaal niet meer nodig, laat staan prioritair voor de N-VA. Strateeg De Wever maakte daarmee komaf.
In 2013 wou De Wever zogezegd ‘geen regering zonder confederalisme’, maar hij deed het omgekeerde in 2014. In 2017 werd dat ‘geen regering met PS zonder confederalisme’. Het werd ook nu geen confederalisme, maar wel degelijk een regering met PS na de verkiezingen van 2019. Als De Wever zich nu op de borst klopt dat het in 2024 ‘confederalisme of niets’ zal zijn voor hem, moet men daar aan de andere kant van de taalgrens natuurlijk eens goed mee lachen. Njet, reageerde Magnette, en met hem heel Wallonië inclusief Georges-Louis Bouchez. De Wever kan daar helemaal niets aan doen en dat weten ze allemaal. Iedereen weet dat N-VA van dat confederalisme geen prioriteit maakt, en het niets meer is dan een electoraal praatje om na verkiezingen het omgekeerde te doen. Iedereen weet dat er nog geen begin van meerderheid is om dat confederalisme binnen België te realiseren zolang Wallonië daar niet in wil meegaan. Waarom zouden ze ook? Wallonië wint bij de status quo waarbij Vlaanderen voor de bodemloze Waalse putten moet opdraaien. Een poging enige geloofwaardigheid aan zijn confederale plannen te geven door ze extralegaal te willen doorvoeren, kan op niets dan hoongelach rekenen.
Van verraad tot verraad naar het defensiemandaat
De echo daarvan hoorden we ook in het debat dat Theo Francken onlangs in Wallonië voerde met Georges-Louis Bouchez. In de vijf resoluties 1999 legde het Vlaams Parlement de krijtlijnen van toekomstige staatshervorming vast. Splitsing van de sociale zekerheid en fiscaliteit werd als noodzakelijk beschouwd. Coherente bevoegdheden in socio-economische kwesties voor de deelstaten, zodat responsabilisering voor de afbouw van de miljardentransfers kan zorgen. Maar wat zei Theo Francken in het debat?… ‘Ik ben geen centennationalist. Het is noodzakelijk om solidariteit te hebben. Zeker op het vlak van sociale zekerheid. Dat is noodzakelijk. Dat is essentieel. Dat gaan we niet aanvallen.’ Bevraagd door het Vlaams magazine Doorbraak bevestigde hij: ‘ Transfers zijn er ook binnen Vlaanderen. Dat de transfers tussen Vlaanderen en Wallonië hoog zijn, is niet onze eerste drijfveer. Onze drijfveer bij N-VA is responsabilisering. Wij willen dat de sociale zekerheid efficiënter beheerd wordt en dat er meer mensen toe gaan bijdragen. Maar de solidariteit binnen de sociale zekerheid behouden is voor ons geen probleem. Wat we nodig hebben is een gezond België dat mensen responsabiliseert. Daarom dat we meer bevoegdheden nodig hebben per deelstaat.’
België is gebouwd op de financiële transfers van Vlaanderen naar Wallonië en de onderdanigheid van de Vlamingen om dat nederig te ondergaan. Dat is trouwens al zo sinds de stichting van België. Als dat niet meer het geval zou zijn, dan houdt de liefde voor België aan de andere kant van de taalgrens ook meteen op. En dat zeggen ze zelf ook met zoveel woorden. PS’er Philippe Moureaux: ‘Als de interpersoonlijke solidariteit wordt afgeschaft, interesseert België ons niet meer.’ Met andere woorden, de financiële transfers houden België recht. Elke maatregel, bevoegdheidsoverdracht incluis, die daar iets aan doet, is een stap vooruit naar de zelfstandigheid van Vlaanderen, pro forma nog altijd het eerste programmapunt van N-VA. De financiële transfers verlopen via de sociale zekerheid en via de fiscaliteit. Precies om die reden is het noodzakelijk en essentieel dat te splitsen. Maar precies dat wil Theo Francken dus expliciet niet, zo stelde hij zijn Waalse vrienden gerust. Hij ziet geen politiek probleem, maar zowaar enkel een managementprobleem in de sociale zekerheid.
Hoe krijgen we onze toekomst in eigen handen?
Hoe moeten we de confederale wensdromen van N-VA dan zien? Bicefaal volgens De Wever. Men splitst de bevoegdheid daarbij niet, maar wel het beleid per landsdeel. In de jaren ’70 organiseerde men zo een Vlaams en Waals onderwijsbeleid, vanuit het Belgisch ministerie van Onderwijs. En dat wil men dus opnieuw doen. Dat moet dan hun grote confederale hervorming voorstellen. Zo heeft de N-VA recent de ambitie geuit de werkloosheid in de tijd te beperken in Vlaanderen. We hebben in Vlaanderen historisch lage werkloosheid en minder langdurig werklozen dan in Nederland en Duitsland, maar toch ontwaart N-VA hier zowaar een cruciaal probleem dat ze op deze manier willen oplossen. In Wallonië kan men echter gerust in de hangmat blijven liggen. En de factuur? Die blijven de Vlamingen in dit confederaal model gewoon verder betalen. Het gebrek aan strategie bij N-VA is compleet. De capitulatie van Theo Francken is totaal. En dat allemaal om Belgisch te besturen of minister van Defensie te worden? In Wallonië knallen nu al de kurken. PS’er Laurette Onckelinx vatte de Waalse ambitie ooit samen: ‘We willen de Belgische koe nog tien jaar melken, en het karkas mag je houden. Dat is de prijs voor de vrijheid.’
Nvdr: lees “Bodemloos” van Barbara Pas en Lode Vereeck en/of bekijk video over debat onderaan
Vlaams Belang kiest resoluut voor Vlaamse onafhankelijkheid. Wij hebben wel degelijk een concrete strategie om daar te geraken. We moeten de kracht van onze democratie ten volle benutten. Om dat te kunnen doen moeten we het cordon sanitaire breken. Dat kunnen we maar door elke partij en elke politicus electoraal af te straffen die dat in stand houdt. Dat is de enige taal die politici verstaan, en dat is de enige macht die ze ons nog niet afgenomen hebben. Daarom moet het Vlaams Belang de grootste partij worden. Wij zijn de sleutel om de grendels van onze Vlaamse democratie af te werpen. Dan kruipt, bedelt en knikt Vlaanderen niet meer als een minderheid, maar gedraagt zich eindelijk als wat we werkelijk zijn: de electorale, economische en financiële meerderheid. Vlaams in Vlaanderen besturen, dat overleeft België gewoonweg niet. Het buitenland heeft baat bij de stabiliteit die Vlaanderen betekent, en heeft geen enkel belang bij de chaos die België betekent, en potentieel gevaarlijk kan zijn voor de ganse eurozone. En zo starten we de confederale onderhandelingen vanuit de Vlaamse regering met de Waalse op over de ordentelijke opdeling van België. Absolute prioriteit daarbij is de splitsing van de sociale zekerheid en fiscaliteit, maar ook van de veiligheid (justitie, politie, defensie) en migratie. In 2024 kan de Vlaming kiezen en beslissen. Nog eens meer van hetzelfde en verder wegzakken in het Belgisch moeras met één van die andere partijen, of kiezen voor een assertief en zelfbewust Vlaams beleid met het Vlaams Belang?
Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid VB, 17.03.23
Dure corona-naweeën
De bijna pathologische kooprage der EU-lidstaten d.m.v. een gezamenlijke aankoop van vaccinatiedoses wreekt zich. De lidstaten klagen nu steen en been omdat ze een groot overschot hebben aan inentingsdoses. Echter… het contract met Pfizer voorziet nog meer leveringen. De pharmareus is echter genadig en biedt aan 40% minder doses te zullen leveren. Een niet onbelangrijk addertje onder het pharmagras: er moet betaald worden… ook voor doses die nooit zullen gefabriceerd worden.
Volgens een bericht uit de Financial Times heeft Pfizer een contractwijziging aangeboden waarin het aantal nog te leveren doses met 40% verminderd wordt en leveringen vertraagd zullen worden. Nadat de EU-lidstaten geklaagd hadden over de berg ongebruikte vaccinatiedoses – niemand heeft nog interesse – wil Pfizer hen “tegemoet treden” en verkoopt de b.g. strategie als “een blijk van goede wil”.
Bovendien komen bovenop de aankoopprijs van de ongebruikte doses nog de kosten voor de vernietiging.
Pfizer ziet hiermee een lucratieve handel een einde nemen en dat zint hen niet. De leveringsvoorwaarden kunnen volgens Pfizer gewijzigd worden, maar de betaling niet. Volgens Financial Times blijft Pfizer aandringen op de betaling van de volledige bestelling, ook als deze noch geproduceerd, noch geleverd wordt. Voor details moet u zich wenden aan de EU-akela Ursula von der Leyen. Haar EU-gezondheidscommissaresse Stella Kyriakides ziet geen graten in de afloop van de corona-affaire. We citeren:
“Door de samenwerking hebben we een merkbare vermindering der doses, een tijdelijke verlenging van ons contract – verder dan 2023 – en een leveringszekerheid voor het geval dat er meer doses nodig zijn. Als we de leveringen willen wijzigen, hebben we een (nieuw) akkoord nodig.”
Enkele lidstaten, Polen, Bulgarije, Hongarije en Litouwen, zijn het er niet mee eens. Polen heeft verleden jaar reeds de nieuwe doses geweigerd en bijgevolg ook niet betaald. Zij stellen dat het Pfizer-contract met de EU slechts het welzijn van de pharmareus voor het oog had en niet dat van de bevolking. Polen eist dan ook de publicatie van het “vertrouwelijk” contract.
EU-lidstaten die niet euforisch-gelukkig zijn met de door de EU onderhandelde contractwijzigingen blijven volgens de Financial Times gebonden aan het oorspronkelijke contract.
Pfizer’s revised EU Covid vaccine contract meets resistance
De Vierde Macht als verlengde arm van de Politiek
Hoe noemt men dat? Een zakcentje bijverdienen? Omkoping? Corruptie? Het was de Bundestag zelf, het federale parlement in Berlijn, die dit bekend maakte. De rechtse oppositiepartij Alternative für Deutschland (AfD) had hierover vragen in het Parlement gesteld. Tijdens de laatste vijf jaar ging het om ca. 1.5 miljoen euro. Het meeste geld ging naar “moderatoren”, naar bemiddeling, bv. voor een goed-gestuurd gesprek met kanselier Scholz. Hoe groot is de kans dat het journaille objectief, of kritisch, over hem zou berichten? ARD-baas Kai Gniffke, die meer verdient dan de bondskanselier, vindt over zichzelf dat hij ’heel hard werkt’. Hij int zo’n 30.000 euro per maand.
Een voorbeeld van zo’n zakcentje: meer dan 32.000 euro mocht een ZDF-medewerker op zak steken voor video’s die reclame maakten voor de corona-vaccinatie. (https://pleiteticker.de/von-der-regierung-bezahlt-zdf-mitarbeiter-erstellte-werbefilme-fuer-die-corona-impfung/)
En hier vindt u een aantal niet onbekende namen van hournalisten – vrouwen zijn niet ondervertegenwoordigd – in het TV-wereldje: Geheim-Liste enttarnt: Diese Journalisten von ARD und ZDF lassen sich von der Regierung bezahlen!
Martin Renner, woordvoerder van de AfD-fractie in de Bundestag, geeft onderstaande samenvatting van het antwoord der Bundesregerung:
“Die Zahlen der Bundesregierung offenbaren einen erheblichen staatlichen Geldfluss direkt in das Portemonnaie einzelner Journalisten. Seit 2018 flossen rund 875.000 Euro an Journalisten von ARD, ZDF, Deutschlandradio und Deutsche Welle. Die Regierung bezahlte diese Journalisten für Aufgaben wie Moderation, Vorträge, Medientraining oder einfach nur ihre Teilnahme an einer Podiumsdiskussion.*
Auch Journalisten privater Zeitungen, Zeitschriften und der großen Privatsender wie SAT.1, RTL, Pro Sieben und n-tv wurden für ihre Dienste stattlich entlohnt. Hier überwies die Bundesregierung in demselben Zeitraum rund 595.000 Euro. Zu den Begünstigten zählen auch Vertreter der ,Qualitätspresse‘ wie FAZ, Süddeutsche Zeitung, Der Spiegel und Die Zeit.**
Fast alle Bundesministerien haben Journalisten mit bezahlten Dienstleistungen beauftragt, darunter auch das Bundeskanzleramt die Pro Sieben-Moderatorin Linda Zervakis für die ,Moderation eines Gesprächs mit dem Bundeskanzler‘ Olaf Scholz im Juni 2022. Für dieses Interview und eine weitere Moderation wurde Frau Zervakis mit über 12.000 Euro fürstlich entlohnt.
Die Bundesregierung weigert sich aus ,Datenschutzgründen‘ bislang, die Klarnamen der rund 200 Journalisten zu veröffentlichen. Dabei ist spätestens mit dem Skandal um das bezahlte Interview durch Frau Zervakis (,Journalistin 97‘) klar, dass ein öffentliches Aufklärungsinteresse an den Geschäftsbeziehungen zwischen Regierung und Journalisten besteht.
Entgegen den Beteuerungen der Bundesregierung sieht die AfD-Bundestagsfraktion in den erfolgten Zahlungen einen Verstoß gegen das Prinzip der Staatsferne des öffentlich-rechtlichen Rundfunks. Aber auch Journalisten privatrechtlicher Medien haben sich zu fragen, ob sie gegenüber der Bundesregierung wirklich so unabhängig sind, wie sie vorgeben. Bei einem durchschnittlichen Honorar von 7350 Euro pro Journalist ist nicht auszuschließen, dass die Auftragsvergabepraxis der Bundesregierung zu Gefälligkeiten und Abhängigkeiten geführt hat. Wir werden dieser Angelegenheit weiter nachgehen, um die Unabhängigkeit der Medien von regierungsseitiger Einflussnahme sicherzustellen.“
*zoals bij ons bv. Bart Crols, Lieven Verstraete, Lisbeth Imbo, Annelies Beck, Kathleen Cools… die zich niet beperken tot hun taak als “moderator”. Of ze hiervoor op de een of andere manier “beloond” worden? Wij durven dat niet te beweren, maar sluiten het niet uit. Eventueel in de toekomst, maar da’s afwachten. Er zijn toch nogal wat journalisten die uiteindelijk beloond werden. Enkele voorbeelden (lokale mandatarissen niet meegerekend): Jan Becaus, Ivo Belet, Tuur Van Wallendael, Lucas Vander Taelen, Mark Demesmaeker, Dirk Sterckx, Siegfried Bracke…
**bij ons verpakt als “subsidies voor de distributie”
200 Duitse journalisten betaald door de overheid
Luister naar mijn woorden, maar kijk vooral niet naar mijn daden
Vakbonden en werkgevers beslissen morgen over verlenging brugpensioen: “Hetze rond Leemans komt ongelegen” (www.hln.be/)
De ‘hetze’ komt ongelegen? Het schaamteloos misbruik van het systeem, dàt komt pas echt ongelegen!
Brugpensioen dateert uit de jaren ’70. Toen was er grote werkloosheid door een overaanbod op de arbeidsmarkt toen de babyboom-generatie op de markt kwam, gastarbeiders toestroomden en de economie door de oliecrisis in een zware recessie ging. Het antwoord toen was brugpensioen om ouderen sneller op pensioen te sturen zodat jongeren hun (arbeids)plaats konden innemen. Wie betaalde dat? De staat, wij allemaal dus. Van toen dateert de gigantische schuldenput.
Nu hebben we een tekort op de arbeidsmarkt, zowel in aantal, als met de juiste competenties. Herscholing en bijscholing tijdens de loopbaan en ook beter loon naar werken door enerzijds hogere salarissen en anderzijds lastenverlaging op arbeid en tenslotte een beter evenwicht tussen gezin en loopbaan zijn het antwoord. Daarvoor kiest Vlaams Belang. Mensen afschrijven eens ze een bepaalde leeftijd bereikt hebben is economisch, financieel en moreel niet te verantwoorden! Van het systeem misbruik maken om vervroegd uit te kunnen bollen is degoutant. Men begrijpt bij de systeemvakbond niet eens waar anderen zo verontwaardigd over zijn, wat op een fundamenteel mentaliteitsprobleem bij de vakbond duidt.
Arbeid adelt. Niet omdat we allemaal de beste zijn, maar wel ons best doen. En daarvoor moeten we opnieuw beloond worden. Eerlijke lonen voor eerlijke arbeid. Niet omdat we jaloers moeten zijn op anderen, maar omdat elk het zijne moet hebben.
Tom Vandendriessche
Omdat we het niet kunnen laten, een afscheidsliedje voor de uitgebluste Leemans:
Het WEF zendt zijn missionarissen uit
MOETEN DE BOEREN WEG VOOR TRISTATE CITY?
In een Nederlandse krant (ik weet niet dewelke, ik heb de foto gepikt van Twitter) verscheen een artikel over ‘Tristate City‘. De schrijver is Peter Savelberg, die de bedenker van dit stedennetwerk is. Naar ik ergens heb gelezen geldt Savelberg als een ‘visionair’.
‘TristateCity’ is een bundeling van alle steden in Nederland, Vlaanderen en het Ruhrgebied (Duitsland), met als doel de creatie van een performante wereldstad die kan wedijveren met andere wereldsteden, zoals Shangai of Los Angeles.
Dit project wordt inhoudelijk en financieel gesteund door het Nederlandse bedrijfsleven, institutionele beleggers (pensioenfondsen e.d.) en projectontwikkelaars (uiteraard!!!). In het krantenartikel lezen we verder dat ook de Nederlandse overheid geïnteresseerd is in het project. Ook bij ons zou de interesse groeien.
Peter Savelberg houdt bij hoog en bij laag vol dat zijn project geen uitstaans heeft met het stikstofbeleid van de Nederlandse overheid. Maar elders staat te lezen dat de voorzitter van de Nederlandse Vakbond voor Pluimveehouders, Bart-Jan Oplaat, daar anders over denkt. Hij ziet zelfs grote overeenkomsten tussen de stikstofkaart van de overheid en de Tristate map. “Die kun je bijna 1-op-1 over elkaar leggen”, stelt hij. Zo oppert de stikstofkaart van de overheid een grote reductie in Limburg – voornamelijk rondom Maastricht. Bijna heel die provincie kleurt paars en groen, wat correspondeert met tot 47 en tot 95 procent reductie in die gebieden, oftewel: daar moeten boeren verdwijnen.
Op de Tristate-kaart is in diezelfde regio te zien dat daar een aantal grote steden gevestigd zal zijn. Is het het dan ook toeval dat bedrijven als Dokvast, een investeringsbedrijf in slim en duurzaam vastgoed, zich gaat vestigen in het Limburgse Echt-Susteren “omdat dit onderdeel is van de Tristate City”, zoals staat te lezen in een rapport op hun site.
De boeren doen er goed aan dit dossier in het oog te houden, al lijkt het project ‘Tristate City’ in tegenspraak te zijn met de uitbreiding van het aantal natuurgebieden. Anderzijds hanteren de Vlaamse en Nederlandse overheden wel héél strenge stikstofnormen . In tegenstelling tot wat soms wordt beweerd, worden die niet opgelegd door de EU. In Wallonië worden overigens geen strenge normen opgelegd: omdat Wallonië geen deel uitmaakt van ‘Tristate City’? Let wel: dit project is geen deel van het officiële beleid. Nog niet…?
Wim De Winter op fb
Rarara…
"In de Vlaamse steden loopt het zwartrijden (zonder geldig vervoersbedrijf reizen) op het openbaar vervoer uit de hand. De minister van Mobiliteit Lydia Peeters (Open Vld) antwoordde dat op een parlementaire vraag van Vlaams parlementslid Els Robeyns (Vooruit). De helft van de reizigers zou zwartrijden..."
Eén paragraaf uit onderstaand artikel , waarbij twee woorden eigenlijk heel de toestand in beeld brengen: de demografische evolutie in de steden. Om welke helft van de stedelijke bevolking zou het gaan, denkt u?
Helft passagiers van De Lijn rijdt zwart in de steden – Doorbraak.be
Quo vadis, Syria?
Alsof de miserie nog niet groot genoeg was, heeft Israël “vermoedelijk”, zoals de media het uitdrukken, voor de zoveelste keer een raketaanval gepleegd, ditmaal op de Syrische hoofdstad Damascus. Vanzelfsprekend handelde Israël uit pro-actieve zelfverdediging en zijn de Syriërs zelf verantwoordelijk voor de uitgelokte raketaanval. Indien ze ergens anders zouden wonen, zouden ze nu niet dood zijn. Mocht u dit ontgaan zijn, dan weet u meteen dat de “internationale gemeenschap” slechts selectief “meeleeft” met zwaar getroffen landen. Het is wel bijzonder cynisch dat Israël na de aardbeving beweerde hulp aangeboden te hebben aan de Syrische regering, maar dat deze geweigerd werd. “Hulp”…..of eerder… Help!
De VN humanitaire hulp-coördinator, Mike Robson, is bezorgd om de recente Israëlische agressie op Syrische grondgebied; hij vindt burgerdoelwitten onaanvaardbaar. Bij de b.g. Israëlische aanval werden een wijk met burgerwoningen, een cultureel centrum, het Technisch Instituut voor Antiek & musea en een Technisch instituut voor toegepaste kunsten geraakt. Robson appelleerde aan de goede wil van alle landen om op te houden met de aanvallen en de burgers van Syrië te beschermen.
De woordvoerder voor het Chinese buitenminsterie, Wang Wenbin, deed een oproep aan de VSA om onmiddellijk alle illegale unilaterale sancties tegen Syrië op te heffen en de Amerikaanse “geopolitieke berekeningen” opzij te schuiven. Slechts nadat heel de wereld al dagen lang hulp geboden had, de VN een oproep gedaan had, kondigden de VSA aarzelend een tijdelijke verlichting van de sancties aan. Geir Pedersen, de VN speciale afgevaardigde voor Syrië, stelde in Genève dat de nood even groot is in regeringsgebied als in de terroristenregio Idlib. De Syrische regering is niet onder de indruk van de “toegeving” die de VSA deden. “Misleidend,” is de conclusie, “de werkelijkheid geeft het tegenovergestelde weer.”
Inderdaad, hoe kunnen we anders de 15 miljoen dollar gift der VSA aan de zgn. “vrije pers” in Syrië duiden?
Intussen wordt verwacht dat de oogst van tarwe en gerst ook dit jaar minder groot zal zijn; reden: kleinere beplante oppervlaktes, minder bevloeiingswater (dammen in Turkije beperken het debiet van de stroom), tekorten van olieproducten en meststoffen.
De EUropese Raad zou naar verluidt de sancties “aangepast” hebben voor een termijn van 6 maanden. (23.2.23 19.u)
Misschien – hopelijk – is er dan toch een klein lichtpuntje na de catastrofale aardbeving: de (buur)landen schijnen bereid te zijn Syrië terug op te nemen in de Arabische familie.
Ahmed Aboul Gheit, secretaris-generaal van de Arabische Liga doet een goed woordje voor Syrië, dat in 2011 uit de Arabische Liga gegooid werd, en wil dat de politisering van de hulp aan Syrië ophoudt.
“Hulp verstrekken moet los staan van eender welke politieke koers in Syrië. De nadruk moet liggen op hulpverlening…”
Een belangrijk teken van verzoening kwam van Saoedi-Arabië, nadat b.g. Ahmed Aboul Gheit stelde: “
“De ontwikkelingen in Syrië hebben een Arabische pioniersrol nodig. Flexibiliteit door alle partijen is nodig wil men het economische verval en politieke blokkering doen stoppen. Syrië moet terug kunnen handelen in ‘s lands natuurlijke Arabische biotoop.”
De volgende Arabische Liga-conferentie zal plaats vinden in Saoedi-Arabië; men hoopt dat Syrië dan terug zal opgenomen worden in de schoot van de grote Arabische familie. Op 16 januari besliste het Syrische buitenministerie de import vanuit Saoedi-Arabië terug toe te laten met de aanvoer van 10.000 ton witte suiker.
Saoedi-Arabië zag de VSA-steun aan de Koerdische YPG met lede ogen evolueren waardoor Syrisch-Arabische stammen verdreven werden uit hun huizen, boerderijen en bedrijven. En de Koerden uit Noord-Syrië werden op hun beurt verdreven door de Turkse troepen en hun beschermelingen, het verzamelde amalgaam terroristen. Komen we nog op terug.
De aardbeving deed niet alleen de huizen beven maar ook de diplomatieke stilstand tussen verschillende Arabische landen en Syrië. Syrisch president Bashar Al-Assad ging voorwaar op visite in Oman – voor het eerst sinds meer dan tien jaar. Jordanië en Saoedi-Arabië hadden voorafgaand al voor dialoog gepleit.
Uit Bahrein kwam de secretaris-generaal van de Kon. Bahrein Stichting voor humanitaire hulp op bezoek. Gespreksthema: een betere samenwerking voor medische en andere hulp aan de getroffen bevolking. Syrisch gezondheidsminister Ghabbash stelde dat “Syrië en Bahrein echte broederbanden hebben.” Uit Bahrein zou een groep artsen komen die met de Syrische medische hulpverleners zullen samenwerken. In afwachting werd een vliegtuig met 38 ton medisch hulpmateriaal gestuurd. (…)
Gisteren kwam de Armeense buitenminister, Ararat Mirzoyan, met een delegatie aan op de luchthaven van Damascus met hulpgoederen voor de getroffen bevolking.
Irak blijft hulp aanvoeren. Als we de geautomatiseerde vertaling Arabisch-Nederlands correct interpreteren dan heeft Irak meer dan 10.000 ton voeding en hulpmateriaal voorzien (of geleverd – is niet helemaal duidelijk) en bijna 4 miljoen liter brandstof en heeft de toelating gekregen voor 385 grote vrachtwagens met elk 30 ton hulpmateriaal.
De Syrische Rode Halve Maan (SARC) kreeg eindelijk hulpgoederen in containers van Italië en de EU “voor alle Syriërs”. Echter… de terroristen weigerden toegang te verlenen.
SARC tekende donderdag een samenwerkingsverdrag met het Italiaanse AICS (Italian Agency for the Development of Cooperation) onder het goedkeurend oog van de diplomatieke zaakgelastigde van de Italiaanse ambassade in Syrië, dhr. Massimiliano Dantono. Doel: medische en humanitaire hulp aan de getroffen bevolking. Bedrag: 1 miljoen euro. Moge het goede voorbeeld gevolgd worden door andere EU-lidstaten. (…)
Het Nationaal Aardbevingscentrum liet donderdag weten dat hun opmetingsstations 68 naschokken registreerden met een kracht niet sterker dan 4 op de Richter-schaal. M.n. 47 in Liwa Iskenderun, tussen 1.7 and 3.7 magnitude, 3 ten westen van Beiroet, tussen 4, 2.1 en 2.4 magnitude, 4 op de Syrisch-Turkse grens, tussen 2.3, 2.9 en 14 lichte schokken op Turks grondgebied. Woensdag werd een schok van 4.2 geregistreerd in de bezette Palestijnse gebieden.
Tot slot komen we bij de volgende protagonist in Syrië: Turkije.
De aardbeving heeft de geplande toenaderingspogingen tussen Turkije en Syrië even op de achtergrond doen belanden. Uitstel is geen afstel, bevestigde Mikhail Bogdanov, de Russische speciale afgevaardigde voor het M.O.. In december hebben de resp. defensieministers en veiligheidsbazen elkaar ontmoet in Moskou. Iran zou er ook bij betrokken worden, wat door alle partijen goedgekeurd werd. Rusland wil dat de situatie gestabiliseerd wordt. Het werk op de achtergrond houdt in dat er voorwaarden vastgelegd worden voor toekomstige toenaderingssamenkomsten. Turkije heeft zoals bekend alle banden met de Syrische regering afgebroken na het begin van de oorlog in Syrië, bezet de noordelijke regio, heeft daar de Koerden verdreven en speelt de rol van Peetvader in Idlib.
Bogdanov twijfelt er niet aan dat de Turkse militaire aanwezigheid op het Syrische grondgebied “tijdelijk” is. Turkije heeft herhaaldelijk de eenheid en soevereiniteit van Syrië bevestigd. De Syrische en Turkse buitenministers hadden eigenlijk afgesproken in februari. Maar toen kwam de aardbeving. Met zo’n 50.000 doden.
Dat Iran mee aan tafel mag zitten klinkt logisch: voor Syrië een betrouwbare bondgenoot en het land onderhoudt tevens sterke relaties met Turkije.
Afsluitend deze videogetuigenissen en nogmaals een oproep voor steun. We weten het, u wordt murw geslagen met oproepen voor financiële steun aan Oekraïne, en nu ook via diverse internationale organisaties en binnenlandse komedianten aan Turkije en Syrië. We zeggen niet dat ze daar geen hulp nodig hebben. Weet echter dat het zeer twijfelachtig is dat het poco westen de door de sancties gewurgde bevolking in het Syrische regeringsgebied iets van de verzamelde giften zal toestoppen. Bijgevolg herhalen we vandaag:
Pater Daniël (klooster Mar Yakub, Qâra), momenteel voor een tweetal weken in de abdij van Postel, : deed ook een oproep voor wie vanuit België wil steunen : IBAN BE32 0682 0832 4402 / BIC: GKCC BEBB (op zijn burgerlijke naam en adres: Herman Maes, Abdijlaan 16, 2400 Mol-Postel)
Waar mag de gps waarschuwen voor flitscamera’s?
Flits-apps, ideaal om boetes op de weg te voorkomen, maar mag het nog wel overal? In veel van je favoriete vakantielanden is het niet toegestaan. Hierbij een overzichtje van regelgeving omtrent flits-apps.
Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen de flits-apps en vaste flitspaalherkenning.
– Flits-apps worden geüpdatet wanneer er ergens wordt geflitst.
– Soms zit er in navigatiesystemen een vaste flitspaalherkenning. Deze weet dat er op een punt altijd een vaste flitspaal staat. Deze behoort tot POI, zogenaamde ‘points of interest’ op je navigatiesysteem.
– Radardetectors scannen actief, en kijken of er flitspalen in de buurt zijn.
Verneem meer bij: Flits-apps op vakantie, in deze landen is het verboden