… er wordt verwacht dat ze respect tonen voor onze cultuur… m.a.w. zich als normale mensen gedragen…
“We leven allemaal op dezelfde planeet met verschillende gebruiken en culturen, maar wij verwachten dat onze gasten zich aan ons aanpassen en niet omgekeerd.”
Achterlijk, bekrompen, homofoob land…! “How dare you?”, zou ene Greta* eraan toegevoegd hebben! Wat denken de mensenrechtenverdedigers hieraan te doen? Wie zet dit op de agenda van de VN-Veiligheidsraad?
Stolz Scholz meende de Qataarse stellingname te moeten ontkrachten door er een heleboel wollige volzinnen aan toe te voegen en te verwijzen naar zijn eigen inbreng om de mensenrechten op het juiste pad te brengen en/of te houden.
*Waar zit ze eigenlijk? Hoe maakt ze het? Zou ze intussen afgestudeerd zijn?
We zijn benieuwd hoe dit gaat evolueren… of eerder… aflopen. In Göttingen maakte een vrouw in het openbaar zwembad er een punt van: zij wilde geen bikini-bh dragen omdat ze zich geen vrouw voelt. M.a.w. in het van vrouwelijke attributen voorziene lichaam huist eigenlijk een ander geslacht. Geen idee welk. De geslachtenmenukaart wordt dag na dag uitgebreid. In elk geval wou de bewuste persoon niet de indruk wekken een vrouw te zijn.
De stad Göttingen was echter nog niet helemaal mee, nog niet geëvolueerd op de geslachtenladder, verbood het zgz. aanstoot gevend gedrag en bijgevolg ook de toegang tot de publieke zwembaden.
Intussen is Göttingen tot inkeer gekomen. Oben ohne-zwemmende wezens van eender welk geslacht mogen gebruik maken van de stedelijke waterfaciliteiten. Weliswaar beperkt, slechts op bepaalde dagen, en voor een proefperiode van 4 maanden. Het had ook anders gekund: iedereen een borstbedekkend kleedstuk opleggen, ook aan personen die zich als man identificeren…
Het wordt spannend, daar in Göttingen. Wedden dat er een “onverklaarbare” toename van mannelijke exotische watergenieters, voorzien van zwembrilletje en grijpgrage handen, zal genoteerd worden?
VTM-programma Familie: Alle “moderne” thema’s komen erin aan bod: draagmoederschap, de regenboogpopulatie, vrouwenhandel, pleegkinderen, criminaliteit, drugsgebruik, euthanasie, vooringenomenheid en natuurlijk de bewierookte multicul.
Wie als marsmannetje op aarde landt, enkele Familie-afleveringen bekijkt, die zendt onmiddellijk een boodschap aan zijn thuisplaneet, dat ze hem dringend moeten komen oppikken!
Toevallig lazen we vanmorgen bij het diagonaal bekijken van wat er zoal leeft in dit Vlaanderen, dat ons van dag tot dag vreemder voorkomt, dat de terugkeer van “Marie-Rose”, die voorheen al eens “weg”geschreven werd, een kort leven beschoren was. Ooit, lang geleden, werd ze in de fantasie der scenarioschrijvers al eens als “vermist of overleden” getypeerd, tot ze na lange tijd en een relatie rijker, teruggevonden werd ergens, aangespoeld op een strand lijdend aan geheugenverlies, gerehabiliteerd werd tot ze in de gevangenis belandde. Ook een manier om onzichtbaar te worden in een tv-reeks.
Maar nu zou haar vertrek definitief zijn:
“Waarom VTM de beslissing nam om zo drastisch in te grijpen is onduidelijk, al vertelt Martine Jonckheere in Primo wel dat er al langer het gerucht de ronde deed dat Familie meer moest inspelen op het multiculturele…”
“Meer inspelen op het multiculturele“.. Nóg méér! Na de reclameblokken met in quasi elk reclamefilmpje een gewenste afspiegeling van de maatschappij met een pallet van kleurschakeringen, gaande van koffie-verkeerd tot zwart-zonder-suiker. Liefst met schattige mulatkindjes, gemengde ouderparen en opvallend veel kapsels met kroeshaar. Mogen we aub nog één programma kunnen bekijken zonder dat de zedenprekers onze ogen en oren belasten met schuldgevoelens en onze slaap verpesten met een toekomstbeeld dat er alles behalve roos uitziet voor onze (klein)kinderen?
Met ingesloten filmpje schakelen we naar een hoger niveau, vèr verwijderd van het b.g. tv-programma. We laten nog even de vermoorde Pim Fortuyn aan het woord. Een citaat: “Ik wil niet aan het kruis eindigen…” Laat dat nu net gebeurd zijn omdat hij zijn mening gaf over de heilige huisjes der multicul. En het werd ook het lot van Theo van Gogh, die in dit fragment de vragen stelt aan Pim. Een memorabel gesprek!… en laat het tevens een les wezen voor de mossel-noch-vis uitspraken der bange blanke politici, die zich zelfs al willen indekken vooraleer een halfslachtig gevormd idee of opinie “hou me tegen of…” geuit wordt… Vrijheid van Meningsuiting??? Vergane glorie!
Mensenrechten… het stokpaardje van de VSA om andere landen te straffen voor het niet volgen van de uitgetekende VSA-koers.
De Chinese ambassadeur stelt de vraag “wat is genocide?” En geeft meteen het antwoord:
“De VSA weten maar al te goed wat dit inhoudt. Sinds hun oprichting hebben de VSA een politiek ontwikkeld om de Amerikaanse Indianen af te slachten en te bestelen op een doelgerichte en systematische manier. Met als resultaat dat de Amerikaans-Indiaanse bevolking gedecimeerd werd van 5 miljoen in 1492 tot 250.000 in het begin van de 20ste eeuw.”
Genocide van de Oeigoeren? “Een totale farce” – niets van aan – zegt William Jones, hoofd van het EIR (Executive Intelligence Review)
In de lente van 2021 werd een grote groep diplomaten uit 30 landen uitgenodigd om ter plaatse, in Xinjiang, poolshoogte te komen nemen:
Donetsk, zomer 2016. De zelfverklaarde onafhankelijke republieken bestaan 2 jaar en even lang bestaat de oorlog van Oekraïne tegen hen.
De Donbass is een blinde vlek bij de poco redacteuren der media. Een mysterie. Men weet dat er iets aan de gang is. Artilleriebeschietingen. Humanitaire catastrofe. Rebellengebied. De ware problemen, de oorlog tegen het eigen volk, is geen thema bij duidingsprogramma’s; Maidans rimpelingen zijn geliefder. Het westen houdt vast aan de eigen vertaling: terroristen, ondersteund door Rusland, die de democratie bedreigen. Men kijkt weg. Wil niet meer weten. Loopt mee in de voorgeschreven richting, tussen de voorgetrokken lijntjes.
12 maanden lang probeert een Duitser, woonachtig in Donetsk, de dagelijkse gang van zaken te vatten: het gaat om heropbouw, om de uitbetaling van pensioenen, die de Oekraïense overheid niet meer overmaakt, om speelplaatsen voor kinderen, om herstelling van de infrastructuur… steeds opnieuw… want een volgende beschieting is nooit ver weg. Het gaat om het zelfbeschikkingsrecht… iets dat wij, Vlaamse patriotten, toch ook wensen…
Wegens gebrek aan financiële middelen kon de film, gedraaid in 2017, niet ondertiteld en vertaald worden. Hopelijk verruimt hij desondanks uw blikveld.
“It took five days for sanctions against Putin and his thugs but imposing sanctions for 70 years of oppression of the Palestinians would not be ‘helpful’.”
"Just to put it bluntly, these are not refugees from Syria.They are refugees from neighbouring Ukraine. These are Christians, they're white, they are 'very similar' to the people that live in Poland."
This is not podcast of fringe white supremacist, but mainstream western media. pic.twitter.com/xQYMwY2Qfc
De Internationale Federatie van Katten ((Federation Internationale Feline, FIFe) heeft beslist dat Russische katten niet meer mogen deelnemen aan internationale tentoonstellingen of wedstrijden, dat Russische raskatten uitgesloten zullen worden uit het internationale stamboek. Nieuwe nestjes worden niet meer geregistreerd en zullen dus door het leven moeten gaan als bastaarden.
De maatregelen gelden tot 31 mei 2022 en zullen indien nodig aangepast worden.
Russische restaurants worden uit de Michelin gids geweerd.
Als journalist draai je je tong best drie keer om vooraleer commentaar te geven op de gebeurtenissen!
“Relatief beschaafd…” “Mensen met blond haar en blauwe ogen worden gedood…” “Zij lijken op ons…Dàt maakt het zo schokkend…” “We hebben het hier niet over Syriërs die vluchten voor Poetins bombardementen…”
De woke-snoepjes worden later uitgereikt als een of andere pietluttigaard (m/v/+/?) zich erover ergert dat de Oekraïense mannen moéten thuis blijven en dat bijgevolg de vrouwen niet mógen vechten!
In 2012 zette het Art Institute of Chicago (museum van schone kunsten) de vrijwilligers – docenten/gidsen nog in de bloemetjes. Toen wilde men nog uitbreiden, was men nog op zoek naar meer docenten. “Wij willen U! “, stond er gedrukt in de nieuwsbrief van het museum. En om toegelaten te worden moest je een indrukwekkende c.v. en onderzoekresultaten kunnen voorleggen.
Negen jaar later, september 2021, heeft het museum het docentenprogramma helemaal gesloten en deelde het de docentendeelnemers mee dat ze bedankt waren, dat ze niet langer – als vrijwilliger – het museum mochten dienen.
Zes halftijdse betaalde medewerkers moeten nu de 82 onbetaalde culturele experten vervangen. De vrijwilligers moesten hun kleedkastjes leegmaken – als troostprijs werd hen een lidmaatschap van 2 jaar aangeboden.
De reden? Ze zijn blank. Een zonde waarvoor geen vergiffenis in de woke culturele wereld der VSA bestaat.
Sinds George Floyd een heiligenstatus verwierf werden wetenschappers, kunstenaars en journalisten ontslagen. Vakkennis en tradities werden weggevaagd omwille van één fataal gegeven: het blank-zijn. En nu neemt de anti-blanke kruistocht zelfs de inzet van ideologische vrijwilligers als doelwit.
De nieuwe betaalde docenten zullen gekozen worden volgens hun anti-racistische overtuiging, niet volgens hun vakkennis. Ze zullen het bewijs van hun woke-overtuiging moeten voorleggen. Zoals de twee jaar ervaring van “werken met ALAANA” (Afrikaans, Latino, Aziatisch, Arabisch, Native American) als een absoluut minimum. De rest – kennis van de behandelde materie – is bijzaak.
“Ik zal niet zeggen dat ik me eenzaam en onbegrepen voel, maar ik merk steeds vaker dat mijn vroegere vanzelfsprekende identiteit in sommige kringen verdacht is geworden. Ik heb daar een stukje over geschreven voor het tijdschrift Streven, waarvan ik nog altijd redacteur ben. Zowat de helft van de redactie bestaat tegenwoordig uit woke sisters, zoals ik ze noem, jonge vrouwelijke filosofen zoals Martha Claeys, die me geregeld aanspreken op mijn in hun ogen politiek incorrecte woordgebruik.
In mijn stukje stel ik mijzelf voor als een oude witte cisgender ijsbeer op een steeds verder afbrokkelende ijsvlakte aan de Noordpool. Die beer weet zich geen raad meer, want terwijl de vacht van de jongere beren donkerder wordt, omdat ze zich aanpassen aan hun nieuwe omgeving waar geen sneeuw en ijs meer is, beschermt zijn witte schutskleur hem niet meer. Op zijn ijsschots drijft hij almaar verder weg, naar onbekende horizonten. Laten we maar hopen dat hij uiteindelijk niet in een dierentuin terechtkomt.”
Citaat uit “Oud, wit en cisman – hoe verdacht kan je zijn? De intellectuele odyssee van Ludo Abicht”, gepubliceerd in Knack 14.7.21.
