Maandelijks archief: september 2022

BRICS uitbreiding is slechts een kwestie van tijd

Geplaatst op door

Hoewel BRICS verschillende andere landen onder de rubriek “”BRICS Plus ” geplaatst heeft en overlegvergaderingen met als thema “BRICS Outreach” – uitbreiding – gehouden heeft, blijft de groep eerder voorzichtig bij het toevoegen van nieuwe lidstaten.

De uitbreiding kwam aan bod tijdens BRICS-topoverleg-vergaderingen, vooral in de jaren 2013, 2017 en dit jaar, toen China het voorzitterschap waar nam, waarbij dit land duidelijk voorstander was van nieuwe lidstaten. Ook Rusland en Zuid-Afrika delen die mening maar willen niet dat één BRICS-lidstaat kan beslissen wie er mag toetreden. Brazilië en Indië zijn eerder behoedzaam.

De slottekst van de 2022 top in Beijing voorziet gesprekken over de uitbreiding en wat er zoal bij komt kijken qua voorwaarden om de samenwerking met andere opkomende en ontwikkelingslanden uit te breiden.

Vijf nieuwe kandidaat-leden zouden BRICS in 2023 kunnen vervoegen tijdens het voorzitterschap van Zuid-Afrika, dat de oorspronkelijke groep van vier BRIC landen in 2010 bijtrad. Aanvragen van Iran en Argentinië worden nu al onder de loep gehouden; Saoedi-Arabië, Turkije en Egypte zijn begonnen met de aanvraagprocedure.

Turkije vooral wil haast maken met de aanvraagprocedure. Daar bovenop hebben Algerië, Bangladesh, Indonesië, Kazakhstan, Mexico, Nigeria, Pakistan, Soedan, Syrië, de VAE en Venezuela interesse getoond. Verschillende van hen namen in mei 2022 deel aan de “BRICS Plus” vergadering met de resp. buitenministers.

Eén van de argumenten voor uitbreiding is dat BRICS ondervertegenwoordigd is in het mondiaal financieel systeem (Global Financial Governance). Samen tellen de (huidige) vijf leden voor meer dan 50% van ‘s werelds groei, 40% van ‘s werelds muntreserves, 25% van ‘s werelds BNP en 16% van de wereldhandel… en toch hebben zij slechts 15% van het stemrecht in de Wereldbank en in het IMF!

BRICS pleidooi voor een vrije, eerlijke en billijke wereldhandel maakt het de vlaggendrager van het Globale Zuiden dat vindt dat hun belangen niet naar behoren beschermd worden onder het huidige Global Financial Governance systeem. Het BRICS BNP zal de economie van de G7 tegen 2032 inhalen – misschien zelfs vroeger.

De criteria voor uitbreiding hoeven niet noodzakelijk het BNP of de marktgrootte te zijn. Zuid-Afrika bv. werd toegelaten als brug van BRIC naar Afrika, een volgend groeicentrum – en het lidmaatschap van een Afrikaans land, maakte van BRICS een wereldgebeuren.

De toelatingscriteria van vandaag zouden andere maatstaven kunnen hebben, zoals geografische, of de bevolkingssamenstelling, religieuze redenen of (natuurlijke) bronnen. Indonesië, Iran, Egypte en Saoedi-Arabië zouden islamitische landen kunnen vertegenwoordigen, elk van hen met hun eigen unieke kracht. Saoedi-Arabië natuurlijk ook als ‘s werelds grootste olie-exporteur.

De consensus over uitbreiding zal ook bepaald worden door de intra-BRICS-relaties. De vergelijking tussen de grootste en de tweede grootste BRICS economie (China en Indië) is hiervan een voorbeeld. Toetredingsaanvragen van Argentinië of Pakistan zullen op een ernstig gebrek aan vertrouwen bij Brazilië en Indië botsen.

De oorspronkelijke logica van BRICS “opkomende economieën” kunnen een probleem stellen voor de huidige samenstelling. Brazilië, Rusland en Zuid-Afrika zijn niet alleen kleiner, maar lijden momenteel aan economische ontwrichtingen. Tijdens de pandemiejaren ondervonden zelfs China en Indië periodes van negatieve groei en in het algemeen een ter plaatse trappelen.

Echter, het Rusland-Oekraïne conflict en de resulterende stijging van voedings- en olieprijzen bleken een stimulans voor de BRICS uitbreiding. De resulterende toename van de Russische handel met andere BRICS-landen, vooral met China en Indië, hebben hun pogingen om minder afhankelijk te zijn van de US dollar nieuw leven ingeblazen en deze te vervangen door de roebel-roepie en roebel-renminbi transacties.

Nieuw ontdekte voedings- en energiebronnen van verschillende opkomende economieën hebben BRCS overtuigd dat ze zouden moeten uitbreiden. Bovendien is Rusland, sinds de sancties, meer geneigd zijn vriendenkring uit te breiden. In plaats van een nieuwe Koude Oorlog wil de BRICS uitbreiding meer zeggenschap voor de ontwikkelingslanden in de mondiale besluitvorming.

http://infobrics.org/post/36605

Wat betreft de kandidatuur van Algerije, moet u dit nog eens nalezen:

Kafka regisseert de gaspijpleidingen

Sigrid Kaag en de “spy school”

Geplaatst op door

U zal zich herinneren hoe Thierry Baudet de mond gesnoerd werd, hoe de Nederlandse regering de benen nam, toen hij refereerde naar Sigrid Kaags studieverleden en haar alta mater Saint Antony College. Robert Jensen heeft daar ook zo zijn mening over. Onderaan vindt u waarmee de heibel begon:

Zo u wenst kan u de tijdlijn naar 17′ doorschuiven voor het fragment in kwestie
(On)Vrije meningsuiting in Nederlands parlement

Mattias Desmet geeft tegenwind

Geplaatst op door

Een aanrader! Ga even voor zitten en luister naar zijn waarschuwende woorden:

“Ik geloof dat de essentie van een technocratisch totalitarisme het geloof is dat de problemen van de samenleving alleen kunnen worden aangepakt door extreme technologische controle over de samenleving. Het meest heldere voorbeeld van een technocratische technologie is uiteraard de transhumanistische ideologie die gelooft dat de mens kan samensmelten met allerlei soorten technologische apparaten en eigenlijk goddelijk kan worden.”

De Standaard besteedde een artikel aan prof. Mattias Desmet:

“Waarom is de controversiële theorie van Mattias Desmet zo populair?

We moeten het eens hebben over professor Mattias Desmet. De man stond al bekend als een criticaster van het coronabeleid maar sinds z’n omstreden optredens in enkele Amerikaanse talkshows twijfelt de UGent aan haar professor psychologie en wordt hij doorgelicht door de universiteit. Hebben we het gewoon moeilijk met mensen die het pensée unique rond corona doorbreken? Of is de professor inderdaad van het pad af? …”

Wilt u meer weten? Google prof. Mattias Desmet; ook op Youtube vindt u verschillende inzendingen.

Democratie à la von der Leyen

Geplaatst op door

Een volk dat door middel van verkiezingen zijn beleid, zijn toekomst wil bepalen, moet dat volgens EU-akela von der Leyen doen door op de juiste partijen te stemmen. De juiste partijen? Deze die als trouwe vazallen de hielen likken van de EU-dictators.

Ursula von der Leyen maakte duidelijk dat – en ze refereert naar Polen en Hongarije – Italië geen ongewenste politieke lijn moet volgen. Zo niet… heeft de EU middelen om het land in de pas te laten lopen.

Mogen we eigenlijk nog gaan stemmen?

Begrijpt u dit relaas?

Geplaatst op door

Wij doen geen moeite meer. Dit is duidelijk niet onze leefwereld. We hebben dit fragment enkele keren bekeken en beluisterd en verstaan er nog even weinig van. Voor ons bestaan er mannen en vrouwen. Punt. En dan heb je nog een sub-soort die graag in de belangstelling staat en die vindt dat abnormaal het nieuwe normaal hoort te zijn. Wie het er niet mee eens is, is een onverdraagzame rechtse zak. Het zij zo.

Hongarije heeft de stabielste regering

Geplaatst op door

Hongarije, waar Viktor Orbans partij Fidesz ononderbroken aan de macht is sinds 2010, heeft volgens een nieuwe analyse van Panta Rhei, Wenen, de meest stabiele regering van heel de EU. Hongarije wordt op de EU-stabiliteitsindex gevolgd door Cyprus, Letland, Luxemburg en Duitsland. Onderaan staan Spanje, Bulgarije en Italië.

De index beroept zich hoofdzakelijk op het aantal partijen in de regering en hoe dikwijls de resp. regering sinds de twee laatste parlementaire verkiezingen gewijzigd werd.

Orban bepaalde tijdens de laatste vier algemene verkiezingen het beleid met een absolute meerderheid en 2/3 van het aantal zetels in het parlement. Niet tot vreugde van de EU, die vindt dat Hongarije zich ontwikkelde tot een land met een “hybride regime van electorale autocratie” en niet langer als een volledige democratie kan beschouwd worden. Dit in tegenstelling met het EU-bestuur dat NIET verkozen werd door de bevolking maar zichzelf door-en-door democratisch beschouwt.

Panta Rhei concludeert ook nog dat bepaalde regeringen van EU-lidstaten het moeilijk hebben om een volledige termijn uit te zitten, met “een voortdurende staat van beweging, waarbij partijen zich bijna altijd in een verkiezingssfeer bevinden”. En dat hierdoor nationalistische en populistische partijen opgang maken – zowel links als rechts – en dat gematigde partijen steeds minder de bevolking kunnen overtuigen.

Gelukkig zijn er nog steeds – als een baken in een woelige zee – de EU-Commissie en EU-praatbarak die vast benoemd zijn voor vijf jaar.

We zijn er niet in geslaagd de volledige analyse in te kijken. U zal dus op uw honger moeten blijven zitten over de plaats van het land b in heel het EU-kluwen. Maar als het aantal regeringen én het aantal partijen in die resp. regeringen een maatstaf zijn om de stabiliteit van dit onzalige land te bepalen, dan zien wij niet in hoe wij de lantaarn kunnen afgeven aan Spanje, Bulgarije of Italië.

Euractiv

https://www.panta-rhei.com/