De dood van Mohammed-spottekenaar Lars Vilks werd quasi onmiddellijk “onderzocht” en bij de statistieken van dodelijke slachtoffers in het verkeer opgenomen. Gelooft u dit?
Onze redactie is alvast niet overtuigd van de officiële uitleg, nl. een betreurenswaardig auto-ongeval.
Sinds 2007 genoot Lars Vilks 24/24 politiebescherming, had twee persoonlijke lijfwachten. Al-Qaeda zette $ 100.000 op zijn hoofd. Hij ontsnapte aan talrijke aanslagen tot zondag een vrachtwagenchauffeur stoemelings op zijn wagen inreed. Volgens de politie zou een klapband misschien, eventueel, hoogstwaarschijnlijk de oorzaak kunnen zijn. De Zweedse cultuurministerin, Amanda Lind, plengde twee krokodillentranen toen ze het een “extreem tragisch voorval” noemde.
Lars Vilks leefde op geleende tijd. In 2007 probeerden twee mannen zijn huis in Zweden in brand te steken. In 2015 ontsnapte hij ternauwernood aan een aanslag in Kopenhagen tijdens een debat over de islam en de vrijheid van meningsuiting. In dat zelfde jaar, slechts een maand later, vond een jonge “Deen”, van Palestijnse oorsprong, dat het met de vrijheid van meningsuiting in Kopenhagen de spuigaten uitliep. Vilks en zijn gast, de Franse ambassadeur, kwamen er met de schrik vanaf. Vijf agenten werden gekwetst, een Deense filmregisseur gedood. Dezelfde Mo-supporter vermoordde ook een joodse veiligheidsagent die wacht hield voor de Kopenhaagse synagoge – pas toen ging hij over de tolerantie-schreef en werd door de Deense politie neergeschoten. In 2014 werd de Amerikaanse “Jihad Jane”, Colleen LaRose (58), tot tien jaar gevangenis veroordeeld omdat ze een moordcomplot op Vilks plande.
De zevende en laatste eigenschap van ons mens zijn is onze roeping tot de gelijkenis met God. We zijn allen geschapen naar Gods beeld en gelijkenis. Het beeld blijft. De gelijkenis van God is door de zonde uitgewist en kunnen we met eigen krachten niet meer terug winnen.
Het “beeld Gods” is als het alfa van ieder mensenleven en de “gelijkenis Gods” is als het omega. Vanaf de oudste tijden zochten mensen steeds naar God in de schepping en de natuurkrachten. Toch zijn niet de mensen naar God opgestegen maar is God naar de mensen afgedaald. God is zelf mens geworden, heeft onder ons gewoond, heeft geleden, is gestorven op het Kruis en is op de derde dag verrezen. Jezus roept ons op om Hem na te volgen. Hebben we zo de gelijkenis met Jezus verworven dan hebben we tevens de gelijkenis bereikt met de Vader.
Jezus zegt ons dat niemand tot de Vader komt tenzij door Hem (cfr. Johannes 14,6) en Hij is de perfecte icoon van de Vader (cfr. Johannes 14, 9). De heilige Serafim van Sarov (+ 1833), een van de grootste Russische mystici, zegt dat we de heilige Geest juist krijgen voor deze omvorming. Ons uiteindelijk levensdoel is niets minder dan binnentreden in de heerlijkheid van de Drie-ene God, wat ook ons hoogste geluk is. De overzijde van de dood is niet het geopende graf, maar het liefdevolle gelaat van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. En deze overgang gebeurt door een nieuwe geboorte, een nieuwe schepping.
De heilige Paulus drukt het sterk uit: “Ik ben er zelfs van overtuigd dat het lijden van deze tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid waarvan ons de openbaring te wachten staat…” (Romeinen 8, 18). Het oorspronkelijke Griekse woord voor “lijden” staat in het meervoud (mathèmata) en geldt voor fysisch, psychisch, geestelijk, moreel lijden. Verderop drukt Paulus dan nogmaals zijn diepe overtuiging uit: “Maar over dit alles zegevieren wij glansrijk… . Ik ben ervan overtuigd dat noch de dood, noch het leven, noch engelen, noch boze geesten, noch wat is noch wat zal zijn en geen macht in de hoge of in de diepte, noch enig wezen in het heelal ons zal kunnen scheiden van de liefde van God die is in Christus Jezus onze Heer” (Romeinen 8, 37-39). Paulus geeft een opsomming van wat in zijn tijd als de gevaren gezien werd. We kunnen nu zeggen: zelfs de meest duistere plannen van een oppermachtige elite die de wereldbevolking wil ontwrichten, overal verdeeldheid wil zaaien en uiteindelijk een groot deel wil uitroeien om over de anderen als robotten te heersen… kunnen Gods liefde voor ons niet doven en niet beletten dat wij in Christus door lijden en sterven de gelijkenis van God ontvangen.
Hoe kunnen we nu reeds hiernaar leven? Door bewust te kiezen voor deze omvorming in Christus en binnen te treden in de dynamiek die ons steeds meer doet gelijken op Christus. Het is niets anders dan een christelijk leven leiden, geïnspireerd door de menselijke en goddelijke deugden. De kardinale deugden fungeren hierbij als scharniermomenten. De voorzichtigheid is geen leven in angst, vrees of schuchterheid maar op bezonnen wijze het juiste oordeel vellen en de juiste weg gaan. Rechtvaardigheid leert ons respect tegenover God en de medemens en hen te geven wat hen toekomt.
Jegens God is het godsvrucht. We genieten volop van de schepping maar we erkennen en eren God als Schepper en Vader, Jezus als Verlosser en de heilige Geest als onze Heiligmaker. Jegens de naasten erkennen we hun rechten. Het is een houding van rechtschapenheid in gedachten en handelen. Ze brengt harmonie. Sterkte geeft ons de moed om niet te capituleren, maar ook in moeilijkheden trouw te blijven en het goede te doen. Hiermee kunnen we de angst overwinnen, zelfs voor de dood. Het maakt ons bereid om het offer van ons leven te brengen. Matigheid leert ons evenwichtig om te gaan met de aardse goederen en te leven met een gezonde bescheidenheid en soberheid. Ze leert ons minder jachtig te zijn, onze instincten en impulsen te bedwingen.
De heilige Johannes spreekt over de “gulzigheid van het vlees” (Grieks: epithumia tès sarkos): “Verliest uw hart niet aan de wereld…Want al wat in de wereld is – het begeren van de lust en het begeren der ogen en de hovaardij van het geld – het komt niet van de Vader maar van de wereld. En die wereld gaat voorbij met heel haar begeerlijkheid, maar wie de wil doet van God blijft in eeuwigheid” (1 Johannes 2, 15-16).
Een christelijk leven wordt vooral geïnspireerd door de goddelijke deugden van geloof, hoop en bijzonder de liefde, die uitgaan van en gericht zijn op de Drie-ene God. Door het nieuwe gebod van de liefde dat Jezus ons openbaarde leven we als vrije kinderen van God. Jezus vat alles zo samen: “’Gij zult de Heer uw God beminnen met geheel uw hart, geheel uw ziel en geheel uw verstand’. Dit is het voornaamste en eerste gebod. Het tweede, daarmee gelijkwaardig: ‘Gij zult uw naaste beminnen als uzelf’. Aan deze twee geboden hangt heel de Wet en de Profeten” (Mattheus 22, 37-40).
Onmisbaar hierbij is het gebed. Een van de mooiste en meest volledige uiteenzettingen hierover vind je in het laatste en vierde deel van de Catechismus van de Katholieke Kerk. Zoals een fysisch lichaam niet kan leven zonder zuurstof, zo kan geen mens als belichaamde geest blijven leven zonder gebed. Het Onze Vader dat Jezus ons zelf leerde is hierbij het belangrijkste gebed. Ook het Rozenhoedje kan zegen brengen over de hele dag. Uiteindelijk is bidden een levenshouding, een voortdurende toewijding aan de Drie-ene God en aan de medemens. Ons leven met zijn dagelijkse moeilijkheden kan ook geheiligd worden door kleine tekenen, zoals het bidden van het Angelus ’s morgens, ’s middags en ’s avonds. Deze kleine daden zijn geen tijdverlies maar zullen uiteindelijk tijdwinst blijken te zijn, omdat ze orde en vrede brengen en beantwoorden aan de diepste stroming in onszelf.
“Vrienden, nu reeds zijn we kinderen van God en wat wij zullen zijn is nog niet geopenbaard; maar wij weten dat wanneer het geopenbaard wordt wij aan Hem gelijk zullen zijn, omdat wij Hem zullen zien zoals Hij is” (1 Johannes 3, 2-3). We kunnen ons geen enkele voorstelling maken van onze uiteindelijke gelijkenis met God. Zoals een ongeboren baby zich geen enkele voorstelling kan maken van het zelfstandige leven buiten de moederschoot, zo kunnen wij ons evenmin voorstellen wat de heerlijkheid van die gelijkenis met God zal zijn. En zoals een baby uit de veilige geborgenheid van de moederschoot moet gestoten worden om tot een volwassen persoon uit te groeien, zo moeten wij uit de moederschoot van dit aardse leven gestoten worden om binnen te treden in de heerlijkheid van Gods Licht. Nieuwsgierig zullen we sterven. De hindoe-mysticus Rabindranth Tagore zei het zo: “Wanneer al de snaren van mijn leven gestemd zullen zijn, mijn Meester, dan zal bij elke van Uw aanrakingen, de muziek der liefde weerklinken”.
P. Daniel
Aandacht: Volgende week wil ik me even terugtrekken om een persoonlijke retraite te houden. Daarom zal ik volgende vrijdag 8 oktober geen meditatie en geen bericht sturen.
Flitsen
Op onze zondagse wandeling naar de bergen en ons ontbijt in de woestijn kregen we plots twee jongeren op bezoek, kinderen van de eigenaar van het terrein. We kampeerden onder sparrenbomen maar verderop was er een olijvenboomgaard en een wijngaard. De jongens hadden 2 kisten druiven geoogst. Ze boden aan elk van ons een tros druiven aan en het waren wel wel de mooiste trossen die ze gaven!
Abouna Michel uit Damascus, de verantwoordelijke voor de liturgie in de Grieks-Melchitische kerk, komt maandagavond toe om ons twee dagen te onderrichten over het byzantijnse morgengebed en vespers. Dinsdagmorgen gaf hij aanschouwelijk onderricht over de voorbereiding van de Eucharistie, die normaal in het heiligdom gebeurt (als uitdrukking van het verborgen leven van Jezus) maar die hij nu op een tafeltje in de kerk deed zodat iedereen goed kon volgen. Het “bereiden van de gaven” verwijst naar gans de heilsgeschiedenis, het leven van Jezus, Maria en de Kerk. Het ronde broodje vertegenwoordigt Maria, het binnenste vierkant daarvan is Jezus, het “Lam Gods”. Dan wordt het brood in stukjes gesneden met de ‘lans’: links een stukje voor Maria (driehoek), rechts voor de engelen en de heiligen, onder voor de levenden en overledenen. Dan worden de stukjes gesneden die voor de heilige Communie in het heilig Bloed worden gedoopt (boven het Lam Gods – de vierhoek). In de kelk wordt vooraf wijn en water gegoten. Het verwijst naar het bloed en het water dat uit Jezus’ zijde kwam na de lansstoot van de soldaat.
We beginnen met een eenakter-komedie van de bovenste plank…
Eergisteren hadden Poetin en Erdogan een afspraak in Sochi, echter zonder afsluitende conclusie hoe het nu verder in Syrië moet (af)lopen. Erdogan prees de gezamenlijke inzet en benadrukte het belang van de Turks-Russische relatie voor eender welk vredesakkoord in het M.O… Eender welk… Erdogan zal zich met zekerheid niet verslikken in een portie bescheidenheid!
Poetin stelde dat gesprekken met Erdogan niet altijd rimpelloos verlopen maar dat beide landen in staat zijn tot een verstandhouding te komen. Hij gaf Erdogan een schouderklopje voor de Turkse hulp bij de oplossing van het probleem Azerbeidjan-Armenië in Nagorno-Karrabakh. En noemde enkele getallen om de samenwerking in de verf te zetten: Turkije investeerde in Rusland $ 1.5 miljard en omgekeerd – Rusland in Turkije: $ 6.5 miljard. Dit maakt meteen duidelijk wat er op de achtergrond allemaal meespeelt. Volgens persbureau TASS ging de officiële aandacht van beide heren vooral naar de economie, toonde een openheid naar de wereld toe. Gedurende de afgelopen 9 maanden ging de handel in vergelijking met verleden jaar vooruit met 55%. Rusland en Turkije hebben samen een aantal grote projecten gepland en/of uitgevoerd, zoals bv. de Turkstream gaspijplijn. Daar bovenop komt de geplande, innovatieve Akkuyu centrale op kernenergie.
Over Syrië was men eerder ingetogen. Ondanks de verwachtingen (en hoop) eindigde de ontmoeting zonder een aankondiging van een Idlib-oplossing. Erdogan weigert nog altijd met Assad een gesprek aan te gaan. De situatie in Idlib geraakt stilaan buiten controle. Rusland & de Syrische regering kunnen niet veel langer toezien hoe de toestand daar van dag tot dag escaleert. De Russisch-Turkse afspraak over het staakt-het-vuren van verleden jaar wordt meer gebroken dan in stand gehouden.
Vooraleer Erdogan naar Canossa Moskou trok wou hij toch nog eens proberen hoever de elastiek kon uitgerekt worden. De Turkse* strijdkrachten namen boven het dorp al-Derdarah, ten noorden van Tal Tamr in het platteland van al-Hasakah, een Russische helikopter onder vuur… maar misten. De Russische helikopter zou dit niet zomaar blauw-blauw gelaten hebben en dropte thermische ballonnen op de Ottomaanse* onverlaten. Het Syrische leger liet zich niet onbetuigd en schoot raketten af op de Ottomaanse* stellingen. Gisteren zouden de Turken en hun huurlingenleger opnieuw het artillerievuur geopend hebben op dorpen in de Tel Tamr regio én op de Um al-Kaif graansilo’s. Het vuur werd beantwoord door SDF fracties. Er werden door geen der protagonisten gewonden of slachtoffers gemeld. (…)
*Het is quasi onmogelijk een duidelijk onderscheid te maken tussen het reguliere Turkse leger en het amalgaam terroristen dat ze onder hun hoede genomen hebben en dat we gemakshalve het Turkse huurlingenleger noemen. Ze fungeren samen of apart.
Maar de poging om het Turkse leger naar het zuiden van Idlib te laten doortrekken werd door Rusland afgeblokt.
Onze redactie begint vandaag met een boodschap van hoop, een gebed voor de vrede: een “alawietische” moslim hymne, gezongen door Ali Deek, een Alawietische moslim. Het is een eerbetoon aan de Maagd Maria, ter ere van haar geboortedag, 8 september:
Dat er nog veel moet gebeden worden mag blijken uit het onderstaande. Een kort overzicht van de militaire situatie. Op het eerste zicht is de toestand, de posities der protagonisten, er quasi onveranderd, buiten enkele schermutselingen:
9 sept: terroristen in Idlib schenden het staakt-het-vuren 23 keer: 10 in de prov. Idlib, 8 keer in de prov. Latakia, 1 keer in de prov. Hama en 4 keer in de prov. Aleppo
9 sept. Russische oorlogsvliegtuigen vallen ISIS schuilplaatsen aan nabij Rasafah
8 sept.: Turks huurlingenleger vuurt raketten af op SAA (Syrisch leger) in de stad Saraqib
8 sept.: artillerie van Turks huurlingenleger vuurt naar YPG (Koerden) posities nabij de Minnagh luchtmachtbasis
8 sept.: artillerie van Turks huurlingen vuurt raketten naar SAA posities in het dorp Jurin
8 sept.: SAA artillerie vuurt nar posities van het Turks huurlingenleger in het dorp Kansafra
8 sept.: burger gedood door een bom in de stad Raas al-Ain
Hierbij een kaart zodat u de vermelde plaatsnamen kan situeren:
In augustus werd het weer onrustig in Daraa, het zuiden van Syrië. Daar waar oorspronkelijk de rellen in 2011 – verpakt als de Syrische Lente, de opstand tegen Assad – begonnen, kon een aantal terroristen opnieuw de boel op stelten zetten. In Daraa met het in 2011 grootste wapenarsenaal der terroristen, opgeslagen in de Al Omari moskee. De rellen werden daar gestart na het vrijdagsgebed.
Resultaat: opnieuw duizenden burgers op de vlucht in augustus. Dat de terroristen – diverse groepen – erin slaagden opnieuw in Daraa de macht te heroveren, de bevolking te intimideren, bedreigen en doden, de overheid aan te vallen, was allicht geen toeval. Daraa situeert zich nabij de Jordaanse en Israëlische grens. U zal zich misschien nog herinneren dat het Israëlisch leger “bei Nacht und Nebel” over de grens trok voor een reddingsactie van zgn. “gematigde rebellen” vermomd als Witte Helmen. (Lees: Wie wil nog Witte Helmen?) Bovendien is het opleidingscentrum van de terroristen niet zo ver daar vandaan, nl. in Al-Tanf. (Lees: ISIS terroristen op de praatstoel) en het vluchtelingenkamp Al-Rukban, waar de terroristen doen waar ze goed in zijn: arme sloebers terroriseren, zich laten betalen opdat vluchtelingen het kamp mogen verlaten om terug naar huis te keren, woekerprijzen eisen voor de geschonken hulpgoederen, die zij in beslag genomen hebben.
Daraa: Het Syrische leger (SAA) moest ingrijpen, de bevolking beschermen. Hierbij het videoverslag van de tweede helft augustus, ook van de toestand in het noorden, in Idlib, waar de Russen er zo stilaan genoeg van hebben. Praten helpt niet. Beloftes en akkoorden worden sowieso niet gehouden, noch door Turkije, noch door de terroristen.. En Erdogan die is pas gelukkig als hij een lijst krijgt met geliquideerde Koerden (SDF). De terroristen kregen via de bemiddeling van Rusland een soortgelijk voorstel als de terroristen bij de herovering door het Syrische leger in het binnenland; in ruil voor overdracht van zware wapens en wapenstilstand, mochten zij naar het noorden hun biezen pakken: ofwel de strijd opgeven, het verzoeningsvoorstel aanvaarden, de wapens neerleggen of een busrit naar het noorden, naar Idlib. Wat dan weer slecht nieuws betekent voor de aldaar resterende oorspronkelijke bevolking. Wie moet er zijn woning afstaan? Wie wordt uit zijn huis gedreven?
Voor het vervoer in de inmiddels bekende groene bussen werd gezorgd. Initieel weigerden ze, waren ze nog happig om zo snel mogelijk aan de snoepreis naar de 79 maagden te beginnen, maar ze veranderen uiteindelijk hun mening.
De vijandigheden zouden dus nu tot staan gebracht moeten zijn. Op 8 september begon het SAA permanente posities in te nemen in Zuid-Daraa of “Daraa al-Balad”. Onmiddellijk werd de regio uitgekamd op mogelijke schuilplaatsen van terroristen en verstopte bommen, die gecontroleerd tot ontploffing gebracht werden. De hoofdweg werd vrij gemaakt zodat de zuidenden gevluchte burgers terug naar hun woningen konden keren. Ca. 900 terroristen gingen in op het verzoeningsvoorstel, gaven zichzelf en hun wapens over.
Intussen is het in centraal Syrië alles behalve rustig: mede geïnspireerd door het Talibansucces duiken er steeds weer ISIS-cellen op. Op 7 september werd nog een grote aanval ingezet tegen het SAA & bondgenoten op het platteland van Oost-Homs, nabij de grens met Deir Ezzor, waar ze zich kunnen terugtrekken in talrijke schuilplaatsen. Drie dagen daarvoor: een soortgelijke aanval door ISIS-cellen nabij de stad Ithriyah in het oostelijke platteland van Hama. Tijdens beide aanvallen vielen er slachtoffers te betreuren. De Russische luchtmacht is nu bijzonder actief in de regio. Negen terroristen of meer zouden gedood zijn maar de speldenprikaanvallen gaan onverminderd voort. Al meer dan twee jaar moet het Syrische leger met de hulp van de Russische luchtmacht optreden tegen ISIS-cellen; de aanvallen verminderen weliswaar, maar zijn niet uitgeroeid. Daarvoor zou een groot opgezette campagne moeten gepland en uitgevoerd worden.
Probleem is dat het SAA en de Russische luchtmacht niet overal tegelijkertijd kunnen optreden. Er is niet slechts één vijand: Je hebt het amalgaam terroristen o.l.v. HTS in Idlib, het Turkse leger, het Turkse huurlingenleger, en de ISIS-cellen die quasi overal in onherbergzame gebieden plots kunnen opduiken. En… niet te vergeten: het Amerikaanse leger en de Israëlische luchtmacht!
Westerse legers doodden in Afghanistan duizenden burgers en begingen oorlogsmisdaden. Zonder inzicht of berouw tot de uiteindelijke terugtrekking volgde.
Met de definitieve terugtrekking – vandaag? – van westerse troepen uit Afghanistan , zal ook een einde komen aan twee decennia dodelijke westerse aanvallen op burgers en westerse oorlogsmisdaden in de Hindoekoesj. Tot de datum van het terugtrekkingsakkoord tussen de VSA en de Taliban in februari 2020 kwamen volgens VN-cijfers jaarlijks honderden burgers om het leven (minstens 559 in 2019). Talloze toevallige “verkeerde tijd-verkeerde plaats” slachtoffers werden gedood door Amerikaanse drone-aanvallen. Volgens documenten verstrekt door een klokkenluider was slechts één op de tien droneslachtoffers een “doelwit” van het Amerikaanse leger. Informatie, nodig voor de drone-aanvallen, werd ook door Duitse autoriteiten aan het Amerikaanse leger verstrekt; evenals de informatie die moest leiden tot de ontvoering en foltering van verdachten door de CIA. Australische “speciale eenheden” begingen moorden op weerloze burgers als inwijdingsritueel – en doen het nog tot op de datum van vandaag.
De westerse strijdkrachten, die nu – waarschijnlijk definitief – uit Afghanistan vertrekken hebben bij hun operaties in de Hindoekoesj tot op het einde regelmatig een hoog aantal burgers om het leven gebracht. De slachtofferstatistieken van de VN geven weer dat van de 3804 burgers, wier dood door oorlogsoperaties in 2018 veroorzaakt werd, minstens 1185 voor rekening van de diverse buitenlandse legereenheden waren die aan de zijde van de Kaboelse regering streden. 406 van hen kwamen door acties van westerse militairen om het leven. In 2019 steeg het aantal burgerslachtoffers door westerse militairen op minstens 559; pas na het VSA-Taliban terugtrekkingsverdrag van februari 2020 daalde het aantal doden.
Keer op keer hebben westerse strijdkrachten luchtaanvallen uitgevoerd die pas aandacht kregen in de wereldpers toen het aantal slachtoffers flagrant toenam. In juni 2007 bv. kwamen bij een luchtaanval in de provincie Helmand, één uit een lange reeks bombardementen, 80 mensen om het leven, de meesten van hen gewone burgers. (1) Op 5 mei 2019 stierven bij een Amerikaans bombardement op vermeende drugslaboratoria minstens 30, waarschijnlijk 60 of meer burgers. Terwijl de VSA verkondigden dat het om de Taliban ging, betreurden de VN de dood van burgers, arbeiders, vrouwen en kinderen. (2)
De lijst is lang. Met o.a. het doelgerichte bombardement op een groot aantal burgers, waarvoor op 4.9.2009 de Duitse Oberst Georg Klein het bevel gaf. Het regende bommen op honderden mensen die zich in de buurt van een vastgereden tankvrachtwagen bevonden om benzine voor hun gezinnen op te vangen. Meer dan 100 burgers stierven. Klein had de luchtaanval ondanks uitdrukkelijke waarschuwingen van Amerikaanse piloten bevolen, die erop gewezen hadden dat het niet om terroristen/oproerkraaiers ging. (3)
Buiten de luchtaanvallen werden burgers dikwijls het slachtoffer van “special forces”, speciale eenheden, meestal Amerikaanse, acties. Recent nog berichtte militair historicus Sönke Neitzel, voorzien van omvangrijk bewijsmateriaal, over een buitengewoon hoog aantal burgerslachtoffers. We citeren: “Als bij operaties der Amerikaanse speciale eenheden burgers omkwamen – met 3-cijfers aantallen – dan accepteerde men dat gewoon” (4) Ook de Duitse KSK (Deutsche Kommando Spezialkräfte) lieten zich niet onbetuigd. Hoeveel burgerslachtoffers zij voor hun rekening namen wordt geheim gehouden.
De Amerikaanse drone-aanvallen eisten ook talrijke burgerslachtoffers – deze werden vooral door de Amerikaanse president Obama uitgebreid. Het Londense Bureau of Investigative Journalism, dat de drone-aanvallen sinds jaren systematisch analyseert, telde voor Afghanistan intussen meer dan 13.000 dergelijke aanvallen. Het aantal dodelijke slachtoffers wordt ergens tussen 4.100 en meer dan 10.000 geschat, het aantal burgerslachtoffers ergens tussen 300 tot 900. (5)
Volgens onderzoek van de online-webstek The Intercept is dit getal te laag. The Intercept berekende reeds in oktober 2015 – gestaafd door documenten verstrekt door een klokkenluider – dat er bij een Amerikaanse drone-aanvalscampagne (januari 2012 – februari 2013) meer dan 200 slachtoffers vielen; op de Amerikaanse lijsten werden er slechts over 35 gewag gemaakt.
Tijdens een periode van vijf maanden lag het aantal doden, die ongepland met drones omgebracht werden, bij bijna 90%. (6) Daniel Hale, de klokkenluider, die inzicht verschafte in de Amerikaanse drone-moorden, werd in juni tot een gevangenisstraf van 3 jaar en 9 maanden veroordeeld. (7) Info ter voorbereiding van drone-aanvallen (gsm, radio-verkeer van verdachten) werd ook via Duitsers doorgegeven aan de Amerikanen waardoor Duitsland betrokken is bij de VSA-dronemoorden (8).
Bovenop het hoge aantal burgerslachtoffers in het kader van oorlogsoperaties komen doelgerichte moorden zonder enige aanleiding. Een in de herfst 2020 gepubliceerd onderzoeksverslag toont aan dat leden van een Australische speciale eenheid minstens 39 Afghanen willekeurig doodden. Op een video wordt bv. getoond hoe een Australische soldaat een weerloze in een graanveld liggende Afghaanse burger met drie schoten op korte afstand neerknalde. Volgens het onderzoeksverslag handelde het bij deze moordpartijen op onbewapende burgers buiten enig strijdgewoel om een doopritueel, waarmee nieuwe leden van de Australische speciale eenheid hun veronderstelde geschiktheid als soldaat moesten bewijzen. Deze praktijk werd “blooding” genoemd. (9)
Ook Amerikaanse soldaten werden van deze praktijken buiten het strijdgewoel beschuldigd. Sönke Neitzel berichtte dat “zelfs doorwinterde soldaten van het KSK geschokt waren toen Amerikaanse soldaten nonchalant vertelden hoe zij gevangen genomen Taliban executeerden”. (10) Ook van moorden door Britse speciale eenheden op Afghaanse burgers zijn bewijzen voorhanden. (11) Deze willekeurige moorden hadden quasi nooit gevolgen voor de westerse soldaten.
Quasi nooit onderzocht en steeds straffeloos zijn tenslotte de talloze ontvoeringen van verdachten in foltergevangenissen in het kader van de “oorlog tegen terrorisme” sinds de herfst 2001. Ook in Afghanistan een gangbare praktijk, waar personen – terecht of onterecht – van jihadistische terreuractiviteiten beschuldigd werden, opgepakt, in vergeetkerkers opgesloten en gefolterd werden. Volgens dossiers van het Internationaal Strafhof kan bij minimum 54 personen duidelijk bewezen worden dat leden van de Amerikaanse strijdkrachten in Afghanistan hen folterden, mishandelden en eveneens seksueel geweld op hen uitoefenden. Dezelfde bewezen misdaden op 24 personen werden volgens het Strafhof ook door CIA-medewerkers begaan. (12) In minstens één geval is ook Duitsland betrokken: Duitsers leverden de VSA niet slechts informatie, die tot de ontvoering en hechtenis van Duitse staatsburgers leidden. Medewerkers van verschillende Duitse geheime diensten (Bundesnachrichtendienst, Verfassungsschutz) en politie (Bundeskriminalamt) verhoorden ontvoerde gevangenen in Afghaanse folterkerkers, waaronder Khaled el-Masri uit Ulm (13) en Ahmad S uit Hamburg (14). Murat Kurnaz uit Bremen stelde dat hij niet slechts in een VSA-kamp in Kandahar vastgehouden en gefolterd werd, maar ook door KSK-soldaten geslagen – beschuldigingen die de Duitse regering van de hand wees. Neutralere getuigen bevestigen Kurnaz’ versie. (15)
Afsluitend: wij willen met dit artikel geen lans breken voor de Taliban, of voor andere moslimextremisten. Wij wilden slechts een andere kant van het verhaal brengen, de dagelijkse nieuwsberichten nuanceren en aantonen dat westerse landen niets te zoeken, te beslissen, op te dringen hebben in andere culturen en dat we ons niet mogen laten meesleuren in de Amerikaanse overheersingsdrang. Het is het land van de Afghanen. Dat ze er hun plan mee trekken.
Nvdr: Met enige vertraging wegens ons verblijf aan de Moezel en daarop volgende onmogelijkheid een artikel op onze webstek te plaatsen:
Goede Vrienden,
Als joods-christelijke wortels van ons mens-zijn behandelden we tot heden: we zijn geschapen naar Gods Beeld en Gelijkenis, met een (op aarde) onverzadigbaar verlangen (naar God), we zijn gewond door de oerzonde en hartstochtelijk bemind door God. Het is een grote verrijking wanneer we ons met deze eigenschappen een verantwoord beeld kunnen vormen over ons mens-zijn. Toch is het niet voldoende dat we dit alles verstandelijk begrijpen, het moet doordringen tot ons hart, het moet ons dagelijks leven zelf verwarmen. Jawel, het is allemaal Gods genade maar we moeten er zelf ook voor open staan. We dienen onze zeilen naar het blazen van Gods Geest te zetten.
“Hij die de bescherming geniet van de Allerhoogste, die in de schaduw van de Almachtige woont, hij zegt tot de Heer: ‘Mijn toevlucht, mijn burcht, mijn God op wie ik vertrouw’” (psalm 91, 1). Ziedaar een houding van zich gedragen en beschermd weten door Gods grote Liefde. Drie overtuigingen/houdingen kunnen dit vertrouwen versterken. God heeft ons bij onze schepping gans onze menselijke waardigheid gegeven: we zijn geschapen naar zijn Beeld. Door mijn verstand en vrije wil, mijn geweten deel ik in Gods leven. Niemand of niets kan deze waardigheid van mij wegnemen. Dit is een reden om altijd dankbaar te zijn, zoals psalm 139, 14 het uitdrukt: “Ik dank U om het wonder van mijn leven, om alle wonderwerken die Gij hebt gemaakt”.
Dankbaar zijn om onszelf en daarna ook dankbaar om allen en alles om ons heen. Het vraagt ook een blijde aanvaarding van onszelf zoals we zijn. Dit psalmvers kan dienen als een sterk geneesmiddel dat altijd en overal kan genomen worden en geen enkele negatieve bijwerking heeft. De tweede houding is deze: met mildheid kijken naar onze eigen fouten, gebreken, tekorten, zonden en beperktheden. We zijn niet volmaakt. We zijn gewond door de zonde. We doen en zeggen soms dingen die helemaal niet goed zijn. Soms willen we niet eens kwaad doen en we doen het toch. Er is een ontwrichting in ons, waaraan wij ook zelf meewerken. We dienen nederig onze verantwoordelijkheid te erkennen en trachten het kwade te herstellen en in de toekomst te vermijden. Niet met een depressief fatalisme maar met een zekere mildheid tegenover onszelf. Wanneer God, die veel groter is dan je hart, je vergeeft, moet je jezelf ook vergeven en niet blijven veroordelen. Laat je grote of kleine blunders in het sacrament van de verzoening achter en blijf ze niet meedragen. Wees vergevingsgezind ook tegenover jezelf en erken eenvoudigweg: kijk, dat ben ik in mijn beperktheid.
De vierde eigenschap van ons mens-zijn is: wij zijn hartstochtelijk door God bemind. God houdt van ons niet “ondanks “ onze zonde, maar we zouden bijna zeggen “omwille” van onze zonde, nl. omdat onze ellendige toestand Gods barmhartigheid nog meer aantrekt. In die zin spreekt de liturgie van Goede Vrijdag van “gelukkige schuld” (“Felix culpa”). Over de “Dienaar van God”, de voorafbeelding van Jezus Christus, schrijft de profeet Jesaja: “Waarlijk, het waren onze ziekten die Hij op zich nam, en onze smarten die Hij heeft gedragen” (Jesaja 53, 4). Onze schuld en schande zijn een bijzondere uitdaging voor Gods goedheid en barmhartigheid.
Heel de Bijbel openbaart een God, Schepper en Vader, die oneindige liefde is. Deze liefde is het antwoord op alle vragen: waarom Hij de wereld heeft geschapen alsook ons naar zijn Beeld, waarom Jezus mens geworden is en ons verlost heeft… De heilige Paulus begint zijn belangrijkste brief en de enige brief waarin hij systematisch zijn Evangelie uiteenzet, met de uitroep: “God heeft u lief” (Romeinen 1, 7). Het is zijn “kerugma”, de korte samenvatting van heel zijn boodschap, als de bazuinstoot van een heraut. Hij wil dat we ons opnieuw laten verwarmen door het vuur van Gods liefde en dat we herontdekken dat we Gods geliefden zijn. Dit “kerugma” herinnert ons aan de uitroep “wapenstilstand” aan het einde van Wereldoorlog II. Mensen liepen de straat op, omhelsden elkaar en begonnen te dansen. We wisten niet wat er eigenlijk gebeurd was of welke de voorwaarden waren, maar het voornaamste hadden we begrepen: de ellende van de oorlog is voorbij. En na het “kerugma” volgt dan de volledige uitleg: de catechese, waardoor de kernboodschap verdiept en verstevigd wordt. De heilige Johannes voegt er bij dat het God is die ons eerst heeft liefgehad.
De Schrift tracht met verschillende beelden Gods liefde uit te drukken. Laten we vooraf stellen dat deze beelden menselijke voorstellingen zijn die eigenlijk nog veel meer verhullen dan ze openbaren, maar ze geven een richting aan. “Met zachte leidsels heb Ik hen gemengd, met teugels van liefde” (Hosea 11, 4). “Gij die werd opgetild vanaf de moederschoot, en sinds de geboorte gedragen. Tot aan uw oude dag blijf Ik dezelfde… Ik zal u torsen, Ik zal u redden” (Jesaja 46, 3-4). Het is de vaderlijke liefde die op de oorsprong wijst maar ook op goedheid en liefdevolle zorg, bescherming en veiligheid biedt. Het oorspronkelijke Bijbelse beeld van “vader” (Hebreeuws: av) heeft niets met de moderne opvatting van een overheersend paternalisme te maken, maar alles met intieme verbondenheid en het innige verlangen om zich te geven. “Zal een vrouw haar zuigeling vergeten, een liefhebbende moeder het kind van haar schoot? En zelfs als die het zou vergeten, Ik vergeet u nooit! Zie in mijn handpalmen heb Ik u geschreven” (Jesaja 49, 15-16). “Zoals een moeder haar kind troost, zo zal Ik u troosten” (Jesaja 66, 13). (Ezechiël 16, 62-63). Deze moederlijke liefde is tedere nabijheid, vergeving, medelijden. Ze komt voort uit haar binnenste, uit de plaats waar het kind ontstaan is. Daarom betekent hetzelfde Hebreeuwse woord “rechem” (mv. rachamim”) tegelijk moederschoot én barmhartigheid, medelijden. Dit suggereert dat we opnieuw moeten geboren worden “uit de moederschoot van Gods barmhartigheid”. Jezus zegt tot Nicodemus: “Gij moet opnieuw (Grieks: anoothen = ‘opnieuw’ én ‘’vanuit de hoge’!) geboren worden” (Johannes 3, 7). Ook de barmhartige Vader uit de parabel van de verloren zoon, door Rembrandt geschilderd, schijnt zowel vaderlijke als moederlijke liefde uit te drukken.
Nochtans was de boodschap van de Taliban over het “vredesakkoord” van 29.2.20 met de VSA & bondgenoten overduidelijk – wie kon er in godsnaam zo naïef zijn te geloven dat ze zich bekeerd hadden tot de democratie-religie van het Westen?
We blijven op dezelfde nagel kloppen: waarom vindt het Westen dat de moslimterroristen in Syrië “gematigd” zijn en de Taliban niet? Twee maten – twee gewichten.
De Taliban PR-afdeling, die intrek genomen heeft in de studio’s van de Afghaanse staatstelevisie, maakt duidelijk dat er van hun kant geen gevaar dreigt. En als toemaatje – goed om weten – de Taliban vergeven iedereen die hen bedreigd, bestreden, gedood, gebombardeerd, getiranniseerd, geridiculiseerd of gedemoniseerd hebben, dit alles in het algemeen belang van de natie.
