Nergens heb ik tot nu toe aangetroffen waarom Jan Berchmans niet op zijn sterfdag, 13 augustus, wordt vereerd. Wellicht omdat deze dag te dicht viel voor Maria ten Hemel-opneming, de 15e, zodat er voor de Sociëteit teveel hoge feestdagen te dicht op elkaar zouden volgen? Of was het omdat de 13e augustus altijd in de grote vakantie valt, zodat je deze jeugdheilige niet op school kon vieren?
En waarom dan gekozen voor de 26ste november? Ook daar vind ik nergens een verklaring voor. Het is niet zijn geboortedag; dat was 13 maart. Ook niet de dag van zijn intrede bij de jezuïeten: dat was 24 september. Ook niet de dag dat hij naar Rome vertrok of er aankwam: resp. 24 oktober en 31 december. Ook niet de dag van zijn zalig- of heiligverklaring: resp. 28 mei en 5 januari. De enige reden die in aanmerking lijkt te komen is het feit dat de brief waarin besloten wordt tot zijn heiligverklaring gedagtekend staat op 27 november 1887. (Schoeters, allerlaatste hoofdstuk). Waarom staat zijn feest dan niet op 27 november? Als ik het goed heb, stond in die tijd daar al de gedachtenis van de Zalige Leonardus Kimura, Japanse jezuïetenmartelaar, op de huidige kalender toegevoegd aan de martelaren op 4 februari. Heeft men daarom de vooravond van de publicatie van de pauselijke brief tot heilig-verklaring gekozen? Het enige dat we voorlopig kunnen constateren: het hangt van veronderstellingen aan elkaar.
Meer info over onze Vlaamse heilige, wiens naam aan talrijke scholen gegeven werd, vindt u bij:
Wat minder de aandacht der persmuskieten trekt is dat ‘s werelds meest beklaagde bevolkingsgroep ernstigere klachten heeft in Qatar dan de regenbooggelovigen.
Joodse organisaties klagen: hen werd beloofd dat bereide kosjere maaltijden zouden aangeboden worden aan bezoekers van de wereldbeker voetbal. En dat niet alleen: tevens zouden er joodse erediensten in voorbehouden locaties georganiseerd worden. Ze zijn er het hart van in:
“Ons werd beloofd dat het toegestaan zou worden gebedslocaties te creëren zodat religieuze joden, die naar Qatar trokken om de voetbalwedstrijden bij te wonen, een plaats voor een eredienst zouden hebben. Ons werd nu verteld dat deze zullen verboden worden omdat ze deze niet kunnen beveiligen.”
Naar verluidt zouden er minstens 10.000 religieuze joden uit Israël en de rest van de wereld in Doha verwacht worden.
“De belofte gold voor bereide kosjere voeding, inbegrepen kosjer vlees, maar momenteel werd ons alleen de verkoop van koude bagels toegestaan.”
Een andere bron meldt dat een aantal rijke Amerikaanse joden als een grote groep wilden komen maar ze hebben hun plannen geannuleerd omdat ze zich niet veilig zouden voelen en omdat ze niet genoeg eten zouden kunnen krijgen.
“Er is geen kosjere voeding, er zijn geen sabbat maaltijden en geen publieke gebedsdiensten… Qatar beloofde dat ze religie zouden gescheiden houden van sport, maar hoe komt het dan dat het grootse Qatar niet weet hoe joodse gelovigen te beschermen?”
We vragen ons af of we als niet-moslims ook maaltijden kunnen bestellen met vlees van dieren die niet volgens de halal-keelsnijderskunst geslacht zijn…
Verschillenden moeilijkheden hebben het me deze deze week belet om een gewoon bericht te schrijven. Drie dagen en nachten hadden we geen elektriciteit, wat niet alleen grote moeijkheden oplevert voor het sanitair omdat er dan geen water opgepompt kan worden, maar bovendien hebben we dan ook geen internet. Bovendien hadden we juist deze dagen regenachtig weer, wat bijzonder goed is voor het terrein maar waardoor de zonnepannelen ook niet veel opleveren. Vervolgens moest ik de ventilator van mijn computer laten herstellen/vervangen en die heb ik nog steeds niet terug. Zo hebben we dus een hele week geen emails gelezen en extra meegewerkt aan de grote olijvenoogst. Voor jullie en voor mij is het, meen ik, helemaal geen drama maar eerder een zegen. Verschillenden onder ons zijn, laat het me zelf maar zeggen, bijzonder schrijf- en praatzieke wezens. Bovendien wil ik dit zo lang mogelijk blijven, in dienst van de waarheid, de menselijke waardigheid en het christelijk geloof. Besluit: je krijgt een miniberichtje, dat een medebroeder je welwillend toestuurt.
Vorige week hebben we aangetoond dat het pro homo manifest van de Vlaamse bisschoppen (22 september 2022) in geen enkel opzicht aanvaardbaar is. Hierop kregen we meer dan de gewone reakties. Het waren meestal aanvullingen die ik hier nu wil verwerken.
Iedereen, homo of hetero behoudt zijn menselijke waardigheid. Er is geen enkele verantwoording om homo’s op welke wijze ook te minachten of te discrimineren. En we willen graag erkennen dat bij sommigen homoseksuele gevoelens zeer diep geworteld zijn en zelfs al in de vroege kiderjaren aanwezig kunnen zijn. Toch is er, voor zover wij weten, nog nooit een genetische oorsprong hiervoor gevonden. Laten we dan ook ophouden met de valse bewering dat mensen als homo worden geboren en onze waardigheid eer aandoen door de verantwoordelijkheid voor onze daden op te nemen. Doet het homo zijn niets af van de menselijke waardigheid, het homoseksueel gedrag daarentegen is en blijft onaanvaardbaar.
Een arts schreef me dat hij in mijn uitleg het belangrijke medisch aspect miste. In bijzonder duidelijke bewoordingen en met een erg beeldrijke taal beschreef hij hoe het homoseksueel gedrag ziekteverwekkend en een bron van besmetting is. Het menselijk lichaam is voor dit onnatuurlijk gedrag niet voorzien. Ik kan voor het fatsoen zijn bewoordingen en beschrijvingen hier niet overnemen maar ik denk dat hij volkomen gelijk heeft. Hierover geven de media niet één woord. Bovendien geven ze een totaal misvormd beeld van het zogenaamde homohuwelijk. Een echt huwelijk wordt geminacht, een ‘homohuwelijk’ wordt de hemel in geprezen. Dit wordt voorgesteld als het summum van geluk en vrede. O wee, wie dit niet toejuicht. En wie een wetenschappelijk beeld willen geven van de tragedies die zich achter het homoseksueel leven afspelen, worden onverbiddelijk gecensureerd. Laten we de werkelijkheid onder ogen zien en ons niet verschuilen achter een vrome fantasie van een zogenaamde trouwe relatie. Waarom geen origineel christelijk hulpcentrum opzetten voor en met homoseksuelen die volgens het Evangelie willen leven? Waarom ervoor terugschrikken wanneer de openbare opinie, met behulp van Soros en anderen, dit initiatief wil tegenwerken?
Tenslotte was er nog een vraag over het persoonlijk geweten. Kunnen wij zelf met ons geweten uitmaken of beslissen wat goed en wat kwaad is? De grootheid van ons moreel geweten kunnen we niet genoeg onderlijnen. (Een goede uitleg vindt je in de Catechismus van de katholieke Kerk nr 1776-1802). Het morele geweten is als het meest kostbare heiligdom in het diepst van ieder mens. Hiermee kan hij een gewetensoordeel maken, de stem van God herkennen en uitmaken wat goed en kwaad is. Het geeft ons de nodige onderscheiding. De grote vergissing die velen maken is echter dat zij denken dat ze met hun geweten ook goed en kwaad zelf kunnen bepalen. Neen, ons geweten helpt ons onderscheiden wat goed en kwaad is maar het kan zelf niet opleggen wat goed en kwaad is. Wel is ons geweten de hoogste instantie voor ons. We hebben het recht en de vrijheid om volgens ons eigen geweten te handelen. Wel moet daarvoor een oprecht zoeken en een luisterbereidheid in ons hart aanwezig zijn. We hebben de plicht om de waarheid te zoeken. Door onwetendheid, nalatigheid en onverschilligheid kan ons geweten misvormd worden. Deze kunnen al of niet schuldig zijn. Wanneer we, gedreven door passies, de waarheid niet willen zien, is ons gewetensoordeel niet zonder schuld. Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Ons geweten dient uiteindelijk gevormd te worden naar het Evangelie van Jezus Christus.
P. Daniel, Mar Yakub, Qära, Syrië, 18.11.22
Flitsen.
Het laatste citroenkruid wordt geknipt en gedroogd. De oogst bedraagt verschillende grote zakken. Volgens sommigen is dit de lekkerste thee die ook heerlijk ruikt.
Dinsdag kwamen drie SOS Chrétiens d’Orient ons helpen, twee meisjes en een jongen van rond de 19 j. Ze komen dikwijls uit grote gezinnen. De jongen komt uit ’n gezin van twaalf kinderen! Samen hebben we de grote oogst van de olijven (bijna) voltooid. Er zijn een honderdtal grote, oude bomen, waarvan sommigen zo vol hangen dat je er met een flinke groep nog lang werk aan hebt. Hiernaast zijn er nog verschillende honderden kleine boompjes, die nog geen of maar weinig olijven voortbrengen. We hebben drie dagen gewerkt met ruim twintig plukkers: fraters, zusters, gasten, arbeiders, bezoekers, kinderen… Er werd onder het werk gezongen, gelachen en verteld. We begonnen ’s morgens na de Eucharistie en er werd verder gewerkt tot een eind in de late namiddag. Tijdens een korte onderbreking werd een sandwich gegeten. Het waren aangename werkdagen. Vrijdagmorgen organiseerden we in de kluis een ontbijt om het afscheid te vieren van de jongeren van S.O.S. die terugkeerden naar Aleppo. Daarna hebben de zusters de olijvenoogst afgewerkt.
De Vlaamse bisschoppen gaven op 20 september 2022 het document uit: “Homoseksuele personen pastoraal nabij zijn – voor een gastvrije Kerk die niemand uitsluit” (pdf). Dit pro-homo-manifest werd meteen radicaal verworpen zowel door een open brief van het jonge gezin G & M.M. Lebbe, als door sommige kardinalen (1). Hun afwijzing is duidelijk gefundeerd. Zij stellen dat de houding van de Belgische bisschoppen tegen het Evangelie van Jezus Christus is en tegen de 2000 jaar oude kerkelijke leer, tegen de natuurwet, tegen de uitdrukkelijke leer van de heilige Paulus, tegen de Catechismus van de katholieke Kerk en zelfs tegen de apostolische aansporing Amoris laetitia, waarop ze zich willen beroepen en tenslotte tegen een recente uitdrukkelijke verklaring van de Congregatie van de Geloofsleer (2021). Deze opvatting is een dwaling en een ketterij. Homoseksueel gedrag is, was en zal altijd tegennatuurlijk zijn en zondig. Het is de taak van de Kerk mensen te bevrijden uit zonden en hen te leiden naar hun heil met het Evangelie van Jezus Christus. De voorgestelde pastoraal kan in geen enkel opzicht een zegening zijn. In plaats van gelovigen te helpen de “enge weg” van het leven te volgen, sporen de bisschoppen hen aan om de “brede weg” van het verderf te kiezen (cf. Mattheus 7, 13-14).
Hoe is het zover kunnen komen dat bisschoppen openlijk een zondig gedrag goedkeuren? Na de apostolische aansporing Amoris laetitia van paus Franciscus, die hij uitgaf als vrucht van de gezinssynodes van 2014-2015, schreven de Belgische bisschoppen op 24 mei 2017 een pastorale brief, waarin ze al vol lof waren over de pauselijke tekst, onder meer om het grote ”inlevingsvermogen”. Er staan inderdaad mooie dingen in. Onze bisschoppen vinden dat deze apostolische aansporing nu in praktijk moet gebracht worden en dat er werk moet gemaakt worden van een soort “huwelijkscatechumenaat” met de nadruk op een verdieping van het christelijk leven, een huwelijksvoorbereiding, een goede liturgische viering, een huwelijks spiritualiteit, de begeleiding van gehuwden en hun gezinnen. Verder moet er bijzondere aandacht en barmhartigheid geschonken worden, vinden ze, aan mensen in moeilijke omstandigheden en ze wijzen op de noodzaak van een goede onderscheiding voor iedere situatie, die telkens anders is.
Toch is het bijzonder pijnlijk dat de Belgische bisschoppen Amoris laetitia zo selectief lazen. De gezinssynodes en de apostolische aansporing hadden opnieuw de aandacht gevestigd op de noodzaak van het herontdekken van de encycliek Humanae vitae, de uitvoerige toelichting in de apostolische aansporing van Johannes Paulus II, Familiaris consortio, zijn “theologie van het lichaam” en de rijkdom van de natuurlijke methoden van vruchtbaarheid beleving. Tijdens de gezinssynodes werden hierover indrukwekkende getuigenissen gegeven. Deze blijven ook onmisbare pijlers voor een dynamische christelijke huwelijkspastoraal. Humanae vitae, Familiaris consortio, “theologie van het lichaam” enerzijds en de inmiddels volkomen wetenschappelijke methoden voor vruchtbaarheid beheersing zoals Sensiplan anderzijds zijn de spirituele en praktische hefbomen die een grondige vernieuwing van de gezinspastoraal mogelijk maken.
Hierover vinden we in de verklaring van de Belgische bisschoppen helaas niet één woord. In de bespreking van deze verklaring in de katholieke of christelijke pers dus ook niet. Hieruit blijkt dat deze rijkdom voor de toekomst na een halve eeuw nog steeds taboe is. We beschikken nu als het ware over een prachtige wasmachine maar de vuile was wordt niet in de machine gestopt en de machine wordt niet in werking gesteld. De onderliggende gedachte is: “… het gewetensoordeel van het koppel door (te) trekken tot op het vlak van de methodes van geboorteregeling” (2). Dit wil zeggen: nog steeds niet kunnen aanvaarden dat contraceptie een objectief, intrinsiek kwaad is en dat er morele, evangelische en wetenschappelijk verantwoorde alternatieven zijn die niet alleen moreel verantwoord maar ook oneindig veel beter zijn. Kunstmatige contraceptie blijft, hoe je het ook draait of keert, ziek maken wat gezond is. Alleen de Big Pharma wordt er nog rijker van. Zelfs nu er steeds meer wetenschappelijke, verpletterende bewijzen komen van grote gezondheidsproblemen, blijft het gouden kalf overeind, zogenaamd omwille van het persoonlijk gewetensoordeel, in feite omwille van de verpletterende macht van de farmaceutische industrie. Vergelijking we het met verkeerslichten: het individu hoeft zich niet te houden aan de rode lichten, het mag voortaan zelf beslissen of het licht groen of rood is.
Pastoor Matthieu Jasseron is een ware Tik Tok-ster. Via dit medium geeft hij raad aan gelovigen. Dikwijls met een eigen invulling van de geboden, catechismusvragen en definities van zondes. Hij is fotogeniek, welbespraakt, schrijft, publiceert, danst in de kerk, celebreert op de maat van aanstekelijke muziek, is een graag geziene gast in tv-programma’s… kortom een mijnheer pastoor van de 21ste eeuw. Deugden als ootmoed, nederigheid, onderdanigheid… zijn niet aan hem besteed. Nochtans vindt hij van zichzelf:
“2 op 10 soldaten stemden voor Religieus Zionisme van Itamar Ben-Gvirs Otzma Yehudit partij. 2 op 10 soldaten zijn Kahanisten*. 2 op 10 soldaten zijn voor verwijdering, annexatie, dood voor terroristen, dood voor Arabieren.”
*Kahanisme (כהניזם) is een extreme joodse ideologie volgens de stellingen van rabbi Meir Kahane, stichter van de Jewish Defense League en de Kach partij in Israël. Kahane vertradt de stelling dat de meerderheid der Arabieren, woonachtig in Israël, vijanden zijn van de joden en Israël zelf. Hij vond dat Joodse theocratische staat, in dewelke niet-joden geen stemrechten hebben, gevormd zou moeten worden.[1] De Kach partij werd in de ban van de Israëlische regering geslagen en de VSA hebben de partij op de lijst van Buitenlandse terroristische organisatiesoreign Terrorist Organization.[2][3] geplaatst.
Kahanisme berust op vier pijlers: 1) geografisch: Eretz Israël, volgens Bijbelse grenzen, niet alleen omwille van een “historisch recht” maar ook omdat het een “goddelijk gebod is. 2) het recht van de joodse bevolking. Arabieren hebben geen enkel recht op dit grondgebied en dienen het te verlaten. 3) Religieuze staat: een joodse staat met een joodse wetgeving: de la Halakha, terug te vinden in der Torah. 4) Geweld is toegestaan om de eenheid van Israël te bewerkstellingen/houden.
Zouden de joodse Kahanisten zich realiseren hoe zeer zij lijken op islamisten?
Onderstaande video dateert van drie jaar geleden. Reacties zijn soms nog interessanter dan de inhoud zelf. Bij Stella Maris vindt u een c.v. van rabbi Kahane, met o.a. zijn wetsvoorstellen. In het kort: hij wou dat Israël zou geregeerd worden volgens de joodse wetten van Maimonides.
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan
Blijkbaar staan we niet alleen met onze voorzichtig geuite mening…
“Deze ultra-extremistische politicus doet extreemrechtse Amerikaanse haviken verbleken tot brave lammetjes…”
De priesterwijding van onze medebroeder Jean-Baudouin vorige vrijdag is een gelegenheid om de waarde van het priesterschap in onze tijd te benadrukken. De Guinese kardinaal Robert Sarah, de voormalige prefect van de Congregatie van de Liturgie, schreef een boek naar aanleiding van zijn gouden priesterjubileum. Hij begint met een hoofdstuk over de huidige geestelijke en spirituele “ineenstorting”. Hij spreekt hierin over de crisis van het geloof, de crisis van het priesterschap, de crisis van de Kerk (Cardinal Robert SARAH avec Nicolas DIAT, Le soir approche et déjà le jour baisse, Fayard, 2019).
De priesterwijding werd van ouds genoemd het “sacramentum ordinis”. “Orde” staat hier voor een college, een corps van een bepaalde groep mensen, zoals we nu nog spreken van de ‘orde’ van geneesheren, de ‘orde’ van advocaten enz. Priesters vormen de ‘orde’ van de apostelen en de voortzetting hiervan in “het apostolisch ambt”. Hierin onderscheiden we drie graden: diaken, priester en bisschop. Een bisschop ontvangt de volheid van het priesterschap. In het Oude Verbond was een van de twaalf stammen van Israël toegewijd aan de tempeldienst, de stam van Levi. Deze is een voorafbeelding van het priesterschap. De grondbetekenis van de Hebreeuwse naam ‘Levi’ betekent: gehecht zijn aan. Jezus zal de tollenaar Levi-Mattheus roepen om zijn apostel te worden. Zo zal hij, aanvankelijk gehecht aan het geld, gehecht worden aan Christus. Hij zal ook, als ontwikkeld man die kon lezen en schrijven, ons het eerste Evangelie bezorgen. De stam van Levi bezat geen grondgebied voor eigen onderhoud, zij mochten leven van hun dienst in de tempel.
Voor de aankondiging van de priesterwijding in ons klooster Mar Yakob koos de wijdeling de mooie icoon van de vruchtbare wijnstok (Grieks: ampelos). Christus troont op de wijnstok, omgeven door de ranken, waarop zich de apostelen bevinden. (Afbeelding: verder in de tekst)
Dit beeld verwijst naar deze woorden van Jezus: “Blijft in Mij, zoals Ik in u. Zoals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf, maar alleen als zij blijft aan de wijnstok, zo gij evenmin, als gij niet blijft in Mij” (Johannes 15, 4). Dit geldt uiteraard voor iedere gedoopte en gevormde gelovige. Allen delen in het drievoudig priesterschap van Christus: Hij is Priester (Offeraar en Offer tegelijk!), Profeet (Verkondiger van Gods Waarheid) en Koning (in dienstbaarheid).
Van dit algemeen priesterschap is het ambtelijk priesterschap evenwel wezenlijk onderscheiden. Het is gericht op de opbouw van de Kerk, waarvan Christus het Hoofd is. Jezus Christus heeft alle voorafbeeldingen van priesterschap en offers uit het Oude Verbond vervuld. Voor het priesterambt koos Hij enkel mannen en daarom hebben noch Kerk, noch paus, noch bisschoppen enige macht om dit te veranderen. En de vruchtbaarheid komt enkel voort uit de verbondenheid met Christus.
De apostelen en hun opvolgers, de bisschoppen, vormen een gemeenschap naar het voorbeeld van het college van de twaalf apostelen. Zij zijn samen ook de “Ecclesia docens”, de Kerk die Christus’ leer zuiver doorgeeft. Hierin deelt de ambtelijke priester, eveneens voor zover hij verbonden blijft met Christus langs de apostelen. Hij kan enkel een vruchtbaar leven leiden door zijn menselijke kwaliteiten te benutten in verbondenheid met Christus. Jean-Marie Vianney, de pastoor van Ars (+ 1859) was blijkbaar niet eens in staat om een gewone schoolopleiding te volgen, maar hij stak torenhoog uit boven alle psychiaters van zijn tijd (en van nu!), inzake geestelijke mensenkennis, begeleiding en bevrijding van mensen, omwille van zijn intense verbondenheid met Christus.
Nvdr: een citaat van J.M Vinney, de pastoor van Ars: “Les saints n’ont pas tous bien commencé, mais ils ont tous bien fini !” (De heiligen zijn niet allemaal goed begonnen, maar ze zijn allemaal goed geëindigd!)
De priesterwijding gebeurt altijd door de bisschop tijdens de Eucharistie, omgeven door medepriesters en gelovigen. Tijdens de offerande heb ik samen met de pastoor van Qâra, abouna Georges de wijdeling met onze hand op zijn schouder naar de bisschop geleid: “Want elke (hoge)priester wordt genomen uit de mensen en aangesteld voor de mensen, om hen te vertegenwoordigen bij God, om gaven en offers op te dragen voor de zonden” (Hebreeën 5, 1). Driemaal knielde de wijdeling onderweg en boog driemaal met het hoofd tot op de grond, terwijl het koor en het volk Kyrie Eleison zongen. De wijdeling ging dan driemaal rond het altaar en kuste telkens de vier hoeken. Hiermee bood de wijdeling zich als slachtoffer aan en vereert in het altaar God, zoals in het Oude Verbond gebeurde wanneer offers werden opgedragen. Tenslotte knielde hij voor de bisschop, in vol ornaat zetelend op zijn troon, de staf in de hand en de kroon op het hoofd. De bisschop ontving de priester in naam van de Kerk en in naam van Christus. Ondertussen zong het koor een gebed als voorspraak van de martelaren, een loflied aan Christus en een hulde aan Maria die de moeder werd van Jezus Christus, de “Emmanuel” (= God met ons).
De eigenlijke priesterwijding gebeurde door de bisschop met handoplegging en het afsmeken van de heilige Geest voor de verkondiging van het Evangelie, het toedienen van de sacramenten en het leiden van het volk Gods. De bisschop nam dan de diakenstool af en toonde de patrachil (stola) aan het volk. Deze is het symbool van de deelname aan het priesterschap van Christus. De bisschop zei vervolgens: Axios ( = waardig)! Dit wordt driemaal beantwoord en herhaald, eerst door de priesters en daarna door het volk. Dan bekleedde de bisschop de priester met de stola, de gordel en het kazuifel. De gordel is het symbool van Gods kracht waarmee de priester omgord wordt om in zuiverheid het offer op te dragen. De kazuifel vertegenwoordigt de gerechtigheid door God in Christus aan het volk gegeven. Dan gaf de bisschop het boek van de liturgie aan de nieuwe priester, die de hand van de bisschop kuste.
De nieuwe priester werd door alle priesters broederlijk omhelsd. Wanneer de priester door zijn familie werd omhelsd, volgde een spontaan applaus vanuit het volk. Hij voegde zich nu bij de andere priesters om samen met de bisschop de Eucharistie op te dragen. Bij de heilige communie was het de nieuwe priester die het eerst communiceerde. Na de Eucharistie sprak de nieuwe priester zijn dankbaarheid uit aan God en aan de mensen. Heel de plechtigheid verliep nagenoeg vlekkeloos en alom heerste vreugde. Laten we bidden opdat deze priesterwijding aan de gemeenschap een nieuwe impuls mag geven om haar taak te volbrengen in dienst van het Rijk Gods en voor het heil van zeer velen.
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 4.11.2022
Flitsen
De dagen vóór de priesterwijding werd er zowat overal koortsachtig gewerkt: het dak van de binnenkoer waar de wijding zou plaats vinden werd afgewerkt, de muren werden geschilderd en ‘n 200 stoelen werden geplaatst. De gastenkamers werden geschilderd. In de nieuwbouw werd alles klaar gemaakt voor het feestmaal. Uiteraard was er in de keuken veel voorbereidingswerk. Behalve de gebeden ‘s morgens en de Eucharistie bleef er deze week niet veel over van de gewone dagorde. En er werd soms tot laat in de nacht gewerkt. De enkele gasten die al twee dagen vroeger gekomen waren hielpen ijverig mee. Van dinsdag op woensdag brak er een onweer los en heel de woensdag regende het, wat altijd erg welkom is in de woestijn, die schreeuwt om water. Wat in België een waterige routine is, werd hier verwelkomd als een zegen die de grote dag aankondigde.
Tegenwoordig komen pelgrims van over de hele wereld naar de heilige plaatsen van Jeruzalem, in het hart van de oude stad, naar de Basiliek van het Heilig Graf. Deze stenen worden sinds de vroegste tijden van het christendom vereerd als relikwieën. Onder de oude tempel van Jupiter, opgericht door Adrianus, is het lichaam van Christus begraven.
U zal tussen de lijntjes moeten lezen. Als we schrijven wat we denken, wat we willen zeggen – en wat zelfs in de poco media leeft – dan zal onze bescheiden Golfbrekersstek weer door een onzichtbare hand op non-actief gezet worden. Deze man is geen goed nieuws voor de vrede in het land van het uitverkoren volk en bij uitbreiding in het Midden Oosten en de wereld. Deze man is aartsgevaarlijk – ook voor het politieke voortbestaan van Netanyahu.
Hij maakt van zijn idealen, overtuiging en doelstellingen geen geheim: zijn land is het land dat voorbehouden werd door een Hogere Macht voor Joden, voor niemand anders. En de grenzen van zijn land zijn rekbaar tot ze botsen op geografische of militaire hindernissen. Bijgevolg zal iedereen die daar nog niet verdreven is, zijn biezen en koran moeten pakken om te verkassen – liefst naar een plaats waaruit geen terugkeer mogelijk is.
We gaan hem niet vergelijken met iemand die ook vond dat zijn volk verheven was boven alle andere, die ook de grenzen van zijn land verlegde, die… Neen, we doen het niet. Niet hier. Hoewel we zo onze mening hebben. Tot nader order zijn de gedachten altijd nog vrij.
Beeldmateriaal vindt men gemakkelijk op het internet; achtergrondinfo ook. Zoals dit klein staaltje van ‘s mans ingesteldheid: als een Palestijnse parkingmedewerker hem vraagt om zijn auto te verzetten, schiet hij in een colère, trekt zijn pistool uit zijn broeksriem en tiert als een wraakgod.
Zelfs bij het brave Euronews ondertitelt men zijn naam met “het fascistisch zionisme”:
Probeer u nu even in te beelden dat bv. ene Filip Dewinter, ene Geert Wilders…. zich zo zouden gedragen… en wat er dan zou gebeuren.
