Dàt er gelogen en bedrogen wordt – met beweringen, vermoedens, in geschrift, met al dan niet bijgewerkte foto’s of filmmateriaal, daaraan twijfelt geen zinnig mens. In dit filmpje ligt het er zo dik bovenop dat het bijna lachwekkend wordt…
De beeldverantwoordelijke is een zgn. vrije fotograaf die zijn materiaal aanbiedt aan de hoogste betaler. In werkelijkheid is Anatolli Stepanov verbonden aan de PR-afdeling van het Oekraïense leger / min. v. defensie. De Britse krant The Telegraph pikte het gewillig op.
In de video wordt beweerd dat gevangen genomen Russische soldaten sowieso zullen geëxecuteerd worden als ze na hun krijgsgevangenschap (… voor zover ze die mogen overleven…) terugkeren naar hun vaderland. En dat ze naar huis mochten telefoneren, waar er al een begrafenis voor hen geregeld wordt. En dat anderen zich zonder slag of stoot overgegeven hebben aan het Oekraïense leger. Waarschijnlijk hebben ze intussen asiel aangevraagd en mogen ze doorreizen naar de grensstreek in het westen… Se non e vero…
Vermits het westen zo veel mogelijk Russische nieuwsbronnen uitgeschakeld en/of gesaboteerd heeft, zijn we verplicht tussen de lijnen te lezen.
En dan is er ook nog dit: bekijk de video met verschillende “opzienbarende nieuwsfeiten”, die achteraf slechts om geknipte video-spelletjes, ongevallen, of oud beeldmateriaal van catastrofale gebeurtenissen uit de rest van de wereld, zoals de ontploffing in Beiroet of een raketinslag in Irak, blijken te gaan:
Uit onze bedrieglijke begeerten hebben we vorige keer enkele besluiten getrokken voor ons geestelijk leven. Deze verleidelijke verlangens ondermijnen echter niet alleen ons persoonlijk leven, ze brengen ook het geweld in een samenleving. Zo verklaart R. Girard in zijn volgend boek het ontstaan van de oude beschavingen met hun archaïsche godsdiensten, offers, riten, taboes en verboden: La violence et le sacré, Grasset, Parijs, 1972 (bekroond door de Académie Française); tien jaar later gevolgd door Le bouc émissaire, Grasset, Parijs, 1982. Wetenschappers hadden vroeger al vastgesteld dat alle beschavingen op archaïsche religieuze gronden gebouwd waren, nl. op een religieus offer, de uitschakeling van een ‘zondebok’. Girard geeft hiervan nu een samenhangende visie. Hij toont aan dat de oude mythen, religieuze offers en rituelen geen pseudowetenschappelijke poging zijn om mysteries van het heelal of van de mens te onthullen, maar dat ze dienen om het geweld te bedwingen en te zorgen dat een samenleving hieraan niet ten onder gaat.
Door de begeerten (“nabootsend verlangen” ) komen er spanningen. De ander wordt eerst model en dan rivaal. Hoe dichter men bij elkaar leeft, hoe groter de rivaliteit kan worden. Er zijn zaken die gedeeld kunnen worden en andere die niet gedeeld kunnen worden, b.v. de exclusieve liefde van een man voor zijn vrouw. Overigens zijn onze verlangens zelf onbeperkt en kunnen een oneindig aantal behoeften opwekken. Dit mechanisme groeit uit tot een strijd van “allen tegen allen” en wordt met een sneeuwbaleffect automatisch tot een strijd van “allen tegen één”, juist omdat allen tenslotte hetzelfde willen: het kwaad uitschakelen.
In een menigte die tot massa wordt, zijn allen bereid de ‘verraders’ te vervolgen omdat ze de gemeenschap willen zuiveren. Sommige christelijke gemeenschappen werden tijdens de coronahysterie tot een massa, die bereid was niet-gevaccineerden uit te drijven! Alle menselijke, morele en wetenschappelijke redeneringen werden plots gesmoord en slechts één dictatoriale wet gold als een universele heilige plicht: iedereen moet gevaccineerd worden. Zo besmet het geweld heel de gemeenschap. De wraak is hierbij een typisch menselijk verschijnsel, nl. een intensivering van het nabootsend verlangen.
Om het kwaad uit te schakelen wordt een “zondebok” uitgekozen. Oorspronkelijk werd de bok, beladen met alle zonden van Israël, door de hogepriester op de Grote Verzoendag (Yom Kippoer) in de woestijn gejaagd (Leviticus 16).
Later werd het meestal iemand die verschilde van de anderen, een vreemdeling, een zonderling, een niet aangepaste, een kwetsbare, een gehandicapte… De samenleving keert zich massaal tegen deze persoon. De “massa”, als destructieve kracht, voert de executie eensgezind uit. In geweld worden allen aan elkaar gelijk, zelfs de grootste vijanden worden hierbij vrienden (zoals de joodse religieuze leiders en de Romeinse onderdrukkers bij de kruisiging van Jezus)!
De “zondebok” wordt geslachtofferd, gestenigd, van de rotsen geduwd, verbrand, onthoofd, gekruisigd… Iedereen is akkoord en doet mee, terwijl niemand een persoonlijke band heeft met het slachtoffer en niemand voelt zich persoonlijk schuldig voor deze moord. Door de collectieve uitdrijving van deze “zondebok” wordt tenslotte deze “mimetische crisis” van geweld bedwongen. Iedereen denkt dat het kwaad nu uitgeroeid is en er komt even rust totdat het “nabootsend verlangen” met de begeerten de volgende spiraal van geweld in gang zet.
Aanvankelijk worden mensen geslachtofferd, later worden het dieren. De collectieve moord op de zondebok is een uitlaatklep en brengt tijdelijk rust. Het slachtoffer wordt beschouwd als de schuldige van al het kwaad, maar wordt achteraf tegelijk vergoddelijkt, gesacraliseerd, omdat het blijkbaar in staat is geweest de rust in de samenleving te herstellen. Wanneer het geweld in de samenleving weer oplaait, zal de moord op de zondebok in riten herdacht en gevierd worden als een sacraal offer. Hiermee wil men de vrede, die volgde na de moord op de zondebok, opnieuw beleven. Ook de geboden en verboden die opgesteld worden, dienen om het geweld te bedwingen.
Het “mimetisch verlangen” heft alle verschillen op en maakt allen gelijk. Nu zullen geboden en verboden opgelegd worden om de onderlinge verschillen te handhaven. Zo wil het incestverbod het verschil tussen ouders en kinderen, broer en zus, veilig stellen. Iedere beschaving met haar instellingen en wetten, aldus R. Girard, is in oorsprong een godsdienst. Dit geldt voor Thebe en Oedipus evenzeer als voor het ontstaan van Rome door de broedermoord van Romulus op Remus (stichting Rome 753 v. Chr.) We kunnen dit zelfs nog illustreren met de Franse Revolutie, die altaar en troon wilde omverwerpen en de christelijke godsdienst radicaal uitroeien, maar in feite niets anders was dan een wansmakelijke nabootsing van het christelijk geloof door de “aanbidding” van de “godin” van de rede, met potsierlijke “processies” ter verering van de eerste “martelaren” van deze nieuwe orde en de slogan van “vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid”, in feite Evangelische waarden!
Voor deze inzichten was er in Frankrijk vanuit een bepaalde hoek plots grote belangstelling. Sommige verwachtten van R. Girard dat hij nu grondig zou afrekenen met het christelijk geloof als een model van archaïsche mythe: een god in de hemel die woest is en een offer eist, door zijn eigen zoon gruwelijk te laten slachtofferen! Zij die het christelijk geloof verachten, zagen hierin een goede kans.
We zullen hierna aantonen hoe R. Girard hen in hun eigen valkuil laat tuimelen. We geven nu alleen de sleutel met enkele treffende citaten uit zijn boek over de zondebok. Het hoort al heel lang tot de vaste gewoonte om mythen te verheerlijken en het Evangelie te bekritiseren, ook voor bijbelgeleerden. R. Girard toont aan dat we de tegenovergestelde richting moeten nemen. Inderdaad, de waarheid van het Evangelie ontmaskert het bedrog van de mythen. “Al eeuwen herhalen de invloedrijkste denkers steeds weer dat de Evangeliën niet meer zijn dan een mythe onder andere mythen en zij hebben tenslotte de meeste mensen overtuigd” (GIRARD R., De zondebok, Kok/Pelckmans, 1986, blz. 123). “Tussen de Bijbel en de mythologie aarzelen wij nooit. Wij zijn eerst klassiek, dan romantisch, primitief als het moet, verbeten modernistisch, neo-primitief als we genoeg hebben van het modernisme, altijd gnostisch, maar nooit bijbels” (a.w. blz. 127). Het wordt tijd dat we onze donkere politiek en maatschappelijk “correcte” bril weggooien en de werkelijkheid eens leren zien in het volle licht van Jezus en zijn Evangelie.
P. Daniël, Mar Yakub, Qâra, 11.3.22
Flitsen
Op 16 februari 362, de eerste zaterdag van de vasten, zo vertelt Nectarius, patriarch van Constantinopel (381-397), zorgde Julianus de Afvallige ervoor dat er op de markt alleen maar vlees te koop was dat aan de afgoden geofferd was en met het bloed van de martelaren besmet. De heilige martelaar Theodorus verscheen echter in een droom aan Eudoxe, de bisschop van Constantinopel om hem hiervan te verwittigen, die de christenen op de hoogte bracht. Zo aten de christenen die dag alleen maar “collyben”, gekookte, gezoete granen. Dit gebruik wordt sindsdien in de byzantijnse kerk bewaard.
“Ik wil toegeven dat we een aantal fouten gemaakt hebben en dat we de mogelijkheid van toenadering van Rusland met het westen verloren hebben. Er zijn momenten dat we het beter hadden kunnen doen. Er zijn zaken die we voorgesteld hebben en vervolgens niet konden toepassen, zoals bv. de belofte dat Oekraïne en Georgië deel zouden uitmaken van de NAVO. … Ik denk dat het fout is beloftes te doen die je niet kan houden…”
Donetsk, zomer 2016. De zelfverklaarde onafhankelijke republieken bestaan 2 jaar en even lang bestaat de oorlog van Oekraïne tegen hen.
De Donbass is een blinde vlek bij de poco redacteuren der media. Een mysterie. Men weet dat er iets aan de gang is. Artilleriebeschietingen. Humanitaire catastrofe. Rebellengebied. De ware problemen, de oorlog tegen het eigen volk, is geen thema bij duidingsprogramma’s; Maidans rimpelingen zijn geliefder. Het westen houdt vast aan de eigen vertaling: terroristen, ondersteund door Rusland, die de democratie bedreigen. Men kijkt weg. Wil niet meer weten. Loopt mee in de voorgeschreven richting, tussen de voorgetrokken lijntjes.
12 maanden lang probeert een Duitser, woonachtig in Donetsk, de dagelijkse gang van zaken te vatten: het gaat om heropbouw, om de uitbetaling van pensioenen, die de Oekraïense overheid niet meer overmaakt, om speelplaatsen voor kinderen, om herstelling van de infrastructuur… steeds opnieuw… want een volgende beschieting is nooit ver weg. Het gaat om het zelfbeschikkingsrecht… iets dat wij, Vlaamse patriotten, toch ook wensen…
Wegens gebrek aan financiële middelen kon de film, gedraaid in 2017, niet ondertiteld en vertaald worden. Hopelijk verruimt hij desondanks uw blikveld.
Ook al gaat het niet specifiek over het hanteren van vliegroutes blijven we bovenstaande titel hanteren om de berichtgeving over de driehoeksrelatie Israël-Rusland-Oekraïne niet te onderbreken.
President Zelensky had eigenlijk gerekend op een positief antwoord, maar kreeg in de plaats een beleefde weigering. Hij wou een soortgelijke toespraak houden, de oorlogstrommelende vuist in de lucht, als deze die hij voor het publiek in de EU-tempel, in de democratische instellingen van Canada en het V.K. (… waarbij hij Winston Churchill even deed herleven) had kunnen houden.
Zelensky wou de Knesset inpakken met zijn presidentiële verontwaardiging en vechtlust en had blijkbaar niet gerekend op een negatief antwoord. Ook al was deze diplomatisch verpakt.
Oekraïens ambassadeur in Israël, dhr. Yevgen Korniychur, diende een officieel verzoek voor Zelensky’s toespraak in bij de Knessetvoorzitter, Mickey Levy. Deze antwoordde dat het niet zomaar ging, het kwam niet goed uit, lukte niet meer, spijtig… maar… het is nogal ingewikkeld, want de Knesset gaat in reces (vandaag, donderdag)… en… we gaan verbouwen… en… euh … we zouden dan een speciale Knessetzitting moeten bijeen roepen…
Levy bood echter wel een alternatief aan: een kleine Zoomverbinding, een videogesprek, met eventueel gegadigden, met gewillige Knessetleden, die zich hiervoor wilden aanbieden. Levy contacteerde speciaal het Israëlische buitenlandministerie om na te gaan of er eventueel diplomatische bezwaren zouden zijn. Quod non.
Levensky haakte echter – ontgoocheld – af. Het is alles of niets. Van je geloofsgenoten zou je een andere houding mogen verwachten.
Rusland en Israël lopen op eieren in de hoop er geen te breken. Israël uitte kritiek op de Russische “speciale operatie” in Oekraïne en Rusland is telkens” niet verheugd” als Israël in Syrië zgz. pro-actief optreedt. Maar ze vermijden als de pest de twee problemen met elkaar te verbinden. Israëls premier Lapid bevestigde, bevestigt en blijft bevestigen aan de VSA-kant van de Oekraïnecrisis te staan, maar hoedt zich ervoor Rusland te zwaar te bruuskeren. En de Russische beer doet voorlopig of zijn neus bloedt.
Wie herinnert zich dat de VSA sancties tegen Frankrijk uitspraken toen dit land niet aan de Irakoorlog wilde deelnemen?
De import van Franse wijn werd verboden en de (sowieso foutief) genoemde “french fries” moesten voortaan “freedom fries” heten.
M.a.w. de VSA waren zo driest landen te bestraffen die niet wilden deelnemen aan hun oorlogen. Ook de ambtstermijn van kanselier Schröder eindigde voortijdig nadat hij de Duitse deelname aan de overval op Irak weigerde. Mag men hem nu voorzien van pek en veren aan de schandpaal nagelen omdat hij de situatie enigszins anders beoordeelt dan de westerse oorlogsfluisteraars toeteren.
Sinds Borrell stoemelings oude gevechtsvliegtuigen aan Oekraïne beloofde werden er vooral schermutselingen in de von Münchhausen-wolken gehouden.
De ene dag horen we dat Polen de op stal staande MIGs zou “lenen” aan Oekraïne àls het daarvoor in ruil van de VSA F16s zou krijgen. Quod non. De VSA willen immers niet direct in het conflict betrokken geraken – indien de Polen hun MIGs aan de Oekraïense luchtmacht willen uitlenen, dan mogen ze dat, maar ze zullen voor hun edelmoedigheid geen vervangende vliegtuigen van de VSA krijgen.
En Polen, ach, zonder de ruggensteun van de VSA zien ze het toch ook niet helemaal zitten. Terugkeer naar de realiteit. Hoe dachten ze die vliegtuigen naar Oekraïne te kunnen krijgen? Met een pakjesdienst?
Moldavië is een klein land met een korte, maar moeilijke geschiedenis. Het land, een voormalige Sovjetrepubliek, ligt tussen Oekraïne en Roemenië. Na de ineenstorting van de Sovjetunie begon er een burgeroorlog. Sindsdien is het land verdeeld en bestaat uit het door het volkerenrecht erkende Moldavië en de “rebelse” republiek Transnistrië. De burgeroorlog kon door een verdrag tussen Moldavië en Rusland beëindigd worden en sinds bijna 20 jaar bewaken Russische vredestroepen de voormalige frontlijn.
Moldavië is vergelijkbaar met Oekraïne, want het is een veelvolkerenstaat waarin de dominerende Moldaviërs, die dikwijls ook als Roemenen genoemd worden, de talen der andere minderheden discrimineren. Hoewel bv. Russisch wijdverbreid is en vooral in de steden en in de zakenwereld gebruikt wordt, heeft het niet de status van een ambtstaal. Laat het nu net deze etnische problemen zijn die aan de basis lagen van de burgeroorlog.
Moldavië liet in zijn grondwet optekenen een neutrale staat te zijn. Nochtans heeft einde 2020 de pro-westerse, in de VSA opgeleide en nauw verbonden met George Soros, politica Maia Sandu de presidentsverkiezingen nipt gewonnen. Daarna heeft ze met omstreden politieke manoeuvres in 2021 de regering van koers doen verwisselen en leidt sinds de zomer 2021 het land consequent richting westen.
Nadat haar machtsovername afgewerkt was heeft ze in de zomer 2021 openlijk een zuivering van justitie“ aangekondigd, wat in het westen vertaald werd als maatregelen tegen corruptie . In werkelijkheid een politieke zuivering want Sandu wil de westkoers van haar land vastleggen en de tegenstanders, die de neutraliteit van het land willen bewaren, wegzuiveren. Sandu heeft immers ook al aangekondigd dat ze voor de hervormingen de steun van de VSA nodig heeft en de VSA kort daarna als belangrijkste strategische partner benoemde.
Sandu is dan snel overgegaan tot eisen: ze wil dat de Russische vredestroepen uit Transnistrië verdwijnen. De troepen zijn daar in het kader van een akkoord tussen Rusland en Moldavië – Sandu stelt dat ze zich illegaal op het grondgebied bevinden. Sandu verhoogt steeds meer de druk op Transnistrië en riskeert de sinds 20 jaar verstomde burgeroorlog nieuw leven in te blazen. Ze wordt daarbij geholpen – hoe kan het ook anders? – door Oekraïne dat bv. sinds 1 september 2021 geen auto’s met Transnistrische nummerplaten meer toelaat.
Over de volgende escalatietrap berichtte op 19 januari TASS:
"De republiek Moldavië zal in overeenstemming met het NAVO-samenwerkingsplan voor de jaren 2022 en 2023, dat woensdag door de regering werd goedgekeurd, de terugtrekking van de Russische troepen uit het niet erkende Transnistrië eisen. De samenwerking heeft als doel de ordelijke en volledige terugtrekking van de Russische troepen, die zich illegaal op Moldavisch grondgebied ophouden. Het buitenlandministerie en de EUropese integratie zal zich inzetten om de bestaande vredesoperatie om te dopen in een burgermissie met internationaal mandaat," wordt in één der punten van de persverklaring vermeld.
Volgens het plan zal de NAVO het Moldavische leger verder bij de uitrusting helpen en de regering verder steunen. Als tegenprestatie zal de republiek Moldavië aan vredesmissies onder de paraplu van de VN, de EU en het OSZE deelnemen.
De nieuwe Moldavische regering is van mening dat de neutraliteitsstatus, vermeld in de grondwet, de veiligheidspolitieke samenwerking met andere landen niet verhindert en geen isolering betekent. De republiek werkt sinds 2006 volgens de basis van een individueel NAVO-lidmaatschap. In Chisinau is een NAVO-informatiecentrum gevestigd en in december 2017 werd daar een NAVO-verbindingsbureau geopend."
De maatregelen zijn niet toevallig tegen Rusland gericht – ze riskeren echter ook een nieuwe opflakkering van de burgeroorlog.
https://youtu.be/VvYDWfd7s1s
Zijn Poetins herhaalde bezwaren over de NAVO-uitbreiding tot aan de Russische drempel (on)terecht?
Laten we de toestand een beetje breder en verder bekijken. De RAND-Corporation is een belangrijke en invloedrijke denktank in de VSA, waar de buitenpolitiek mee bepaald wordt. Dit is geenszins overdreven want in 2019 heeft de RAND-Corporation een uitvoerige studie uitgegeven hoe men Rusland kan overtreffen. Het ging er niet om de angel uit bestaande conflicten te halen – integendeel: om ze te doen escaleren. Het ging daarbij om de vraag hoe de VSA Rusland zo erg konden ergeren en provoceren dat de Russische tegenmaatregelen Rusland doen verzwakken. Klik op Extending Russia – competing from advantageous ground, 354 blz. Twee jaar na de publicatie werden de meeste van de door RAND aanbevolen maatregelen in de praktijk omgezet of werd een poging ertoe ondernomen.
Waarom we de RAND-studie vernoemen? Het kleine Moldavië heeft hierin immers een eigen hoofdstuk. Wat blijkt uit de gebeurtenissen van de laatste maanden, wordt aan twee van de drie tegen Rusland te ondernemen maatregelen hard gewerkt.
CHAPTER FOUR Geopolitical Measures …………………………………………………. 95 Measure 1: Provide Lethal Aid to Ukraine …………………………….. 96 Measure 2: Increase Support to the Syrian Rebels …………………….. 103 Measure 3: Promote Regime Change in Belarus………………………. 109 Measure 4: Exploit Tensions in the South Caucasus…………………… 115 Measure 5: Reduce Russian Influence in Central Asia ………………… 121 Measure 6: Challenge Russian Presence in Moldova ………………….. 130 Recommendations …….
Volgens RAND zou de burgeroorlog in Transnistrië weer nieuw leven moeten ingeblazen worde, een maatregel die Rusland meer geld moet kosten, daar het de vredestroepen levert. Dit is de richting die Sandu wil uitgaan en waarbij Oekraïne een handje toesteekt door de grenzen te sluiten voor Transnistrische auto’s. Nog een RAND-aanbeveling was het NAVO-lidmaatschap van Moldavië – de vestiging van een NAVO informatiecentrum en -verbindingsbureau kwam er niet toevallig.
Vergelijk nu met Oekraïne. Met de burgeroorlog. Met de Donbass. Met de taalpesterijen. Met het sluiten van de grens naar de “rebellen”-gebieden. Met de EU. Met de NAVO. U kan zonder meer Oekraïne vervangen door Moldavië, de Donbass-regio met Transnistrië. Alleen de CIA-VSA-NAVO-handlangers kuiperijen blijven dezelfde.
Vanzelfsprekend zal u in westerse media berichten lezen over “escalatie, Russische provocaties, illegale bezetting…. enz…”
Hierbij een aantal video’s over Transnistrië; weet dan wel dat de meerderheid – deze die de toestand vanuit Transnistrisch, “rebels”, zicht bekijkt – intussen in de censuurvergeetput verdween.
