Er kwam nog iemand op bezoek: directeur-generaal van het WHO, Tedros Adhanom Ghebreyesus. Hij werd ontvangen door de minister van gezondheid, Hassan Ghabbash, die door de EU en het VK op de sanctielijst geplaatst werd wegens “gewelddadige onderdrukking van de burgerbevolking”. Ghebreyesus maakte de ontmoeting dinsdag op twitter bekend, zonder vermelding van de sancties. (tweet)
Voor het eerst in 10 jaar landde er op 3.6. weer een vliegtuig uit Koeweit in Aleppo.
Een eerste nieuwe gasboring sinds 2009: Het Ministerie van Petroleum en Minerale Bodemschatten heeft in Homs een gasveld ingewijd met – naar schatting – 9 miljard m3 gas. Eén bron werd aangeboord met een capaciteit van 250.000 m3 per dag maar de regering plant tegen het einde van het jaar nog 2 bronnen in werking te kunnen zetten.
7 farmaceutische laboratoria in de regio van Tartous – kostprijs SYP 7 miljard – produceren verschillende medicijnen om aan de vraag in Syrië te kunnen voldoen. Omwille van de sancties heerst er immers een tekort. De farma-industrie levert werk aan ca. 1000 mensen.
President Assad en zijn echtgenote op bezoek in een weeshuis:
Er wordt verder gewerkt aan een spoorwegverbinding tussen het bedrijvencentrum / industrieterrein van Hassia (Homs). Er komt ook een containerpark van 58.000 m2.
Het ministerie van gezondheid luidde op 5 juni de “nationale vaccinatiedag” in voor kindjes tussen 1 en 5 jaar. De actie loopt tot vandaag 9 juni in 1209 gezondheidscentra met de hulp van 777 ploegen en 9500 personeel van de medische zorg. De campagne heeft tot doel de vaccinatiestand van de ca. 2.7 miljoen kindjes in het land vast te stellen en de naar schatting 100.000 nog niet gevaccineerde kindjes te kunnen bereiken. Worden aangeboden: vacccinaties tegen polio, tbc, tetanus, mazelen, rode hond, difterie, windpokken, hepatitis C, kinkhoest e.d.
De bilaterale handel tussen Syrië en Jordanië nam toe ondanks de rijzende cijfers van drugsmokkel.
Turkije en Israël blijven Syrië aanvallen. Eigenlijk hanteren ze dezelfde uitvlucht: zich pro-actief verdedigen. In werkelijkheid uitbreiding van hun grondgebied, resp. belangen en verzwakken van het buurland, Syrië.
Geen nieuws. De VSA zijn niet van zin om de relaties met de Syrische president Assad te normaliseren of de sancties op te heffen, vertelde Barbara Leaf, vice minister voor het M.O.
Hoe de meerderheid van de bevolking denkt goed te doen en ondertussen blind en naïef een onschuldig, lijdend volk helpt te wurgen in dienst van de waanzinnige macht en rijkdom van criminele wereldleiders. Dit bewijst de documentatiereeks, die de VRT vorige week lanceerde over de chemische aanvallen in Syrië.
Syrië heeft chemische wapens aangeschaft, verleid door Israël, die zijn voorraad chemische, biologische en nucleaire wapens aan het opvoeren was. Er is echter geen enkel bewijs dat Syrië in deze oorlog ooit chemische wapens heeft gebruikt. Het heeft daarvoor ook geen enkele reden. Het leger heeft wapens die gericht kunnen gebruikt worden. Chemische wapens zijn te gevaarlijk. Bij de minste verandering van windrichting worden eigen soldaten getroffen. Chemische wapens zijn voor terroristen. Bovendien, alle chemische aanslagen werden gepleegd op het ogenblik dat het Syrische leger aan de winnende hand was en een bepaalde streek heroverde. Waarom zou het zo dwaas zijn op dat ogenblik dit gevaarlijke spul in te zetten?
We hebben in het verleden de valse berichtgeving over de chemische aanvallen telkens uitvoerig ontmaskerd. We deden ook het verhaal van het OPCW, de officiële internationale organisatie voor de verhindering van de chemische wapens van de VN. Toen twee deskundigen een eerlijk rapport hadden opgesteld waaruit bleek dat Syrië niet verantwoordelijk was voor de aanslag, dwong J. Bolton, voormalig VS veiligheidsadviseur (2018-2019) de voorzitter om onmiddellijk ontslag te nemen. Ook de twee deskundigen werden ontslagen, hun rapporten verdwenen in de vuilbak en werden vervangen door “aangepaste” rapporten. Op 11 oktober 2013 kreeg het OPCW de Nobelprijs voor de vrede! (zoals Obama, een van de meest cynische moordenaars).
We beperken ons nu tot de grootste chemische aanslag, nl. in oost Ghouta (Damascus). Een jaar eerder had president Obama luid verkondigd – om de openbare opinie voor te bereiden – dat het gebruik van chemische wapens in Syrië een rode lijn zou zijn. Begin augustus 2013 werden 11 bergdorpen in Lattakia (‘n 200 km ten noorden van Damascus) door terroristen bendes van Jobhat al Nosra overvallen. Vele mannen werden vermoord, vrouwen en kinderen gekidnapt. “Toevallig” werd over deze slachting in heel de Atlantische pers met geen woord gerept. De ouders smeekten moeder Agnes-Mariam om hen te helpen bij het opsporen van hun kinderen. Zij had inmiddels met andere prominenten de beweging van de mussalaha (verzoening) opgericht. Ze stelde voor Lattakia een lijst op van ‘n 250 vermiste personen met naam, leeftijd en de vermelding: vermoord, gekidnapt, vermist, waaronder 65 kinderen.
Nvdr: Na 9 jaar is het bijzonder moeilijk om nog getuigenissen, beeldmateriaal e.d. hierover te vinden. Bewijslast ten nadele van de zgn. “rebellen” werd immers vakkundig in de vergeetput gestopt. Desalniettemin vonden wij toch nog dit beeldverslag van de ontvoerde vrouwen en kinderen. Allemaal Alawieten van de kuststreek rondom Latakkia. En onderstaande video met verdwenen foto’s die de “rebellen” in hun slachtofferrol tonen, terwijl zij juist verantwoordelijk waren. Hollywood science fiction in het M.O..
Klik op: bekijken op youtube
Om de aandacht voor chemische aanvallen levendig te houden, beslisten de wereldleiders een internationale commissie voor onderzoek naar Damascus te sturen. Zij waren voor 23 augustus 2013 net toegekomen en, wonder boven wonder, een gruwelijke gifgasaanval had bij wijze van spreken onder hun neus plaats! Wat een “toeval”! Onmiddellijk werden 35 professionele video’s met vele (dode, stervende of slapende?) kinderen de hele wereld rondgestuurd. Vooraleer er enig onderzoek had plaatsgevonden, spraken alle westers leiders en internationale organisaties hun grootste afschuw uit en wezen eensgezind al de schuldige aan: de Syrische president al-Assad. Blijkbaar vergaten ze hierbij ook het aantal slachtoffers af te spreken: het aantal was een kakafonie die varieerde van 300 tot 1800 slachtoffers! De VS kozen 13 video’s uit om te bewijzen dat Assad de schuldige was (zie verslag*).
Nvdr: … het mag niet verbazen dat dit voor de Assad-regering belastend geënsceneerd beeldmateriaal wèl nog altijd raadpleegbaar is…
Ondertussen begon de mussalaha beweging met internationale experts een grondig onderzoek onder de algemene coördinatie van moeder Agnes-Mariam: ISTEAMS rapport Ghouta (International Support Team for Mussalaha in Syria,Institut International pour la Paix, la Justice et les Droits de l‘Homme, Genève, 15 september 2013*, www.ipj.ch; Mother Agnes: Syria’s ‘detective’ nun who says gas attack film faked – BBC News
Nvdr: Het getuigenis van moeder Agnes Maria:. de beeldkwaliteit is niet schitterend; het werd waarschijnlijk x aantal keren gekopieerd. Het heeft geen mogelijkheid te ondertitelen, te vertalen of de geschreven tekst op te roepen. Ze spreekt echter duidelijk en langzaam – met een minimum kennis Engels kan u het waarschijnlijk wel volgen.
Op 9 en 10 mei hield men in de zgn. EUropese hoofdstad, Brussel, een conferentie die vrijgevige weldoeners moest optrommelen om Syrië steun te verlenen. De naam alleen al “Syria Donor Conference” is een dikke leugen. Syrië wil men helemaal niet ondersteunen – alleen de terroristenenclave Idlib, waar de regering niets te zeggen heeft.
Sinds meer dan 11 jaar lijdt de Syrische bevolking onder de verwoesting – letterlijk en figuurlijk – die door krachten van buitenuit over het land raasden. Nog steeds is een gedeelte van het grondgebied door buitenlandse troepen bezet. Troepen die alles behalve een vredesmacht moeten voorstellen, integendeel, troepen die de bodemschatten, historische antiquiteiten en rijkdom roven en voor eigen rekening verkopen.
Terwijl de wereld verontwaardigd reageerde op de Russische “speciale interventie” in Oekraïne, wordt de inval van Turkije in Noord-Syrië – en de verwachte tweede invasie eerstdaags – samen met de Amerikaanse bezetting ten oosten van de Eufraat gewoon doodgezwegen. Turkije wil dit verkopen zgz. voor de veiligheid van de buurlanden. En om de Syrische vluchtelingen, die sinds jaren in Turkije verblijven, over de grens te verdrijven. Eens gezuiverd van de Koerden, is daar immers plaats genoeg en is Erdogan één zorg kwijt die zijn herverkiezing in het gedrang brengt.
Sinds 11 jaar kreunt de Syrische Arabische Republiek, Syrië met aan hoofd de steeds weer herkozen, door het westen verguisde, president Assad, onder de voortdurende sancties en embargo’s. Strafmaatregelen die éénzijdig opgedrongen en uitgesproken werden – zonder VN-legitimatie – door de VSA. Nog steeds wordt de bevolking gestraft door een buitenlandse macht die, in het verlengde, iedereen die het waagt Syrië te helpen, aan de heropbouw steun te verlenen, er handel mee te drijven… mee te straffen voor de euvele moed zich niet neer te leggen bij de VSA-oekazes. Nog steeds wordt de bodemrijkdom – zij het olie of graan – gestolen en elders verkocht. Nog steeds mag Israël zonder enige kritiek “pro-actief” Syrië op raketten trakteren onder het mom Irans duivelse praktijken te willen verhinderen. Nog steeds geldt als devies: de democratische verkozen Syrische regering ten val te brengen.
Dankzij het ingrijpen van Rusland slaagde het westen en buurland Israël er niet in de Syrische staat volledig in een eindeloze chaos – volgens het model Libië en Irak – te storten. Syrië had immers de euvele moed zich te verzetten tegen de bevelen uit de VSA. Erger nog, Syrië kon niet met het financiële wapen “tot de orde geroepen worden”, want Syrië was toen immers quasi schuldenvrij. Syrië kon niet gechanteerd worden om de Amerikaanse politieke lijn te volgen. Bovendien beschikte Syrië over olie en gas, had het een welvarende landbouw, kon praktisch zelf in de eigen noden voorzien… Dàt konden de VSA niet toelaten. We hebben in de loop der jaren waarschijnlijk alles tezamen boeken geschreven over de toestand in Syrië, over de kuiperijen, de leugens, de gifgasscenario’s, de zgn. “rebellen”, een koosnaampje voor de islamterroristen, waarvoor niemand veilig was. Tien jaar met één mantra in de poco media: Assad moet weg. Met alle middelen.
Zo brachten de VSA wapens en huurlingen naar Syrië – Turkije stak graag een handje toe, de droom van een neo-Ottomaans Rijk lag in het verschiet – en staken de lont aan wat men een “burgeroorlog” noemde. Tegelijkertijd bezetten buitenlandse troepen gedeeltes van het land, bombardeerden zij uni-sono Syrische steden, de infrastructuur en de bevolking. Dit allemaal om de democratiegedachte uit te dragen… De stad Raqqa werd grotendeels verwoest evenals de helft van Aleppo en quasi heel het industriële hart van Syrië. De economie, de landbouw, lag op apengapen. Miljoenen vluchtelingen binnen en buiten de Syrische grenzen. Dàt Europa hierdoor ook deelde in de klappen – ontwrichting van de maatschappij – was voor de VSA mooi meegenomen. Herkent u het scenario dat zich ook in Oekraïne afspeelt? Jarenlang werd Oekraïne door de VSA opgejut tégen Rusland, hield het zich niet aan afspraken – Minsk I en II, NAVO uitbreiding, gasfacturen… Europa wordt er massaal armer door. En de VSA blijven buiten schot, leveren wapens, hebben Nord Stream 2 vakkundig uitgeschakeld en vervolgens volgt de EU-Commissie “his masters voice” waardoor onze industrie, economie, financiële toestand, de samenleving compleet naar de vaantjes geholpen worden door de vazallenhouding van de over het paard getilde EU-dictators.
Keren we terug naar Syrië: met de hulp van Rusland kon de Syrische regering de controle over het land voor een groot gedeelte weer herstellen, behalve in het noordwesten, in Idlib, waarheen de terroristen – na hun overgave – een vrijgeleide kregen en dat vervolgens door Turkije bezet werd. De opbrengsten van de “Donor conferentie” gaan integraal naar de gebieden die niet onder de controle van de Syrische regering vallen. We laten het gebied ten oosten van de Eufraat even buiten beschouwing; daar “genieten” de Koerden de Amerikaanse bescherming in ruil voor de vrijwillige afstand van olie en oogstopbrengsten. Niet overal echter: in het noorden ligt het jachtgebied van Erdogan.
De heropbouw van de verwoeste regio’s op het grondgebied van de Syrische regering wordt opzettelijk en zelfs fanatiek door het westen verhinderd. Er is bv. sinds 11 jaar een embargo op cement en andere bouwmaterialen. Bovendien mag Syrië geen rol spelen op de wereldmarkten. Syrië heeft geen milde schenkers nodig maar in eerste instantie een afschaffing van de strafmaatregelen waaronder vooral de bevolking te lijden heeft. En dàt wil de VSA regering ten allen prijze verhinderen – eender hoe lang het duurt. Cuba is hiervan een welbekend voorbeeld. Maar ook Noord-Korea, Iran, Venezuela en ook Rusland. Bij al deze voorbeelden van haat t.o.v. een andere wereldvisie is het onverhulde bevestigde doel de bevolking zo lang en ze diep mogelijk te kwellen tot deze tegen haar democratisch gekozen regering opstaat.
De poco media spelen hun rol mee. N.a.v. de zgn. Donor Conference werden de gifgasbeschuldigingen nog eens boven water gehaald – ook als deze tot in den treure ontkracht werden – zelfs door een onderzoeksploeg van de OPCW – waarna het verslag hieromtrent verticaal geklasseerd en vervolgens moést aangepast worden naar de wensen van de eiser.
Rusland krijgt – omwille van de hulp aan de Syrische regering – nu ook de zwarte piet voor wat er in Syrië gebeurd is. Je houdt het niet voor mogelijk! Inderdaad, had Rusland niet geholpen, dan was Syrië nu een lappendeken met stammentwisten, religieuze fatwa’s en… konden de VSA & bondgenoten hun zin doen.
De toegezegde gelden van de zgn. Donor Conferentie gaan integraal naar de terroristenburcht Idlib. Wat een opmerkzame toeschouwer daarbij mist is een bijhorende oproep aan de VSA en Turkije hun bezetting van het Syrische grondgebied te beëindigen. Eveneens, en in het verlengde, wordt er met geen woord gerept over de recente en aanhoudende Turkse aanvallen tegen de Koerden op Iraaks grondgebied.
De VSA en de NAVO – kortom het westen zo vol van zichzelf en hun fameuze waarden – handelen steeds volgens hetzelfde stramien. Eerst wordt een ongehoorzaam, in ongenade gevallen, land gedestabiliseerd, geïnfiltreerd, omgekocht of gechanteerd. We verwijzen naar Joegoslavië en Oekraïne. Dan wordt het “onder controle gebracht”. Maar niet gestabiliseerd – het moet immers een smeulend kruitvat blijven. We verwijzen naar Libië of Irak. Dankzij de Russische hulp, lukte dit niet in Syrië. De totale verwoesting bleef uit. Assad bleef zitten en werd herverkozen. Bijgevolg màg het land niet heropgebouwd worden. Aan de sancties en embargo’s komt geen einde, zo lang het “exceptional” VSA de wereld naar hun hand kan zetten.
A propos, sancties. Met welk recht werden deze uitgesproken en anderen opgedrongen? Waarom bestaan ze überhaupt nog? Daaraan wordt geen enkele conferentie gewijd. Maar wel aan het Gutmenschen-imago met hulpacties waarbij men zich niet de vraag mag stellen of die überhaupt wel zin hebben. Of ze op de juiste plaats terecht komen en of er nergens iets aan de vingers blijft plakken. Het is geen toeval dat dit uitgebreid bij Turkse media aan bod kwam:
Uiteraard wordt er stilletjes over gezwegen waarom er nood is aan hulp… nood die veroorzaakt werd door het westen. Een perfecte westerse logica: we slaan eerst alles kapot en vervolgens kunnen we hen afhankelijk maken van onze hulp. Maar wel wordt verwacht braafjes erkentelijkheid tonen.
De Arabische wereld schijnt intussen begrepen te hebben dat men best zijn eigen koers vaart. Tijdens de Gulf Cooperation Council (GCC) woensdag bleek dat men niet geneigd is de westerse sancties tegen Rusland te volgen. Syrië werd intussen weer in de Arabische rijen opgenomen en zelfs Saoedi-Arabië is weer op gespreksstatus met Iran.
De zgn. “Syria Donor Conference” is een dikke leugen. Het is een inzamelconferentie voor de vijanden van Syrië, waarbij sowieso uitgesloten wordt dat de Republiek Syrië, met president Assad aan het hoofd, één enkele eurocent (of dollarcent) hiervan mag ontvangen. Daar moet geleden worden. Ze kunnen daar niet genoeg afzien voor hun onverantwoordelijk stemgedrag. Eigen schuld, dikke bult. Ook de trieste omstandigheden in de vluchtelingenkampen in Libanon mogen niet opgelost worden, want Libanon moét en zal – niet toevallig ook een buurland van het verkozen volk – instabiel blijven. Indien de sancties tegen Syrië zouden stopgezet worden, dan zouden duizenden Syriërs in Libanon naar hun vaderland kunnen terugkeren. Ondenkbaar: zo’n pluim op Assads hoed mag niet gestoken worden.
Dat Israël nog steeds doelwitten in Syrië met raketten bestookt is hier zelfs geen voetnota in de media waard. Zoals laatst nog in Damascus.
We blijven het herhalen: Syrië zou geen buitenlandse hulp nodig hebben mocht het weer over zijn eigen bodemrijkdom kunnen beschikken en ongehinderd aan de wereldhandel kunnen deelnemen.
Recent heeft een Amerikaanse militair geëist dat Rusland schadevergoedingen betaalt aan Oekraïne. Als we deze logica volgen, dan moeten de VSA & bondgenoten Syrië vergoeden voor de vernielingen die zij uitgevoerd hebben. Dan hebben we het over bedragen van een heel andere dimensie dan deze van de Donor conferentie… Oeps… dat telt ook voor Irak, Libië, Afghanistan, Vietnam, … Cuba. Donorconferentie in het kwadraat: er werd zelfs geopperd dat Rusland herstelbetalingen moet doen aan Syrië!!! … Hoe pervers kan men redeneren? Het is net Rusland dat verhinderd heeft dat heel Syrië even verwoest werd als Libië en Irak.
Het énigste wat eerlijk en waarheidsgetrouw was aan heel de Donorconferentie was de verklaring dat men Syrië pas dan écht zou helpen als Assad van het toneel verdwenen zou zijn.
De Deense regering zou graag militair materiaal leveren aan Oekraïne, m.n. 20 Piranha III tanks. Zwitserland zegt echter neen, zoals het ook deed bij vorige aanvragen.
De Piranha III is omni-inzetbaar, is zwaar bepantserd, biedt de soldaten bescherming bij gevechten en heeft zelfs drijfvermogen.
De Deense regering wil 20 van de eigen voorraad Piranha’s aan Oekraïne bezorgen. Daarvoor moest men echter de toelating van Zwitserland krijgen, want bij de Deense aankoop werd immers bedongen dat de uitvoer aan landen in oorlog – conform het Kriegsmaterialgesetz.- verboden is.
Brits bisschop Richard Williamson hield tijdens een bezoek aan Warschau een preek, waarin hij de Russische “speciale operatie” in Oekraïne ondersteunde met o.a. volgende woorden:
“Het domme EUropa volgt de bevelen van de VSA en probeert Rusland te vernietigen... De VSA hebben gedurende jààren via Oekraïne uitgedaagd…”
Onze redactie hoedt zich ervoor de dagelijkse instroom aan berichten (… overwinningen, slachtoffers en schuldigen, helden en barbaren, terreinwinst, dromen die men voor werkelijkheid wil verkopen… kortom: de dagelijkse nieuwtjes die alle westerse redacties als de ultieme en énige waarheid verkondigen) uit Oekraïne te publiceren of er conclusies uit te trekken. Er wordt te veel gelogen. Waarschijnlijk aan beide kanten. Maar als één kant niet gehoord mag worden, als alle nieuwskanalen uit Rusland afgesloten worden in het westen, dan wordt men als nuchter denkend wezen wantrouwig.
Ingesloten documentaire geeft een tijdsbeeld van het ontstaan van Oekraïne tot de hedendaagse toestand. Met:
rol van de VSA na WOII
21′: uiteen vallen van de USSR
24’06”: resultaat verkiezingen toont een duidelijke scheiding der geesten: westen vs oosten
37′: neo-nazi’s komen in beeld
1u06′: verkiezingen Krim
verder Maidan, de invoer van zgn. milities, georkestreerde oproer, de onderdrukking van de Russischsprekende bevolking, de militaire acties in de Donbass tegen de eigen bevolking, enz…
We citeren hieruit wat samen met de NAVO-bewapening de oorzaak is van de Russische inval:
... In de provincies Donetsk en Loehansk zijn de mensen gealarmeerd door het anti-Russische geweld. Hun leiders nemen het initiatief voor een referendum. Dit gaat niet over separatisme, zoals de westerse media voortdurend herhalen, maar over de vrijwaring van een grondrecht: zij willen een bijzonder statuut dat hun identiteit beschermt en waarborgt dat het Russisch – de voertaal van de overgrote meerderheid in deze regio’s – officieel erkend blijft. Want op 23 februari heeft de nieuwe regering in Kiev het Russisch als nationale taal gewoon afgeschaft, een wel bijzonder hatelijke maatregel als men weet dat 30 % van de Oekraïense bevolking Russisch spreekt!
Het gevolg van het referendum is een felle repressie door Kiev tegen de Russischsprekende gebieden, die leidt tot een militarisering van de situatie. De Donbass bewapent zich. Met materiaal uit Moskou? Nee: «In 2014 werk ik bij de NAVO. Wij proberen na te gaan of er Russische wapenleveringen aan de rebellen zijn. Maar ondanks de opdringerige beweringen van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSG) kunnen wij geen enkele levering detecteren» (J. Baud). In werkelijkheid krijgen de opstandelingen wapens van Russischsprekende Oekraïense eenheden die naar hen overlopen.
De troepen die het regime in Kiev trouw zijn, slagen er daarom niet in de Donbass te bedwingen. Daardoor is de Oekraïense regering verplicht om op 5 september het Akkoord van Minsk te ondertekenen. Maar dat belet president Porosjenko niet om onmiddellijk daarop tegen Donetsk-Loehansk een groot “antiterroristisch” offensief te ontketenen… dat compleet mislukt: het Oekraïense leger lijdt een zware nederlaag in Debaltsevo en Kiev moet zich in februari 2015 neerleggen bij Minsk-2. Dit akkoord houdt o.a. in dat er een grondwetswijziging in federale zin moet komen, dus met meer autonomie voor de Donbass. De concrete onderhandelingen dienen gevoerd te worden tussen de centrale regering en de rebellen van Donetsk-Loehansk.
Zeven jaar lang weigert Kiev koppig om het akkoord uit te voeren. In plaats daarvan bestookt het Oekraïense leger onafgebroken de Donbass, maar zonder groot succes: het leger is ondermijnd door de corruptie van de kaders en geeft blijkt van een onrustwekkend defaitisme (veel desertie en zelfmoorden)....
Het staat u vrij te geloven wat u wilt geloven. En uw mening zullen wij publiceren, ongeacht of wij het ermee eens zijn of niet. Maar wij laten ons niet voor de kar spannen van andere naties, ongeacht de sympathie die we eventueel voor hen koesteren. Niet van de Catalanen, niet van de Basken, niet van de Koerden, de Oekraïners, de Russen of de Amerikanen. En al zeker niet van het land b of van de EU. Voor ons telt slechts deze vlag. En het zou de Vlaamse Beweging geen windeieren leggen als ze terug meer in beweging zou schieten voor de Vlaamse Zaak i.p.v. zich in te zetten voor buitenlandse doeleinden, hoe nobel en eervol deze ook mogen zijn:
Telkens de politieke wind draait, moeten afbeeldingen van het vorige beleid eraan geloven. Zo ook in Oekraïne, waar een beeldenstorm door het land raast. Alle monumenten die iets te maken hebben met Rusland – en zo zijn de meesten – moeten eraan geloven.
Een standbeeld van de H. Alexander Nevsky werd in het disctrict Saltova (Kharkov) neergehaald. Het nieuwsbureau Strana publiceerde trots hoe het monument van zijn sokkel getrokken werd door een vrachtwagen d.m.v. een kabel, rond de nek van de heilige.
Prelaat Peter Kozachtov van de nabij gelegen Sint Alexander Nevskykerk vertelde hoe men het standbeeld naar beneden haalde: “In de vroege ochtend, 30 minuten na de het verstrijken van de avondklok, kwamen mannen in auto’s, gewapend met machinegeweren, maakten soldaten een kring zodat niemand dichterbij kon komen en trokken het monument op enkele minuten tijd neer. Niemand had de tijd om iets te doen voor de bescherming van het beeld.”
Het standbeeld werd opgericht na een initiatief van b.g. priester om de 350ste verjaardag van de stad – in 2004 – te vieren. Nevsky… afgeleid “van de Neva” werd in 1547 heilig verklaard.
Volgens de parochianen was het parkje, waarin het beeld opgericht werd, vroeger een ware schande, maar sinds de oprichting van het beeld werd alles netjes gehouden en zelfs een populaire ontmoetingsplaats van de lokale bevolking.
De H. Alexander was prins van Novgorod ((1236–40, 1241–56 and 1258–1259), grootvorst van Kiev (1236–52) en grootvorst van Vladimir (1252–63). Hij maakte roem met een aantal militaire overwinningen die een belangrijke rol in de Russische geschiedenis speelden. Hij beëindigde zijn laatste levensdagen als monnik en nam de naam “Alexei” aan.
In verschillende – hoofdzakelijk Slavische – landen vindt men trouwens kerken en kathedralen – ook in Oekraïne – die gewijd zijn aan de H. Alexander Nevsky. Zijn leven werd verschillende keren verfilmd en toondichters vereerden hem met symfonieën.
“Again???” Dat Oekraïne handen vol geld kost zal niemand verbazen. Zelfs zonder oorlog is het land een bodemloze put. Met een toplaag van oligarchen, waar ook Zelensky deel van uitmaakt. Deze eist steeds meer geld en wapens. Het begrotingstekort in Oekraïne is opgelopen tot 5 miljard dollar per maand. Die last kan het land alleen dragen met buitenlandse financiële hulp, zegt president Zelensky, elke maand heeft Oekraïne miljarden dollars nodig. (DM) Wie kan dit blijven ophoesten? Symbolische steun is er genoeg. Overal flapperen de geel-blauwe vlaggen, mensen dragen speldjes met de Oekraïense vlag (… Vlaamse supporters zelfs een speldje met een duo-vlag), Oekraïne heeft met de steun van het muzieklievend Eurovisie-komediefestival mogen winnen. Alsof heel dat festival nog iets met muziek of een pakkend lied te maken heeft; het was en is sinds jàren een decadent- – smakeloos – politiek theater. Je zou verd. blij moeten zijn het niet te winnen… het kostenplaatje van de organisatie is nl. niet min.
Wij gaan met z’n allen, deel uitmakend van de EU, 9 miljard euro geven aan Oekraïne. Het heeft nu, onmiddellijk, 15 miljard dollar nodig om de volgende drie maanden te kunnen “overleven”. (Politico)
Stilaan keert de ratio terug. Blijkbaar krijgen Europese staatshoofden en leiders schrik van hun eigen moed. Macron vindt dat het stilaan mag stoppen: de “vernedering” van Rusland moet binnen de grenzen blijven. “Wij zijn niet in oorlog met Rusland,” verklaarde hij in het EU-parlement te Straatsburg, en gaf mee dat “er nieuwe evenwichten” moeten gevonden worden nadat de vijandelijkheden ophouden. Meer gezichtsverlies van Rusland zouden het alleen maar onvoorspelbaarder maken en daar heeft niemand baat mee. Ook de Duitse premier Scholz handhaafde een soortgelijke teneur na zijn telefoongesprek met Poetin, waarbij hij de nadruk legde op een staakt-het-vuren en vervolgens onderhandelingen over de toekomst.
