… veel te goed is half zot

Onderstaande blijk van vertwijfeling hebben we geleend bij “John Goolding” op facebook. Hij slaat de nagel op de kop.

” De hele dag van ‘s morgens vroeg tot ’s avonds laat worden we in de media om de oren geslagen met moslims en hun islam. Of we dat nou willen of niet.

Moslims vinden dat ze worden gediscrimineerd. Moslims vinden dat er haat tegen hen wordt gezaaid. Moslims vinden dat ze te weinig kansen krijgen op de arbeidsmarkt. Moslims vinden dat er te weinig naar ze geluisterd wordt. Moslims vinden dat hun geloof te vaak in een negatief daglicht wordt geplaatst. Moslims vinden dat zij niet serieus genomen worden. Moslims eisen respect.

Maar waarom zou ik in hemelsnaam begrip, laat staan respect, moeten opbrengen voor gecultiveerde domheid? Voor volstrekt willekeurige krankzinnige gebruiken en regeltjes? Voor de inherente onderdrukking van vrouwen en homo’s? Voor ingebakken kindermisbruik? Voor agressie en machogedrag? Voor mohammedanen die elkaar in het Midden-Oosten elke dag weer de hersens inslaan? Een derde deel van alle moslims wereldwijd, ongeveer half miljard mensen, bestaat uit extremisten. Zij vinden dat je iemand mag vermoorden als hij of zij besluit niet langer in Allah te geloven en uit de islam te treden.

Het hele leven wordt tegenwoordig beheerst door gezeik met de islam, gejammer over en door moslims, gezanik over en met Marokkanen, gezeur over en van Turken. Dit slokt de media helemaal op. Non-discussies over of iets halal of haram is. Over wat wel en niet mag tijdens ramadan. En hoe niet-moslims zich dan dienen te gedragen om respect te tonen. Over het gejengel van de islamitische gebedsoproep (azaan) en of we die in de publieke ruimte moeten toestaan. Of er speciale gebedsruimtes voor moslims moeten worden ingericht in openbare gebouwen. Welke muziek je wel of niet mag luisteren als moslim. Of mannen vrouwen de hand mogen schudden, ja of nee. Of sharia-rechtspraak ook in het Westen kan worden ingevoerd voor moslims. Wat de imam ergens van vindt, van ingegroeide teennagels tot ruimtevaart. Of Islamitische Staat, de Taliban, Al Qaida, Boko Haram en al die andere islamitische terreur­organisaties nou wel of geen exponenten zijn van de islam. Of de islam moet worden onderwezen op openbare scholen. Of het uitbetalen van rente is toegestaan. Of vrouwen gescheiden moeten zwemmen of niet. Of het presenteren van onwelgevallige uitslagen van enquêtes onder moslims, nou wel of niet stigmatiserend is. Of imams die joden en homo’s dood wensen wel of geen haatpredikers zijn. Of moslims Westerlingen ‘Fijne Kerstdagen‘ mogen wensen of niet. Gedram over de bouw van megamoskeeën overal in Nederland, zo groot en zo veel mogelijk. Ga maar door. De waanzin houdt niet op.

Je komt niet meer toe aan leuke dingen, zoals muziek, film, literatuur, kunst, hersengymnastiek, wetenschappelijk bespiegelingen, filosofische overpeinzingen, onbelemmerde humor, open gedachtewisselingen, enzovoort, enzovoort. Kortom: de zaken die het leven verrijken en mooi maken. Nee, de hele dag worden we met moslims en hun islam geconfronteerd. Meestal in negatieve zin, met dood, verderf, criminaliteit, misbruik en geweeklaag. Vaak vanwege trivialiteiten in en rondom de islam. En regelmatig in geforceerd positieve zin, omdat het mainstream journaille het tot hun taak rekent om moslims en de islam zoveel mogelijk in een gunstig daglicht te plaatsen. Ter compensatie van al het eerdergenoemde slechte nieuws.

Dit alles maakt mij enorm islam-moe. Ik heb het helemaal gehad met dat eeuwige gejeremieer en die voortdurende exclusieve focus op moslims als zogenaamde ‘slachtoffers’ van onze Westerse maatschappij. Hou toch op! Iedereen die zich een beetje schikt krijgt hier meer kansen dan waar ook ter wereld.

Ik wil eigenlijk helemaal geen tijd verspillen aan die geïnstitutionaliseerde achterlijkheid. Maar ik moet wel, want het dringt zich aan mij op, op een agressieve dominante manier, in de media, op internet, in de samenleving. Het beukt op je in, dag na dag, week na week, maand na maand, het hele jaar door. De enige manier om je hieraan te onttrekken is je volledig af te sluiten. Ik luister en kijk al nauwelijks meer naar de publieke omroep. En de nieuws- en actualiteiten­programma’s van de commerciële omroep zijn al niet veel beter. Ik betrap me erop dat ik steeds minder kranten lees. In de mainstream media is eenzijdigheid troef. Ik voel me geestelijk gegijzeld.

Nederland en de rest van Europa worden steeds minder vrij. Elke dag wordt ons geïnstrueerd hoe we moeten denken over moslims en de islam. Een open samenleving die zich voortdurend moet aanpassen aan de eisen van één groep is geen open samenleving meer. Nog een paar decennia en het vrije Westen is dood. Ten prooi gevallen aan één groep eeuwig verontwaardigde relatieve nieuwkomers, die eisend en jammerend door het leven gaan. Een bevolkingsgroep die nog altijd groeit. Een verongelijkte groep die haar stempel op de Westerse wereld wil drukken. Koste wat het kost. Liefst zo luidruchtig en opzichtig mogelijk.

Ik zie het somber in. Welkom in de toekomst van Europa!”