... En – bij uitbreiding – wat met buurland Libanon?

We verwijzen naar de vorige bijdrage en vullen aan met actualiteit. Zijn er woorden voor het opzettelijk uithongeren van een bevolking? Wat heeft Libanon de VSA en de EU misdaan? Omdat de politiek van dat land niet strookt met de verwachtingen eisen van een wereldheerser. Heeft Libanon – en Syrië – niet het recht op zelfbeschikking? Blijkbaar niet, de Caesar Act werd nèt om die reden goedgekeurd. De uithongeringswet om Syrië én, bij uitbreiding, Libanon, op de knieën te krijgen. Ten koste van de zwaksten. Maar in de VN Veiligheidsraad lamenteren over “noodzakelijke humanitaire hulp”… aan het door de terroristen bezette Idlib.

Ons contact in Tripoli, Libanon, meldt ons verschrikkelijke toestanden. Zelf durft hij het huis niet meer uit. Hij stuurde ons beelden vanuit zijn raam. “Hongermisdrijven” nemen daar van dag tot dag toe. Een dief gaat op pad, confronteert de bewoner en stelt, quasi verontschuldigend, dat hij niemand pijn wil doen. Hij vraagt om geld, of verzoekt hem naar een levensmiddelenwinkel te brengen om voedsel te kopen… zijn kinderen huilen van de honger. Nadat hij het geld gekregen had, keert hij op zijn stappen terug, en geeft wenend meer uitleg: hij zit immers zonder werk en weet niet meer hoe het verder moet. Kinderen zijn het eerste en grootste slachtoffer. De honger nijpt maar de dorst is nog groter. Zij drinken vervuild water, worden ziek, krijgen diarree. Vaders brengen hun dode kindjes nog naar het ziekenhuis. Op sociale media doen de beelden de ronde. Wij kunnen ze niet laden. Waarschijnlijk worden ze sowieso gecensureerd wegens ‘te kwetsend’ of ‘opruiend’. Gezinnen worden uit hun woning gezet: ze kunnen de huur niet meer betalen. De zelfmoordcijfers stijgen. (…) En niemand heeft er hier aandacht voor. Deze jonge man op de foto*** hieronder werd nog tegen gehouden; hij wilde van een brug springen. De tweede foto*** toont twee mannen met een affiche die een nier willen verkopen. Wie meer wil weten over de schrikwekkende stijging der prijzen (van alles wat men in het dagelijks leven nodig heeft: voeding, drank, poetsmiddelen, hygiëne, benzine…) , over het geweld, de wanhoop kan op facebook kijken bij Tripoli 2424 (niet verwisselen met Tripoli in Libië).

*** Sinds we gisteren aan dit artikel begonnen te schrijven zijn de geplaatste foto’s verdwenen. Iets dat we quasi dagelijks ondervinden bij informatie uit een ongewenste bron. We laten de tekst toch maar staan.

Zoals Syrië gedwongen werd zich af te wenden van het Westen, zo wordt Libanon nu ook naar het Oosten gedreven voor hulp. De gesprekken met Westerse en Arabische landen leidden tot niets. Integendeel: de Caesar wurgwet was het antwoord. Volgens AP stelt Libanon zich open voor investeringen vanuit China: “We hebben een serieuze bocht richting China gemaakt, maar we wenden ons niet af van het Westen. We beleven uitzonderlijke omstandigheden en we verwelkomen iedereen die ons wil helpen.” De Chinese ambassadeur werd ontvangen door de regering van Hassan Diab en de Libanese minister van industrie kreeg de opdracht samenwerkingsmogelijkheden met Bejing te onderzoeken. (…) China zou willen helpen de jarenlange energiecrisis op te lossen. Sommige dagen is er een stroomonderbreking die wel 20 uur kan duren. Generatoren draaien niet omdat olie slechts beperkt te krijgen is. Verkeerslichten worden uitgeschakeld, ziekenhuizen ondervinden moeilijkheden om operaties uit te voeren. Stroomonderbrekingen zijn een constant gegeven sinds de 1975-1990 oorlog; corrupte regeringen lieten betijen. Het elektriciteitsbedrijf maakt jaarlijks een verlies van $1.5 miljard – een enorme aderlating voor de staatskas. De hervorming van de sector was één der belangrijkste eisen van de Wereldbank en het IMF. Privé investeerders vinden is een hopeloze zaak. (…)

Ook Iran biedt hulp aan. Het wil olie leveren aan Libanon. Mocht Egypte overwegen het Suez-kanaal te sluiten voor schepen met Syrië of Libanon als bestemming, dan zou de tegenzet wel de sluiting van de Straat van Hormoes kunnen zijn. (…)