“Politiek voor de vrede is niets anders dan een belangenevenwicht.”

Aan het woord in onderstaand videofragment:

Dr. Gabriele Krone-Schmalz (1949), studeerde Oost-Europese geschiedenis, politieke wetenschappen en slavistiek. Van 1987 tot 1991 was ze correspondente in de ARD-studio Moskou en modereerde nadien tot 1997 de ARD Kulturweltspiegel. Ze was tot 2022 professor voor TV en journalistiek aan de hogeschool Iserlohn en tot 2023 lid van de stuurgroep Petersburger Dialog. Ze is Fellow van het German Marshall Fund en mocht talrijke prijzen en eerbetuigingen ontvangen, waaronder twee keer de Grimme-prijs, een prestigieuze TV-prijs, en de Poesjkin-medaille. Voor de kwaliteit van haar TV-berichtgeving werd ze beloond met het Bundesverdienstkreuz erster Klasse.

We citeren:

“Men kan stellen dat de voorwaarden voor een samenwerking met een beiderzijds voordeel op een zilveren schotel liggen, of eerder lagen. Wij hadden slechts moeten reageren. Deze reactie was echter absoluut niet in het belang van de VSA. Integendeel. Het heeft zo zijn redenen waarom men in VSA-documenten kan lezen dat het énige echte gevaar voor de machtpositie der VSA een functionerend Eurazisch continent is.

China speelt dan ook nog een speciale rol. Dit gevaar, gezien vanuit het VSA-Amerikaans oogpunt, van een functionerende samenwerking tussen Rusland en de EU, die is nu voor een afzienbare tijd geweken. Op Trump en zijn politieke beleidswijziging kom ik dadelijk.
De énigen die van de huidige situatie voordeel halen zijn de VSA en natuurlijk ook de wapenindustrie. Voor de VSA betekent het een succes hun strategisch doel, dat al sinds ca. 100 jaren in officiële papieren opduikt, bereikt te hebben, nl. genoemde, zich gunstig ontwikkelende samenwerking op het Eurazische continent te verhinderen, resp. te vernietigen.
Daar bovenop kunnen ze eindelijk hun milieuschadelijk en duur fracking gas kwijt geraken en hebben de goedkope concurrentie, die wij tot aan onze huisdeur geleverd kregen, uitgeschakeld.
In Duitsland zijn de energieprijzen zo hoog dat het voortbestaan van talrijke bedrijven in gevaar komt of reeds in gevaar gekomen is. En NIET omdat Rusland de gaskraan toegedraaid heeft, zoals het quasi als een mantra steeds herhaald wordt, maar wel omdat wij unisono afstand deden van het Russische gas om niet ertoe bij te dragen de Russische oorlogsmachine te laten functioneren.

Het gekke daarbij is dat we ondanks alles toch nog Russisch gas krijgen – maar dan wel via omwegen én aan een veel duurdere kostprijs.

Vredesbeleid… Politiek voor de vrede is niets anders dan een functionerend belangenevenwicht…”