De Minsk-akkoorden zijn zeven – acht jaar oud – of beter dood. Zij hadden voor vrede moeten zorgen. De waarheid is dat de Oekraïense regering geen enkel punt van de afspraken nagekomen is en dat de rebellerende oostelijke provincies de facto uit het Oekraïense staatsbestel verwijderd werden. Kiev heeft daar de burgers in de steek gelaten. Er werd geen ambtelijke administratie meer verleend, geen medische zorg voorzien, geen pensioenen uitbetaald, geen basisproducten aangevoerd, infrastructuur – zoals water- en elektriciteitsvoorziening verwaarloosd en/of gewoon tot puin herleid.. enz. Duizenden burgers werden het slachtoffer van de beschietingen uit het zgn. regeringsgebied. Te beweren dat Poetin de Minsk-akkoorden gekelderd heeft is gewoon een farce. Hij heeft bij elk overleg, bij elke toespraak, bij elke onderhandeling aangedrongen op de uitvoering van de Minsk-akkoorden.
Dat talrijke Donbass-burgers intussen Russische identiteitspapieren hebben is gewoon uit noodzaak. Van Kiev konden ze geen hernieuwing van benodigde documenten, zoals verlenging van een I.K. of een rijbewijs, aanvragen voor kinder-, onderwijs- of sociale steun e.d. niet meer krijgen. Dus trokken ze over de grens om daar als bio-Rus een aanvraag in te dienen voor de nodige documenten en kregen bijgevolg een dubbele nationaliteit.
Poetin heeft de ongemakkelijke waarheid quasi dagelijks verkondigd voor de wereldpers. Hij heeft de vinger op de wonde gelegd, telkens weer aangedrongen op de uitvoering van de getekende akkoorden, mede onderhandeld door Angela Merkel. Maar niets gebeurde. Zelensky vindt dat hij niet gebonden is door akkoorden afgesloten door een vroegere Oekraïense regering. Zelensky wil niet praten met de “Donbass-schurken”.
En nu is het te laat. De kans dat de afgescheiden provincies naar Kiev terugkeren is zo goed als onbestaande. Er is te veel gebeurd. Te veel pijn, te veel open wonden, te veel nieuwe wonden. De Minsk-akkoorden waren al acht jaar dood vooraleer Poetin uiteindelijk het overlijden meldde.
https://youtu.be/pLy-sY5NwUs
Toen het westen het voormalige Joegoslavië de genadeslag gegeven had, verviel de staat in meerdere kleine staten. En in 1992 gingen de Tsjechen en de Slovaken uit elkaar. Ook in Joegoslavië meende de NAVO te moeten ingrijpen met talrijke slachtoffers als gevolg. En toch is zoiets als een soort vrede weergekeerd.
Poetin heeft uiteindelijk de Oekraïense regering voor blok gezet: de goedkeuring van de Minsk-akkoorden moest er komen. De bemiddelaars die hem in Moskou bezocht hebben keerden stuk voor stuk met deze boodschap terug naar huis. Uiteindelijk komt er aan alles een einde, ook aan geduld. Welk nut heeft een akkoord dat al zeven – acht jaar stof ligt te vergaren?
Het was altijd het westen die de tafelspringers in Kiev tot hogere sprongen verleid heeft en zo de oplossing van het conflict gesaboteerd heeft. Kiev is zelf verantwoordelijk voor de afscheuring van de oostelijke provincies.
Europa telt nu twee kleine staten meer. Ze zijn echter niet kleiner dan de Baltische staten of deze die van het voormalige Joegoslavië overgebleven zijn. Laat ons hopen dat ze niet in een loopgravenoorlog belanden.
Indien u een ander klokje wil horen luiden dan dat wat u màg vernemen in journaals en zgn. duidingsprogramma’s, dan is dit gesprek een aanrader.
Oekraïne wordt wederom de spits van de wereldgeopolitiek. Joe Biden gaat door waarmee hij onder Obama is begonnen: koste wat kost oorlog met Rusland op gebied van gas, geld, invloedssfeer en macht. Welke false flags kunnen we binnenkort verwachten, wat staat er op het spel en welke gevolgen gaat dat hebben? Van Stigt: “Er zitten geen kwade bedoelingen achter NordStream 2. Het is gewoon commerciëel.”
“Is het hét Oekraïne-conflict of is het een conflict dat zich toevallig in Oekraïne afspeelt?”
Mocht de censuurduivel deze publicatie naar de vergeetput verwijzen – iets waarmee wij in de huidige situatie terdege rekening houden – , dan kan u via de webstek van De Blauwe Tijger het gefilmde gesprek alsnog bekijken.
U kent “Guantanamo” als een beruchte gevangenis voor o.a. al dan niet veroordeelde moslim terroristen. De gevangenis maakt deel uit van een Amerikaanse marinebasis op een eiland dat sinds de vijftiger jaren gesaboteerd en gesanctioneerd wordt door de VSA. Sinds 120 jaar werd en wordt een stukje Cuba door de VSA bezet. De Cubaanse regering heeft er niets te zeggen en het gebied wordt van de rest van Cuba afgescheiden door mijnenvelden.
Het is ca. 118 km2 groot, heeft twee vliegvelden en er worden permanent ca. 3000 VSA militairen gestationeerd.
Een reclamefilmpje van de VSA Marine…
De jaarlijkse “huur” bedraagt 2000 gouden munten, goed voor US$ 4085 – d.w.z ca. 1 cent per m2. Echter, sinds het jaar van de revolutie, 1959, heeft Cuba de huur niet geïnd. Sinds maart van dat jaar eiste en eist Cuba de teruggave van de basis. Tevergeefs. Amerikaanse presidenten komen en gaan en telkens wordt de sluiting van de Guantanamo-gevangenis beloofd.
De geschiedenis van Guantanamo Bay is een perfect voorbeeld van de VSA-politiek t.o.v. Cuba sinds het einde van de 19de eeuw. In 1898, toen de Cubaanse patriotten, die onafhankelijkheid nastreefden, na 30 jaar eindelijk de zege in zicht hadden tegen de Spaanse kolonisatoren, verklaarden de VSA Spanje de oorlog nadat hun oorlogsschip, The Maine, naar verluidt de grond ingeboord werd door de Spanjaarden. En later dat jaar belandde Cuba als oorlogsbuit volgens het Verdrag van Parijs – waarop geen Cubanen aanwezig waren – bij de VSA. De Amerikaanse president McKinley had immers verkondigd dat “het niet verstandig zou zijn de onafhankelijkheid van de Cubaanse Republiek te erkennen.”
De roep naar Cubaanse onafhankelijkheid werd voortgezet, ditmaal tegen de VSA. In 1901 stemden de VSA het zgn. Platt Amendment. Dit liet toe dat de president het eiland zou overdragen aan het Cubaanse volk, maar pas nadat een regering en een grondwet zou opgesteld zijn die de toekomstige relatie tussen de twee landen zou bepalen.
Een belangrijk deel van de grondwet verplichtte de toekomstige Cubaanse regering een gedeelte van hun grondgebied te verpachten aan de VSA, voor de oprichting van VSA marinebases. Het resulteerde in het “Permanent Treaty” van 1903, waarin vastgelegd werd dat een stuk van Cuba zou verpacht worden aan de VSA, zodat 120 jaar geleden de Guantanamo Marine Basis de facto ophield deel uit te maken van het Cubaanse grondgebied.
De basis was heel onpopulair bij de Cubaanse bevolking, zelfs vooraleer de VSA Marine erin trok. De Cubaanse regering schreef een brief aan Washington om de inwijdingsceremonie tot een minimum te herleiden daar er protestacties gevoerd werden tegen de verhuring. Echter… slechts 9 jaar later, drongen de VSA een ander akkoord op aan Cuba, waardoor de afmetingen van de basis vergroot werd tot de huidige oppervlakte – ook al viel een toegangsweg erin, waarvan “gemeenschappelijk gebruik” overeengekomen was om de “vrije handel” te verzekeren.
De economische crisis trof ook de VSA en leidde tot een “goed buurmanschap”-politiek – de VSA tekenden een zgn. Verdrag van Wederkerigheid, waardoor het b.g. Platt Amendment en het Permanent Treaty van 1903 ingetrokken werden, maar dat verder alle bedingingen betr. Guantanamo deed handhaven. Het verdrag werd ondertekend in Washington – tegelijkertijd bracht een VSA oorlogsvloot van meer dan 20 schepen een “vriendelijk” bezoek aan de Cubaanse kusten.
Waarom is het nodig dat de VSA een basis houden in een land dat ze al meer dan vijftig jaar saboteren?
Volgens de VSA is het essentieel in hun strijd tegen drugs, is het essentieel voor de militaire training van VSA soldaten, zoals de Ocean Venture in 1992, toen ca. 30.000 militairen overgevlogen werden. En de basis bewees zijn nut bij vorige invasies van de Dominicaanse Republiek, Haïti, Nicaragua, Mexico en Panama, bij verkenningsvluchten boven Cuba, bij het plannen van contrarevolutionaire missies, bij het uitlokken van Cubaanse strijdkrachten… In 1962 alleen al telde men niet minder dan 6000 inbreuken in de Cubaanse wateren.
In 1962 begon het met de beschadiging van een olieraffinaderij en de dodende kogels van een piratenboot afkomstig van de basis. Een Cubaanse zeeman verloor hierbij het leven. Ook de plaatselijke bevolking werd als doelwit genomen. In 1964 werden 38 vissers gevangen gezet op de basis; talrijke verhalen doen de ronde van Cubanen die gearresteerd werden, en zelfs vermoord, nadat ze beschuldigd werden dat ze in dienst waren van de Cubaanse regering.
De VSA leiding van de Guantanamo basis werd berucht voor de behandeling van het personeel, zoals massale ontslagen, tenzij… de Cubanen afstand deden van hun nationaliteit. Hoewel het personeel een pensioen beloofd werd dat samengesteld zou worden met 6% van hun uitbetaalde lonen, zijn er maar heel weinig die dit ook mochten ontvangen. Meer dan US$ 4 miljoen zou de VSA regering nog schuldig zijn aan het Cubaanse personeel.
Het bovenstaande toont aan hoe de Guantanamo Marine basis uiting geeft aan de onvervulde geopolitieke ambities der VSA in en voor Cuba. De reden voor het geschil tussen de twee staten is niets meer of minder dat de VSA er niet mee eens waren dat Cuba een vrij en soevereine staat zou worden – wèg van de VSA controle – en het geschil duurt intussen drie eeuwen.
Zo weet u meteen waarom de VSA nooit ingingen op de herhaalde Cubaanse vraag voor onderhandelingen over een eventuele overdracht. En ja, volgens internationale wetten hebben de VSA geen recht om nog steeds in Cuba een stuk land – tegen de wil van de Cubaanse regering – te bezetten. Maar wie gaat hen daartoe verplichten?
De pachtovereenkomst werd opgedrongen aan een regering die als poppetjes van de Amerikaanse regering deden wat van hen verlangd werd – de pachtovereenkomst bleef van kracht onder de bedreiging van een militaire interventie. Internationale wetgeving handhaaft ook het principe van een fundamentele verandering van omstandigheden, die ertoe had moeten leiden dat de VSA Cuba zouden verlaten nadat de diplomatische relaties in 1961 afgebroken werden en de basis niet langer kon dienen als een teken van “vriendschap”, maar wel als een dreiging van geweld.
Afsluitend: het is absurd ervan uit te gaan dat de eigenaar van iets dat hij verhuurd heeft, nooit ofte nimmer zijn eigendom zelf terug zou kunnen gebruiken. Een pacht of een verhuring is iets dat in terminis tijdelijk is. Zo niet is het een verkoop, een wijziging van eigenaar.
Guantanamo, The bay of discord, auteur: Roger Ricardo
Oekraïens president Zelensky stond op het podium van de Münchener Veiligheidsconferentie opnieuw in ‘s werelds belangstelling. Ditmaal bespeelde hij een snaar, die – naar onze bescheiden mening – zijn westerse bondgenoten enigszins zou moeten verontrusten.
We citeren:
“Sinds 2014 heeft Oekraïne drie pogingen gedaan om een gesprek op gang te brengen met de garantie gevende staten van het Boedapest Memorandum. De drie pogingen faalden. Vandaag doet Oekraïne een vierde poging. Voor mij de eerste poging als president… Maar zowel Oekraïne als ik doen dit voor de laatste keer…. Ik trek dit in gang in het kader van het Boedapest Memorandum. De minister van buitenlandse zaken moet die overmaken. Als ze opnieuw niet plaats vinden of als ze niet in concrete beslissingen resulteren voor de veiligheid van onze staat, zal Oekraïne terecht vinden dat het Boedapest Memorandum niet werkt en dat alle 1994 beslissingen in de totaliteit in vraag gesteld werden.”
Hij eiste een onmiddellijke samenkomst in het kader van het Boedapester Memorandum (1994) en dreigde ermee – mocht men niet op zijn eisen ingaan – uit het akkoord te zullen stappen en Oekraïne in het rijk der nucleaire bewapening te zullen doen toetreden. Tijdens het Memoradum van Boedapest verklaarden de post-sovjetstaten Kazachstan, Wit-Rusland en Oekraïne zich akkoord de op hun grondgebied gebleven sovjet-atoomwapens aan Rusland terug te geven en in de toekomst afstand te doen van eigen atoomwapens.
Oekraïne, bij monde van hun acteur-president, beweert nu dat de VSA, Rusland en G.B. Oekraïne een veiligheidsgarantie gegeven hebben, die ze nu niet vervullen, waardoor Oekraïne zich gemachtigd voelt uit het akkoord te kunnen stappen. Zelensky vergat daarbij te lezen dat de steun “slechts” zou gegeven worden als Oekraïne nucleair bedreigd wordt. In alle andere gevallen moeten de garanderende grootmachten in het geval van een conflict slechts “raad geven”.
Zelensky’s regering ziet het anders en dreigt de facto ermee zich van atoomwapens te voorzien – als de VSA en G.B. niet helpen bij de herovering van de Krim en de Donbass.
Oekraïne beschikt momenteel over 4 kerncentrales met 15 reactoren. Tsjernobyl niet meegerekend dat nog steeds onder toezicht staat. Theoretisch zou plutonium dus kunnen geproduceerd worden. Momenteel beschikt Oekraïne hiertoe niet over industrieel potentieel – tenzij een helpende hand zich aanbiedt. Trouwens, in de stad Zheltiye Vody (regio Dnepropretovsk) bevindt zich de mijnbouw Vostochny, Europa’s grootste producent van uranium.
Het Instituut voor Physica en Technologie, Charkov, het nationaal wetenschappelijk centrum zou daarbij kunnen ingezet worden. Kernphysica is een officiële vakrichting. Het instituut werd in 1928 opgericht, in 1932 werd daar voor het eerst in de USSR de kern van een lithiumatoom gesplitst. In de dertiger jaren werkte daar de latere Nobelprijswinnaar Lev Landau. Kortom: de wetenschappelijke basis is voorhanden. In dezelfde regio bevindt zich het constructiebureau “Juschnoje”, deel van het bedrijf “Juschmasch”. Daar werd bv. de krachtige Zenitraket gebouwd.
Wie in Zelensky nog steeds een komisch acteur ziet, zou wel eens bedrogen kunnen uitkomen. De nucleaire chantage is begonnen.
Op 20 februari 1810, vandaag 212 jaar geleden, werd in de Italiaanse stad Mantua de Tiroolse herbergier, veekoopman en opstandelingenleider Andreas Hofer terechtgesteld.
Hij leidde in 1809 het verzet tegen de Napoleontische en de Beierse bezettingstroepen. De Tirolers verzetten zich onder meer tegen maatregelen betreffende de godsdienstbeleving en tegen de rekrutering van soldaten voor het Beierse leger, maar de opstand bevatte ook elementen tegen de Verlichting en de moderniteit – zie de parallellen met onder meer de Boerenkrijg in Vlaanderen, de Knuppelkrijg in Luxemburg en het Rijnland en de opstanden in de Vendée.
Na aanvankelijke overwinningen, werd de opstand op 1 november 1809 neergeslagen. Andreas Hofer werd na verraad door de Fransen gearresteerd. Napoleon drong persoonlijk aan op zijn veroordeling en terechtstelling. Sindsdien werd Hofer als volksheld en als nationale held van Oostenrijk geëerd.
Mocht u geïnteresseerd zijn of u vandaag vervelen, dan kan u de volledige film over zijn leven hieronder bekijken:
De twee zelfverklaarde onafhankelijke republieken Donetsk en Lugansk werden door de Doema als dusdanig erkend. Voorlopig heeft Poetin nog niet ondertekend. De EU “veroordeelde de erkenning”.
Melding van raketten en mortieren. Beschuldigingen van provocatie gaan over en weer. Bij het Donetsk nieuwsagentschap kan u er meer over vernemen.
De eerste 80 autobussen voor de evacuatie van de burgerbevolking in de Donbass kwamen aan in de Rostov regio. Daar werd de noodtoestand afgekondigd.
https://youtu.be/nVkB1iF_T_E
https://youtu.be/jKAEu1iyfqk
https://youtu.be/hAzZ4vahrXY
Intussen huilen de sirenes van de ramp- en burgerbescherming in de Donbass. . Bij de banken staan lange rijen klanten te wachten om geld af te halen. Men vermoedt dat de Oekraïense aanval op de Donbass niet veel langer zal uitblijven. De algemene mobilisatie werd verkondigd.
Alarmsignaal. Verlaten straten.
Weeskinderen uit tehuizen worden als eerste geëvacueerd. Nadien volgen de meest kwetsbaren, zoals ouderen, zieken, gehandicapten.
Een autobom explodeert net voor het regeringsgebouw van de “onafhankelijke republiek” Donetzk. Naar verluidt was behoorde de auto tot Dennis Sinenkov, hoofd van een militantengroep der onafhankelijke republiek Donetsk. Hij werd niet gewond.
https://youtu.be/dRBZOugZGeo
Een aantal explosies bij de gaspijplijn in verschillende districten van Lugansk. Het vuur werd gedoofd. De gasdoorvoer kwam niet in gevaar. Een waterpompstation was een ander doelwit.
In München begon de zgn. “veiligheidsconferentie”. Zonder Poetin. Maar dat wist u al.
Gisteren stond er nog in The Sun het ijswekkend nieuws dat om precies 01.00 a.m. GMT, “Zero Hour”, de Russische invasie van Oekraïne zou beginnen met bombardementen en een tankslag. Zero Hour werd inderdaad nul… invasie.
Vandaag wordt het rechtgezet: “Zero Hour” werd een Amerikaans “vermoeden“.
Noch Biden of Stoltenberg hebben iets van een terugtrekking van Russische troepen gemerkt, zeggen ze. Nochtans kon men niet naast het konvooi kijken dat over de Krimbrug naar het Russische binnenland terugkeerde.
Oekraïens president Zelensky riep gisteren zijn volksvertegenwoordigers op terug te keren naar de ware schaapstal. Ze moeten terug op post zijn binnen de 24 uur. Zo niet dreigen er gevolgen. En hij deed zijn oproep ook aan ‘s lands eliteburgers, zoals zakentycoons, oligarchen en andere bedrijvigaards die naar het buitenland gevlucht waren. Ze moeten terugkeren naar “hun bedrijven, naar de tienduizenden werknemers die voor hen en voor de staat werken”. Zelensky had er ook geen goed woord voor over dat bepaalde westerse landen hun diplomaten naar Lviv in West-Oekraïne verhuisd hadden. “Oekraïne is één. Ondeelbaar. Als er iets gebeurt – God behoede – zal het overal gebeuren.”
De voormalige Oostenrijkse ministerin van Buitenlandse Zaken, Karin Kneissl, bevestigde onze berichtgeving: “Ze zullen nooit tevreden zijn met terugtrekking. Pas als het Russische leger helemaal ontmanteld wordt… Duitsland heeft geen alternatief voor de Russische gasleveringen; is afhankelijk van het Russisch gas… “
En verwijst naar de sabotage van Southstream en Nord Stream 2.
… of hoe militaire wapens kunnen uitgeschakeld worden vooraleer ze hun doel bereiken
Er wordt in quasi alle mediaredacties druk gespeculeerd over de mogelijke stappen die Rusland eerstdaags (… of niet… ) zou kunnen ondernemen in en rond Oekraïne.
Nuchtere analisten zien verder en voorspellen dat Rusland niet per se de verwachtingen, resp. de opgeklopte paniek, zal invullen maar elders – niet traditioneel-militair – maar eerder rationeel-strategisch zou kunnen reageren.
De voorbije weken gaf Rusland meermaals een waarschuwing aan Israël dat ze de voortdurende aanvallen op Syrisch grondgebied niet zouden blijven pikken.
Veterans Today besteedde er aandacht aan in een artikel met de titel: “Russia Deploys EW System in Syria Capable of Shutting Down Israel…Entirely” en “New weapon has already disabled Israeli and American F-35s“.
Afbeelding 1 Southern Africa Eye
Volgens de redacteur zou het Russische mobiele oorlogssysteem een reikwijdte van ca. 250 – 300 km hebben en zou binnen de actieradius van de meeste elektronische veiligheidsapparaten de signalen kunnen onderbreken, uitschakelen of storen… zelfs zodanig storen dat een luchtaanval of raketinslag gesimuleerd wordt. Recent zou er een systeem in Syrië operatief zijn met een radius van ca. 400 km.
Afbeelding 2 Flightradar24
Afbeelding 3 Gray Connolly
Volgens +ADS-B Exchange en Flightradar24 diensten* wordt in het oostelijk gedeelte van de Mid. Zee een sterke storing van de GPS-signalen vastgesteld. En volgens de geïdentificeerde regio’s waar deze storingen werden vastgesteld, zou het gaan om een afstand van ca. 400 km; bijgevolg gaat men ervan uit dat de Russische EW erin slaagt de electronica van vliegtuigen e.d. zelfs vanop een afstand van ca. 75 km van Kreta uit te schakelen.
Afbeelding 4 Flightradar24
Volgens de expert-waarnemers kon het Russische EW de elektronica van Britse Airforce F-35-toestellen in Kreta en een Israëlisch vliegtuig op weg naar Syrië (voor verkennings- en/of aanvalopdracht) uitschakelen. Een dag vroeger was dit het geval met Amerikaanse vliegtuigen.
Dat er sprake is van een vooruitstrevend Russische EW werd eerder door een verklaring van het IDF bevestigd. Nochtans werd dergelijk tuig met een actieradius van ca. 400 km nooit in het Russisch legerarsenaal opgemerkt.
*Flightradar24 – u kan de regio naar wens bepalen en inzoomen
Stilaan wordt Israël de wacht aangezegd. Volgens de Israëlische retoriek ging het om zelfverdediging… oordeel zelf: Israël schiet raketten af op Syrisch grondgebied – het Syrische luchtafweergeschut (van Russische makelij) treedt in werking – één dezer luchtafweerraketten landt op Israëlisch grondgebied – Israël noemt dit provocatie en neem wraak door de initiële handeling, die de Syrische reactie uitlokte, te herhalen…
