Bart De Wever belooft Zelensky jaarlijks een miljard euro. Had hij niet beter eerst 15 minuten naar deze analyse en tevens vredespleidooi van Ab Gietelink geluisterd?
Samenvattend lijkt de kern van een duurzame en vredesovereenkomst dat de neutraliteit van Oekraïne wordt vastgelegd. Dat de Krim en de militair bevrijde danwel bezette gebieden worden afgescheiden van Oekraïne en deel worden van de Russische federatie. Het opnemen van taalrechten en denazificatie kan worden vastgelegd, maar dat betekent niet dat het in Oekraïne ook wordt uitgevoerd. Europese ‘veiligheidstroepen’ komen waarschijnlijk niet in Oekraïne, maar mogelijk wel net buiten de Oekraïense westgrens, stelt Ab Gietelink.
Vorige bijdragen met een terugblik en een tijdlijn over dit thema, vervat in onderstaand artikel met bruggetjes:
De twee maten en gewichten, gehandhaafd door de Franse justitie, zijn hemeltergend. We vervolledigen ons vorig artikel met enkele feiten uit het verleden.
De rechts-radicale Marine Le Pen werd maandag veroordeeld. Ze kreeg vier jaar cel, waarvan twee voorwaardelijk, en een verbod om de komende vijf jaar mee te doen aan verkiezingen. Le Pen, haar partij en collega’s hebben volgens de rechter voor meer dan 4 miljoen aan Europees geld illegaal naar de partijkas doorgesluisd.
Zo is er het geval Lagarde, de huidige ECB-voorzitster, die in 2016 schuldig gevonden werd aan de overdracht van 403 miljoen euro, ten laste van de Franse staat, aan een ondernemer. De rechtbank zag echter af van een straf wegens Lagardes “internationale reputatie”. Op zijn minstens kan men zich vragen stellen bij een “schuldig”-vonnis zonder dat er gevolgen aan verbonden zijn.
In 1990 kocht een Franse ondernemer de meerderheidsaandelen van Adidas en wilde deze in 1994 opnieuw verkopen. Uiteindelijk gaf hij in eerste instantie de opdracht aan een bank en verkocht de aandelen vervolgens aan de bank, die deze snel daarna met een grote winst doorverkocht. Dat beviel de ondernemer niet, voelde zich bedrogen en trok naar de rechtbank en eiste een deel van de winst op. Hij won het proces en werd 135 miljoen euro toegekend, maar een andere rechtbank vernietigde het vonnis.
De bank was eigendom van de Franse staat. Bij een scheidsrechtervonnis besliste de toenmalige Franse minister van economie in 2008 dat de ondernemer niet slechts 135 maar wel 285 miljoen euro moesten toegekend worden. Concreet werden hem ten laste van de Franse staat 403 miljoen toegekend, zijnde 285 miljoen plus intresten. Christine Lagarde, de huidige voorzitster van de ECB, was de toenmalige minister van economie.
In 2011 opende de Franse justitie een onderzoek en in 2016 werd Lagarde schuldig bevonden. We citeren de „Zeit“:
“De strafzaak tegen Christine Lagarde komt tot een einde met een “schuldig”- vonnis voor het hoofd van het Internationaal Monetair Fonds (IMF). De rechters van het Speciaal Hof voor huidige en voormalige zittende leden beschouwden het als bewezen dat de 60-jarige, in ambtstermijn als minister voor financiële en economische zaken, nalatig gehandeld had. De rechters zagen echter af van een straf en rechtvaardigden dit met de “persoonlijkheid” van Lagarde, haar “internationale reputatie” en het feit dat Lagarde in 2007 en 2008 moest worstelen met de internationale financiële en economische crisis.”
Dit toont aan hoe “onafhankelijk” de Franse justitie werkt en dat in Frankrijk niet iedereen gelijk is voor de wet.. Voor “actieve en voormalige ambtenaren“ bestaat er een speciale rechtbank, die in het geval van een “schuldig”-vonnis tegen politici de mogelijkheid heeft aan een straf te verzaken omdat deze een hoge internationale reputatie hebben.
In het geval van Marine Le Pen, die – of je sympathie voor haar koestert of niet – ook een internationale reputatie heeft (hoewel vooral bij hen die de EUropese machtspolitiek niet in het hart dragen), werd daarentegen wel een straf is uitgesproken.
De zaak was duidelijk politiek gemotiveerd, daar Le Pen in de Franse peilingen aan kop staat en het Franse politieke establishment bang lijkt te zijn dat ze de presidentsverkiezingen in 2027 zou kunnen winnen, omdat de situatie tegen dan nauwelijks zal verbeteren. Het lijkt erop dat men niet meer weet hoe Le Pen uit te schakelen dan door haar met een duidelijk politiek gemotiveerd vonnis uit te sluiten van de presidentsverkiezingen.
Overigens in Frankrijk zijn juridische truken om ongewenste presidentskandidaten te voorkomen geen zeldzaamheid geworden, maar de afgelopen jaren eerder de norm.
Voormalig president Nicolas Sarkozy werd in 2020 met de hulp van het Libische staatshoofd Muammad Gaddafi op de politieke vuilnisbelt gegooid wegens – naar verluidt – omkoping voor een bedrag van 50 miljoen euro. In die tijd bekritiseerde hij regelmatig de acties van Macron en bleef hij een zeer invloedrijke figuur in het Franse politieke leven. Voor Macron had hij een belangrijke concurrent kunnen geweest zijn bij de verkiezingen. Derhalve was haast geboden om Sarkozy twee jaar voor de verkiezingen uit te schakelen. Sarkozy is weliswaar vrij vrij, maar hij zit niet op de presidentiële troon..
In 2017 zag de centrumrechtse kandidaat, voormalig premier Francois Fillon, zijn kansen in rook opgaan nadat hij ervan beschuldigd werd zijn echtgenote als secretaresse van de Franse Nationale Vergadering aangeworven te hebben, wat daar heel normaal is.
Hij was de belangrijkste concurrent van Macron voor het presidentschap, maar de zaak werd zodanig opgeblazen dat Fillon in de eerste ronde pas op de derde plaats eindigde.
In 2012 faalde Dominique Strauss-Kahn, hoofd van het IMF, als Frans presidentskandidaat. Hij gold een slimme politicus, econoom en volgens peilingen de onbetwiste leider (en kansmaker) in de presidentiële koers. Hij werd – zoals men zegt – bij de start neergeschoten. Een jaar voor de verkiezingen een zwart kamermeisje in een witte schort hem van verkrachting in een New Yorks hotel.
De IMF-baas werd letterlijk uit het vliegtuig gesleept en achter de tralies gegooid, in een gevangenis met New Yorkse daklozen. Toen werd hij op borgtocht voor 1 miljoen dollar vrijgelaten… met een opgedrongen huisarrest én een elektronische enkelband. Uiteindelijk zakte heel de zaak in elkaar. Maar het kwaad was geschied. De reputatie van de politicus werd een jaar voor de verkiezingen geruïneerd en Strauss-Kahn stelde zich niet kandidaat voor het het presidentschap.
De pro-Amerikaanse Hollande werd de kleurloze president van Frankrijk. Zijn meest opvallende prestaties tijdens zijn presidentschap waren zijn geheime ritten met de scooter naar zijn vriendin. De persmuskieten betrapten hem, maar de dame meldde geen seksuele intimidatie. Dus was alles in orde.
Marine Le Pens politieke carrière wordt omwille van een banaliteit door een rechtbank – minstens voorlopig – gefnuikt. Echter de coup zou ook een omgekeerd effect kunnen hebben: haar vervangkandidaat, Jordan Bardella, zou van een solidariteitsgolf kunnen profiteren.
Tot een paar dagen geleden werd Marine Le Pen beschouwd als de toekomstige nieuwe president van Frankrijk. In peilingen werd de icoon van Frans rechts soms op 40% in de eerste ronde geschat, vrijwel niet in te halen door de concurrentie. Maar de oppositiepolitica verlaat voorlopig abrupt de politieke scène: Le Pen zou volgens een Parijse rechtbank EU-middelen, naar schatting 474.000 euro, bevestigd door een rechtbank in Parijs, onrechtmatig gebruikt hebben; m.a.w. ze wordt beschuldigd van verduistering.
Tijdens haar tijd als verkozene voor het Europees Parlement (vanaf 2004 tot 2016) zou ze vier personeelsleden in het volksvertegenwoordigersbureau ook voor partijpolitieke doeleinden ingezet hebben, ook al werden hun salarissen betaald door de EU. Natuurlijk zijn de beschuldigingen niet geheel zonder inhoud – Le Pen zelf gaf dit toe: ze heeft de medewerkers ook ingezet voor de RN, maar dit loopt dooreen het parlementswerk. Een gang van zaken die bij alle fracties, bij alle partijen, bij alle EU-lidstaten voorkomt. De aanpak bij Le Pen is geen uitzondering, maar eerder de regel.
Zelfs in Marine Le Pens thuisland werden er genoeg dergelijke voorvallen genoteerd. Uitgerekend de door Macron benoemde premier François Bayrou was in een soorgelijk schandaal verwikkeld. Tussen 2005 en 2017 zou diens partij, het Mouvement Démocrate (MoDem), in het EU-parlement, zoals Le Pens RN, 1,4 miljoen euro aan EU-middelen voor medewerkers “misbesteed'” hebben, die zich eigenlijk, feitelijk, met partijwerking bezig hielden. Meerdere MoDem-politici werden begin 2024 hiervoor veroordeeld. Bayrou zelf zou – als partijvoorzitter – het brein en gangmaker van dit gebeuren geweest zijn. Zijn proces echter, werd in februari verleden jaar met een vrijspraak – wegens gebrek aan bewijzen – afgesloten.
Maar als men Le Pen heet, dan gelden andere maatstaven en regels. Enerzijds geldt het vonnis als een compliment voor Marine Le Pen. Zij wordt als een risico beschouwd. Haar resultaten kwamen immers bij de laatste verkiezingen in 2022 gevaarlijk dicht bij deze van Macron. Le Pen is het gezicht van de ontevredenheid van de bevolking met de gevestigde politiek: het bekritiseert de EU, het huidige migratiebeleid – maar verzet zich ook tegen economische liberale projecten van de regering-Macron, zoals een hervorming van de verzorgingsstaat.
Een rechter heeft de plaats ingenomen van de kiezers. Tot zover het begrip “democratie”, zijnde de afgeschafte “wil van het volk”.
Komt ons allemaal heel bekend voor met het verbod op het Vlaams Blok en de processen tegen Dries Van Langenhove als sprekend voorbeeld.
Moderne cultuur, resp. kunst is… tja… wat moeten we hier nu invullen? Laten we het houden op: “te gek voor woorden”. In onderstaande video worden er filmfragmenten getoond van “moderne cultuurbeleving”. De vraag is: wat is satire, wat is écht? Het antwoord is… slechts het eerste fragment was satire (op de tijdlijn 0’16 – 0’31”). De rest is échte, moderne cultuurbeleving Of zoals de presentator het stelt: “Jawel, we hebben het toppunt van westerse kunst en beschaving bereikt.”
En de video geeft nog meer beelden van onze snelwegglijdende beschaving, vooral aan de universiteiten en hogescholen. Schakel vooral de ondertiteling en vertaling in zodat U een poging kan wagen het “hoge” beschavingspeil der studenten aan deze instituten te begrijpen.
Hopelijk worden onze (klein)kinderen loodgieter of elektricien…
De zigeuners, die we geen zigeuners meer mogen noemen, hebben begrepen dat rondtrekken met een paard, een huifkar en een scherensliep niet rendeert. Integendeel. Ze vragen “bescherming” aan als Oekraïners ook al spreken ze geen gebenedijd woord Oekraïens of Russisch. Wie kan tenslotte controleren waar hun thuisland ligt?
In Oostenrijk (… en laten we onszelf niets wijsmaken, waarschijnlijk ook bij ons) mogen ze rekenen op de volle ondersteuning die voor oorlogsvluchtelingen voorzien wordt. De bedragen waarop ze aanspraak kunnen maken verneemt U in onderstaand verslag.
Schakel via de icoontjes onderaan de tekst en vertaling in.
Wij hebben “hell hole” Brussel met alle hiermee verbonden problemen. De Duitsers hebben de verloren stad Berlijn, waarvoor de zuinige, winstgevende gewesten (Länder) samen de rekeningen mogen betalen. Dit alles wordt verkocht onder de noemer “solidariteit”. En daarbij maakt het niets uit of de betreffende gewestregering het geld verkwanselt, verprutst, vergokt en/of in de onmeetbare putten van de politieke zakkenvullers en/of zgn. “vluchtelingen” laat verdwijnen.
*Berlijn heeft een totale begroting van ca. 40 miljard per jaar én investeringen van ca. 7.7 miljard per jaar. Daar bovenop moet nu een saneringsnoodzaak van meer dan 10 miljard euro per jaar komen.
De volgende tien jaar moet de Duitse belastingbetaler 108 miljard euro euro spenderen aan saneringswerken… niet in Duitsland, maar alleen al in Berlijn. In cijfers:
108.000.000.000 eurootjes.
En keer dan even terug naar het cursiefje* hierboven met de totale begroting per jaar. En naar de wijziging van de grondwet waarbij de regering quasi onbeperkt geld kan lenen tot in de komende???-generatie.
Kathleen Stock, voormalig hoogleraar filosofie aan de Sussex University, werd in 2021 gedwongen ontslag te nemen nadat ze doodsbedreigingen had ontvangen voor haar genderkritische standpunten. Ze stelde dat biologische sekse onveranderlijk is en een centrale rol zou moeten spelen in discussies over gender, wat leidde tot beschuldigingen van transfobie door critici.
Professor Kathleen Stock werd in feite ontslagen.
Lees wat volgt:
Positief nieuws uit het Verenigd Koninkrijk: het Office for Students (OfS), de onafhankelijke regulator van het hoger onderwijs in Engeland, heeft de University of Sussex een boete van £ 585.000 opgelegd. Dat gebeurde nadat uit onderzoek was gebleken dat de bestuursdocumenten van de universiteit de vrijheid van meningsuiting en academische vrijheid niet beschermden en dat er tekortkomingen waren in de management- en bestuursprocessen van de universiteit. Het OfS startte zijn onderzoek na de protesten die opriepen tot het ontslag van professor Kathleen Stock.
De beelden zijn duidelijk. Geschonken voedsel wordt weggegooid. Ze – de broodmagere, hongerige zigeunerinnen met hun huilende kindertjes – willen geen voedsel, ze willen slechts geld.
Weense lerares gedurende dagen verkracht door bende minderjarige migranten.
Een zwaar incident in de Oostenrijkse hoofdstad beroert de gemoederen. Een jongerenbende heeft dagenlang een 29-jarige lerares misbruikt en haar inboedel totaal leeggeroofd. Nadat de lerares een relatie was begonnen met één van haar leerlingen, werd ze met seks-video’s gechanteerd en door minstens 5 minderjarigen verkracht. Haar woning werd in brand gestoken. Intussen is een politieonderzoek gestart naar 7 minderjarige migranten, tussen 14 en 17 jaar. Volgens berichten gaat het om Afghanen en Irakezen.
De klachten zijn zwaar: het gaat om verkrachting, om chantage en bedreiging en om brandstichting. 5 van de vermoedelijke daders werden intussen opgesloten. Volgens de Oostenrijkse krant Standard schepten de verdachten op sociale media op met hun criminele daden. Video’s en foto’s toonden inbreuken, vernielingen en diefstallen. Ook drugshandel speelde in deze zaak een belangrijke rol: bij een razzia vond de politie drugs en messen. Volgens getuigen zouden de jongeren cannabis en extacy verkopen.
Geen schuldbesef, want seks gebeurde met “toestemming’.
In januari 2025 brandde in Wenen een woning uit. De onderzoekers vermoeden dat 4 van de verdachten hiermee te maken hadden. Video-opnames tonen aan dat deze jongeren met migratieachtergrond zich in de buurt ophielden. De eigenares van de woning, de Weense lerares, had het in haar verklaring van 25 pagina’s over een maandenlange chantage. Door het geslachtsverkeer dat ze had met een toenmalig 16-jarige leerling werd ze voor de groep een dankbaar slachtoffer van chantage.
Want de 16-jarige migrant deelde de beelden van de geslachtsgemeenschap. De bende zette haar onder druk, bedreigde haar en dwong haar om eveneens drugs te kopen. In haar eigen woning werd ze verschillende keren verkracht. In de verklaringen van de minderjarige verkrachters lezen we weinig of geen schuldbesef. Eén geeft drugshandel toe, maar alle andere klachten verwerpt hij. Een andere minderjarige geeft toe dat hij haar ID-kaart heeft gefotografeerd, maar blijft stellen dat de gemeenschap met de vrouw “met toestemming” gebeurde.
Zonder de massamigratie was één en ander misschien ook gebeurd, maar de schaal waarop, en het aantal keren dat dit soort incidenten gebeuren, blijven toch schokgolven door de maatschappij zenden.
