Niet dringen, niet aanschuiven, geen inkomgeld… gewoon even meekijken:
Categorie archieven: religie
Een verslag uit Syrië zonder poco bril
Goede Vrienden,
Paulus begint zijn brief aan de Romeinen met een duidelijke verkondiging van Jezus Christus, de Messias van Israël, de Zoon van God en de Redder van de wereld. Daarvan wil hij de apostel zijn opdat wij zouden beseffen dat Hij werkelijk van ons houdt. We zijn echt “geliefden Gods”, geroepen om in gemeenschap te leven met Hem. Met twee andere zinnen zal Paulus dit verder toelichten. God, die niets anders dan liefde is, woont zelf in ons. De heerlijkheid van de hemel dragen wij nu reeds in het diepst van ons wezen mee. En voor wie in geloof met Hem verbonden blijft, is er geen enkele macht, kracht of catastrofe die hem/haar kan verwijderen van deze liefde Gods.
Het belangrijke onderwerp van zijn brief kondigt hij nu aldus aan: “De gerechtigheid van God wordt in het Evangelie geopenbaard door het geloof voor het geloof (Grieks: ex pisteos eis pistin), zoals er geschreven staat: de rechtvaardige zal door het geloof leven” (1, 17). Het lijkt allemaal zo gewoon en vertrouwd. Toch vraagt dit een grondige verandering van levensoriëntatie, wanneer we dit echt begrijpen en beleven. Van nature denken we met een goed leven en vele goede werken “de hemel te verdienen” zoals het in een volkse uitdrukking nog steeds klinkt. Dit is echter een verkeerd vertrekpunt. Wij kunnen ons eigen heil niet verwerven of veroveren. Paulus maakt duidelijk dat we nooit iets kunnen verdienen, maar wel alles krijgen. Immers, Christus zelf heeft het voor ons al verdiend. Aan zijn heilswerk kunnen wij deelachtig worden. Hoe? Door onze geloofsovergave aan Hem. Het “werk” dat wij moeten “doen” is geloven in Jezus. Hij is het die mens werd, onze zonden op zich nam en door te sterven op het kruis uitboette, waarmee Hij de macht van de zonde vernietigde. Door zijn verrijzenis heeft Hij ook de macht van de dood gebroken. Dit is het werk van rechtvaardiging en heiliging dat Hij verricht voor ons. Het is God zelf die dit heeft bewerkt. Ons werk is het om dit in geloof te aanvaarden. Als dit geloof oprecht is zal het zich ook uiten in onze daden, maar het zijn niet wij die onszelf door goede daden rechtvaardigen, het is God die ons rechtvaardigt door ons geloof. Hierbij moeten we niet vertrekken van onszelf: hoe geraak ik gered? Het gaat er om te beseffen dat God het initiatief al genomen heeft en dat Hij het is die ons redt van onze zonden. Dit wordt doorheen heel het Oude Testament al voorbereid. God wil zijn geluk delen met ons. Wie zich tot Hem keert zal vergeving ontvangen en geheiligd worden om één te zijn met Hem: “de rechtvaardige zal leven door zijn geloof” (Habakuk 2, 4).
Commentaren op deze leer hebben de Kerk op haar grondvesten doen daveren. Maarten Luther (+ 1546), een Duitse Augustijner priester, vaardigde in Wittenberg in 1517 zijn 95 stellingen uit tegen misbruiken in de Kerk. Aanleiding was de grootscheepse aflatenverkoop om geld in te zamelen voor de bouw van de Sint Pieter te Rome. Uiteindelijk is zijn protest, vertrekkend van deze leer van Paulus, gericht tegen de fel verspreide vroomheidspraktijken waardoor gelovigen hun “hemel” wilden verdienen. En hierin had hij gelijk. Bij de beoordeling van geloof en goede werken moet inderdaad de prioriteit gegeven worden aan het geloof boven alle goede werken.
Het geloof moet echter in heel ons leven en onze daden gerealiseerd worden en daaraan wilde Luther geen aandacht schenken. Hij had geen gelijk door zijn standpunt steeds maar te verharden en de goede werken helemaal uit te schakelen. Daarom verwierp hij ook de brief van Jakobus, die leert dat het geloof zich in daden moet uiten (Jakobus 2, 22). Spottend schrijft Jakobus zelfs: “Gij gelooft dat er slechts één God is? Uitstekend, ook de boze geesten geloven dat en sidderen” (Jakobus 2, 19). Je kunt dus een geloof hebben dat nog minder is dan dat van duivels! We worden gered door het geloof dat zich uit in daden.
Luther ligt aan de basis van de protestantse hervorming, praktisch gegrond op de drie “sola’s (Latijn: alleen): sola fide, sola scriptura, sola gratia” (alleen door geloof, Schrift, genade). De goede leer ligt echter in het aanvaarden van de eenheid van het geloof én de goede daden, de Schrift én de Traditie, de genade Gods én de medewerking van ons. In de discussies werd Luther steeds harder en enger. Hij antwoordde dat we “alleen” door het geloof gerechtvaardigd worden. Dit is zelfs doorgedrongen tot in de katholieke Willibrord vertaling van 1975, die in de weergave van Romeinen 1, 17 nog spreekt van een rechtvaardiging “door het geloof alleen”! Luther ging nog verder door te stellen dat alleen het gezag van de Schrift telt. Toch zijn Schrift en Traditie één. Waar was het Nieuwe Testament decennia na Jezus’ dood en verrijzenis? Om het oneerbiedig te zeggen: in de broekzak van Petrus! Mogelijk hadden de apostelen aanvankelijk voor hun prediking een schema, dat later als Evangelie werd opgesteld. In ieder geval is het de geloofs-gemeenschap waaruit de Schrift ontstaan is. De verharding van Luther kunnen we ons aldus voorstellen. Hij interpreteert de uitspraak van Paulus als rechtvaardiging door het geloof alleen. Hiermee verdedigt hij zich door te zeggen dat het niet zijn leer is maar die van Schrift. En tenslotte besluit hij dat de mens alleen door Gods genade gerechtvaardigd wordt.
Nvdr: we verwijzen in dit verband naar een interessant boek: The Facts about Luther – auteur: Patrick F. O’Hare – en naar onderstaande informatieve video:
We mogen hiermee de vele bijdragen van Luther op bijbels, theologisch, filosofisch, liturgisch, kerk muzikaal, kerkelijk en maatschappelijk gebied niet ontkennen, evenmin als de vele positieve hervormingen en bijdragen vanuit het protestantisme. Zij hebben terug de volle nadruk gelegd op de noodzaak van het geloof. Wat helpen de mooiste beschouwingen over kerkelijke gebruiken, gebouwen en sacramenten, wanneer ze niet gedragen worden door een diep geloof en overgave aan Jezus Christus? Is een kerkstoel heiliger dan een barkruk? Toch willen we even stil staan bij een menselijk aspect, nl. het feit dat uit een scherp inzicht in één bepaalde belangrijke waarheid ook dramatische scheuringen kunnen voortkomen. Een sprekend voorbeeld hiervan is Maarten Luther zelf en zijn belangrijkste biechtvader en geestelijke leider, Johann von Staupitz. Zelfs na zijn breuk met de Kerk in 1517 is Luther regelmatig blijven biechten. In een brief van 3.10.1519 schrijft hij aan zijn biechtvader: “Vannacht heb ik van je gedroomd: dat jij van mij zou weggaan; ik schreide bitter en was bedroefd, maar jij wenkte met de hand dat ik rustig moest zijn en dat jij terug zou komen…Maar vaarwel nu en bid voor mij, ongelukkige” (zie de volledig kritische uitgave Weimarer Ausgabe 1, 515). Uit de laatste ontroerende brief van von Staupitz aan Luther blijkt hoe schrijnend de verhoudingen geworden zijn: “Mijn liefde voor u is allervast…Maar neem mij niet kwalijk dat ik in mijn domheid uw zaken niet begrijp… Me dunkt dat je veel dingen veroordeelt die louter extern zijn en die met geloof en rechtvaardiging niets te maken hebben…Je moet de zaak zelf niet verwerpen omwille van een bijkomend kwaad…Ik bid en smeek je allerbeste vriend, denk aan de kleinen en verontrust de bange gewetens niet…Wij danken u Martien zoveel…De Heer Jezus geve de groei, dat wij eindelijk… het Evangelie gaan beleven… “ (W.A. 3, 263v).
Paulus toont in zijn Romeinenbrief nu de universele macht van de zonde over alle mensen opdat we daarna ook de universele verlossing zouden aanvaarden.
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 16.6.23
Flitsen
Vrijdag kwamen vier jongeren van S.O.S. Chrétiens d’Orient voor drie dagen meeleven. Terwijl Syrië opnieuw in het hart van de Arabische wereld wordt opgenomen, lanceren de westerse media, trouw aan de vernietigingspolitiek van de VS, nieuwe lastercampagnes tegen Syrië. Onze VRT heeft al eerder een moddercampagne gehouden tegen Syrië. In Frankrijk was de laster gericht tegen de S.O.S. Chrétiens d’Orient. Zij worden valselijk beschuldigd terroristen in Syrië te steunen.
Lees verderAnti-woke preek
Ietsie langdradig, vooral in het begin. Niets nieuw voor de kritische media-volger. Maar voor de doorsnee krantlezer-tv-kijker toch wel iets beluisterwaardig en vooral te onthouden.
“Het is duivels!”
Die Guten – Die Grünen – Geen grap
Initieel gingen we ervan uit dat dit een grap was. Satire. Gewoon om de groene waanzin in beeld te brengen. We waren te naïef. Dit is de brute waarheid over de linkse kerk in Duitland. Mocht u een vertaling nodig hebben, houden we ons ter beschikking. U wordt er echter niet blijer door. Lieb’ Vaterland, magst ruhig sein… Die Wacht am Rhein ist längst eingeschlafen…
Wie meer duiding wil over de dd. voorganger, kan hier ten rade gaan:
Een verslag uit Syrië zonder poco bril
Goede Vrienden,
De krachtige boodschap waarmee Paulus zijn brief aan de Romeinen begint, klinkt als de blijde boodschap van een heraut : God heeft u lief!
Voor de mensen van die tijd was de belangrijkste vraag: hoe wordt ik gered? De vrome jood zag het zo, dat alleen de rechtvaardige gered wordt door een moreel goed leven en dat men hiervoor de wet van Mozes moet onderhouden. Dit alles staat ver af van het huidige levensgevoel. De moderne mens is niet bezorgd om gerechtvaardigd te zijn voor God. Hij wil zichzelf realiseren, genieten, aan zijn gezondheid werken, in welvaart leven, vrij zijn…En toch kan de Romeinenbrief ons dit alles leren. De vrome jood vraagt zich af: hoe wordt ik gerechtvaardigd? De moderne mens vraagt zich af: hoe kan ik me helemaal ontplooien? Het antwoord van Paulus is zo universeel dat het voor iedereen geldt. Hij toont de weg naar de ware vrijheid en het blijvende geluk. In het werkelijk aanvaarden van Jezus Christus liggen ons diepste geluk en onze hoogste vrijheid.
Jezus is onze echte vrijheid. Vooreerst was Hij vrij van de Wet. De Wet is een soort pedagoog die ons leert te leven in eenheid met God, in gehoorzaamheid aan zijn wil
En zijn wil is dat wij gelukkig worden, niet volgens de voorbijgaande pleziertjes van deze wereld maar met het blijvende totale geluk in Hem. Daarvoor dienen we het grootste obstakel voor het menselijke geluk, nl. de zonde te vermijden. Jezus leefde in volkomen eenheid met de Vader zodat Hij geheel vrij was van de zonde. Hij had de Wet niet nodig en kon zelfs de Wet overstijgen. Hij leefde volkomen in het Licht van de Vader. Het tegendeel is de duisternis van de dood die de vrucht is van de zonde. Welnu, door zijn verrijzenis is Hij vrij geworden van de dood opdat wij, door ons leven, lijden en sterven met Hem eveneens dit eeuwige leven zouden bereiken, vrij van de Wet, van de zonde en van de dood. We willen eerst dieper ingaan op de werkelijkheid dat God ons liefheeft, met twee uitspraken die Paulus verder in zijn brief geeft.
“Gods liefde is in ons hart uitgestort door de heilige Geest” (Romeinen 5, 5). Hiermee gaat Paulus nog een stap verder. God heeft ons niet alleen lief vanuit een hoge afstand, maar de liefde die Hijzelf is heeft Hij in ons hart uitgestort. Hijzelf woont in ons door de heilige Geest. Uiteraard is het nodig dat de gave van God door ons ook aanvaard en beantwoord wordt. Gods gave komt eerst, maar deze is tevens een opdracht: “Blijf in Mij, zoals Ik in u” (Johannes 15, 4). Elders voegt Paulus de twee aspecten duidelijk samen. Zijn eerste brief aan de Korintiërs schrijft hij: “…aan de kerk Gods te Korinte, aan hen die, geheiligd in Christus Jezus, tot een heilig leven zijn bestemd…” (1 Korintiërs 1, 2)
Lees verderKunstmatige Intelligentie vervangt de stem van God
In Nürnberg vindt deze week de 39ste Duitse Evangelische Kirchentag plaats, de dag van de Evangelische Kerk in Duitsland, met als thema “Jetzt ist die Zeit”.
De preek op vrijdag werd niet door een voorganger, door een geestelijke, gehouden. De goddelijke boodschap werd immers door kunstmatige intelligentie geschreven en voorgelezen. Eén der thema’s van de Kirchentag is het probleem van de uittredingen en de beperkte instroom van voorgangers en gelovigen.
De automatisering van het menselijke denken dringt op alle vlakken van het leven door. Of het een goede zaak is dat we vrijwillig afstand doen van het menselijk voelen en denken??? Is de Kerk niet bij uitstek dé plaats voor menselijke empathie en liefde?
De b.g. preek werd door kunstmatige intelligentie, door een computerprogramma, geschreven en door een avatar op een beeldscherm uitgezonden. Bovendien is die avatar, die Beierse gelovigen moet inspireren, een neger… In plaats van een orgel, wordt een mengpaneel met IT-toepassingen bespeeld… Ach… Christus sterft elke dag… niet alleen aan het kruis…
Na de zgn. eredienst wordt er een gespreksronde georganiseerd om de reacties van de gelovigen te peilen.
Hieronder maakt u kennis met een vrouwelijke dominee die stressballetjes verdeelt…
De ééndagspostzegel van het Vaticaan
De invloed van de wokesekte bereikte ook het Vaticaan. Waar Martin Luther zelfs een postzegel kreeg – je kan je de vraag stellen of de religieuze “concurrentie”, die bijgedragen heeft aan godsdienstoorlogen in verschillende landen, per se door het R.K. Vaticaan moest geëerd worden met de uitgifte van een postzegel – wordt met kritiek door de wokesekte wel degelijk rekening gehouden. Alsof heel dat wokegedoe deel uitmaakt van de 10 Geboden!
“De postzegel is juist één dag in omloop geweest. Het Vaticaan is gezwicht voor de woke-chantage en heeft aangekondigd dat een nieuwe zegel in de maak was en de vorige werd ingetrokken. Arme Kerk!”
Lees er meer over: Vaticaan zwicht voor woke-kritiek op postzegel
Een verslag uit Syrië zonder poco bril
Goede Vrienden,
Pinksteren nodigt ons uit om het “vervuld zijn van de heilige Geest” beter te begrijpen en te beleven. De heilige Lukas geeft er een beschrijving van in Handelingen 2, 1-13. Het is een overweldigend gebeuren, dat een louter materiele waarneming overstijgt. Er ontstaat een groot gedruis “alsof” er een hevige wind opstak. Er verschijnt iets dat “geleek” op vurige tongen. “Allen” worden vervuld van de heilige Geest en “allen” beginnen God in hun eigen taal te verheerlijken. “Allen” zijn buiten zichzelf. Dat is het Pinksteren over de joden.
De reactie hierop is, zoals altijd, tweevoudig. Sommigen laten zich raken en vragen zich ernstig af wat dit betekent. Anderen sluiten zich af door te zeggen dat die mannen te veel wijn gedronken hebben. Hierop volgt de geweldige preek van een totaal andere Petrus dan we tot heden in het Evangelie ontmoet hebben. Hij antwoordt eerst aan de criticasters – laten we het grappig houden – : wij zijn niet dronken, trouwens het is te vroeg, [de cafés zijn nog niet open]! Hier gebeurt, zo vervolgt hij, wat de profeet Joel al voorspeld heeft en wat we in de psalmen kunnen lezen. Vervolgens getuigt hij over wat hij zelf heeft meebeleefd: Jezus die gekruisigd is, is verrezen voor het heil van alle mensen en aan ons verschenen. De toehoorders worden hierdoor diep getroffen en vragen wat ze nu moeten doen. Petrus geeft een duidelijk antwoord: “Bekeer u! Ieder van u moet zich laten dopen in de naam van Jezus Christus tot vergeving van uw zonden. Dan zult u de gave van de heilige Geest ontvangen” (Handelingen 2, 38). Ziedaar het eerste Pinksteren over de apostelen en de joden.
De Handelingen van de apostelen vertellen verder dat een dergelijke uitstorting van de heilige Geest telkens opnieuw plaats vindt. Om hun vurige prediking worden Petrus en anderen door de religieuze leiders gevangen genomen. Wanneer zij vrijgelaten worden gaan ze onmiddellijk naar “hun eigen mensen”. Het is het eerste dankgebed van de Kerk (4, 23-31). Neen, het is geen angstig smeken om bevrijd te worden van alle moeilijkheden. Het is een explosie van vreugde en dankbaarheid, waarbij ze vragen dat ze in alle vrijmoedigheid mogen blijven getuigen en dat ze wonderen en genezingen mogen blijven verrichten in de naam van Jezus. Hierop heeft er weer een uitstorting van de heilige Geest plaats: “Na hun gebed beefde de plaats waar zij bijeen waren en werden ze allen vervuld van de heilige Geest en verkondigen met vrijmoedigheid het woord van God” (v. 31). Enkele hoofdstukken verder volgt het verhaal van Petrus die uitgenodigd wordt door Cornelius, een Romeinse honderdman. Terwijl Petrus voor deze groep vrome heidenen zijn vurig getuigenis geeft over Jezus “daalde de heilige Geest neer over allen die naar zijn toespraak luisterden” (10, 45). Daarop zal Petrus hen dopen. Hij rechtvaardigt zich terecht door te zeggen dat men het doopsel niet mag weigeren aan heidenen “die evenals wij de heilige Geest ontvangen hebben” (v. 47).
Hiermee hebben we meteen een getuigenis van het eerste Pinksteren van iemand die er bij was. Lucas gaf een nauwkeurig verslag van wat hij van anderen had vernomen. Petrus was er zelf bij. Later zal het eerste concilie van Jeruzalem (Handelingen 15) bevestigen dat heidenen rechtsreeks tot het geloof in Jezus kunnen komen zonder jood te moeten worden. Verder in de Handelingen volgt nog een duidelijke uitstorting van de heilige Geest. Paulus ontmoet in Efeze een dozijn vrome gelovigen maar merkt dat er toch iets ontbreekt. Het blijkt dat ze nog niet eens gehoord hebben van de heilige Geest. “Nadat Paulus hun de handen had opgelegd, kwam de heilige Geest over hen; zij spraken in talen en profeteerden” (19, 6). Zo kunnen we de Handelingen van de apostelen een aaneenschakeling noemen van telkens hernieuwde uitstortingen van de heilige Geest.
“Vervuld zijn van de Geest Gods” is het tegendeel van vol zijn van zichzelf. De mens is als zijn oog, leerde de Oostenrijkse Viktor Frankl (+ 1997), die in de concentratiekampen pas echt een dynamische psychiater is geworden en de “logotherapie” stichtte. Een oog dat zichzelf ziet is ziek. Een mens die alleen voor zichzelf leeft, mist de zin van zijn leven. In het uitstekende boek van Mattias Desmet, De psychologie van totalitarisme, 2022, lees je voortdurend dat “leven voor de Ander” (met hoofdletter!) zin geeft aan het leven. Leven vanuit Gods Geest ligt helemaal in de lijn van deze moderne psychologie, maar gaat veel verder en veel dieper.
Het onderscheid tussen “werken voor God” en het “werk van God” doen, is hierbij verhelderend. Mgr. Charles Mathieu (+ 2019), die gedurende 15 jaar de secretaris was van de Canadese bisschoppenconferentie en zich daarna in gebed heeft teruggetrokken, is de profeet geworden van “het werk van God”. Hij beweert dat de Kerk grotendeels op het verkeerde spoor zit met haar “werken voor God”. Een “dynamische” pastoor van een ”levende” parochie neemt grondig contact met zijn parochie en bestudeert de noden, bv. het drugsprobleem onder jongeren. Hij zoekt deskundige jeugdleiders en maakt concrete plannen voor de opvang van deze jongeren. Vervolgens gaat hij op zoek naar de nodige fondsen om dit alles te financieren. Het is zoals het bouwen van een huis, van onder uit. Het lijkt allemaal erg logisch maar het blijft puur mensenwerk. Mgr. Mathieu kon dit grappig illustreren met problemen die iedere drie jaar terugkwamen en telkens op dezelfde verkeerde wijze werden opgelost. Dit is werken voor God. Uiteraard is dit niet slecht maar dat is nog helemaal niet wat Jezus wil verwezenlijken in ons. Het “werk van God” doen begint van bovenaf. Het begint met een intens luisteren in gebed naar wat de Geest wil doen. Aan wie leeft in aanbidding en geloof, openbaart God “zijn” plan. Wie zich onvoorwaardelijk in vertrouwen aan Gods plan overgeeft zal alles wat daarvoor nodig is op zijn tijd ook krijgen: medewerkers en materiële mogelijkheden. Vele heiligen zijn daarvan een levend voorbeeld. Hiervoor moet men leeg worden van zichzelf. Wie hetgeen hem/haar het meest dierbaar is, durft los te laten omwille van Christus en het Evangelie zal het honderdvoudige terugkrijgen, al gaat dit ook gepaard met vervolging, aldus Jezus’ eigen woord (Marcus 10, 29-30). Dit kan iedere gedoopte toepassen op zijn/haar eigen leven. Hierbij gaat het er om dat wij niet ons werk doen maar dat we God zijn werk laten doen in ons. Daarvoor moeten we onze menselijke gaven en mogelijkheden helemaal niet opgeven. Integendeel, onze talenten vermenigvuldigen zich nog. Door alcohol worden de menselijke vermogens verminderd. Door de heilige Geest worden ze vermeerderd. Professor Jérome Lejeune is daarvan een schitterend voorbeeld. Zijn geloofsovergave bracht hem tot de hoogste wetenschap. Auto met chauffeur wilde hij niet. Eigen reputatie en financieel gewin telde voor hem niet, hij reed met zijn fiets naar de universiteit en het ziekenhuis. Hij werd de vader van de moderne genetica, maar heeft ook zware vervolgingen moeten doorstaan.
De apostelen en eerste christenen hebben geen vormingssessies of psychologische programma’s gevolgd. Ze hebben samen met Maria in gebed zich voorbereid op de uitstorting van de heilige Geest en hun leven veranderde totaal. Paulus schrijft het zo: “Ikzelf leef niet meer, Christus leeft in mij” (Galaten 2, 20).
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 2.6.23
Nvdr: Bijhorende foto’s zijn naar alle waarschijnlijkheid (binnenkort) te bekijken op (4) Deir MarYakub El Mukata | Facebook.
Flitsen
Zaterdagavond vierden we Pinksteren met een plechtige byzantijnse Eucharistie. Daarop vertrok confrater Jean om in Ma’alula een tweedaagse bezinning te geven voor jongeren van S.O.S. Chrétiens d’Orient: 7 Fransen en 8 Syriërs (waaronder twee moslimmeisjes). Het werd een rijke ervaring. Ma’alula is een eeuwenoude stad waar nog steeds Aramees gesproken wordt – de taal van Christus. Het telt vandaag 1000 inwoners, in de zomermaanden een kleine drieduizend. Naast Ma’alula zijn er nog een tweetal kleine dorpjes die Aramees spreken. Voor de oorlog was er in Ma’alula een instituut dat Aramees doceerde – nu is de taal met uitsterven bedreigd. Driekwart van de bewoners zijn Grieks-Katholiek, één kwart Grieks-Orthodox.
Lees verderEen verslag uit Syrië zonder poco bril
Goede Vrienden,
Ieder mens draagt diep in zich het onstilbaar verlangen naar volmaakt geluk omdat God ons zo geschapen heeft, nl naar zijn Beeld en Gelijkenis. Daarom kan dit verlangen op aarde nooit volkomen bevredigd worden, precies omdat we geschapen zijn met de honger naar volkomen geluk in God. Deze blijvende onvoldaanheid kunnen we dagelijks ervaren. De ”Gelijkenis van God” zijn we verloren door de zonde, waardoor onze kennis en onze wil verduisterd en verzwakt zijn. Jezus heeft door zijn lijden, sterven en verrijzen ons bevrijd van zonde. Hij geeft ons zijn Geest om Hem na te volgen en zo te kunnen gelijken op Hem. Hij gaf ons ook zijn Moeder Maria als vurigste voorspreekster. Jezus is de volmaakte Mens, de Weg, de Waarheid en het Leven. Door de gelijkenis van Christus te bereiken, herwinnen we “de Gelijkenis van God”, want Jezus is de perfecte icoon van de Vader. God wil immers één worden met ons. Heel de Schrift spreekt over de liefde van God als van een Bruidegom voor zijn Bruid, zoals het Hooglied het uitzingt.
Het christendom was gedurende eeuwen de gewone bezieling van de westerse beschaving. Wat gewoon is, begint te vervelen. Nu zijn vele mensen het christendom beu en willen het zelfs actief bestrijden. Toch ligt hierin het geluk van de mensen en van de samenleving: de gelijkenis van Christus trachten te bereiken. Dit is uiteindelijk het werk van de heilige Geest, maar wij moeten zelf ook meewerken, er voor open staan.
De apostelen geven ons een voorbeeld. De meesten van hen waren arme, ongeletterde vissers. Na Pinksteren zijn zij het die Jezus’ lijden onverschrokken navolgen en met grote vrijmoedigheid het geloof in zijn sterven en verrijzen over heel de wereld verkondigen. Zij getuigen zonder vrees voor de machtigste wereldheersers. Zij zijn een voorbeeld van bevrijde mensen die hun diepste roeping begrepen en beleefd hebben. Nemen we de apostel Paulus als model, al is hij een eerder spectaculair voorbeeld. Hij groeit op als Saulus van Tarsus, een fanatieke farizeeër. In het nieuwe geloof in Jezus ziet hij de grootste bedreiging voor het joodse geloof en begint zonder enig verder onderzoek een radicale vervolging van de aanhangers van “de Weg”. Voor de poorten van Damascus wordt hij van zijn paard geslingerd en Jezus zegt hem dat hij zich tegen Hem zelf verzet. In plaats van anderen gevangen te nemen is hij nu zelf gevangen. Paulus is drie dagen blind, eet en drinkt niet totdat hij in Damascus door Ananias gedoopt wordt. Hij beleeft als het ware mét Jezus zijn lijden, sterven en verrijzen. Hij begrijpt dat Jezus de beloofde Messias van Israël en de Redder van de wereld is. Deze “Weg” van Jezus werd door de profeten al aangekondigd en is de weg van de echte bevrijding, de uittocht. Vanaf nu zal Paulus voor niets of niemand anders meer leven. Hij verkondigt alleen de dood en verrijzenis van Jezus. Deze totale ommekeer vertelt Paulus zelf herhaaldelijk (Handelingen 9, 1-19; 22, 3-16; 26, 2-18).
De brief van Paulus aan de Romeinen is het belangrijkste apostolisch geschrift. Het is het enige geschrift waarin hij systematisch zijn Evangelie uitlegt en toont waarin onze christelijke identiteit eigenlijk bestaat. Het kan ook een belangrijke handleiding worden voor onze evangelisatie.
Ziehier een inleiding op dit kostbaar geschrift. Vermelden we vooraf dat de belangrijkste commentaren op de Romeinenbrief in de loop der eeuwen een grote” invloed gehad hebben, zoals die van Origenes, Augustinus en Thomas van Aquino. En met de commentaren van Luther (1515-1516) en Calvijn (1539) is zelfs de protestantse hervorming begonnen met alle aandacht voor de kern, “de rechtvaardiging door het geloof”. Helaas zijn hierop allerlei ontsporingen gevolgd. Franciscus van Assisi had een nog meer radicale hervorming in de Kerk verwekt en bracht overal vrede. De protestantse hervorming zaaide in heel Europa verdeeldheid en bracht verwoesting alom. Willen we leven volgens de geest van het Evangelie, dan moeten we niet alleen goede ideeën verkondigen, maar heel ons leven laten doordingen van Gods Geest.
Lees verderMeimaand, Mariamaand
Een lied ter ere van O.L.Vrouw van China:
“De wereld heeft er geen idee van hoeveel wij, Christenen, lijden in China”