Indien u een ander klokje wil horen luiden dan dat wat u màg vernemen in journaals en zgn. duidingsprogramma’s, dan is dit gesprek een aanrader.
Oekraïne wordt wederom de spits van de wereldgeopolitiek. Joe Biden gaat door waarmee hij onder Obama is begonnen: koste wat kost oorlog met Rusland op gebied van gas, geld, invloedssfeer en macht. Welke false flags kunnen we binnenkort verwachten, wat staat er op het spel en welke gevolgen gaat dat hebben? Van Stigt: “Er zitten geen kwade bedoelingen achter NordStream 2. Het is gewoon commerciëel.”
“Is het hét Oekraïne-conflict of is het een conflict dat zich toevallig in Oekraïne afspeelt?”
Mocht de censuurduivel deze publicatie naar de vergeetput verwijzen – iets waarmee wij in de huidige situatie terdege rekening houden – , dan kan u via de webstek van De Blauwe Tijger het gefilmde gesprek alsnog bekijken.
De regering-Biden heeft abrupt de Amerikaanse steun ingetrokken voor de Oostelijke Middellandse Zee (EastMed) pijplijn, een project om aardgas van Israël naar de Europesemarkten te verschepen. Volgens het Witte Huis was het project in strijd met hun “klimaatdoelstellingen”.
Met deze beslissing, die EastMed in feite om zeep helpt, lijkt het Witte Huis te zijn gezwicht voor de druk van de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan, die zich fel heeft verzet tegen de onderzeese pijplijn omdat die langs Turkije zou lopen.
Het besluit van Biden – naar verluidt gecoördineerd met Turkije, maar genomen zonder overleg met Israël, Griekenland of Cyprus, als de belangrijkste landen die bij het project betrokken zijn – ondermijnt drie van de sterkste Amerikaanse bondgenoten in het Middellandse Zeegebied. Lees verder…
Lithium, ook het “witte goud” genoemd is essentieel voor de productie van e-auto’s. Naar geen enkel ander zeldzaam metaal stijgt de vraag zo snel. En daar zit de Taliban bovenop.
Afghanistan heeft meer te bieden dan heroïne. In 2017 telde men nog 9900 ton heroïneproductie, goed voor een waarde van 1.4 miljard US$.
Afghanistan heeft grote hoeveelheden gewilde mineralen in de grond zitten: koper, kobalt, neodymium, lanthaan, cerium, zilver, goud, kwik… Maar veruit het belangrijkste is lithium.
Lithium is een zilverwit alkalimetaal dat zeer goed geleidt en bovendien het lichtste metaal dat er bestaat. Wordt in allerlei toepassingen gebruikt maar nu vooral voor herlaadbare batterijen in bv. laptops, gsm’s en e-auto’s. De wereldwijd grootste voorraad bevindt zich in Afghanistan. Amerikaanse geologen berekenden in 2010 dat er voor meer dan 1000 miljard US$ in de Afghaanse bodem zit. En daarvoor willen landen wel een oogje dichtknijpen als het om inbreuken op de fameuse mensenrechten gaat.
China stond onmiddellijk vooraan om met de Taliban een gesprek aan te gaan. Rusland is ook geïnteresseerd.
De EU wil niet afhankelijk zijn van de ondemocratische Talibanregering en wil zelf lithium winnen in de Duitse Rijnvallei.
Bent u ook zo benieuwd wie er met de lithium-hoofdvogel gaat lopen?
Werkgeversfederaties, ondernemers en academici zetten Vivaldi onder druk om kerncentrales langer open te houden
Over een maand moet Vivaldi zich definitief uitspreken over het al dan niet sluiten van de kerncentrales. De werkgeversfederaties zijn bezorgd over de energiebevoorrading en hoge prijzen; Zij roepen de regering op om de kernuitstap uit te stellen. Vandaag werd aan die openlijke verzuchting een open brief toegevoegd van 200 ondernemers en academici die een lange termijnvisie vragen die gebaseerd is op feiten.
De ondernemers hebben een website opgestart, waar burgers een petitie kunnen tekenen om de kerncentrales open te houden. Die kreeg de toepasselijke naam: “Keep The Lights On: voortschrijdend inzicht in het energiedebat en een nieuwe koers – nu!”
Via het bruggetje komt u terecht op de b.g. webstek en bijhorende petitie die wij – als taalbewuste Vlamingen – herdoopt hebben in het Nederlands:“Laat de lichten branden!”
Gisteren stond er nog in The Sun het ijswekkend nieuws dat om precies 01.00 a.m. GMT, “Zero Hour”, de Russische invasie van Oekraïne zou beginnen met bombardementen en een tankslag. Zero Hour werd inderdaad nul… invasie.
Vandaag wordt het rechtgezet: “Zero Hour” werd een Amerikaans “vermoeden“.
Noch Biden of Stoltenberg hebben iets van een terugtrekking van Russische troepen gemerkt, zeggen ze. Nochtans kon men niet naast het konvooi kijken dat over de Krimbrug naar het Russische binnenland terugkeerde.
Oekraïens president Zelensky riep gisteren zijn volksvertegenwoordigers op terug te keren naar de ware schaapstal. Ze moeten terug op post zijn binnen de 24 uur. Zo niet dreigen er gevolgen. En hij deed zijn oproep ook aan ‘s lands eliteburgers, zoals zakentycoons, oligarchen en andere bedrijvigaards die naar het buitenland gevlucht waren. Ze moeten terugkeren naar “hun bedrijven, naar de tienduizenden werknemers die voor hen en voor de staat werken”. Zelensky had er ook geen goed woord voor over dat bepaalde westerse landen hun diplomaten naar Lviv in West-Oekraïne verhuisd hadden. “Oekraïne is één. Ondeelbaar. Als er iets gebeurt – God behoede – zal het overal gebeuren.”
De voormalige Oostenrijkse ministerin van Buitenlandse Zaken, Karin Kneissl, bevestigde onze berichtgeving: “Ze zullen nooit tevreden zijn met terugtrekking. Pas als het Russische leger helemaal ontmanteld wordt… Duitsland heeft geen alternatief voor de Russische gasleveringen; is afhankelijk van het Russisch gas… “
En verwijst naar de sabotage van Southstream en Nord Stream 2.
We volgden de persconferentie van de Duitse kanselier Scholz en de Russische president Poetin en hadden de indruk dat ze met wederzijds respect met elkaar overlegd hebben.
Er werden verschillende thema’s behandeld; o.a. de RT-de en DW die eerst in Duitsland en nadien in Rusland uit de ether genomen werd. Navalny. NAVO-toetreding van Oekraïne. Gasleveringen. De voorspelde invasie. En – niet onbelangrijk voor Poetin – geen Duitse wapenleveringen aan Oekraïne. Maar geen der beide heren liet het achterste van zijn tong zien.
Geen hoerasfeer, maar wel een terugkeer naar de ratio en de beleefde omgang met elkaar. Waarschijnlijk is men aan de andere kant van de Atlantische Oceaan “not amused”…. vandaar de titel!
Als er iets is, wat rekbaar is, dan zijn het wel de Israëlische grenzen… fysische, historische en gewenste. Zodra je het aandurft de handelswijze niet helemaal comme il faut te vinden, krijg je heel de erfzonderetoriek over je heen.
Israël en Libanon (… en Syrië) hebben geen diplomatische relatie en daar wil Israël voordeel uit halen. De annexatie van de Syrische Golan Hoogte wordt jaar na jaar tijdens de vergaderingen van de VN aangeklaagd… zonder resultaat. Zonder omkijken wordt er olie opgepompt, worden er nederzettingen gebouwd, ja, zelfs toeristische uitstapjes georganiseerd, de grens militair verstevigd en al dan niet pro-actief verdedigd. Trump kreeg er zelfs een nederzettingsnaam toebedeeld; van arrogantie gesproken!
Bekijken we de huidige grenzen nader, dan zou Israël opnieuw de Egyptische Sinaïwoestijn kunnen bezetten. Mocht er olie onder de Sinaï ontdekt geweest zijn… hadden we nu over heel andere grenzen gesproken. Ook zonder delfstoffen zou Israël er in elk geval strategisch geografisch een pak op vooruit gaan. Anderzijds biedt de Jordaanvallei mogelijkheden voor huisvesting – de nieuwe nederzettingen, de verdrijvingen, de huisafbraken worden ook bij de VN veroordeeld, zonder echter dat er gevolgen aan verbonden zijn.
Blijft er uitbreiding richting zee. En daar ligt de Gaza als een lokkende kuststrook. Het moet voor een volbloed Israëlische “natiebouwer” bijzonder frustrerend zijn dat de inname van dit stukje grond wel eens voor de internationale gemeenschap echt onaanvaardbaar zou blijken te zijn. Blijft er de zee en de maritieme grenzen. Heeft er iemand al over de Nederlandse inpolderingtactiek nagedacht?
Om u een idee te geven over de geografische ligging een video uit het jaar 2013. Libanon bekijkt de maritieme grens als een verlengde van de landgrenzen; Israël ziet de grens meer naar het noorden (zoals in onderstaande video aangeduid). U vindt hier een afbeelding; het omstreden gebied, 1430 km2, is gemarkeerd met een rode 4. Uit de b.g. afbeelding blijkt dat de Libanese grens niet met de Israëlisch-Cypriotische plannen strookt.
De VSA – als gerenommeerde vredestichter – probeert nu een akkoord tussen Israël en Libanon te forceren. De VSA wil als een soort lijnrechter een oplossing uit hun hoed toveren waardoor een witte duif de demarcatielijn voor eens en altijd vastlegt.
Dat Libanon buurland Israël niet echt vertrouwt, zal u niet verbazen. Er is meer nodig om de Libanezen te overtuigen…. zoals bv…. een explosie?
Een citaat uit het charmeoffensief van de VSA-bemiddelaar:
“This is the last minute.” “My advice to people in Lebanon — focus on not what you’re missing, not what you may lose if you compromise. Think about what you gain,”
Of hij er in gedachten “… or else” bij gezegd heeft?
Intussen is iedereen wel op de hoogte van de aardbevingen, veroorzaakt door het oppompen van het gas. Huizen worden onbewoonbaar verklaard, moeten afgebroken worden. In Nederland moeten op termijn alle verwarmingen met gas verdwijnen. Maar Duitsland is doof voor de Nederlandse zorgen en blijft aandringen op de aanvoer van gas, méér gas, terwijl ze via de Nord Stream pijplijnen onbeperkt gas uit Rusland kunnen krijgen.
