“Vlaanderens spreekbuis van de cancelcultuur is aan een nieuwe reclamecampagne toe, die cynisch genoeg ‘de kritische massa heet’. Dat vraagt om een opfrissing van het geheugen. Sommige lieden schijnen te denken dat De Standaard ooit een Vlaamsgezinde krant was. Dat is een misverstand. De krant heeft haar voorliefde voor de CVP nooit onder stoelen of banken gestoken, en ik volg ze al een halve eeuw, van toen mijn ouders geabonneerd waren. Als flaminganten jawel. De ‘V’ in het logo was – toen al- een verkooptruc. Ik had snel door hoe de vork aan de steel zat, toen Manu Ruys de vrijdag voor de verkiezingen schreef dat hij zijn lezers geen stemadvies wou geven, maar hen wel vroeg hun ‘Kristelijke inspiratie’ in het stemhokje te laten spelen. 24 karaats tsjeventaal. Ruys was zowat God in die tijd.”
“Mijn onschendbaarheid werd gisteren voor een tweede keer opgeheven. Ditmaal voor een puur politieke pesterij waarvan zelfs de Procureur Generaal en het Parket zeggen dat ze mij er niet voor willen vervolgen.
Omdat onze tegenstanders niet van ons kunnen winnen via de politieke weg, schakelen ze de bankenwereld, de media, de universiteiten en de rechtbanken in om ons klein te krijgen. En toch zullen wij hen verslaan. Als we de krachten bundelen.”
… Regeringspartij CD&V lanceerde gisteren een zogenaamde jobsdeal 2.0, die de aanzet moet vormen tot een beter federaal arbeidsmarktbeleid. Het is meteen ook een signaal richting de noodzaak van een nieuwe staatshervorming, al wil CD&V zich daar voorlopig liever niet op vastpinnen.
Een pakket met 15 maatregelen voor de nog altijd behoorlijk krakkemikkig functionerende Belgische arbeidmarkt: het lijkt wat vreemd dat een partij die in de federale én Vlaamse regering zetelt daar nu mee komt aandraven. Zeker in de wetenschap dat diezelfde partij dan ook nog eens de Vlaamse minister van werk levert….
Wie kent hem niet, de aimable man, die met het Zangfeest opstond en ermee ging slapen? Hugo overleed, gisteren, in zijn slaap, zo maakte zijn zoon bekend. Enkele dagen geleden nog op de begrafenis van Lidwina Van Onckelen. Hugo was overal aanwezig waar de Vlaamse zaak aan bod kwam, probeerde boven de geschillen te staan. Quasi dagelijks publiceerde hij op facebook zijn vreugde en verdriet, deelde zijn bekommernis en zijn liefde voor ons Vlaanderen.
Zangfeest en Hugo Portier: een siamese tweeling. Jarenlang vrijwilliger, dan voorzitter, vervolgens weer vrijwilliger. We keken telkens weer uit naar zijn anekdotes over het Zangfeest. Hopelijk heeft hij er een aantal op papier gezet zodat we ze gebundeld nog eens kunnen doorbladeren.
Het ga je goed, Hugo. We zien elkaar weer, daar in het stukje Vlaanderen in de hemel!
Doodsbrief en mogelijkheid tot betuigen deelneming, klik hier. We zullen jou in onze herinnering en in ons hart blijven dragen. Dit lied is voor jou, Hugo:
“… Voor de grote olifant in de kamer, de Vlaams Belang-kiezer, is het geduld eigenlijk op, en wordt de N-VA gepercipieerd als een machts- en systeempartij die vooral veel te verliezen heeft bij radicale veranderingen, en zich verliest in tactische spelletjes. Het idee om de rechts-economische kaart uit te spelen en het communautaire kluwen zo uit het zicht te houden, lijkt niet meer te werken. Met het motto van ‘inclusief nationalisme’ lijkt de partij anderzijds al evenzeer de kool en de geit te willen sparen. Zowel inzake migratie als inzake Vlaamse autonomie lijkt het Vlaams Belang een veel rechtlijnigere partij. En rechtlijnigheid is wat de ontgoochelde, zich van ‘de politiek’ afkerende burger zoekt. Bovendien, naarmate de de N-VA het cordon volhardt, neemt de aanhang van het VB toe. Een kei van een dilemma…”
“… De leerling van Anton van Wilderode bleef in zijn korte voordacht bescheiden en liet weten slechts te hebben gedaan waar zijn hart hem heeft toegeroepen. Hopende op toekomstige beleidsveranderingen liet Van Oevelen weten dat het op het moment vooral aan de politiek ligt dat de samenleving de verkeerde kant op gaat en niet aan de Vlamingen zelf… en natuurlijk aan ‘die domkop van een staat’.”
Hector is in de Vlaamse Beweging een monument. Dichter en schrijver, maar vooral Vlaams-nationalist. Zijn 85ste verjaardag werd afgelopen weekeinde gevierd: Gedichten van Hector hebben ons wakker geschud – ReactNieuws. Onze redactie sluit zich graag aan bij de gelukwensen!
Beelden van de 11-juliviering 2014 georganiseerd door de Gulden Sinjoren op het H. Conscienceplein, hartje Antwerpen: schuif tijdlijn door naar 1’32” voor de Hofdichter op het podium:
Aan mijn volk, om te onthouden Onthoud mijn volk, onthoud uw recht is oud, uw recht waaraan gij niet moogt laten raken! word staat, mijn volk of beter nog – word stout en kraak de onstaat die u in wil maken!
Laat de staat die nooit de uwe was, het politieke kikkerdom maar kwaken. Word stout en loop niet langer in de pas van ‘t anti-Vlaamse regiment van Laken.
Was ooit dit krakend land uw vaderland? Bestond er tussen ‘Herenvolk van ‘t zuiden en ‘t volkje van het noorden ooit een band? Jawel, zolang het noorden centen spuide…
Ziehier ons bloed, werd ooit aan ‘t front gezegd. Ziehier ons bloed, vergoten voor ‘t belgieksken. Ziehier ons Vlaamse bloed, wanneer ons recht? Het antwoord is bekend: voor Vlaanderen… nikske.
Pas als gij stout wordt, volk, wordt gij een staat die trots zijn eigen toekomst kan bepalen die welvaart brengt in plaats van loze praat van Leliaards die heulen met de Walen.
Wanneer een kleurpartij naar stemmen speurt en reeds herkauwde woorden blijft herkauwen, onthoud dan, volk, dat niks zo rap verkleurt als ‘t woord van gelen, groenen, rooien, blauwen, die belgisch zijn en dùs niet te betrouwen.
Nergens heb ik tot nu toe aangetroffen waarom Jan Berchmans niet op zijn sterfdag, 13 augustus, wordt vereerd. Wellicht omdat deze dag te dicht viel voor Maria ten Hemel-opneming, de 15e, zodat er voor de Sociëteit teveel hoge feestdagen te dicht op elkaar zouden volgen? Of was het omdat de 13e augustus altijd in de grote vakantie valt, zodat je deze jeugdheilige niet op school kon vieren?
En waarom dan gekozen voor de 26ste november? Ook daar vind ik nergens een verklaring voor. Het is niet zijn geboortedag; dat was 13 maart. Ook niet de dag van zijn intrede bij de jezuïeten: dat was 24 september. Ook niet de dag dat hij naar Rome vertrok of er aankwam: resp. 24 oktober en 31 december. Ook niet de dag van zijn zalig- of heiligverklaring: resp. 28 mei en 5 januari. De enige reden die in aanmerking lijkt te komen is het feit dat de brief waarin besloten wordt tot zijn heiligverklaring gedagtekend staat op 27 november 1887. (Schoeters, allerlaatste hoofdstuk). Waarom staat zijn feest dan niet op 27 november? Als ik het goed heb, stond in die tijd daar al de gedachtenis van de Zalige Leonardus Kimura, Japanse jezuïetenmartelaar, op de huidige kalender toegevoegd aan de martelaren op 4 februari. Heeft men daarom de vooravond van de publicatie van de pauselijke brief tot heilig-verklaring gekozen? Het enige dat we voorlopig kunnen constateren: het hangt van veronderstellingen aan elkaar.
Meer info over onze Vlaamse heilige, wiens naam aan talrijke scholen gegeven werd, vindt u bij:
