“Ik ervaar geen leedvermaak bij wat de N-VA te wachten staat. Noem mij een caractériel en een moeilijke mens. Een eigenzinnige en dwarse scherpslijper. Ik pleit schuldig. Maar bovenal ben ik flamingant en voel ik mij verlaten. Vlaanderen mist een klasse van politici die begrijpt waar de wereld heen holt en die de Vlaming binnen in deze wereld een plaats kunnen geven. Een plaats voor Vlaanderen, voor onze cultuur en voor onze eigenheid. Mijn generatie heeft het vooralsnog niet gedaan.”
Bart De Meulenaer is bedrijfsleider en afscheidnemend gemeenteraadslid voor N-VA in Roeselare.
Partijvoorzitter van Forum voor Democratie (FVD) Thierry Baudet spreekt in Gent voor het KVHV. De Nederlandse auteur en parlementslid heeft het onder meer over de atomisering van de samenleving, over de gevolgen van globalisme en massamigratie en over de slinkse manieren waarop de staat steeds meer controle probeert te krijgen over onze levens.
“Jullie zijn mede-Nederlanders en ik vind het één van de grootste tragediën van de wereldgeschiedenis dat ons volk gescheiden is door het Wener Congres en de nasleep daarvan…”
Het Vlaams Belang hield zondag in Gent haar derde inhoudelijk congres ‘Vlaanderen Vlaams’ waar honderd voorstellen rond migratie werden gelanceerd. Enkele van de opvallendste voorstellen daarbij zijn het verplichten van gemeenschapsdienst voor asielzoekers, het optrekken van de inkomensvereisten voor gezinshereniging en de heropening van gesloten terugkeercentra voor gezinnen. “We beperken ons niet tot de analyse dat het beleid op elk vlak faalt”, zegt voorzitter Tom Van Grieken. “We schuiven haalbare oplossingen naar voor die tonen dat het anders kan en moet. Wie denkt dat het behoud van onze welvaart los staat van de migratiecrisis, die dwaalt.”
In 2004 duwde Verhofstadt het vreemdelingenstemrecht door onze strot. De Vlamingen reageerden met een massale stem op Vlaams Blok. We werden de grootste partij, maar toch werden we buitenspel gezet door het kartel CD&V/N-VA. Met onze studentenvereniging KVHV bemande ik toen als jonge militant een stand op het congres van Vlaams Blok. Geestige beelden uit de documentaire ‘Vlaamse choc’* om nog terug te zien.
20 jaar later staan we opnieuw voor een historische verkiezing. In 2024 hebben we een unieke kans. Deze keer sta ik niet in de rol als jonge militant, maar als lijsttrekker voor het Europees Parlement.
Ons land gaat de afgrond in. Als we zo verder doen, worden we minderheid in eigen land. Sommigen vragen zich af of het al niet te laat is. Aan die mensen heb ik een duidelijke boodschap. Het is pas te laat als wij het opgeven. En wij zijn geen opgevers. Want dit is ons land, en we gaan het samen terugnemen. Onze overwinning zal echter nog veel groter moeten zijn dan in 2004. Elke stem telt. Elke stem maakt verschil. Enkel met een werkelijk massale stem op Vlaams Belang nemen wij ons land terug.
En dan is het aan ons!
Tom Vandendriessche, EU-parlementslid Vlaams Belang
*Vlaamse Choc: een reeks die u op YouTube kan terug vinden.
Enkele afleveringen – commentaar overbodig, menen wij, “Non, non, rien n’a changé…”
Telkens er sprake is van een fusie der buurgemeentes, wordt er een niet bindende opiniepeiling bij de resp. bevolking gehouden. Meestal luidt het oordeel dat ze liever hun eigen potje koken en niet willen verdrinken in de mengelmoes van een grotere entiteit. Wie dacht dat de politiekers naar de mening van de bevolking zouden luisteren? Iemand?
‘Ik weet beter dan wie ook dat de straatbetogingen nutteloos zijn als ze niet gepaard gaan met een gelijktijdige actie in het parlement. Omgekeerd schijnt me eveneens waar, dat een actie in het parlement niets uithaalt zonder de steun van de straat. Samen kunnen de straat en het parlement veel realiseren.’
(VMO-leider Wim Maes in een vraaggesprek met Louis de Lentdecker, oud-weerstander en journalist voor De Standaard, datum onbekend)
‘Een V.U.-personaliteit (geen parlementair, wèl een zéér invloedrijk partijman, persoonlijk overigens geen kwade kerel) liet zich spottend en minachtend uit over Wim Maes, ‘die zijn tijd niet begreep, aan kinderspelletjes deed…’ en zo verder. Mijn intellectueel (een èchte!… ga zelf maar verder) zei daarop vrij bitsig: ‘MIjnheer N.N., voor één Wim Maes geef ik tien intellectuelen en twintig parlementairen cadeau!”
(Uit het verslag van de begrafenis van Wim Maes in ‘t Pallieterke)
Een dagje te laat, maar ik wou het toch niet laten voorbij gaan: gisteren was het dag op dag 55 jaar geleden dat Wim Maes schielijk overleed in zijn woning te Brasschaat. Hij werd op 43-jarige leeftijd geveld door een hartaderbreuk.
Wim Maes was de leider van de Antwerpse VMO (Vlaamse Militanten Organisatie), maar gold als boegbeeld van de organisatie in gans Vlaanderen. Dat was niet in het minst te danken aan zijn onbaatzuchtige inzet en idealisme, wat erg inspirerend werkte, ook op jonge Vlaamse militanten die pas actief werden in de Vlaamse Beweging in de jaren ’70 en ’80, en die hem dus niet persoonlijk gekend hebben.
De verhalen van oud-VMO’ers zorgden er bovendien voor dat de namen ‘Wim Maes’ en ‘VMO’ een haast magische bijklank kregen. De iconische pentekening met het portret van Wim Maes sierde menig Vlaams Huis.
Wie hem kende getuigt nog steeds over Wim Maes als een geliefde vriend, maar ook over een rechtlijnige militantenleider die niemand in de steek liet en die een afkeer had van platte dagjespolitiek, partijpolitiek opportunisme en arrivisme.
Naast zijn bidprentje zien we bij de afbeeldingen o.m. het programmaboekje van de Wim Maes-herdenking van 1988 (dat was in Zaal 2060 te Merksem, het was één van mijn eerste stappen in de Vlaamse Beweging), met de iconische tekening.
Naar aanleiding van het armoedebod aan de kiezer van de N-VA en Jean-Marie Dedecker schreef prof. Carl Devos in HLN:
“Dedecker is als een verkoper van Cola die aan de klant zegt dat hij zelf Pepsi verkiest: beide frisdranken lijken weliswaar op elkaar, maar wat hij verkoopt wil Dedecker zelf niet in huis”, schrijft politicoloog Carl Devos. “Waarom zouden kiezers het Vlaams Parlement versterken als de lijsttrekker van N-VA dat met de grond gelijk maakt? N-VA mag stilaan de hoop opgeven Vlaams Belang partij ooit nog in te halen.”
Jean-Marie Dedecker was een jaar geleden bij Tom Van Grieken te gast in Toogpraat. Iemand zou Dedecker aan dit gesprek moeten herinneren. Vooral dan aan – we citeren -: “Ik zou liever rechtopstaand sterven dan op mijn knieën te moeten leven.” In het Engels zouden ze zeggen: “Put your money where your mouth is…”
Voorzitter Tom Van Grieken in De Zondag (24/09/2023)
“Hoe kan u N-VA overtuigen om met u in zee te gaan? Bent u bereid om mensen aan de kant te schuiven zoals zij vragen?
“Néén. Ik krijg die vraag al negen jaar, maar mijn antwoord verandert niet. Het is niet aan politieke tegenstanders om te bepalen wie mijn partij naar voren schuift. Dat is aan onze kiezers om te doen.”
Dus het zou kunnen dat u Filip Dewinter minister maakt?
“Ja, natuurlijk. Als ik zie hoe sterk hij zijn rol in het Vlaams parlement speelt, zeker toen hij voorzitter was, hoe hij de communisten op stang jaagt … Dat zou pas leuk worden. You ain’t seen nothing yet.” (lacht)”
Lees hier het volledige vraaggesprek in De Zondag.
