Men zegge het voort

De laatste maanden lezen we bijna dagelijks over allerlei normvervagingen bij ambtenaren en beroepspolitiekers in ons land. Zoals het steeds is geweest zijn het de hardwerkende arbeiders, bedienden en zelfstandigen die het grootste gedeelte van hun verdiensten zien verbrast worden door een bende profiteurs aan wie ze de macht via de stembus hebben overgedragen. Jaar na jaar groeien de misbruiken en het profitariaat tot op de dag dat de hele boel zal ontploffen.

De dag is aan het naderen dat men plots zal overtuigd zijn dat onze papieren euros niet méér waarde hebben dan het papier waarop ze gedrukt zijn en heel ons banksysteem zal instorten. Inmiddels blijven onze beroepspolitiekers de mensen een rad voor de ogen draaien. Neem nu als voorbeeld de boekhouding van onze overheid. Iedere firma weet nogal vrij nauwkeurig te berekenen hoeveel de winsten of verliezen zijn en wat het jaar- resultaat van de onderneming is. Maar het budget van de overheid is NOOIT juist. Steeds zijn de geschatte inkomsten lager en de voorgenomen uitgaven hoger dan wat aan de kiezer werd medegedeeld.
In werkelijkheid zijn de cijfers steeds vervalst en is de werkelijke toestand véél erger dan wat de opgegeven cijfers laten vermoeden.

We willen aan de hand van één voorbeeld duidelijk maken hoe een “corrupt” land in elkaar steekt; hoe sommige ambtenaren en beroepspolitiekers aan die toestand meewerken en hoe uiteindelijk de brave burger steeds de rekening zal moeten betalen. Hier gaan we dan.

Bijna 20 jaar geleden hebben we de N.V. Koninklijk Berchem Sport opgericht. Deze nam het stamnummer over van de VZW tegen duidelijk afgesproken financiële voorwaarden. De beheerders van de VZW zouden zelf nog eventuele tekorten aanvullen. Om zeker te zijn dat dit correct zou gebeuren hadden we geëist dat we zelf als vereffenaar van de VZW zouden worden aangeduid zodat we alles zouden kunnen blijven volgen.

Wat daarna gebeurde tart iedere verbeelding. Het bleek snel dat de vorige voorzitster van de VZW , Suzy Coeck, gedurende jaren met ambtenaren en politiekers de gek had ge- houden. Gedurende jaren liepen allerlei overheidsschulden met miljoenen op. De Stad Antwerpen eigenaar van het stadion had in geen jaren huurgelden ontvangen, BTW en belastingen stonden jaren achter, RSZ werd nooit aangegeven; alles gebeurde blijkbaar 100% “in het zwart”. Toen we de boekhouding opeisten kwamen er steeds uitvluchten. Uiteindelijk legden we klacht neer op het justitiepaleis wegens het verdwijnen van de totale boekhouding. Volgens de toenmalige boekhouder zou deze in brand zijn gestoken of met de reinigheidsdienst zijn meegegeven en ergens op de “Hoge Maai” te vinden zijn!

We konden het niet meer geloven wat in ons land allemaal mogelijk was. De betrokken politiekers en ambtenaren waren steeds verwend geweest door Suzy Coeck met etentjes en gratis kaarten voor de eretribune enz.

Ook bij justitie bleek Suzy Coeck over relaties te beschikken. Voor zover we weten werd ze nooit ondervraagd. Telkens ik ging informeren naar de stand van zaken kreeg ik te horen dat het onderzoek “lopende ” was. Na vele jaren lieten de schuldeisers zich niet meer horen. Tientallen miljoenen schuld aan de overheid bleken als sneeuw voor de zon te smelten. Een vijftal jaar geleden ontving ik een vraag om mijn vereffening te sluiten! Hoe kon ik dat nu doen.” Ik heb ze nog niet kunnen openen,” was mijn antwoord.

Enkele jaren geleden vernam ik dat het onderzoek naar VZW Kon. Berchem Sport geseponeerd was! Einde verhaal.

Maar vorige week kreeg ik plots een reeks dwangbevelen van de BTW administratie. Die verwijzen naar een akkoord dat Suzy Coeck op 15 januari 1998 heeft ondertekend voor drie verschillende dossiers en eisen nu in 2017 die sommen op plus intresten! Ongeveer 20 jaar nadat ik aan diezelfde overheid gevraagd had me te willen helpen met mijn zoektocht naar de boekhouding.

Ik begaf me naar de BTW-administratie op de Italiëlei om te vragen hoe zoiets nu mogelijk is maar vernam dat ze het te druk hadden en vroegen om in de maand maart nog eens terug te komen!

Als overheidsdiensten op deze wijze werken is het vijf voor twaalf.

Arm “corrupt” land.

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever

Halfslachtige maatregel in fed. parlement

Afbeeldingsresultaat voor turkije een brug te ver claeysZo kennen we ze.  Een voorstel van het VB wordt steevast, herhaaldelijk, jarenlang weggestemd.  Ook al weet en ziet iedereen  dat een toetreding van Turkije “een brug te ver is”.  Tot Erdogan het te bont maakt.  Tot het mag van de EU-bonzen.

In de Kamer werd een resolutie besproken die de toetredingsonderhandelingen van Turkije tot de EU wil ‘ bevriezen’.
Barbara Pas: “Het Noord-Korea aan de Bosporus, dit Turkije, hoort noch historisch, noch geografisch, noch cultureel thuis in de Europese Unie. Vandaag niet, morgen niet, nooit!”

https://www.golfbrekers.be/vrhfstdt-schittert-in-zijn-nieuwe-rol-als-eu-wraakgod/

Ter herinnering:

 

Waarom een verkiesbare plaats op een lijst zo belangrijk is

Afbeeldingsresultaat voor kieslijstDe Gentse burgemeester Daniël Termont (SP.A), die de 21.000 euro die hij verdient met zijn mandaten ‘drinkgeld’ noemt. Geert Versnick (Open VLD), die eens goed moest rekenen of hij nu 5.850 of 6.500 euro verdient. ‘Een beetje voetballer komt daar niet voor uit zijn zetel,’ wist Versnick. Koen Kennis (N-VA), die 30.000 euro kan missen op zijn bankrekening. Leen Verbist (SP.A), die dan weer niet merkt dat er 30.000 euro te veel op de rekening staat. Louis Michel (MR), die het geen goed idee vindt om Kamerleden ‘slechts’ 4.800 euro te laten verdienen. Anders krijgen we een ‘wereldvreemd’ parlement vol met ambtenaren en onderwijzers maar zonder advocaten en bedrijfsmensen.

De zelfdestructieve trip waar sommige politici dezer dagen op lijken te zitten, is indrukwekkend. Er schort wat met hun referentiekader. Daarom ter illustratie: met een netto maandinkomen van 5.500 euro behoort iemand tot de een procent best verdienende Belgen, leren cijfers van het Centrum voor Sociaal Beleid.

Het mediaan netto maandinkomen in België bedraagt 1.750 euro. Drie keer minder dan Michels ‘salaire de misère’, dat recent voor beroering zorgde in Franstalig België.  Lees verder…

Gedachten in gedichten

Struinend door oude (…nou ja) documenten en boeken,  die ik om de een of andere reden per se wil bewaren, hoewel ik ze slechts lees als ik naar iets anders op zoek ben, botste ik op dit gedicht van Hugo Schiltz van mei 1945, een jeugdzonde:

 

Noemt gij dat leven, mijne heren?
Slechts met een masker rond te lopen
En altijd mammon te vereren
Aan wie g’uw ziel wel zoudt verkopen?

Noemt gij dat leven, mijne heren?
Als men zich steeds bekommeren moet
Of zeepbarons u wel waarderen
En of de minister u nog groet?

Noemt gij dat leven, mijne heren?
Zo gij uw hart slechts spreken laat
Als ‘t uwe faam toch niet kan deren
Zoniet het zonder schroom verraadt?

Noemt gij dat leven, mijne heren?
Is dat alleen mijn rol of aard?
Dan kan ik het niet meer begeren
En had men beter ‘t mij bespaard

Maar ik weet meer dan u, mijne heren
De grote strijd, het groot vergeven
In ‘t leven ‘s mensen eer ontberen
Dat kent gij niet, dat grote leven

5 mei 1945