… staat 1.5 uur tot zijn middel in het water om het overstromingsnieuws te melden
Categorie archieven: Merkwaardig
Tunesië: moderne islam in de praktijk?
Het verbond van Tunesische imams richtte een oproep aan de Groot-Moefti van de Tunesische republiek om pelgrims, die dit jaar de hadj willen uitvoeren, te ontmoedigen. Lees: af te raden. De aangevoerde redenen: de hoge kostprijs én – opmerkelijk standpunt – het feit dat het geld door Saoedi Arabië gebruikt wordt om zijn oorlogen te financieren tégen andere moslim landen.
Locale media citeerden de algemene secretaris van het verbond van Tunesische imams, Fadhel Ashour: “Het is beter het geld uit te geven aan de leefomstandigheden van het Tunesische volk.”
Met als randopmerking: Saoedi Arabië gebruikt het geld dat door de hadj-bedevaarders uitgegeven wordt om de agressie te financieren tégen islamitische landen zoals Syrië en Jemen, wat tegen de sharia indruist.
De Tunesische minister van religieuze zaken, Ahmed Adhoum, had tevoren bekend gemaakt dat er 236.000 aanvragen voor de hadj van dit jaar geteld werden. Het aantal pelgrims is 10.892 in vergelijking met 10.374 in 2017.
Aleppo herleeft (10)
Het Sheraton Hotel in Aleppo werd volledig gerestaureerd en wacht op klanten. Meer info en foto’s vind je hier.
De Sheraton hotels maken deel uit van de Starwood Property Trust Inc. (New York), die beleggen in onroerend goed. Ook interessant om weten zijn de namen van de leden van de Raad van Bestuur. Klik op een naam voor meer achtergrondinfo.
Bende komedianten.
Barok wordt bizar
De barokke kerk Sint-Antonius uit 1693 in Heinfels, Tirol/Oostenrijk, heeft een bizarre gedaanteverwisseling ondergaan. Helemaal volgens de nieuwe leer werd centraal in het middenschip het altaar vervangen door een soort picknicktafel , waaraan de priester, als een kaartenverdeler bij het pokeren, staat. Daarrond, zoals bij een kleuterklas, vindt men de banken, gebogen banken, als illustratie van de gebogen godsdienst, die niet meer als rechtlijnig-christelijk (h)erkend wordt.
De pastoor, E H. Anno Schulte-Herbruggen vindt dat dit “de in steen veranderde theologie” is. Wij zouden het eerder “het secularisme omgezet in hout” noemen waarbij een huis van God veranderd werd tot een plaats waar mensen, verveeld door de Nieuwe Liturgie, zich kunnen afleiden door naar elkaar te kijken. Of hun berichtjes te lezen op hun gsm.
Ontspannen wandelingetje
Terug naar huis
Een reportage van de BBC over Syrische vluchtelingen die de omgekeerde tocht ondernemen. Ditmaal niet op de vlucht, maar terug naar huis. Je zou dan toch verwachten dat ze een normale reismogelijkheid zouden aangeboden gekregen hebben. Niet dus. Opnieuw via smokkelroutes en ermee samenhangende gevaren.
Aan de Griekse grens worden een aantal Syriërs opgepakt. Niet omdat ze EUropa binnen willen, maar omdat ze uit EUropa willen ‘ontsnappen’.
Zakariya vertoefde veilig en wel gedurende twee jaar in Merkelland. Hij stelt dat hij de beste voornemens had, wou meer zijn dan een ‘vluchteling’, maar vindt dat hij niet in de Duitse maatschappij geïntegreerd werd. De Merkellanders zouden koude mensen zijn, die zelfs geen poging doen om hen – de anderen – te aanvaarden. In die twee jaar heeft hij niets bereikt, zoals trouwens ook andere jonge mannen. Hij zal zichzelf dus terug-smokkelen via dezelfde route als de heenreis.
Op de busdepot in Thessaloniki zitten nog meer Syriërs met dezelfde plannen als Zakarya te wachten. Naar schatting honderden elke week. Ze zijn met z’n 50, die een 5 uur durende busrit naar de Grieks-Turkse grens zullen ondergaan. Elk met hun eigen redenen om EUropa achter zich te laten. Van daar zullen ze te voet proberen Turkije illegaal binnen te komen. Sommigen van hen werden daar bij hun vorige grensoverschrijding – naar Griekenland – gearresteerd.
Zakariya’s laatste boodschap aan zijn voormalig gastland: “Het is voor mij onmogelijk om terug te keren naar Duitsland of enig ander EUropees land. Wij zijn moslims maar zij beschouwen ons als terroristen. Ze bekijken ons en hebben angst, alsof we monsters zijn, en geen mensen.”
Iedereen van deze groep geraakte veilig over de grens. Zakariya is nog niet teruggekeerd in zijn thuisland. Hij blijft en werkt voorlopig bij zijn broer in Zuid-Turkije.
De Duitse zender ARD zond in april een soortgelijke documentaire uit. Reden van hun terugkeer: bureaucratie, depressies, aanslepende gezinshereniging. Ze willen (nog?) niet terug naar Syrië, maar wel naar Turkije, waar ze hun familie zullen treffen.
Ook zij moeten illegaal de grenzen oversteken, want een visum krijgen ze niet. Een getuigenis: “hier heeft het niet gefunctioneerd, drie jaar van mijn leven verloren, mijn verloofde krijgt geen asiel…” Ook hij moet een smokkelaar onder de arm nemen om de Turkse grens veilig te kunnen oversteken. Volgens de smokkelaar zijn het vooral Merkels beschermelingen die hun gastland in de steek laten. Vakkrachten die node zullen gemist worden… En de smokkelaarshandel floreert.
https://youtu.be/afvIuiCAlOU
Merkelland wil hen niet zomaar laten gaan. Wie wil vertrekken krijgt moeilijkheden – het paspoort wordt slechts node teruggegeven:
Multicul puur
Als een compleet verzonnen sage staat de ‘culturele inbezitneming’ helemaal vooraan bij bepaalde linkse creativisten. Eerst moesten we de multicul liefhebbend omarmen; nadien klonk de boodschap iets drastischer: hun eigenheid bewaren, niet dooddrukken. Alsof we de toegevoegde waarde wilde inpalmen. Niemand had er tot een paar jaar geleden ooit over gehoord. Nu krijgt het regelmatig verontwaardigde reacties vanuit een bepaalde hoek.
Mansfield College (Oxford Universiteit) plande een feestje met als thema ‘cannabis’ en moest het annuleren. Niet vanwege het veronderstelde gebruik van cannabis maar wel omdat sommige studenten vreesden dat het het tot een culturele inbezitneming zou leiden, met een onrechtmatige adoptie van Caraïbische cultuur en muziek.
Verleden week bracht een student uit Bristol zichzelf in de problemen met zijn 21ste verjaardagsfeestje: hij had nl. voor een Raj thema gekozen. Hij verscheen op het feestje met een gouden tulband en een bindi op zijn voorhoofd.
Hoewel het om een privé feestje ging, in een locatie buiten de universiteitscampus, kreeg het “Bristol Universiteits zwarte- en minderheden etnisch comité” last van hun bezeerde tenen en dito ziel; zij voelden zich “diep droevig en ontgoocheld”.
Andere Oxford colleges kregen in het verleden al kritiek te verwerken omdat ze een feestje georganiseerd hadden in de jaren 1920-stijl. Reden: het zou wel eens kunnen, dat een dergelijke festiviteit misschien, eventueel, waarschijnlijk de etnische minderheden en al dan niet tot de etnische minderheden behorende vrouwen zou kunnen kwetsen… want deze kregen in die tijd (nog) geen toegang tot studies in de universiteit.
Een New Orleansfeestje kreeg soortgelijke kritiek, want dit zou “nostalgische gevoelens voor een van racisme doordrenkt tijdperk” aanmoedigen.
Verleden jaar werd dan uiteindelijk aangekondigd dat een ‘workshop’, een te ondergane lessenreeks, over culturele inbezitneming verplicht zou worden ingevoerd op Magdalen College (Oxford).
Blanke bekendheden, die hun kapsel in een vlechtjescreatie dragen, worden regelmatig beschuldigd van het zich onterecht toeëigenen van een zwarte kapseldracht. Zelfs het zingen van zgn. zwarte muziek is een geliefde stok om te slaan. Zoals ene, ons onbekende – maar dat ligt aan ons tunnelzicht op de moderne muziekbeleving – Bruno Mars kwam onder vuur te liggen. De man heeft zowel Puerto-Ricaanse, Ashkenazi-joodse en Filippijnse wortels. Tot welke muziek moet hij zich beperken wil hij niet beticht worden van onterechte culturele adoptie?
Men kan zich de vraag stellen of het zelfs het luisteren naar multicultureel-beïnvloede muziek moet aan banden gelegd worden. Zowel de moderne als de klassieke werken worden door elkaar bestuifd. In welk hokje zit welke componist?
Hoewel de linkse medemens de multicul omarmt, moet men toch oppassen bij het adopteren van andere culturen. Kwestie van hun cultuur puur te houden. Niet uit bezorgdheid over onze cultuur. Die mag gerust uitgewist worden.
https://youtu.be/VALPdsr9Si4
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan.
De verkiezingen komen eraan
Uitbuiting
De Turken zouden de Bundesrepublik heropgebouwd hebben na de oorlog.
De Marokkanen zouden het land b tot een ongekende welvaart gebracht hebben.
De talentrijke vakkrachten uit de Caraïben werden na hun belangeloze inzet in het totaal verwoeste Albion schaamteloos uitgebuit door het British Empire. En nu zouden ze, in navolging van de ‘sleepers’ in de VSA, – in Brexitland worden ze de ‘Windrush Generation‘ genoemd – uitgewezen worden? 57.000 onmisbare vakkrachten? Nochtans kreeg een tweederangs afro-amerikaans filmsterretje een ‘koninklijk huwelijk’ en een hertoginnenstatus dankzij een nazaat van de Coburgers.
Twee steden-oplossing in de VSA
Ongeveer een uur rijden ten noorden van New York City leeft er een grote ultra-orthodoxe joodse gemeenschap, de Haredi.
Met 23.000 zijn ze. Na voortdurende spanningen tussen hen en de inwoners van Monroe, werd tijdens een referendum beslist hen een “eigen” gemeente te geven, het zgn. Palm Tree. Een twee-steden-oplossing.
Voorbereiding voor Loofhuttendag
In de VSA wonen ca. 300.000 Haredi en hun aantal verdubbelt alle twintig jaar. Oorspronkelijk vond je hen in steden als New York maar intussen verrijken ze ook kleinere gemeenten, waar ze niet willen integreren en zich liefst onder geloofsgenoten terugtrekken. Zoals in Monroe het geval was, dat zich opgesplitst heeft in enerzijds Monroe voor de andersgelovigen, en anderzijds Palm Tree voor het uitverkoren volk.
Het referendum kwam na wrijvingen wegens de joodse “uitbreiding” door de grote groei der joodse gemeenschap, de daaraan verbonden aankoop van onroerend goed in omliggende regio, en de financiële draagkracht van de stad Monroe voor de joodse grote gezinnen met behoorlijk veel sociale lasten.