Categorie archieven: Geen categorie

Blijf waakzaam!

Geplaatst op door

Op de sociale media is het druk, bijzonder druk.  Dat nog niet iedereen gehersenspoeld is mag duidelijk wezen.  De intriges, de oorlogstaal, de amper verborgen wens naar een nieuw conflict zijn niet onopgemerkt gebleven.  Ondanks de horige EU en media.

Wij lazen o.a. dit berichtje:

 “right side zei: 26 juli 2014 at 17:59

Ja, Willem, we moeten waakzaam zijn. Maar – los van reces en vakantie: hoever reikt ons geheugen eigenlijk?
De ‘cables’, WikiLeaks, de klokkenluiders Assange en Snowden, de wereldwijde afluisterpraktijken van de NSA, enz., enz.: het lijken onthullingen van lang geleden.
Evenals nine-eleven, toen niet alleen Amerika, maar de wereld veranderde.

Is het niet sinister om te constateren dat dit, samen met de daaruit voortvloeiende oorlogen, schuldenexplosies en crises, betekent dat de ‘grootste democratie van de wereld’ en een steeds groter wordend deel van de rest, sinds de WTC-ramp, worden geleid door een conglomeraat van Wall Street en geheime diensten? En politieke leiders die de strategie (achteraf) mogen accorderen, verklaren en verdedigen?

Oekraïne is de voorlopig laatste schakel in een lange rij, door de VS om geopolitieke redenen geëntameerde, met elkaar samenhangende, conflicten en oorlogen sinds Irak.

In de kop van een MSM-krant stond vanmorgen de vraag: “MH-17 de nieuwe 9/11?”
Daar mogen we met z’n allen best eens wat langer en dieper over nadenken.
Om ‘waakzaam’ te blijven.”

 

Ook in de VSA heeft de bevolking er genoeg van.    Er is sprake van landverraad.  Kijk en luister mee naar deze video van september 2013.  Van Oekraïne en de inmenging in dat land door de VSA (via de EU-handpop) was nog geen sprake:

FT

 

 

Hoe waarheid een product werd.

Geplaatst op door

divide-ruleWaarheid. Wat voor soort waarheid karakteriseert deze tijd?

Het maakt van politiek een ‘pitch’, van informatie een ‘format’; van kunst een ‘concept’, van onderwijs een ‘formule’. Niet om te overtuigen, te informeren, aan het denken te zetten of te leren, maar om ‘te bevredigen’.

Hierin schuilt, volgens mij, de kern van onze tijd. Het verklaart waarom de meeste politieke partijen nauwelijks nog van elkaar verschillen, behalve in koopkrachtplaatjes. Het verklaart waarom onderwijsinstellingen zijn uitgegroeid tot diplomafabrieken op zoek naar de hoogste score in de ‘rankings’. Het verklaart waarom solidariteit afbrokkelt en winstbejag op korte termijn regeert.

De economisering van ons wereldbeeld, de vermarkting van de samenleving, de commercialisering van de informatievoorziening en de professionalisering van de communicatie vormen tezamen de vier pijlers op grond waarvan je het nieuwe tijdperk zou kunnen onderscheiden: het tijdperk van waarheid als product. Waarheid wordt niet langer gegeven (premodern), gevonden (modern) of gemaakt (postmodern), waarheid wordt verkocht. Of, anders geformuleerd: we gingen van de openbaring, naar de ontdekking, naar de constructie, naar de productie van waarheid. Van Preek naar Presentatie naar *Pauze* naar Pitch.

Waarheid als constructie had als doel de mens te bevrijden van onheuse autoriteiten en de universele pretenties van Waarheid met een hoofdletter W, teneinde het individu zichzelf te laten creëren.
Waarheid als product heeft dezelfde filosofische wortels, maar een ander doel: het wil ons niet bevrijden, maar onze behoeften bevredigen.
Anders gezegd, alles wat we tegenwoordig doen of maken luistert naar de logica van een product. Of het nu politiek bedrijven, informatie verstrekken, onderwijs geven, wetenschappelijk onderzoek doen of kunst creëren is: alles wordt getoetst aan de vraag welke behoefte ermee wordt bevredigd.
Zo is politiek niet ‘zo veel mogelijk burgers overtuigen van bepaalde idealen ten dienste van een algemeen belang’, maar: het peilen, verwoorden en uitvoeren van wat een bepaald segment van het electoraat (‘doelgroep’) denkt en wil. Of, zoals socioloog Willem Schinkel het ooit mooi verwoordde: het doel is ‘kiezers hun eigen mening laten consumeren’. Niet voor niets bepaalt de burger zijn stem op een manier die sterke gelijkenis vertoont met hoe hij een wasmachine uitzoekt: via een stemwijzer.

ECB president Mario Draghi

ECB president Mario Draghi

Hetzelfde gaat in grote lijnen op voor hoe nieuws tegenwoordig tot stand komt. Nieuws maken is niet ‘het agenderen van bepaalde gebeurtenissen en ontwikkelingen op grond van een onderliggend idee van maatschappelijke relevantie’, maar: het volgen en reflecteren van ‘waar men over praat’ teneinde aansluiting te vinden bij interesses en behoeften van ‘de doelgroep’.
Om dezelfde redenen draait het onderwijs minder om het overbrengen van kennis met inherente waarde, maar om het afstemmen van kennis op de behoeften van de leerling en die van de arbeidsmarkt waarvoor hij wordt opgeleid; wordt de wetenschap steeds minder gedreven door onderzoek omwille van fundamentele inzichten en steeds meer door onderzoek omwille van het economische rendement; en heeft kunst in afnemende mate als doel bestaande denkbeelden te ondermijnen of te vernieuwen en in toenemende mate als doel aan te sluiten op de reeds bestaande interesses van het beoogde publiek.
Je zou kunnen stellen: het soort waarheid dan onze tijd typeert heeft weliswaar een nieuwe vorm gekregen, maar geen nieuwe inhoud. Het beoogt verlossing noch vooruitgang noch verandering, alleen verzadiging.

Waarheid als product reduceert alles − van politiek tot informatie tot wetenschap tot onderwijs tot kunst − tot een vorm van behoeftebevrediging zonder onderliggend doel.

En, het verklaart waarom 80 procent van de (westerse) burgers zo tevreden is met het eigen leven en een even groot percentage zo bezorgd over de samenleving als geheel: onze behoeften worden ruimschoots bevredigd, maar we hebben nauwelijks een idee van het waarom en waartoe.

Lees het geheel;

https://decorrespondent.nl/957/hoe-waarheid-een-product-werd/72887137356-b59dffc2

Cultureel marxisme. De reden waarom we geen Vlaamse Natie hebben .

Geplaatst op door

critism2 kritiek
Brecht Arnaert maakt een briljante analyse over de toekomst van Vlaanderen.
Neem vijftig minuten tijd en ga achterover zitten luisteren los van alle politieke vooroordelen.
Brecht Arnaert gelooft namelijk niet dat de oplossingen vanuit die hoek kunnen komen.
Nee, als Vlaanderen ooit een vrij en welvarende natiestaat wil worden, moeten we veel verder kijken dan dat alleen en zelf onze toekomst in handen nemen.
https://www.youtube.com/watch?v=D3Efa8wG4cg