Beloken Pasen is de Nederlandse naam voor de eerste zondag na Pasen (beter: de achtste paasdag). Sinds het jaar 2000 heet deze dag in de Rooms-Katholieke Kerk ook de Zondag van de Goddelijke Barmhartigheid.
Sluitdag ‘Beloken’ is het voltooid deelwoord van ‘luiken’, Middelnederlands voor ‘sluiten’. Beloken Pasen is de sluitdag van het Paasoctaaf, de achtdaagse feestperiode die begint op Paaszondag.
Dominica in albis Beloken Pasen heet in het Latijn: Dominica in albis (zondag van de witte kleren) en in het Duits: Weisser Sonntag. Deze benaming gaat terug op een oudchristelijke praktijk. In de Paasnacht werden de catechumenen gedoopt. Daarbij ontvingen ze een albe, een wit doopgewaad. Die bleven ze dragen tot de eerste zondag daarop.
Gesloten deuren Vaak wordt het woord ‘beloken’ in verband gebracht met een motief uit de evangelielezing in de mis van deze dag: die is genomen uit het Johannesevangelie: hoofdstuk 20, vers 19 tot met 31. Deze perikoop begint zo: In de avond van die eerste dag van de week, toen de deuren van de verblijfplaats der leerlingen gesloten waren uit vrees voor de Joden, kwam Jezus binnen, ging in hun midden staan en zei: ‘Vrede zij u!’ De leerlingen zijn nog steeds bang en houden hun deuren ‘beloken’, gesloten.
Ongelovige Thomas De verrezen Jezus laat zich niet buiten sluiten en verschijnt ondanks de ‘beloken’ deuren aan zijn leerlingen, waarop hun harten als het ware ontsloten worden. Zelfs de sceptische apostel Thomas wordt door de Verrezene overtuigd, zo blijkt uit het vervolg van de lezing: ‘Kom hier met uw vinger en bezie mijn handen. Steek uw hand uit en leg die in mijn zijde, en wees niet langer ongelovig maar gelovig.’ Ook in de kerken van de Byzantijnse ritus wordt op de eerste zondag na Pasen deze passage uit het Johannesevangelie voorgelezen. Beloken Pasen heet daar dan ook: Zondag van Sint-Thomas.
De EU steunt wetenschappelijke projecten met miljoenen. Ook het islamitische “EuQu”.
Bijna niemand kent de Europese Onderzoeksraad (in het Engels: European Research Council – in het kort: ERC), maar deze “Raad” is een belangrijke speler in het EU-circus. Gefinancierd uit de EU-begroting moet deze “Raad”, door de EU gestuurde wetenschap en onderzoek, stimuleren. Met het zgn. “Programma voor wetenschappelijke uitmuntendheid” wil de EU sinds 2007 de achterstand op China en de VSA inhalen. 17.000 Projecten werden sindsdien “aangemoedigd”, lees: financieel ondersteund. Bv. het grote lichtprogramma “Quantenphysik” , dat onder meer onderzoekt hoe men planten stress-bestendiger kan maken, mocht 15 miljoen euro incasseren.
Niet elke financiering is boven gerede twijfel verheven.
Het project „EuQu“ lokt bij menigeen wantrouwen uit. Terecht.. Na een blik op de webstek van het project gelooft men zijn eigen ogen niet. Arabische woorden begeleid door de EU-stralenkrans. Het doel van deze webstek? Ons te doen geloven dat de “intellectuele, historische, religieuze en culturele geschiedenis van Europa in de Middeleeuwen doordrongen was door de koran”... Goed voor 10 (tien) miljoen euro belastinggeld. Om U wijs te maken dat de islam tot het Europese cultuur behoort.
In het EU-parlement groeit het verzet, vooral bij de fractie der Patriotten voor Europa (PfE). Reden: het gaat niet slechts om dubieuze stellingen, maar ook om het brein erachter. Prof. John Tolan, prof. voor middeleeuwse geschiedenis in Nantes en één der projectleiders, heeft “contacten” met de Moslimbroederschap, in talrijke (moslim)landen verboden wegens “terroristische organisatie” – recent nog in Jordanië.
Deze prof. John Tolan onderhoudt contacten met Ahmed Jaballah, een invloedrijke ideoloog van de Moslimbroederschap, die in 2024 omwille van extremistische activiteiten uit Frankrijk gewezen werd. Meer zelfs: Tolan nam tussen 2019 en 2022 deel aan islamitische activiteiten van de vereniging “Musulmans de France”. Dergelijke contacten zouden toch tot nadenken moeten dwingen… menen wij.
De kritiek vanop de conservatieve banken is vernietigend:
“Terwijl onze voorouders Europa met bloed en moed tegen de islamitische expansie verdedigden, opent Brussel (lees: de EU) breed de poorten en financiert met onze belastingen projecten die de islam als Europese erfenis verheerlijken,” aldus FPÖ-EU-vertegenwoordigster Petra Steger. “De EU-Commissie steunt met deze waanzin niet alleen extremisme, maar spuwt bovendien op de identiteit der Europeanen. De gevolgen zijn al lang voelbaar: terreur, vervreemding, onveiligheid.”
“Dergelijke initiatieven heeft heel Europa nodig. Slechts op deze manier kunnen wij verhinderen dat islamitische projecten nog meer met miljoenen gepamperd worden, terwijl het échte innovatieve onderzoek stagneert.”
Het project „EuQu” toont vooral aan dat “de EU ver verwijderd is van wetenschappelijke neutraliteit”. In de plaats daarvan wordt een ideologie met belastinggeld ondersteund.
Van een “zithaas” naar een “vluchtelingenweek”. Een Britse lagere school schrapte alle Paasactiviteiten en herdoopte ze in “vluchtelingenweek-activiteiten”. Kwestie om de “inclusiviteit” te vieren en de christelijke feestdag, Pasen, te doen vergeten.
Bij ons brengen / brachten de klokken paaseieren voor de kindjes. Hoewel ze nog altijd met Pasen rondgestrooid worden, is er een tendens hen “lente-eieren” of “zoekeieren” te noemen. U kan wel raden waarom.
In Duitsland vervult de Paashaas dezelfde functie. En daar treedt – omwille van dezelfde reden – een soortgelijke verandering in de woordenschat op. De “Osterhase” (Paashaas) werd in supermarkten, zoals Aldi en Lidl, herdoopt tot “Sitzhase”. We hebben geen flauw idee waarom de voorkeur aan een ‘zithaas’ gegeven werd. Tenslotte zijn het vrolijke, spring-in-‘t-veld beestjes, die niet bepaald in een zithouding opvallen.
De klanten reageerden verbijsterd en verontwaardigd. De supermarkten bestrijden vehement dat ze rekening wilden houden met de gevoelige zieltjes der moslimklanten. De “zithazen” kregen slechts die naam om hen van de “paashazen” te onderscheiden; aldus de uitleg die kant noch wal raakt. Dat er ook “staande hazen” verkocht worden, ontsnapt aan de poco logica.
De lente – ik sta midden in haar – o daar komt ze daar daar daar vliegt ze op mij aan, ze zoent me, ze zoent me, ze zoent me en ze noemt me haar zoete ademen, woord voor woord; o en daar vliegt ze voort de honnege fladderende lente, daar naar de verte, daar naar de horizonnerige tenten, de zilveren, zilvervoetige, zilverhandige lente, de zomerige lente.
Kijk nu, ze strooit den zomer rond die vliegt om haar rond uit haar mond, rond haar boezem, haar gladde rug, haar beenen zoo donslicht omschenen, ze gaat langs de horizonnen maar aldoor omme, ze heeft toch zoo veel, ze kan geven wel, zie het lichte sneven van al dat kwijnende levende stervende opflikkerend licht en daar midde’ in haar gezicht zie je het wel, zie je het wel – hoe licht hoe wit hoe goud hoe schel, hoe kunnen we het toch verdragen van ochtend tot avonddage, kom weer, kom bij me weer gij mijn lieve, mijn lieve, lieve, lieve oogenbegeer.
O ze valt op mijn borst, haar mond midde’ in de dorst van mijn mond, haar roode zachte weeke punttong – ‘t is of ze heelemaal in me drong.
Herman Gorter (1864-1927) – De lente – ik sta midden in haar –
