Romeo en Juliet, Op. 64, is een ballet van Sergei Prokofiev gebaseerd op William Shakespeare’s Romeo en Julia. Op basis van een synopsis gemaakt door Adrian Piotrovsky en Sergey Radlov, werd het ballet gecomponeerd door Prokofiev in september 1935. Na Radlov’s bittere aftreden bij het Kirov Theater in juni 1934 werd een nieuwe overeenkomst gesloten met het Bolshoi Theater in Moskou, met dien verstande dat Piotrovsky hier ook bij zou betrokken blijven. Het ballet had oorspronkelijk een happy end (dit in tegenstelling tot Shakespeare) en dit veroorzaakte controverse onder de Sovjet – culturele ambtenaren; de productie van het ballet werd vervolgens voor onbepaalde tijd uitgesteld. Het uitstellen van de productie in de Sovjet-Unie tot 1940 kan ook te wijten zijn aan de toegenomen angst en voorzichtigheid in de muzikale en theatrale gemeenschap in de nasleep van de twee beruchte Pravda editorials die kritiek leverden op Shostakovich en andere “gedegenereerde modernisten” waaronder Piotrovsky.
De dirigent Yuri Fayer ontmoette Prokofiev vaak tijdens het schrijven van de muziek, en hij drong er sterk op aan bij de componist om terug te keren naar het traditionele einde. Fayer dirigeerde de eerste uitvoering van het ballet in het Bolshoi Theater.
Suites van de balletmuziek werden uitgevoerd in Moskou en de Verenigde Staten maar het volledige ballet ging in première in de Mahen Theater in Brno (toen Tsjeco-Slowakije, nu de Tsjechische Republiek) op 30 december 1938. De sterk herwerkte versie van het ballet is vandaag beter bekend en werd voor het eerst uitgevoerd in het Kirov Theater in Leningrad op 11 januari 1940 in de choreografie van Leonid Lavrovski en met Konstantin Sergeyev en Galina Ulanova in de hoofdrollen.
De EU zet haar eigen richtlijnen buiten werking. Italië heeft in ruil voor de miljarden die naar Turkije moeten vloeien een mildere beoordeling van de staatsschuldcijfers gevraagd. Stabiliteitspact? Welk stabiliteitspact? 
Viool en hobo waren typische solo-instrumenten in de achttiende eeuw.Het concerto beantwoordt aan de driedeling die in Bachs tijd een standaard was : twee snelle hoekdelen omklemmen een langzaam middendeel. Het werk opent met een Allegro, dat opgebouwd is volgens het ritornelloprincipe: de instrumentale solo’s van viool en hobo worden afgelost door een terugkerend instrumentaal refrein (het ritornello). De rijke polyfonie en de elegante melodieën geven het deel een uniek, bijna nostalgisch karakter.
U weet het teruggekeerde Syriëstrijders moeten we verwelkomen zoals in de parabel van de verloren zoon. Aan ons hart drukken, een warm onthaal geven, 
In z’n eentje ging de ex-militair op weg naar Syrië om daar samen met de Koerden van de YPG te vechten tegen de moordlustige Allah Akbar-brigade genaamd ISIS.
Kramář kreeg orgel- en vioolles bij zijn oom Antonín Mátyás Kramář (1742-1804) in Turany vlak bij Brno. Vanaf 1785 studeerde hij verder in Wenen. Aansluitend trad hij in Hongarije in dienst bij de graaf Styrum zu Szimontorony. Van 1790 tot 1795 was hij koorleider aan de kathedraal van Pécs, Hongarije. Daarna was hij kapelmeester van het Antal Károlyi-regiment en bij de vorst Grassalkowitsj. Maar zijn werk in Hongarije beviel hem niet, en daarom ging hij in 1810 terug naar Wenen, waar hij werkte als musicus (violist en blaasinstrumenten), componist en muziekpedagoog maar ook als balletkapelmeester aan het Weens hoftheater.
