Ooit was het “Ekelsbeke”, ons Ekelsbeke in Vlaanderen

Een deel van het noorden van Frankrijk behoorde tot uiterlijk 1713 tot de Lage Landen. Hoewel de streek bijna helemaal is verfranst, zijn er vandaag toch nog sporen van deze gemeenschappelijke geschiedenis terug te vinden en in de Franse Westhoek kun je soms nog een West-Vlaams dialect horen spreken. Er is om die reden altijd belangstelling geweest vanuit de Vlaamse beweging voor de Vlaamse cultuur in Noord-Frankrijk. Meer…

Gelegen aan de IJzer in de aanwezigheid van vele eiken kreeg de plaats de naam ‘Ekelsbeke’ (Eikels beek) waarvan Esquelbecq de verfranste versie is.

De naam dook het eerst op in een 9e-eeuwse oorkonde van Sint-Bertinus. Het leven van Sint-Folkwin (Folquinus van Terwaan), een christen die de bevolking kerstende, staat erin beschreven. Folkwin, die van 817 tot 855 bisschop van Terwaan was, overleed in Ekelsbeke op 14 december 855.

“Het is de oudste tuin van Frankrijk…” stelt de commentator in de video…

Pleegde Jan Peumans kiezersbedrog?

“Van helemaal onderaan, de lijstduwersplaats voor N-VA Limburg, raakte gewezen Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans (°1951) met 22.165 voorkeurstemmen toch verkozen voor dat Vlaams Parlement. Hij had al afscheid genomen van de politiek en stond naar eigen zeggen op de lijst louter als steun voor gouwgenote Zuhal Demir, en om stemmen van het Vlaams Belang weg te kapen.

Kort na zijn verkiezing deelde de nestor van de N-VA-top mee dat hij niet zou zetelen, en zijn plaats zou afstaan aan eerste opvolger Andy Pieters. Om familiale redenen, deelt hij in Het Belang van Limburg mee: de vrouw ziet het niet zitten. En omdat hij een doctoraat over de Volksunie in Limburg voorbereidt bij Bruno De Wever. Maar vooral, en dat is het meest controversiële aspect van zijn motivatie: omdat iemand als Annick De Ridder, behorend tot de rechts-liberale vleugel van de partij, aan de Vlaamse onderhandelingstafel zit, en meer dan waarschijnlijk een ministerpost krijgt. En daar heeft Jan weinig affiniteit mee…”

Meteen vielen op de sociale media zware woorden als ‘vaandelvlucht’ en ‘kiezersbedrog’. Is dat zo? Of mag/moet een politicus te allen tijde zijn persoonlijk engagement bewaken, in weerwil van de partijdiscipline?

Lees: Johan Sanctorums “Pleegde Jan Peumans kiezersbedrog?”

Uit ons archief dit beeldmateriaal over Peumans gebrek aan affiniteit ten opzichte van Annick De Ridder:

Terugblik: 25.6.49

“Bij de parlementsverkiezingen van 25 juni 1949 kunnen de Vlamingen voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog weer voor een Vlaams-nationale partij stemmen. De Vlaamse Concentratie is pas een maand voordien opgericht en is in volle repressietijd nog een broos gegeven. Aan tienduizenden Vlamingen was immers zonder proces ‘bij wijze van voorzorg’ het stemrecht ontnomen.”

Lees: https://doorbraak.be/vandaag-1949-25-juni-voor-het-eerst-na-1945-neemt-weer-een-vlaams-nationale-partij-deel-aan-de-parlementsverkiezingen-de-vlaamse-concentratie/

En: https://encyclopedievlaamsebeweging.be/nl/vlaamse-concentratie

De Debatclub…

… nodigt u graag uit voor haar evaluatie van de laatste verkiezingen.

Wat nu?

Mark Elchardus, Emeritus hoogleraar
Wim van Rooy, Essayist


Moderator: Pieter Bauwens (Doorbraak)
Dinsdag 25 juni, 20.00 uur – Hotel de Basiliek (Trooststraat 22, Edegem)

Inkom: 10 euro (studenten 3 euro)

Vanaf 18u heeft u de mogelijkheid deel te nemen aan de receptie en het diner. Op voorhand inschrijven is hiervoor verplicht: info@debatclub.org – 0498/77 48 71 – 55 euro p.p. (inkom van 10 euro inbegrepen) over te maken op rekening van de Debatclub: BE20 7350 4124 1556.
 

Namens de grootste debatclub van Vlaanderen,

Hugo Broeckaert, Frans Crols

Vlaamse heiligen: Lutgardis van Tongeren

16 juni, feestdag van Lutgardis van Tongeren † 1246.

Zij werd in 1182 in Tongeren geboren. Haar vader was een rijke koopman en had voor zijn dochter een gunstig huwelijk in gedachten. Haar moeder daarentegen bracht haar de liefde voor het geestelijk leven bij en wees haar erop, dat zij eventueel ook in het klooster kon gaan. Voorlopig won moeder. Zij trad in bij de benedictinessen van het St.-Catharinaklooster te Sint-Truiden, 1194. Maar er kwamen huwelijkskandidaten tot in het klooster. En Lutgart bleek er niet ongevoelig voor. Toen zij eens met een knappe jongeman in gesprek was, verscheen haar Christus naast hem, zoals Hij er aan het eind van zijn lijdensweg aan toe was: het bloed stroomde uit zijn wonden. Op dat moment van keuze werd het haar duidelijk, dat haar liefde voor haar Heer groter was dan voor welke aardse bruidegom ook. En zij koos er voor van nu af Christus te beminnen en te omhelzen als een bruid.

Zij leidde een intensief mystiek leven, waarin zij een bijzondere omgang had met Christus. Haar huisgenotes dachten aanvankelijk, dat de gestrenge levenswijze die zij zich nu oplegde, het vasten en al de onthoudingen en boetedoeningen, het vuur waren van een beginnende novice: het zou strakjes wel weer overgaan. Maar haar verlangen naar nog intiemere gebedsomgang met haar Heer werd almaar groter. Uit deze tijd stamt het verhaal, dat zij eens ondanks heftige migraineaanvallen aan het nachtelijk koorgebed deelnam. Bij terugkomst op haar kamer, toen zij nog even voor het kruisbeeld verwijlde, maakte Christus zijn arm los van het kruis en sloeg die om haar heen. Dit moment is in veel afbeeldingen van haar terug te vinden… Lees verder op Heiligennet