Bidens ego stond Harris in de weg

Los van Bidens gevoerde politiek is hij direct verantwoordelijk voor de herverkiezing van Donald Trump. Dat Biden zijn vice-presidente Harris amper kansen bood zich te profileren, dat Biden zichzelf onmisbaar achtte, dat hij tot juli wachtte om zijn kandidatuur in te trekken, dat hij zijn belofte van 2020 een bruggenbouwer en overgangspresident te zijn die zijn staf op tijd aan de jongere generatie zou geven, dat hij zijn ouderdomsachteruitgang weigerde te erkennen, dat allemaal droeg ertoe bij – buiten zijn gevoerde binnenlandse politiek – dat de kiezer overduidelijk voor Donald Trump koos.

Indien hij – toen duidelijk werd dat het hoogste ambt voor hem zowel fysisch als psychisch te zwaar werd – zich teruggetrokken zou hebben, dan had Kamala Harris een kans gehad, dan had men binnen de Democratische Partij kandidaturen voor het presidentsschap kunnen opvragen en uit een aantal kandidaten de meest geschikte, of meest populaire, kunnen kiezen. Of dan Kamala Harris dé presidentskandidate der Democraten zou geweest zijn, doet in feite niet ter zake. In het scenario dat we beleefd hebben, had ze slechts 100 dagen om zich te bewijzen…. wat faliekant mislukte.

Als… Joe Biden nog iets wil goedmaken, dan zou hij dat kunnen. Niet dat het iets aan het verkiezingsresultaat zou kunnen veranderen. Als…

Indien hij nu zou verklaren dat hij te “ziek”, te “zwak”, te … is om zijn presidentsambt in eer en geweten, met een volledige inzet die men kan en mag verwachten, te vervullen, kortom, indien hij nu zou aftreden, dan zou hij Kamala Harris een eervolle aftocht gunnen als eerste vrouwelijke presidente der VSA tot de inhuldiging van Donald Trump binnen twee maanden. Een pro forma presidente. Een geste die hem niets kost en haar de mogelijkheid zou bieden de sleutels van het Witte Huis aan Trump te overhandigen.

Als… quod non. Biden is daarvoor te zelfingenomen, te egoïstisch.

Gevaarlijke banken

Banken in de natuur, in het bos, op kruispunten van wandelwegen, waar wandelaars even kunnen verpozen en van de natuur genieten, zijn naar verluidt “gevaarlijk”.

Dat is de teneur in het lieflijke Baden-Württemberg. Daar staan (stonden…) er duizenden. De eerste gemeentes beginnen aan de verwijdering; naar verluidt wegens de “klimaatverandering”. Een redenering die kant noch wal raakt. De klimaatverandering zou immers een takkenregen op de nietsvermoedende, rustende bankzitter kunnen laten dalen. In werkelijkheid omdat de gemeentes de kosten, eraan verbonden, niet meer willen, resp. kunnen, opbrengen. De banken moeten immers onderhouden worden. En mochten deze niet voldoen aan de fysische vereisten, mocht een of andere wandelaar een splinter in zijn been of elders krijgen, dan dreigen “Wiedergutmachungs”kosten voor de behandeling van de benadeelde bankzitter.

… Intussen heeft kanselier Scholz zijn coalitiegenoot FDP eruit gegooid, moeten autofabrieken sluiten en stromen er ongehinderd tienduizenden gelukzoekers uit zandbaklanden in het land.

https://www.bild.de/regional/baden-wuerttemberg/zu-gefaehrlich-erste-gemeinden-bauen-sitzbaenke-ab-6727387bc0cee71223cab358

 

Slechte verliezer

Het is een open deur intrappen te stellen dat de verstandhouding tussen de Amerikaanse ambassadeur in Boedapest en Hongaars premier Orban niet bepaald hartelijk verloopt. Nu Trump tot president herverkozen werd, kon David Pressman het niet laten nogmaals de premier van het land, waar hij de VSA vertegenwoordigt, te schofferen.

Dat Pressman de Hongaarse premier wel rauw kan lusten, zal ook wel iets te maken hebben met zijn seksuele geaardheid… die in Orbans Hongarije geduld maar niet graag gezien wordt. Moeten we er nog bij vermelden dat de man joods is, dat hij zijn jeugd doorbracht in de alles-mag-alles-kan staat Californië?

Had Trump dan toch gelijk?

Kamala Harris’ campagneploeg laat uitschijnen dat ze stemmen zullen blijven tellen dat Kamala Harris tot winnares der presidentsverkiezingen uitgeroepen wordt.

… Zelfs nadat Donald Trump zich tot winnaar verklaard heeft.

arris Camp Implies They’ll Keep Counting Votes Until They Win.

Vice President Kamala Harris‘s presidential campaign is implying they will attempt to force key counties in battleground states to keep counting votes until they attain victory. In a recent press call, a senior Harris campaign official emphasized Democrats would work to ensure they hit their ballot marks in certain localities even if President Donald J. Trump declares victory on election night. show more 

EU-Groenen bemoeien zich met de VSA-presidentsverkiezingen

Groene partijen menen dat ze de wereld naar hun hand moeten (kunnen) zetten. De EU-Groenen in het EU-parlement vinden dat hun politieke reikwijdte zich niet alleen tot de EU mag beperken. Nu willen ze hun “invloed” ook nog tot de Amerikaanse presidentsverkiezingen uitbreiden. Ze “sluiten zich aan” bij de oproep der Democraten, die eisen dat Jill Stein haar kandidatuur opgeeft en Kamala Harris haar steun toezegt.

De EU-Groenen vergeten even gemakshalve dat dit als buitenlandse inmenging beoordeeld wordt. Bovendien kàn dit niet zomaar: Jill Steins naam staat immers op de kieslijst der presidentskandidaten vermeld – ook als ze zou willen kàn dit technisch niet meer uitgevoerd worden. En dan nog dit: de Amerikaanse Groenen werden een tijdje geleden uit de globale netwerk der Groene Partijen uitgesloten... hoofdzakelijk wegens fundamentele meningsverschillen vooral in de Rusland/Oekraïne benadering.

Men verwacht dat Jill Stein ca. 1% der kiezers zou kunnen overtuigen: stemmen die Kamala Harris in de kantje-boordje-staten (zgn. swing states) goed van pas zouden komen. Om die reden hebben de Democraten een negatieve campagne tégen Jill Stein – de derde partij – gelanceerd.

Achteruit parkeren moet verboden worden…

… vindt een Grüne politica uit Kiel… Het zou volgens haar onbescheiden mening de verkeersveiligheid ten goede komen. In afwachting van een totaal verbod op personenwagens in privé bezit, vinden groene politici wel dagelijks nog een mogelijkheid om de automobilist te pesten.

Als je alles voorstellen en marsbevelen van groene politici – niet alleen in Duitsland – eens op een rijtje zet, dan kan je je afvragen of zwakzinnigheid, dementie of permanente dronkenheid een vereiste is om op een Groene lijst verkozen te raken.

Alke Voß, de zgn. mobiliteitsgoeroe, heeft immers vastgesteld dat het vooral bij achteruit rijdende voertuigen tot ongevallen komt met lichamelijke schade.

Kieler Nachrichten

Vijf lessen uit de lokale verkiezingen

Mocht stemmen iets uithalen, hadden ze het al lang verboden zei de Franse komiek Coluche. Alvast bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen is het tegendeel bewezen. Nooit leerden verkiezingen ons meer over de werking van het Belgisch politiek systeem. Welke lessen kunnen we trekken?

N-VA is tegen het cordon, maar handhaaft het overal. In Denderleeuw haalde Vlaams Belang maar liefst 38%. N-VA kondigde aan gesprekken op basis van inhoud te beoordelen. Daaruit bleek echter dat er helemaal geen onoverbrugbare verschillen waren. Meer zelfs, N-VA kon bijna zijn volledige programma realiseren door een coalitie met Vlaams Belang. Maar toch weigerden ze. De situatie doet erg aan Ninove denken. Het cordon gaat helemaal niet over inhoud. Het cordon is ook geen toeval. In tientallen andere lokale besturen tekende zich immers hetzelfde scenario af. De Wever beveelt elke lokale afdeling geen akkoord met Vlaams Belang te maken. Koste wat kost. In Merksem bestuurt N-VA zo met Vooruit èn Groen om toch maar niet het cordon te moeten breken. Zelfs een blinde kan er niet meer naast kijken. Het cordon is het cynisch verdienmodel van Bart De Wever. Enerzijds, door een concurrent uit te sluiten verhoogt het zijn eigen kans om te besturen. Anderzijds tracht hij Vlaamse kiezers zo te demoraliseren op die concurrent te stemmen. Het resultaat is altijd maar meer van hetzelfde beleid.

Na Vlaams Belang, zit nu ook N-VA in het cordon. Hoezeer N-VA wil besturen eerder dan de beloftes uit het eigen programma te realiseren, werd prachtig geïllustreerd in Gent. Daar was N-VA bereid werkelijk alles te slikken om toch maar mee te mogen doen. Opvoeren van de strijd tegen discriminatie met praktijktesten op de huur- en arbeidsmarkt, hoofddoek achter het loket, LEZ-zone behouden, ‘dekoloniseren’ van de stad, etc. Voor de verkiezingen was N-VA er allemaal tegen, maar na de verkiezingen wilden ze – letterlijk citaat– ‘voor een progressieve stad gaan’. Tenminste dat was eens niet gelogen. Hoewel Vooruit zijn hele programma uitgevoerd zag, stemde de socialistische achterban toch tegen het bestuursakkoord. Men wil per definitie niet met de N-VA besturen. Hoezeer men zich ook vilein afzette tegen Vlaams Belang. Hoezeer men zijn eigen programma ritueel verbrandde. N-VA zit nu ook in het cordon. Dat bewijst dat het cordon niet zozeer tegen Vlaams Belang gericht is, maar wel tegen alle niet-linkse politieke krachten. Het Vlaams Belang is gewoon de eerste die in het cordon gezet wordt. N-VA is gewoon de volgende van het moment links zich daartoe in staat acht. De laffe appeasement-politiek van N-VA met links naar de eigen uitsluiting.

Het cordon is geen democratische keuze, maar een particratisch dictaat. Lang beweerden commentatoren en professoren dat het cordon sanitaire perfect democratisch was omdat partijen vrij kunnen bepalen met wie ze coalitie vormen. In Ranst werd alvast bewezen dat dit een totale leugen is. Twee lokale partijen, PIT en Vrij Ranst, sloten een coalitie met Vlaams Belang. Geen van beide lokale lijsten had ooit het cordon ondertekend. Ze maakten gewoon het best mogelijke akkoord waardoor ze zoveel mogelijk konden uitvoerden wat ze beloofden aan hun kiezers. Dat bleek met Vlaams Belang te kunnen. Sammy Mahdi (CD&V) en Eva De Bleekere (VLD) sloten prompt leden die in deze lokale lijsten actief waren uit hun partij. Tegelijk beweerden ze stellig dat het cordon niet gebroken was. Het ging volgens hen immers niet om lokale afdelingen van nationale partijen. Deze tegenstrijdigheid maakt de vaststelling enkel maar duidelijker. Het cordon sanitaire is helemaal geen vrije democratische keuze, maar een machtsmiddel van nationale partijhoofdkwartieren dat opgelegd wordt aan alle verkozenen en afgedwongen wordt door politieke intimidatie. Wie hen niet gehoorzaamt, wordt verbannen. Deze twee traditionele partijen takelen gradueel af richting kiesdrempel, maar proberen hun macht via intimidatie zo lang mogelijk te behouden.

Brulboei Jean-Marie Dedecker blijkt een corrupt schoothondje. Niemand minder dan Guy Verhofstadt lanceerde voormalig judocoach Dedecker in de politiek in 1999. Niet-ingeloste beloftes over een ministerportefeuille zijn electoraal weinig lonend, maar leverden wel de motivatie om tegen diens linksliberale regering van leer te trekken. Rechts voor de raap zeggen waar het op slaat, zonder zelf bij Vlaams Belang te zitten, maar tegelijk wel de hoop te wekken het cordon te doorbreken. Jean-Marie had een electorale goudader ontdekt van moegetergde kiezers in de brede rechterzijde. Die truc werd snel door N-VA overgenomen en zijn Lijst Dedecker verdween van het toneel in 2014. Dankzij politieke blufpoker slaagde Dedecker er in 2019 en 2024 in een parlementszetel bij de wanhopige N-VA te onderhandelen door te dreigen naar Vlaams Belang over te stappen. Van dat laatste is trouwens nooit sprake geweest. 25 jaar lang werd de illusie gewekt dat iemand Dedecker moest tegenhouden of er anders eens iets zou gebeuren. Daar is nu een ietwat meelijwekkend eind aan gekomen. Niet brulboei Dedecker, maar zowaar VLD’ers uit Ranst doorbraken het cordon. Daarbij bovendien openlijk lachend met de oekazes van de VLD-partij-uitsluiting. Dedecker zelf sloot een coalitie met zijn zogenaamde erfvijand, N-VA-lijsttrekker Descheemaecker. De gemeente Middelkerke is dankzij Dedecker schuldenkampioen in Vlaanderen geworden, en dus heeft hij subsidies nodig. Daarmee werd duidelijk hoe corrupt het N-VA-systeem wel niet is. Een PS’er had het niet beter kunnen uitleggen.

Uiteindelijk gaat links over tot geweld, intimidatie en broodroof. Links bedacht het cordon sanitaire. Daarmee wilden ze de democratie beschermen. Er was volgens hen een groot gevaar aan de electorale doorbraak van het Vlaams Blok/Belang. Dat was volgens hen immers fascisme. Een fundamenteel kenmerk van fascisme is het hanteren van geweld om de uitoefening van politieke rechten te onderdrukken. In Izegem sloot Vlaams Belang een coalitie met de plaatselijke lijst Stip. Direct na het bekendmaken hiervan werden verkozenen op de lijst Stip geïntimideerd met fysiek geweld en werd gedreigd arbeidscontracten op te zeggen. Al snel bleken deze dreigementen uit de socialistische vakbond en ziekenfonds Solidaris te komen. Enkele lokale verkozenen van Stip waren zodanig onder de indruk van die dreigementen dat de coalitie met Vlaams Belang gestopt werd. De weggestemde N-VA-burgemeester Bert Maertens liet de vergoeilijkende woorden optekenen ‘Wat hadden ze gedacht? Dat het zomaar ging passeren?’  De socialistische maffia wint door straatgeweld en goedkeuring van het zogenaamde centrum. Het Vlaams Belang van zijn kant betoogde vreedzaam tegen deze gang van zaken. ‘Als het fascisme ooit terugkeert, zal het zich anti-fascisme noemen’, voorspelde Jacques Presser.

Conclusie. Mensen mogen wel gaan stemmen, maar mogen vooral niets te zeggen hebben. Het hele systeem is erop gericht burgers onmachtig te maken, politici om te kopen of af te dreigen. Het cordon sanitaire is er niet zozeer tegen Vlaams Belang, maar wel tegen de Vlaamse democratie. Wie niet in de pas loopt, krijgt te maken met intimidaties, broodroof en particratische machtsmiddelen. Het Vlaams Belang buigt daar als enige niet voor en precies daardoor, en om geen enkele andere reden, worden wij uitgesloten met een anti-democratisch cordon sanitaire. Daardoor is Vlaams Belang fundamenteel de partij van de vrijheid, de democratie en de rechtstaat. Alle andere partijen zijn de handlangers, de lakeien en de beulen van het corrupt Belgisch politiek systeem. Dat politiek systeem staat op instorten. Ze verliezen steeds meer de controle over de bevolking. Precies daarom wordt het geweld steeds openlijker en brutaler. Omdat het elke morele grond mist. Deze lokale verkiezingen betekenen daarom een nieuwe stap vooruit in de bevrijding van onze Vlaamse natie.

Tom  Vandendriessche, Europees Parlementslid Vlaams Belang