Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Terwijl de sociale en economische crisis, vooral in het westen, spectaculair toeneemt met als gevolg een dramatische toename van armoede en ziekte, zoals nooit voorheen, is er tevens een groeiend volksprotest tegen de dictatoriale maatregelen. Ontelbare geneesheren, onderzoekers, wetenschappers,  advocaten uit alle landen zijn  het er over eens dat de gedwongen afzondering, afstand houden, verplichte mondmaskers voor iedereen en overal, wetenschappelijk onverantwoord zijn, buiten alle verhoudingen, onwettig, een flagrante inbreuk op de fundamentele rechten en vrijheden van de burgers en immens meer schade toebrengen aan de lichamelijke en geestelijke gezondheid van de mensen dan het coronavirus.

Van al deze wetenschappelijk onderbouwde inzichten komt er geen woord in onze media, die dag na dag de valse resultaten van de PCR test blijven opdrijven en een vaccin als het reddingsmiddel blijven promoten. Er zijn massa’s “gevallen”, geregistreerde “besmettingen” en “positieve tests” waarvoor draconische maatregelen gelden van quarantaine en behandelingen, maar er schijnt nauwelijks een zieke gevonden te worden. En de schrijnende toestanden in sommige ziekenhuizen hebben blijkbaar niets te maken met het coronavirus maar met wanbeleid. Gedurende jaren werden bedden afgeschaft, het personeel beperkt en onderbetaald terwijl er duizelingwekkende  bedragen gingen naar de nieuwste en duurste apparaten zodat niet de goede zorg voor de zieken centraal stond maar de Big Tech. Ondertussen worden wetenschappers die opkomen voor de waarheid ontslagen of de mond gesnoerd. Vele mensen zijn zo ver misleid dat ze angstig de onverantwoorde maatregelen ook strikt willen naleven en naar een vaccin verlangen.  In Frankrijk weerklinkt inmiddels een oproep tot staatsgreep, vredevol en wettelijk. Het is een oproep om samen de opgelegde dictatuur af te schudden, het land terug in handen te nemen en de onvervreemdbare waarden van de samenleving te herstellen (Rémy Daillet-Wiedemann, 1e oproep:

2e oproep:

Nu verschijnt een “open brief” vanwege een coalitie van Belgische dokters en experten, waarin  het onmiddellijk beëindigen gevraagd wordt van deze politiek van noodtoestand en bovendien een grondig onderzoek naar de rol van de Wereldgezondheidsorganisatie (WGO) die deze “pandemie” heeft uitgevonden en die nauw betrokken is bij de vaccinindustrie. Zij stellen dat er geen enkele “medische verantwoording” is voor een lockdown en het dragen van maskers, het verplicht geïsoleerd leven en het verbod op reizen. Deze zijn nefast.  Zij waarschuwen ook voor een vaccin “waartegen we ons niet kunnen beschermen”. Overigens heeft de WGO in 1948 zelf bepaald: “Gezondheid is een toestand van alomvattend welzijn op fysisch, mentaal en sociaal gebied…”.  De corona, zo stellen de schrijvers van de open brief is in feite een gewone griep: “De evolutie van covid 19 verloopt zoals een normale infectie en een seizoengriep”. De maatregelen die dwingend worden opgelegd zijn vele malen erger dan het corona virus (Ethan A. Huff, 14 november 2020: des-experts-belges-de-la-sante-demandent-une-enquete-approfondie-sur-loms-pour-avoir-fabrique-la-pandemie-de-la-covid-19). Is het verwonderlijk dat er noch in onze media noch in de regering enig kritisch geluid aan bod komt, wanneer onze elite, die het land leidt,  dik betaald wordt door Bill Gates (“Wiens brood men eet…” in Nieuws brief Tegenstroom)?

Deze grove misleiding onder voorwendsel van een virus, is geheel vergelijkbaar met wat we meemaakten met de oorlog tegen Syrië. Horden koppensnellers uit de hele wereld werden door westerse grootmachten geronseld, betaald, getraind om in Syrië te komen moorden en verwoesten. Vooral de Syrische soldaten werden eerst gruwelijk gemarteld en dan vermoord. Een christelijk gezin uit Qâra, waarmee we goed bevriend zijn, heeft zo twee zonen verloren. Ondertussen had de CIA al lang een nauwkeurig verhaal voorbereid: de Syrische president onderdrukt met zijn verschrikkelijk leger de vreedzame protesten van het volk en martelt eigen mensen. In heel de Atlantische pers verschenen spotprenten van een president die tot zijn enkels in het bloed stond terwijl hij kinderen aan het wurgen was. Een geheel onbekende president werd plots de verschrikkelijkste dictator ter wereld. Geen enkele van onze mainstream journalisten vroeg zich af wat de werkelijkheid was. Integendeel, zij deden – en doen tot heden – in hun fantasie er nog een schepje bovenop, allemaal in dienst van de oorlogsindustrie. Het doel is dat de openbare opinie een oorlog tegen Syrië blijft goedkeuren en de westerse obsessie (“Syrië moet vernietigd worden”!) toejuichen. Zo blijven de westerse landen een onschuldig volk, dat hen niets misdaan heeft wurgen, met een verpletterende militaire macht en niet aflatende  sancties. De mensen lijden steeds meer gebrek, op velerlei gebied. Toch zal het Syrische volk stand houden, dankzij de onderlinge samenhorigheid van volk, leger, regering en president, terwijl het westen nog steeds niet in staat is zijn criminele illusie in te zien.

De Egyptische Nobelprijswinnaar literatuur (1988) Naguib Mahfouz zei het zo: “Zij liegen… en zij weten dat ze liegen… en zij weten dat wij weten dat ze liegen… en ondanks dat gaan ze door met nog meer te liegen”.

P. Daniel

Flitsen

De olijvenoogst zal wellicht nog een week in beslag nemen. Tegelijk wordt al het ijzerwerk van de nieuw opgetrokken gebouwen geverfd. Er is ook ander werk nog genoeg. Al hebben wij zelf niet veel last van de wereldwijde coronacampagne en blijven wij de heilige Eucharistie vieren precies zoals we dat voorheen deden, we leven mee met de materiele en vooral geestelijke nood van zovelen. Ook het leven van de parochies gaat hier ongeveer door zoals voorheen. Overigens wordt in Syrië de armoede ook steeds groter. De “internationale gemeenschap” blijft haar obsessie nastreven om Syrië te verwoesten, nog altijd niet beseffend dat het een illusie is. Helaas brengt dit voor het dagelijkse leven hier wel veel ellende mee. Er is veel minder dan de helft van de tijd  elektriciteit en het internet werkt dikwijls zeer traag of niet. We begrijpen echter goed dat dit laatste eigenlijk luxeproblemen zijn.

Antiochië, een roep om eenheid (III)

Grieks-Melkitische Kerk: een kerk als brug tussen oost en west, een moeilijke roeping

De Melkieten die nu met Rome waren herenigd dachten zich eenvoudigweg te verbinden met Rome in de geest van het Romeinse primaatschap van de eerste tien eeuwen, in de geest van de akkoorden van Florence[1]. Maar de Romeinen, met hun centraliserende tendens, leken de katholieke oosterlingen al snel te willen opslorpen in hun Romeinse administratie … [2].

Er ontstonden spanningen met de Heilige Stoel, waarbij de Melkieten koste wat het kost hun traditionele liturgie, hun patriarchale rechten en alles wat hun eigen traditie vormt, wilden beschermen. Deze beproevingen zullen de Melkitische Kerk helpen haar roeping te vinden binnen het Patriarchaat van Antiochië en vervolgens binnen de oecumene zelf: een bruggenbouwer zijn tussen katholieken en orthodoxen voor het herstel van de eenheid van het Lichaam van Christus. Als het als referentie wil dienen voor de orthodoxen die de eenheid willen omarmen, maar bang zijn te verdwalen in de latiniserende Romeinse centralisatie, dan impliceert haar roeping een volledige gemeenschap met Rome met behoud van haar autonomie en eigen oosterse identiteit.

Wat betreft de strijd die de Melkitische Kerk moest voeren om haar rechten te behouden, kunnen we de weigering van de Melkitische patriarch Gregorius II Youssef om de dogmatische verklaring Pastor Aeternus van het Vaticaans Concilie I betreffende de onfeilbaarheid van de paus te ondertekenen aanhalen. Hij en zeven van zijn Melkitische bisschoppen stemden non placet tijdens de algemene congregatie en verlieten Rome voordat het decreet definitief werd aangenomen. Na de sluiting van het Concilie reisde een delegatie van de Romeinse Curie naar de patriarch en zijn bisschoppen om hun handtekeningen te rekruteren. Ze ondertekenden uiteindelijk het decreet, maar niet zonder deze clausule van het Concilie van Florence toe te voegen: “behalve de rechten en privileges toegekend aan de oosterse patriarchen [3]”.

[1] Wikipedia, Concilie van Florence: “De Byzantijnse keizer Johannes VIII Palaeologus zag zich genoodzaakt hulp te zoeken in het Westen naar aanleiding van de verovering van Thessaloniki en Epirus door de Turken. De Byzantijnen verklaarden zich bereid om als tegenprestatie over de hereniging tussen de Griekse en de Latijnse Kerken te onderhandelen. Deze besprekingen werden gevoerd op het concilie in Florence. Men kwam langzamerhand tot overeenstemming over de principiële verschilpunten tussen de beide Kerken: de voortkomst van de H. Geest, het gebruik van ongedesemd brood, het vagevuur en het pauselijk primaat. In 1439 kwam een herenigingsdecreet tot stand. Bij hun terugkeer in Constantinopel werden de keizer en de bisschoppen echter als verraders door het volk ontvangen”.

[2] DICK Archimandrite Ignace. Sens et vicissitudes de l’uniatisme, L’écartèlement de la double fidélité. Imprimatur Néophytos Edelby, Beyrouth, 1982, présentation

[3] Wikipedia Melkite Greek Catholic Church. https://en.wikipedia.org/wiki/Melkite_Greek_Catholic_Church, consulté le 24 octobre 2020.

Deze grimmige sfeer zal zich geleidelijk aan opklaren onder de pontificaten van de pausen die Pius IX opvolgden tot aan het Tweede Vaticaans Concilie, waar een bepaalde visie van decentralisatie van de Romeinse Kerk werd omhelsd ten gunste van een meer synodale visie[1]. Dit was een belangrijke doorbraak in de oecumenische context aangezien deze visie de oosterse ecclesiologie benadert. De Melkitische Kerk speelde een opmerkelijke rol in deze mentaliteitsverandering bij het Concilie, vooral door de tussenkomst van haar patriarch Maximos IV, die er een eer van maakte om namens het Oosten als één geheel te spreken, de orthodoxen inbegrepen. Hij bevestigde dat openlijk tijdens zijn toespraak van 15 oktober 1964: “Eerbiedwaardige Vaders, als we spreken over het Oosten, moeten we niet alleen denken aan degenen die het vandaag nederig vertegenwoordigen binnen het rooms-katholicisme. Men moet de plaats van de “afwezige” respecteren [2]”. In verband met het ontwerpdecreet over de oosters-katholieke kerken (Orientalium Ecclesiarum), merkte hij op dat het moest aantonen dat de oosters-katholieke kerken precies ‘Kerken’ zijn, en niet simpelweg “filialen van een wereldwijde coöperatie die haar hoofdkantoor in Rome heeft[3]”. Deze opmerking maakte hij niet enkel ten behoeve van zijn Melkitische Kerk, maar in een breder perspectief van eenheid met het hele Oosten. Hij was bezorgd dat als de ontwerptekst in deze vorm bleef, de orthodoxen zich opnieuw van Rome zouden distantiëren, aangezien het de centraliserende Romeinse ecclesiologie opriep, een opvatting die de oosterlingen vreemd is. In dit verband zei hij tijdens de voorbereidende commissie: “Bij alle vragen die we moeten behandelen, of de beslissingen die we moeten nemen, moeten we altijd rekening houden met de indruk die dit kan wekken op christenen die nog niet verenigd zijn met de Heilige Stoel ” [4].

Sommige orthodoxe waarnemers, zoals pater Schmemann of professor Alovizatos, waren gecharmeerd door de tussenkomsten van de patriarch. Toch hebben de orthodoxen in het algemeen grote vraagtekens t.o.v. het bestaan zelf ​​van deze oosters-katholieke kerken: ze beschouwen die maar al te vaak  als “gelatiniseerden” die voor hen – in de woorden van dezelfde pater Schmemann als -“ één van de belangrijkste obstakels gelden voor elke oprechte theologische dialoog met de rooms-katholieke kerk [5]”. Maximos IV echter zag zijn oecumenische inspanningen bekroond tijdens zijn  bezoek na het Concilie aan de patriarch van Consantinopel Athenagoras I, die hem bedankte en zei: “U hebt het Oosten vertegenwoordigd in het Concilie en hebt onze stem laten horen“[6].

De door Vaticanum II herontdekte ecclesiologische visie is vergelijkbaar met de praktijk van het hele eerste millennium die de orthodoxen nauw aan het hart dragen. Zo heeft, naast andere factoren, en niet in het minst, het decreet over de oecumene Unitatis Redintegratio van dit Concilie, de deuren van de oecumenische verbroedering tussen Oost en West heropend, wat vooral zichtbaar werd tijdens een gedenkwaardige ontmoeting tussen Paus Paulus VI en patriarch Athenagoras I die elkaar ontmoetten in Jeruzalem, “een bezoek dat het begin markeerde van de verzoening tussen de kerken van het Oosten en het Westen na tien eeuwen schisma[7]“. Sindsdien zijn de oecumenische benaderingen tussen orthodoxen en katholieken almaar geïntensiveerd. De Melkieten feliciteren zichzelf en danken God voor deze evolutie, ook al is de af te leggen weg nog maar net begonnen; hun inspanningen om hun tradities te beschermen sinds hun gemeenschap met de Heilige Stoel sinds 1724 zijn niet tevergeefs gebleken en zouden de orthodoxen kunnen uitnodigen om positiever te kijken naar het vooruitzicht op een mogelijke hereniging met Rome ondanks het feit dat een groot deel van de orthodoxie nog worstelt om deze oecumenische rol aan de Melkieten, en aan de oosters-katholieke kerken in het algemeen, toe te kennen. Ook heeft de Romeinse Kerk van haar kant nog een lange weg te gaan om de legitieme autonomie aan de oosterse kerken te garanderen zoals die beloofd werd in Orientalium Ecclesiarum n ° 5 (Vaticanum II).

Het verlangen om eenheid dringt door de harten van de Melkieten: het is hun roeping, het maakt integraal deel uit van het oecumenische charisma van de Kerk van Antiochië. (volgende week het slot)

Fr. Jean

[1] Sinds 1054 heeft de Paus van Rome meer en meer macht gewonnen in de westerse kerk, met als hoogtepunt de dogmatische verklaring van de onfeilbaarheid van de Paus in Vaticanum I. In de eerste tien eeuwen gold een meer synodale visie waarbij elke bisschop volledige jurisdictie had in zijn eigen bisdom. Enkel bij grote twijfelgevallen of conflicten werd beroep gedaan op Rome. Vandaag de dag heeft Rome een veel grotere macht op haar bisschoppen.

[2] P. Gaby Hachem, Primauté et œcuménisme chez les melkites catholiques à Vatican II, p. 25. http://melkitepat.org/studies/view/18, consulté le 24 octobre 2020.

[3] P. Brian Daley SJ, Eastern Catholic Churches: A Roman Catholic Perspective. YouTube, 21 octobre 2014. https://www.youtube.com/watch?v=GHia3p0tuLc&t=2442s, consulté le 24 octobre 2020. 

[4] P. Gaby Hachem, Primauté et œcuménisme chez les melkites catholiques à Vatican II, p. 6. http://melkitepat.org/studies/view/18, consulté le 24 octobre 2020.

[5] P. John Erickson, the Eastern Catholic Churches, an orthodox perspective, YouTube, 23 octobre 2014. https://www.youtube.com/watch?v=mGjo10vGVqE&t=879s, consulté le 24 octobre 2020. 

[6] DICK Archimandrite Ignace. Sens et vicissitudes de l’uniatisme, L’écartèlement de la double fidélité. Imprimatur Néophytos Edelby, Beyrouth, 1982, p. 29.

[7] Magazine Le Pèlerin, Paul VI et Athénagoras : le récit d’une rencontre en Terre sainte. https://www.lepelerin.com/patrimoine/les-grandes-dates-de-lhistoire/Paul-VI-et-Athenagoras-le-recit-d-une-rencontre-en-Terre-sainte/, consulté le 24 octobre 2020. 

Een minister van ongewone adel

De Syrische minister van buitenlandse zaken, Wallid al-Moallem stierf maandag op 79 j. leeftijd. Geboren in Damascus, studeerde hij o.m. economie in Cairo en schreef 4 boeken: over de Palestijnse zaak, Syrië van 1917 tot 1948, Syrië van 1948 tot 1958 en over de wereld en het M.O. vanuit Amerikaans perspectief. Zijn lange  diplomatieke en politieke carrière begon met opdrachten in Tanzania, Saoedi-Arabië,  Spanje en Engeland. Hij werd afgevaardigde van de eerste minister en tenslotte minister van buitenlandse zaken.

De Franse oud ambassadeur Michel Raimbaud zag in hem een man met een zeldzame edele, trouwe en waardige toewijding. Hij verdedigde “niet een verrotte zaak, zoals zovele van zijn ambtsgenoten en collega’s, maar een bij uitstek rechtvaardige zaak: de verdediging van zijn land dat slachtoffer is van een criminele agressie, georganiseerd door de grote helft van de ‘internationale gemeenschap’, geconfronteerd met een wreedheid en een cynisme van westerse landen, waarbij we nog enkele “broederlanden” niet mogen vergeten. Nooit eerder gezien.”  (Michel Raimbaud, 17 november 2020: reposez-en-paix-monsieur-le-ministre-et-veillez-sur-la-syrie). M. Raimbaud haalt een van de ‘fioretti’ aan uit het leven van de minister. Op een vergadering in Montreux (Zwitserland), januari 2014, stelde John Kerry, Amerikaans staatssecretaris: “Bachar Al Assad kan geen deel uitmaken van de overgangsregering van Syrië. Dat is ondenkbaar.” Al Moallem stak zijn vinger op en antwoordde: “Meneer Kelly, niemand ter wereld heeft het recht om aan een president, een constitutie of een wet enige wettelijkheid toe te kennen of te ontnemen behalve het Syrische volk zelf.”

Nvdr: En deze tussenkomst dan…

Walid al-Moallem heeft de terugkeer naar de vrede in zijn land niet meer mogen meemaken maar zonder twijfel “waakt hij nu over zijn land zoals hij waakt over een diplomatie die weerstand weet te bieden, loyaal en sereen, ondanks de druk, de intimidaties en zelfs pogingen tot verraad, een diplomatie van kwaliteit en grote klasse, gevormd  in de  grootste scholen, zoals die van Walid al-Moallem” (ibidem).

Volksprotest

Iedere week bezorgt “Golfbrekers” ons een kostbaar overzicht over de situatie in Syrië onder de titel “Quo vadis” met talrijke video’s, wat we graag doorgeven onder “En dit nog”.  Zelf willen we wijzen op het groeiend protest van de bevolking tegen de bezetters, VS en Turkije. In Jarmouz (Hassaka) kwamen de Syrisch-Arabische stammen bijeen om hun protest uit de drukken en hun solidariteit te betuigen met het Syrische leger, dat eens, zo stelden ze, alle bezetters uit Syrië zal verdrijven. En in de stad daarnaast, Qamishli manifesteerden burgers en studenten tegen de aanwezigheid van de VS en Turkije en tegen het feit dat ze de rijkdommen van de streek plunderen. Burgers van Qamishli getuigden dat ze 120 tanks zagen vertrekken langs de onwettige grensovergang van al-Wallid met gestolen olie van de olievelden van al-Jazeera (O. van de Eufraat).

De presentator stelt: China bezet Texas, Xi bevestigt op tv dat de olie veilig gesteld werd en dat hij later zal beslissen wat ermee te doen… Is dat dan diefstal?

Een hoopvol teken is dat op 4 november 2020, de Vierde Commissie van de 75e Algemene Vergadering van de VN met een verpletterende meerderheid de kolonisatie van de zionisten verworpen heeft en daarbij de schendingen van de mensenrechten en de repressie van de  Syriërs op de Golan hoogte. Voor dit laatste stemden 142 landen voor, 2 tegen (de VS en Israël) en 19 onthoudingen. Al blijven de zionisten hun onmenselijke terreur uitoefenen met de steun van de VS, ook op de Golan groeit het volksprotest van de Syriërs. Inmiddels heeft de Amerikaanse staatssecretaris Pompeo de Syrische Golan hoogten bezocht en gezegd dat ze deel uitmaakt van Israël. Niet alleen Syrië maar ook de Arabische Liga hebben fel geprotesteerd tegen deze provocatie.

Voor de eer van een beschaving

Hongarije en Polen blokkeren het Europees herstelfonds en de begroting van 1.800 miljard €. voor de volgende zeven jaren. Victor Orban en Mateusz Morawiecki stellen hun veto omdat het Europees Parlement het geven van het geld verbindt met het “respect voor de rechtsstaat”. De Duitse ambassadeur Michael Clauss is razend en velen met hem. Ook de media kunnen hun afkeer niet genoeg uitgedrukt krijgen. De rechtsstaat respecteren, het klinkt allemaal zo mooi en komt als bijzonder edel over. Boedapest en Warschau zien hierin echter een regelrechte aanval op de soevereiniteit van hun land. Immers, de “rechtsstaat” zoals Europa die bepaalt is bijzonder krom en omvat de verplichting om massa’s immigranten door te laten zonder dat men zijn eigen grenzen mag beschermen, abortus toe te staan, de homocultuur in te voeren, de afbraak van het huwelijk te aanvaarden,  de verschillen tussen man en vrouw uit te wissen, de ‘verbouwingskosten’ van transgenders op zich te nemen e.d.m. Al hebben Polen en Hongarije het geld zelf dringend nodig, zij lijken niet bereid de eer van hun samenleving te verkopen. Het behoud van de fundamenten van hun beschaving is voor hen meer waard dan de miljarden van de EU. Wij kunnen alleen maar hopen dat meer landen in deze zin hun soevereiniteit verdedigen samen met het behoud van de authentieke waarden van hun samenleving.

Alle oorlogen moeten stoppen

Op het einde van zijn (eerste?) ambtstermijn  heeft D. Trump nog een vijftal kopstukken en rebellen van het Pentagon vervangen. Het waren mannen die nauwe banden hadden met Obama, Clinton en de moslimbroeders om overal oorlogen aan te wakkeren ter ondersteuning van het militair-industrieel complex.

De voormalige bijzondere gezant van D. Trump voor  Syrië, James  Jeffrey heeft nu in een interview toegegeven dat zijn  team gedurende  twee jaar de president en de generaals van het Pentagon voorgelogen heeft (“Outgoing Syria Envoy Admits Hiding US Troop Numbers ; Praises Trump’s Mideast Record”, Katie Bo Williams, Defense One, November 12, 2020.) Het aantal soldaten in Syrië is niet 200 maar 900! Hij gaat er ook groot op dat hij, telkens wanneer de president de soldaten wilde terugtrekken, hij erin slaagde om dit te beletten.

De nieuwe secretaris van defensie, Chris Miller vervangt Mark Esper. Chris Miller laat meteen weten dat velen, zoals hij,  de oorlogen beu zijn, dat Amerika geen volk is van blijvende oorlogen en dat alle oorlogen die de belastingbetaler miljarden kosten, moeten eindigen (le-nouveau-chef-par-interim-du-pentagone-toutes-les-guerres-doivent-prendre-fin/).  Het ziet er naar uit dat Joe Biden, die zichzelf al heeft uitgeroepen als de nieuwe president, weer de tegenovergestelde weg wil opgaan omdat hij al een ploeg voorzien heeft waarvan een derde juist uit het militair-industrieel complex afkomstig is.

Ongehoorde arrogantie Van een echtpaar (beiden verpleegkundigen) ontvingen we een mail waarin ze hun grote bezorgdheid uitdrukken. Ze klagen de misleiding van onze regering aan i.v.m. vaccins. Onze minister van volksgezondheid pleit openlijk voor het coronavaccin en zegt zonder blikken of  blozen dat het volstrekt veilig is, terwijl aan een gewoon vaccin blijkbaar minstens 8 tot 10 jaar gewerkt wordt! Bovendien waarschuwen specialisten uit verschillende landen al maanden dat er nu aan een vaccin gewerkt wordt dat het DNA verandert en zeer gevaarlijk kan zijn (de Amerikaanse dr. Carrie Madej, de Duitse prof. Sucharit Bhakti, de Oostenrijkse bioloog Clemens Arvay en anderen). In onze media  wordt hierover met geen woord gerept en er is niet de minste ruimte voor een ernstig debat. Ook onze regering lijkt een propagandamachine van Bill Gates. Hogergenoemd echtpaar verwijst naar twee video’s (Frans) waarin een specialiste duidelijke uitleg geeft: Alexandra Henrion Claude. De moeite van het beluisteren waard.

Van elders kregen we dit originele voorstel:

Dat alle regeringsleden zich als eersten laten vaccineren. Als zij het overleven zijn de farmaceutische industrie en het vaccin gered. Als zij het niet overleven zijn het land en zijn bevolking gered!

En dit nog