“Gekochte journalisten”
Google sponsort Europese krantenuitgeverijen – Onafhankelijke berichtgeving staat nog meer op het spel
De veroveringstocht van het internet stortte talrijke Europese pershuizen in een diepe crisis. En daarom hadden ze ook een geldprobleem om deel te kunnen nemen aan de wedren in het digitale tijdperk.
Google presenteerde zich als redder in nood door via zijn DNIF – Digital News Innovation Fonds – (het digitaal nieuws innovatiefonds) 200 miljoen euro ter beschikking te houden voor moderniseringsplannen der krantenuitgeverijen te ondersteunen. De geldkraan opende zich van 2013 tot 2019 – Google streek over zijn hart en zal nogmaals 250 miljoen euro voor de volgende twee jaar uit de “nieuwsinitiatieven”kraan laten lopen.
Tot op heden moedigde Google 645 projecten in Europa aan, waarvan 92 in Merkelland, dat aan de top van de begunstigde landen staat, gevolgd door G.B. en Frankrijk met resp. 76 en 75 projecten. Het land b kreeg 5.325.000 miljoen euro voor 18 projecten. Wie in Merkelland mocht delen van de 21.5 miljoen euro “nieuwsiniatief”taart – onbaatzuchtig geschonken door Google – werd in het “Arbeitsheft 103″* van de Otto Brenner Stiftung van de vakbond IG Metall beschreven.
Op het internetplatform netzpolitik.org wordt e.e.a. uit de doeken gedaan. Begunstigden: „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, „Der Spiegel”, „Die Zeit”, „taz”, „Handelsblatt”, „WirtschaftsWoche”, „Der Tagesspiegel”, „Rheinische Post”, „Neue Osnabrücker Zeitung” enz. Sommigen vielen meerdere keren in de prijzen; o.a. de „Frankfurter Allgemeine” en „Der Spiegel”. Het meeste Googlegeld ging echter naar de grote uitgeverijen, zoals DvH Medien, Funke Mediengruppe und Gruner + Jahr. Zij werden beloond met bedragen tussen de 2 en de 10 miljoen euro. In detail kan men het niet te weten komen, daar noch Google noch de begunstigden bereid waren concrete getallen te noemen. Van de tien grootste begunstigden toonde slechts „Der Spiegel” zich bereid duidelijkheid te verschaffen en bevestigde de ontvangst van exact 1.5 miljoen euro. De kleinere krantenuitgeverijen zagen amper of geen geld. Waarschijnlijk niet belangrijk genoeg wegens te weinig beïnvloedingscapaciteit.
Google speelt niet zomaar de wilde welddoener. Het concern hoopt hiermee een welwillendere berichtgeving in de Europese media te kunnen bereiken – ook als het naar verluidt “geen directe invloed op de journalisten en/of de redacties wil uitoefenen”. Google zou b.v. meer welwillendheid t.o.v. auteursrechten willen bereiken… het betaalt liefst niet voor het geestelijke eigendom van anderen. Tegelijkertijd wil het de absolutie dominante factor in de technologische informatieverstrekking van Europa worden. Wat betreft de zoekmachines is Google eigenlijk nu al alleenheerser.
De toegeschoven ondersteuningsenveloppes verwachten natuurlijk een tegenzet; het ene plezier is immers het andere waard en dit kan in allerlei vormen van journalistieke zelfcensuur. Daarvan zijn de begunstigden zich wel degelijk bewust. In een anonieme reactie klonk het: “Wij kunnen de moraalzuivere dood sterven of we doen ons ding…” Bovendien veroorzaakt de financiële injectie luiheid. Wie ervan uitgaat dat de digitale omschakeling sowieso door anderen betaald wordt, die gaat op zijn lauweren rusten. Men vergelijke met de transfers Vlaanderen-Wallonië.
En om de cirkel rond te maken: waarom zouden lezers nog abonnementsgeld betalen voor nieuws dat misschien, eventueel… door de een Amerikaanse IT-gigant voorgekauwd wordt? Met als gevolg nog meer abonnees die afhaken, waardoor de situatie nog erger wordt dan nu al het geval is?
Otto-Brenner-Stiftung: Wie der Medienmäzen Google den Journalismus umgarnt
*U kan de analyse vervat in Heft 103 hier downloaden in het Duits en Engels. Op blz. 47 vindt u de lijst der ontvangende landen. Malta, waar onafhankelijke onderzoeksjournalisten vermoord worden, staat helemaal achteraan… Hier krijgen ze slechts “Berufsverbot”…
Volledigheidshalve verwijzen we nog naar het boek van Udo Ulfkotte “Gekaufte Journalisten”. Lees ook: De biecht van Udo Ulfkotte Hij stierf bijna vier jaar geleden “onverwacht aan een hartaanval” nadat hij de namen van Rothschild, Rockefeller, Soros…had laten vallen van een lijst met namen die hij wou publiceren.
Dit was zijn laatste interview met een Turkse zender (Duits):