Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

“Het is frustrerend vast te stellen dat de mensenmassa alles zo willoos ondergaat. Onze medeburgers zijn week en zwak geworden na jarenlange indoctrinatie”.  Zo schreef een goede vriend me deze week. Dit geldt helaas ook voor vele christenen. Iedere dag lezen ze een of meerdere dagbladen, een weekblad,  een maandblad en volgen trouw het TV nieuws. Ze hebben zich aangepast aan de geest van de wereld, de heersende cultuur, de tijdsgeest. Ze denken, spreken, voelen, oordelen helemaal zoals het maatschappelijk “correct” wordt voorgehouden. Ze zijn blij dat ze  “met de tijd mee zijn” en kijken soms meewarig neer op hen die de moderne stroming niet volgen. Ze leven niet alleen “in” de wereld maar zijn ook helemaal “van” de wereld. Ze zijn er zich niet eens van bewust dat ze ingeslapen zijn, geen eigen innerlijkheid meer hebben en geen geestelijke weerstand. Waar is de revolutionaire dynamiek van het Evangelie gebleven, de kracht en de vreugde van het Kruis van Christus, het “teken van tegenspraak”, het “zout der aarde”?

De uitgever van de snelst groeiende uitgeverij in het Nederlandse taalgebied “De Blauwe Tijger”, Tom Zwitser uit Groningen,  zegt het zo: “Het westen heeft nood aan een “reset” zoals Rusland onder Poetin beleefde…De hiërarchie heeft een “reset” nodig in de richting van het geloof en de traditie… Ik heb in onze streek enkele priesters fatsoenlijke traditiegetrouwe  priesters zien worden in twee jaar tijd. Hun opvatting veranderde,  hun preken volgden vlug en hun kerken trokken weer mensen aan die waarheid en verlossing zochten, jong en oud, gezinnen en afzonderlijke personen…” (…)

De huidige president van de VS laat geen gelegenheid voorbijgaan om zich als goede katholiek voor te doen, liefst met de paus. In werkelijkheid breekt hij het christelijk geloof af, op de meest schandelijke wijze, door promotie van abortus en ontwrichting van de menselijke seksualiteit en het huwelijk. Hierin wordt hij geprezen door progressieve of linkse christenen tot in het Vaticaan toe. Hij wordt uiteraard gesteund door de “democraten”, die  niet geïnteresseerd zijn in het overtuigen van mensen, maar alleen in het grijpen naar de macht, al is het op de meest criminele wijze. Deze morele ontsporingen van de huidige  president verdeelt de Amerikaanse Katholieke Kerk zoals nooit voorheen. De vorige president deed zich helemaal niet voor als het model van een christen, maar hij heeft wel de eerbied voor het menselijk leven op overtuigende wijze hersteld. De tegenstelling die we zien ontstaan, ook buiten de VS, is niet meer die van gelovigen tegen ongelovigen maar van twee vormen van het verstaan van het christelijk geloof, laten we zeggen, links en rechts of ‘progressief’ en ‘conservatief’. De zogenaamde progressieve, linkse christenen, die helaas steeds meer posten bezetten in de hoogste organen van de Katholieke Kerk, zijn een programma van een “universele broederschap” aan het uitvoeren, waarvan de vrijmetselaars dromen. Het is een “mondialistische broederschap” met alle kleuren van de regenboog, maar zonder Christus’ Kruis.

De vastentijd is een uitnodiging voor alle christenen om wakker te worden. Hierbij is er maar één Meester. We zijn allen leerlingen van Jezus Christus. De grote Britse bekeerling en schrijver G. K. Chesterton (+ 1936) heeft eens gezegd dat er tegen het christelijk geloof eigenlijk geen enkele negatieve opmerking kan gemaakt worden, tenzij… dat we het nog niet geprobeerd hebben! En er zijn maar twee mogelijkheden: mét Christus gelukkig worden of met de wereld zelf voor god spelen en uitzichtloos ongelukkig zijn.

Jezus, “gedreven door de Geest” vastte 40 dagen in de woestijn. Hij heeft de bekoring van Adam in het aards paradijs opnieuw doorleefd en overwonnen. Adam vertegenwoordigt de gehele mensheid, in opstand tegen God.  Alle vruchtbomen werden hem aangeboden maar hij wilde daar niet van eten, maar wel van de boom van kennis van goed en kwaad, die hem juist verboden was. In plaats van te genieten van de overvloed van het paradijs, in afhankelijkheid van God, wilde hij zelf god zijn. Door het lijden dat uit deze zonde voortkwam, strafte de mens zichzelf. En God laat dit toe, opdat we zouden terugkeren naar Hem.

Jezus is de nieuwe Adam die de verloste mensheid vertegenwoordigt. Hij gaat in “quarantaine”, afzondering in de woestijn, de plaats buiten de gemeenschap met God. De 40 dagen verwijzen naar de 40 jaren dat het joodse volk in de woestijn zwierf, als periode van zuivering, op weg naar het Beloofde Land. De woestijn is de plaats van de beslissende strijd met de duivel. Het is ook het beeld van ons aardse leven, waarin we onze broosheid ervaren en niet in het Paradijs zijn, nl. niet in die gelukkig makende eenheid met God.  De voornaamste bekoring is alle koninkrijken der aarde krijgen door de duivel te aanbidden. Wie zijn ziel aan de duivel verkoopt, kan rekenen op onbeperkte aardse rijkdom, glorie, eer en macht. Jezus antwoordt: “Weg, Satan”, “De Heer uw God zult gij aanbidden en Hem alleen dienen” (Mattheus 4, 10). Dit is geen zachte psychologische aanpak of slappe dialoog, het is een radicale afwijzing. Op Goede Vrijdag zal Jezus in vrijheid en liefde de Kruisdood ondergaan. Hij nam de zonde van de mensheid  op zich en is als het ware zelf zonde geworden (2 Korintiërs 5, 51). Dit is de voltooiing van de Grote Verzoendag (Jom Kippoer), de heiligste dag voor de joden.

Leviticus 16 schrijft voor hoe de hogepriester offers moest brengen voor de zonden van zichzelf en die van het volk en hoe hij tenslotte alle zonden moest leggen op een zondebok, “voor Azazel”, de duivel in de woestijn. Door te sterven op het Kruis neemt Jezus zelf de zonden op zich en vernietigt ze.

Laten wij, nu de hele wereld “in quarantaine” is, bewust 40 dagen intreden in deze “woestijn”, in gemeenschap met Jezus, om zo het hoogste geluk te ontvangen,  dat God eens aan Adam aanbood in het Paradijs en dat Hij nu, dank zij Jezus’ kruisdood en verrijzenis aan ons schenkt. Het is echt de moeite om deze gemeenschap met God in Christus bewust te aanvaarden, daarvoor te strijden, te lijden en te sterven.

*******

We geven eerst enkele “flitsen” uit het leven van de gemeenschap en brengen vervolgens nogmaals de ellende van het Syrische volk onder de aandacht:  “Een black-out van de westerse  media”. Hierna volgen enkele voorstellen als “Nieuwe uitdagingen” in deze tijd van grote beperkingen, ook voor christenen. Tenslotte een “cursiefje over ons eenmansbedrijfje”, waarop je gerust je commentaar mag geven. Onder  “En dit nog” vind je weer een overvloed aan informatie en video’s. Volgende keer komen we terug met “wijsheid uit de woestijn”, met een bezinning over de betekenis van een leven in “quarantaine”, nl.  in de woestijn.

P. Daniel

Flitsen

De dagorde tijdens de vasten is lichtelijk anders. De twee uur gebed ’s morgens met eucharistie, stil gebed en lauden, blijven onveranderd. Om 14.00 zijn er de sexten en de vespers waarna de maaltijd. Zo kan de vasten onderhouden worden door niet te eten of te drinken van middernacht tot 15.00 u. Om 18.00 bidden we de lange completen en houden een uur stil gebed.

Afbeeldingsresultaat voor qalamoun mountains

In Qâra wordt verteld dat er geen corona meer is en zelfs niet meer in heel Qalamoun, de bergstreek tussen Damascus en Homs. Ook het ministerie van volksgezondheid en dr. Ahmed Abbas, directeur van het nationaal hospitaal in Damascus bevestigen dat er een drastische daling van besmettingen is en nauwelijks nog ziekenhuisopnamen. Syrië heeft aanvankelijk wel meegedaan met de wereldwijde hysterie van lockdown maar dat is al lang voorbij. Er werd niet veel aandacht gegeven aan extra dwingende maatregelen en daarvoor wordt Syrië nu ook beloond. Wij verwachten ook dat die dwaze, roekeloze, verplichte vaccinatie campagne aan Syrië zal voorbijgaan.

Hoog bezoek

Zaterdagmiddag rijden een vijftiental wagens de grote koer op. Het is de gouverneur van Qalamoun, Moataz Joumrane, met een grote delegatie. Hij wil het klooster bezoeken. Naar oosterse gewoonte gaan allen eerst naar de kerk. Daar wordt enige uitleg gegeven.

Vandaar gaan allen naar de grote zaal, waar abou Georges*, onze verantwoordelijke voor de hulpverlening in Syrië, verdere toelichting geeft en waar de gouverneur het gulden boek tekent. Enkelen droegen een mondmasker, sommigen hadden een vodje rond hun nek hangen, de meesten waren niet gemuilkorfd, we leven hier nog in een erg vrij land. De fotografen waren ruimschoots aanwezig en deden hun werk. Aan het Mariabeeld werd een laatste groepsfoto genomen. Het was een blits bezoek.

*Nvdr: Video van 9 jaar geleden met abou Georges:

Een groot verlies

Dezelfde zaterdagavond sterft onverwacht abou Chalil, de man die met zijn moslimgezin, zijn vrouw en drie kinderen conciërge is aan de grote poort. Hij was nogal zwaarlijvig, was al tweemaal in het ziekenhuis opgenomen omdat zijn hart slechts voor 20 % goed was. Hij wist dat zijn einde nabij was en was rustig. Zijn zus zag in een droom hun overleden moeder naar zich toe komen en gaf haar drie kussen. Daarop kwam haar andere broer naar haar toe, gaf haar drie kussen en melde dat Chalil gestorven was. Hij is gestorven op dezelfde dag als hun moeder. Hijzelf en hun familie waren/zijn in grote vrede. Het is wel een belangrijk verlies voor het gezin, ook voor ons. Hij was ons zeer nabij en erg dienstbaar. Het gezin vierde de feesten van Kerstmis en Pasen met ons mee en wij feliciteerden hen op de moslimfeesten. In het begin van de oorlog, een tijd van grote nood voor iedereen,  had het gezin op een bepaald ogenblik geen eten meer. De jongste dochter, die veel omgang had met onze kinderen, had van hen het Wees gegroet Maria geleerd. Ze begon het te bidden en toen ze gedaan had werd er op de deur geklopt. Het waren Syrische soldaten die brood kwamen brengen.  Dit moslimgezin heeft dit gebeuren nooit vergeten.

Nieuwe uitdagingen

Europese regimes zijn er in geslaagd de liturgische vieringen zelfs van de hoogfeesten van Kerstmis en Pasen te blokkeren en deze boycot verder door te drukken. Door aanhoudende protestacties van de gelovigen werden hier en daar weer beperkte vieringen toegestaan. Vele gelovigen hebben al lang geen eucharistieviering meer kunnen bijwonen. Tegen dit fundamenteel onrecht en de afschaffing van de godsdienstvrijheid, blijven we als totaal onaanvaardbaar beschouwen. Regeringen hebben hiertoe geen enkel recht. Voor onze lichamelijke en geestelijke gezondheid gaan wij naar de winkel om eten te kopen. Naar de kerk gaan en de Eucharistie bijwonen is hiervoor nog veel meer noodzakelijk. God dienen is belangrijker dan onderdanig zijn aan onwettige verordeningen van de staat. Toch kunnen we in de huidige belemmeringen ook creatief zijn en de kansen zien voor nieuwe vormen van evangelisatie. Een goed verzorgde Eucharistie online kan velen bereiken, al is het voor hen virtueel en geen werkelijke deelname. Internet biedt naast vele gevaren ook mogelijkheden, je vindt er een overvloedige geestelijke rijkdom, de Bijbel, de liturgie van de dag, geestelijke lezingen, het leven van heiligen… Zijn de huidige moeilijkheden ook geen gelegenheid om eens zijn gebedsleven op punt te stellen? Iedere dag het rozenhoedje bidden, geeft een wondere kracht. Eveneens een morgengebed, een gebed ’s middags en ’s avonds en een lezing van de heilige Schrift. Het luiden van het Angelus is een uitnodiging voor de heiliging van de dag Ook voor priesters kan de huidige toestand een kans zijn om hun dagorde eens rustig te herzien en een nieuwe indeling te geven van gebed, studie, werk, recreatie en telefonisch confraters, eenzamen of zieken eens op te bellen en te bemoedigen. Het wezen van Eucharistie is tenslotte doen zoals Jezus: zijn leven geven voor anderen. Zo kunnen vele gelegenheden benut worden om “Eucharistie te worden”. Het “sociale christendom” mag gerust sterven als er een persoonlijke geloofsbeleving voor in de plaats komt. Laten we tenslotte alle angst uit ons leven en uit onze omgeving bannen. Covid 19 kan erg en dodelijk zijn, maar wel vele malen minder dan de media ons dagelijks willen wijsmaken.  Ontmasker die leugens en tracht zelf gezond en evenwichtig te leven. Een houding van geloof, hoop en liefde is op zich al genezend. In de Schrift lezen we talloze malen “wees niet bevreesd” en ook Jezus zegt het ons zo dikwijls: “Weest dus niet bevreesd; gij zijt toch meer waard dan een zwerm mussen” (Mattheus 10, 31)

Een black-out van de westerse media

De groeiende armoede en de dreiging van een hongersnood voor het Syrische volk (zoals voor de Libanezen) omwille van telkens nieuwe criminele agressie vanwege de VS, de zionisten en Turkije, gesteund door de NAVO en de EU, zijn volledig afwezig in onze pers. Er zijn gelukkig wel enkele onafhankelijke journalisten die moedig de waarheid schrijven, maar hun stem wordt in de openbare media niet toegelaten. De officiële pers vermeldt terloops wel de ellende in Syrië maar dan om te tonen hoe slecht het “regime” voor zijn volk zorgt, om de internationale gemeenschap op te roepen in te grijpen,  de soevereiniteit nog meer te schenden en het volk tenslotte op de knieën te dwingen.

De VS zijn in een van de grootste steden van N.O. Syrië, Hassaka een nieuwe militaire basis aan het bouwen. Niemand in de internationale gemeenschap (of bijna niemand) vraagt welk recht zij hebben zo in een soeverein land binnen te vallen. Ze hebben al een militaire basis buiten Hassaka en ze “beschermen” al de grootste oliebronnen.

Met hun terroristen proberen ze de “Islamitische staat” nieuw leven in te blazen. Ondertussen blijven ze zorgen voor aanslagen en het kidnappen van de heftigste tegenstanders. Samen met de Turken hadden ze al duizenden hectaren oogstvelden, landbouwgrond en bossen afgestookt. Dat gebeurde deskundig, o.a. met hete ballonnen. En in New York kun je heerlijke (gestolen) Syrische olijfolie kopen. De Turken hebben hun eigen gebied in N. Syrië ook al ingepalmd en zijn het aan het ‘verturksen’. En Israël gaat er groot op dat het in zijn buurland alleen in het jaar 2020 al meer dan 500 plaatsen heeft gebombardeerd. Ondertussen maken de opgelegde sancties, boycotten en inflatie een gewoon dagelijks leven voor de Syriërs onmogelijk. Russen hebben geprobeerd in de meest geteisterde streken een veilige zone aanvaard te krijgen en de wegen te beveiligen. De hoger genoemde “vrienden van Syrië” hebben de terroristen aangemoedigd om in deze beveiligde zone al meer dan 32 aanslagen te plegen. Neen, dit is allemaal  voor onze media het vermelden niet waard. Hun verzonnen verhalen van het Russische en Syrische leger dat scholen en ziekenhuizen bombardeert en chemische aanvallen uitvoert neemt alle ruimte al in, prachtig geïllustreerd met Hollywoodbeelden van de Witte [Sc]Helmen die een bloedend kind uit het puin halen. Zij willen vooral hun eigen waanbeeld overeind houden, nl. dat het Syrische volk in ellende leeft omwille van “het regime” en dat regime moet met militair geweld omver geworpen worden. En zo kunnen ze zorgen dat de superbazen van de wapenindustrie steeds rijker worden.

Dames en heren, westerse politici en journalisten,  jullie verhaal over Syrië barst van de huichelarij. Jullie zijn de tergend langzame moordenaars van een onschuldig volk, dat eens in grote welvaart en vrijheid leefde en nu steeds meer door hongersnood wordt bedreigd. Weet je dit niet, dan ben je onbekwaam. Weet je dit wel, dan ben je crimineel en moet je berecht worden. Het is genoeg.

Cursiefje: een mini-eenmansbedrijf

Een decennium geleden kwam ik hier en trof er tot mijn grote verbazing een heerlijke, gastvrije en harmonieuze samenleving aan. Vast en zeker niet volmaakt maar welvarend, veilig, familiaal en gelukkig. De vele verschillende volken en geloofsgroepen beschouwden zich als één familie. Ik heb nooit zulk een eenheid in verscheidenheid beleefd.  

Westerse leiders waren gekant tegen de fiere onafhankelijkheid van dit volk en de grootheid van dit land, bakermat van de menselijke beschaving en wieg van de grote godsdiensten. Ze wilden zich tevens meester maken van zijn bodemrijkdommen. De rest van het verhaal ken je. Het was voor mij een schok om te lezen dat de westerse politici en media de oorzaak van de ellende op Syrië zelf afschoven om daarmee hun terroristen en verwoestende oorlogen tegen het volk te rechtvaardigen. Daartegen heb ik heftig gereageerd, vanuit het leven in Syrië zelf. Het begon met enig nieuws aan medebroeders, familie en vrienden. Aanvankelijk waren het vooral oorlogsverhalen met beschrijvingen over de wijze waarop wij dit overleefden. Jawel, dat is een wonder. Hoe kon een kleine gemeenschap, omringd door een massa zwaar gewapende en zwart bebaarde koppensnellers aan hun rage ontsnappen? Wij hebben hiervoor rechtstreeks niets gedaan. Ik bleef schrijven en de email lijst breidde zich steeds meer uit. Wie over de toestand in Syrië iets zegt, moet goed weten dat hij of zij door leugens te steunen, zich aan de kant van de moordenaars van een onschuldig volk stelt. Dat was en blijft mijn overtuiging. Ook kreeg ik steeds meer informatie toegestuurd van mensen die flink bevoegd zijn op journalistiek, politiek, diplomatiek of geopolitiek gebied, waarvoor ik heel dankbaar blijf. Als je mijn bericht telkens een week later leest, krijg je een heerlijke illustratie met uitgebreide info en video’s er bij, vanwege www.golfbrekers.be/. Welke “journalist” geniet deze luxe, door iets te schrijven en enkele dagen later zijn verhaal terug te krijgen, gestaafd en geïllustreerd met de nodige info en video’s?   Inmiddels is er in de sociale media blijkbaar een sterke stroming van weerstand gegroeid tegen de leugens van  de media. Zo is er wel iets veranderd. Wie echt wil weten wat er in Syrië gebeurt, kan gemakkelijk waarheidsgetrouwe verslagen vinden buiten de gewone media.

Nvdr: Een korte terugblik n.a.v. pater Daniëls bezoek aan Vlaanderen (2017):

Ondertussen verscheen keizer Corona op het wereldtoneel, een keizer weliswaar zonder kleren maar met heel veel gedruis. Ik merkte meteen dat politici en media de grofste leugens verkondigden, precies zoals over de oorlog in Syrië, maar nu wereldwijd en levensgevaarlijk. Zo ben ik dan als priester, gevormd in het christelijk geloof en leven, tegen deze wereldwijde manipulatie en morele ontwrichting gaan reageren. Sommige mensen houden van de meer religieuze verslagen vanuit de gemeenschap en nemen de politieke uitleg er bij. Voor anderen is het eerder omgekeerd. Om het uit te drukken in de vorm van een klassiek (mini)nieuwsagentschap: verantwoordelijke uitgever, hoofdredacteur, redacteurs, fotografie, lay-out, illustratie, artikels schrijven, plaatsen, corrigeren… het is allemaal “me too” (met  dank aan mijn confraters, voor hun soms erg kostbare hulp en raad!). Alleen de betaaldienst blijft onbezet en ook voor de afdeling van “abonneren, propaganda en verspreiding” hoeft niemand te zorgen. “Goede wijn behoeft geen krans” (helaas, de verscheidenheid van kleine winkeltjes met dit logo van meer dan een halve eeuw geleden, die hun eigen uniek, prima product verkochten, zijn allemaal failliet, verpletterd door de mega propaganda van de grote bazaars en ondernemingen met hun  standaard- en massaproducten!)

Tijden veranderen en noden veranderen maar geestelijke weerstand in een periode van groot verval is meer dan ooit nodig.

En dit nog