Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

De westerse beschaving is in verval en in haar kielzog bevinden zich het zionisme,  de  Europese Unie met de NAVO. Dit  “westers imperium” probeert alles te doen om zijn unipolaire wereldheerschappij te herwinnen in een wereld die al multipolair geworden is. Inmiddels is het westen een rijk geworden van leugen en onrecht, criminaliteit en moreel verval. Hierin neemt Amerika de leiding.  In de nasleep van de aanslag van 9/11 verklaarde de adviseur van W. Bush in 1990: “Wij  zijn nu een imperium, wij handelen en wij scheppen onze eigen werkelijkheid”. Ze  beschouwen zich als een uitzonderlijk volk met een soort religieuze roeping, alsof ze de engelen van de Apocalyps zijn die namens God de anderen moeten straffen. En zo kunnen ze in de  hele wereld doen wat ze willen. En dat doen ze al decennia. Zij erkennen geen internationaal recht. Een regering die niet voor hen  buigt noemen ze onwettig en zullen ze omverwerpen, diplomatiek, politiek en/of militair, onder voorwendsel van het brengen van de  democratie of de bevrijding van het volk. Landen die ze niet kunnen onderwerpen zoals Rusland en China zullen ze met alle criminele middelen bestrijden. De bondgenoten doen als vazallen mee. Waarheid, rechtvaardigheid of internationaal recht spelen hierbij geen enkele rol. Alleen de brute macht van de sterkste, de wet van de  jungle is hier van toepassing. En het grote wapen nu is de strijd tegen “Fake News”, zoals de Britse uitgever Collins het noemde.  De zogenaamde “strijd tegen drugs” bracht de drugshandel pas goed op gang en met de strijd tegen het terrorisme konden ze IS oprichten en uitbouwen. Met de strijd tegen fake news hopen ze de waarheid de kop in te  drukken en zelf alle gewenste monsterleugens als enige officiële berichtgeving te doen erkennen. Gelukkig begint de  bevolking wereldwijd steeds meer wakker te worden.

Syrië is nu het land en het volk dat een leidende rol speelt in de weerstand tegen deze  brute wereldheerschappij. De “internationale gemeenschap” blijft alles doen om de oorlog hier zo lang mogelijk te laten voortduren en de heropbouw van het land zo sterk mogelijk tegen te werken. Toch gaat de heropstanding van het volk gestaag verder**. En daar willen we ook met al onze mogelijkheden, hoe beperkt ook, aan meewerken. Gelukkig komt er vanuit de andere volken zelf steeds meer begrip voor de werkelijke toestand in Syrië en de dubbelzinnigheid van het westen.

Je krijgt een weinig nieuws vanuit de  gemeenschap en een nabeschouwing over de vrijzinnigheid onder te titel: Durven leven en gelukkig zijn. Hierna krijg je weer een  overvloed aan info en video’s over de toestand in  Syrië en de wereld.

P. Daniel

**Een getuigenis van Eerwaarde Nawras Sammour, aan het hoofd van het Vluchtelingenwerk der Jezuïeten in Syrië: “Zoals Europa herboren werd na WOII, zullen ook wij herstellen.”

Durf leven en gelukkig zijn

In onze tijd wordt bijzonder veel aandacht geschonken aan het “durven denken” en “zelf beslissen”, anders dan vroeger. Nu kun je een klein kind in een speelgoedwinkel zien rondlopen  en de moeder er achter die telkens vraagt: “Moet je dit hebben?”, waarop de kleine keihard roept “nee”! Dat noemt men nu een sterke persoonlijkheid.

Vroeger kreeg dit kind een flinke pedagogische klap. “Vroeger” wordt echter beschouwd als een donkere tijd van autoritarisme en religieuze blindheid, “de onze tijd” als een progressieve tijd van verlichting, bevrijding, zelfontplooiing en zelfbeslissing over alles.

En zo zijn we gekomen tot het ontkennen van de werkelijkheid, waarbij we onze onwetendheid verdoezelen onder mooie voorwendsels. Abortus is dan geen doden van een onschuldig mensenleven maar de juiste zelfbeslissing, euthanasie geen zelfdoding of hulp bij zelfdoding maar een “waardig sterven”, een transgender is niet iemand die op zijn  kop wil lopen maar een moedige “outing”, vrij experimenteren met embryo’s is geen nazipraktijk die we vol afschuw afwijzen, maar wetenschappelijke vooruitgang om ziektes te voorkomen, hoewel de huidige gruwel veel erger is dan wat de nazi’s ooit tijdens W.O. II hebben uitgespookt. Individuele grillen worden gecultiveerd en verheven  tot nieuwe “rechten van de  mens”, zonder de band met de werkelijkheid en zonder enige verplichting jegens anderen.

We leven in een doodscultuur omdat op vele wijzen het menselijk leven wordt bestreden en we worden er niet gelukkiger door. Jazeker, in  het verkeer remmen wij voor dieren en de zorg voor klimaat en planeet zit in de lift, maar wanneer je respect vraagt voor het menselijk leven vanaf de ontvangenis tot aan de natuurlijke dood moet je geen algemeen applaus verwachten. Waarom is onze samenleving zo geobsedeerd door zelfbeschikking en kan ze zo moeilijk eenvoudig leven en gelukkig zijn? Laat me om te beginnen slechts één element aanhalen.

Bij het zoeken naar de wortels van onze doodscultuur komen we uit bij een wereldwijde en verbeten strijd tegen de menselijke vruchtbaarheid. De Sovjetunie achtte het noodzakelijk vrouwen evenzeer als de mannen  op de werkvloer te zetten om het economisch proces te bevorderen. Een bijna onbeperkte mogelijkheid van abortus vonden ze daarbij noodzakelijk. Ook de promotors van ons liberaal kapitalisme vinden het noodzakelijk de vruchtbaarheid te kunnen controleren om vrouwen zoveel mogelijk in  het economisch proces te krijgen. Een vrouw die plots zwangerschapsverlof vraagt, vinden ze niet voordelig voor de economie. Het bevorderen van huwelijkstrouw en het steunen van ouders die in een stabiel gezin hun kinderen opvoeden,  geniet hun belangstelling niet, hoewel hierdoor nagenoeg alle grote problemen van onze samenleving opgelost kunnen worden. Dat zulks veruit de beste bijdrage kan zijn aan een bloeiende economie, zal hen voorlopig niemand kunnen duidelijk maken. Volgens Statbel, de statistieken van de federale overheid, bestaat meer dan 1/3 van de “gezinnen” uit alleenwoners, dus 1 persoon en in Brussel is dat zelfs bijna de helft. In plaats van dit schrijnend  probleem in de wortel aan te pakken wordt geschermd met oplossingen zoals de “voordeelbon voor alleenwoners”. Ondertussen blijven ze vrije toegang tot condooms, contraceptie en abortus beschouwen als de hefbomen van de maatschappelijke vooruitgang. Het is overigens moeilijk hierover een nuchtere en redelijke gedachtewisseling te houden. Gesprekken hierover verzanden vlug in emotionele slogans.

Mannen hebben het altijd moeilijker gehad dan vrouwen om hun identiteit te vinden en er zich mee te verzoenen: oorlog voeren, op jacht gaan, bossen ontginnen, baas spelen over een groep, vereniging of onderneming, aandelen verhandelen of met geld spelen…Ze probeerden het op vele verschillende manieren. Voor vrouwen was het eenvoudiger. Doorheen de eeuwen en in de  verschillende culturen lijkt het geen enkele samenleving ooit gelukt te zijn de aandacht van vrouwen massaal af te wenden van hun  diepste natuurlijk streven: kinderen in hun schoot koesteren, ter wereld brengen, voeden en opvoeden. Misschien is onze samenleving de eerste die op weg is naar deze ontkenning, gedreven door een strak “gelijkheidsprincipe”:  ieder werk moet  evenzeer voor vrouwen als voor mannen toegankelijk zijn!  Gelukkig heb ik tot heden nog niet vernomen dat er evenveel “koolputsters” als koolputters geëist worden en evenveel “kasseilegsters” als kasseileggers. Omgekeerd lijken er voorlopig nog geen protestmarsen voorzien van mannen die eisen dat ook zij kinderen ter wereld moeten kunnen brengen!

De strijd tegen de menselijke vruchtbaarheid beschikt sinds een halve eeuw over een sterk wereldwijd verspreid wapen: een uitgebreid gamma van contraceptie, het paradepaardje  van onze beschaving. Iedereen weet het. Dit is de grootste uitvinding van onze tijd, de bevrijding van de vrouw, het geluk van het huwelijk, het afscheid van een krampachtige moraal, de oplossing voor de overbevolking en vooral de goudmijn voor de farmaceutische industrie. Contraceptie wordt aangeprezen door wetenschappers, politici en gezagsdragers in kerk (hoewel niet officieel, integendeel) en wereld. De Franse gynaecoloog Pierre Simon (+ 2009), tweemaal grootmeester van de  loge, pionier van de  “seksuele en reproductieve rechten”, voornaamste raadgever  voor het Franse ministerie van volksgezondheid met veel invloed ook in het buitenland, besefte als geen ander het enorme belang van de contraceptie, niet voor de economie maar om alle menselijke en christelijke waarden te kunnen manipuleren. Hij schreef dit passioneel uit in zijn boek over “het leven voor alles” (“De la vie avant toute chose”). Voor hem was contraceptie als de hefboom van de grote wis- en natuurkundige uit de oudheid  Archimedes, waarmee hij de hele wereld  zou kunnen opheffen. Inzet voor abortus, euthanasie enz… vond hij niet nodig. Na contraceptie zou alles vanzelf in de schoot geworpen worden. En zo gebeurde het ook. Toen  contraceptie wettelijk aanvaard was, verkondigde hij triomfantelijk dat hij de oorlog gewonnen had en alleen nog maar enkele veldslagen moest leveren. Zij die nog morele of andere bezwaren durfden opperen, werden/worden in Kerk en maatschappij weggehoond als onverbeterlijke oerconservatieven van een andere planeet, die het feest willen bederven.

Toch begrepen sommigen vanaf het begin dat er met contraceptie iets heel ergs mis is op lichamelijk, menselijk en moreel vlak. Hoe kan de onderdrukking van een zo subtiel, ingenieus gebeuren als de maandelijkse cyclus van vruchtbaarheid, die het leven van iedere vrouw (en huwelijk) diepgaand  beïnvloedt, zonder zware gevolgen blijven? Op menselijk vlak is contraceptie het weigeren van de verantwoordelijkheid voor eigen daden, terwijl hierin juist de waardigheid ligt van ons handelen. Op moreel vlak is contraceptie het uit elkaar halen van twee door de natuur onafscheidelijk met elkaar verbonden waarden: eenwording en voortplanting. Hiervoor is in gans de Bijbel en het kerkelijke leergezag niet de minste verantwoording te vinden, wel integendeel. Maar decennia lang kon je deze sterke argumenten zelfs aan de straatstenen niet kwijt.

De Franse Marion Larat werd in 2006 getroffen door een hersenbloeding,  waardoor ze gehandicapt werd en epilepsie kreeg. In een rechtszaak werd erkend dat de oorzaak hiervan Méliane was, een contraceptiepil van de 3e generatie. In 2013  publiceerde ze hierover haar verhaal: La pilule est amère. In 2014 daalde in Frankrijk de verkoop van Méliane met 60%.

Ondertussen heeft de verkoop zich weer hersteld en de triomftocht van de pil gaat gewoon door. Zo gaat het al een halve eeuw. In de jaren ’60 werd wereldwijd hierover wellicht het grootste onderzoek ooit verricht. Resultaat: contraceptie is vernietigend voor de gezondheid. Telkens wanneer de  waarheid dreigde openbaar te worden, verscheen een door de farmaceutische industrie dik betaalde deskundige op tv om te getuigen dat er geen gevaar was en dat de pil o zovele voordelen bood. De show ging gewoon door. Het enorme financiële succes voor de farmaceutica verpletterde iedere tegenstand en maakte onze leiders blind. Zware gevolgen voor de gezondheid van de mens en ontwrichting van de natuur en voor de ernstige morele ontwrichting, zagen ze niet. Kritiek op contraceptie is niet progressief en gaat tegen het maatschappelijk correcte denken in. Burgerlijke en kerkelijke autoriteiten, evenals gezaghebbende leiders in Kerk en maatschappij  bleven/blijven dus eensgezind zwijgen (gelukkig waren er enkele uitzonderingen). Uit de hoek van (voormalige) feministen, ja, daaruit komt wel steun. Ondertussen zijn er voor het probleem zelf, de beheersing van de  vruchtbaarheid op menswaardige  en wetenschappelijke wijze heerlijke methoden ter beschikking. Is er iets mooiers voor een echtpaar dan zelf eigen vruchtbaarheid  beheersen en beleven op natuurlijke wijze? Laat dit gezegd zijn  van  een “buitenstaander” die gezien heeft hoe jonggehuwden straalden wanneer ze zich toch hiertoe lieten overtuigen. De contraceptieve roes en de mythe van de veilige contraceptie zijn echter in onze tijd nog zo sterk dat deze levenswijze voorlopig nog veel onverschilligheid en vooral onwetendheid ondervindt. (Zie onze uitgebreide studie samen met eminente medici: Hoe een paus gelijk kreeg. Nieuwe perspectieven na een halve eeuw contraceptie, De Blauwe Tijger, Groningen, 2017).

Om gelukkig te kunnen leven moeten we nederig de werkelijkheid erkennen en aanvaarden. Wij zijn niet de scheppers van het heelal en zelfs niet van ons eigen leven. Het eerste Bijbelboek Genesis* openbaart in de vorm van een verhaal de diepste geheimen van het leven,  voor hen die eenvoudig genoeg zijn om het te aanvaarden. Aan het eerste mensenpaar geeft God het paradijs om volop te delen in Gods eigen overvloed aan leven en liefde. Ze mogen als schepsel van alle heerlijke vruchtbomen  onbeperkt eten, maar niet raken aan de  boom van de kennis van goed en kwaad, wat alleen de  Schepper toebehoort.  En wat doet het eerste mensenpaar? Leven en liefde wil het niet in afhankelijkheid aanvaarden maar wel grijpen naar een illusie en vol wantrouwen zelf god trachten te spelen. Ziedaar tevens de oerzonde van onze tijd.

*Genesis: u kan hier de volledige Nederlandse versie beluisteren.

Laten we het leven niet manipuleren vanuit grillen en illusies, maar het dankbaar aanvaarden zoals het ons gegeven is en ervan genieten volgens de mooie spelregels die de Schepper er in gelegd heeft.  Laten we ons niet manipuleren door het serpent  van een financiële wereldmacht, dat ons tot wantrouwen verleidt om te grijpen naar een illusie.

Reacties

  • Op mijn schrijven van vorige keer: “Gemiste dialoog met geëerde vrijzinnige filosoof” kwamen vele positieve reacties en bovendien werd me een overvloed aan informatie over deze filosoof toegestuurd, waar ik volgende keer van zal gebruik maken.

En dit nog

Gastheer is Vincent & Ine Kemme (oprichter van Biofides, samen met zijn vrouw Ine Kemme-Hammers, ergotherapeute)
Parklaan 29-2, B-9300 Aalst, België
Tel: + 32 (0) 474 771 971
E-mail: info@biofides.eu

P. Daniel