Wie de laatste tijd het buitenlands nieuws volgt, krijgt zoals gebruikelijk een gefilterde berichtgeving. Gefilterd opdat het ‘nieuws’ past in het poco begrip voor moslims.
Ditmaal een ver-van-ons-bed-conflict dat moet duidelijk maken dat moslims ook slachtoffer kunnen zijn van vervolging.   Voor alle duidelijkheid: onze redactie beleeft geen vreugde aan de miserie eender waar ter wereld.  We wilden slechts een ietwat minder ‘gekleurd’ beeld weergeven.

Uit het tussen Bangladesh en Thailand gelegen Myanmar (het vroegere Birma) wordt bericht dat boeddhisten systematisch jacht maken op een moslim minderheid. Deze religieuze groep, die zichzelf “Rohingya” noemt, één van de 135 verschillende etnische bevolkingsgroepen, die een deel van het noordwesten van het land voor zich opeist omdat daar zo’n duizend jaar geleden moslims hun stempel zouden achtergelaten hebben.
Weliswaar hebben historici hiervoor geen bewijs kunnen vinden, maar de vooral illegaal gevestigde “Rohingya” laten zich daardoor niet van de wijs brengen. Ondanks het feit dat ze door de Myanmaarse regering niet erkend (dus ook geen stemrecht) worden, bezetten ze een regio aan de grens met Bangladesh met het doel daar een islamitische staat op te richten.
Sinds de onafhankelijkheid van Myanmar in 1948 kwam het steeds weer tot bloedige incidenten. En nu is het conflict weer opgelaaid omdat paramilitaire Rohingya-eenheden in oktober en recent opnieuw meerdere politiegebouwen aangevallen hebben, agenten vermoord,  en het Myanmaarse leger teruggeslagen heeft.

Oorzaak en gevolg. De poco media, de Gutmenschenindustrie, de islamitische landen en de VN staan op hun achterste poten. “Radicale boeddhisten” met een bewondering voor Geert Wilders worden in duidingsprogramma’s opgevoerd om de slachtofferrol der “Rohingya” uit te vergroten. Normaal worden dergelijke geschillen als stammentwisten behandeld: enkele lijntjes bij buitenlandse wetenswaardigheden, tussen een ingestorte brug, een restaurantbrand of een staking der douanediensten op de luchthaven.
Nu niet dus. Myanmar, bloeddorstige boeddhisten, verdreven moslims, etnische zuivering… titelbladzijde-kwaliteit.

Moslims in de geliefde slachtofferrol. Over oorzaak en gevolg amper een woord. Dat moslims erin slagen zelfs bij de apatisch-vreedzame boeddhisten het bloed onder de nagels te halen… geen enkele bedenking, geen enkele overweging naar het waarom.
Hier wordt bewust – in de media én in de politiek – de indruk gewekt dat het “regime” (… regering wordt “regime” als het publiek gehersenspoeld moet worden) andersgelovigen het land uitjaagt om Myanmar tot een ééngeloofsstaat om te vormen. Welke werkende huisvader verdiept zich in het verleden van Myanmar, toen Groot-Brittanië in de toenmalige kolonie Birma dwangarbeiders uit het islamitische Bangladesh bracht, die nadien door islamitische zeelui vervoegd werden? Wie heeft er weet van de jarenlange onlusten? Deze moslim bezetters werden van jaar tot jaar driester (… “geradicaliseerd” in modern taalgebruik…), worden gesteund door extreemconservatieve soennitisch geïnspireerde landen zoals Saoedi-Arabië en Pakistan, die in woord en daad sympathiseerden met I.S.

Poco media noemen de Rohingya “rebellen”. Zoals ze ook Al Nusra en consoorten “rebellen” noemden. Of “oppositiekrachten”. Hoofdzaak een benaming die past in ons democratiemodel. En het Myanmaars democratie-icoon, tevens vredesprijswinnares, Aung San Suu Kyi, is van haar voetstuk gestoten. Roem en verering is vergankelijk. Men eist de teruggave van de nobelprijs. Obama en de EU daarentegen mogen hem houden… ach.
Doel bereikt. Moslims zijn slachtoffers en de islam is een vervolgde godsdienst. Laten we hier nog maar enkele moskeeën bij bouwen…

En dan komt wat komen moet. Protesten, betogingen, acties, inzamelingen, debatten, dagelijks een minutenlange portie moslimmiserie op televisie. En standpunten van poco partijen, van politici die zichzelf “nieuws” vinden. De importsecretaris kan zijn borst al nat maken… Belaagde Rohingya ‘vluchtelingen’ die asiel aanvragen…

Niemand stelt zich er vragen bij waarom de Rohingya zelfs bij moslim buurlanden ongeliefd zijn.  Maleisië en Indonesië willen hen niet als vluchtelingen opnemen.  Thailand en Australië willen hen ook niet.

Dat eender waar ter wereld een geschil uitbreekt de islam erbij betrokken is – of beter gezegd, het uitgelokt heeft – past niet in het plaatje van de beroemde mensenrechten-theologie.
Je zal ook niet van het journaille te horen krijgen dat wij ons niet hoeven te bemoeien met een land dat voor zichzelf het recht opeist het grondgebied te verdedigen tegen de bezetting door een extreem-religieuze illegale minderheid.

The Arakan Rohingya Salvation Army say they are fighting for the rights of Myanmar’s Rohingya Muslims. But do they have other motives?