Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden

Ieder mens draagt bewust of onbewust een onstuitbare honger naar het volmaakte geluk en dus naar God in zich, wat we eerder (XVI.30; 23 juli 2021) treffend konden illustreren met de bekering van de heilige Augustinus. Hij begint zijn  “Belijdenissen” ook met de vermaarde woorden “Irrequietum est cor nostrum donec requiescat in Te – Onrustig is ons hart totdat het rust in U”. Het eerste deel van zijn leven is een hartstochtelijke zoektocht naar het ware, het schone, het goede, het volmaakte geluk. Pas vanaf zijn bekering beseft hij dat heel zijn wezen eigenlijk hunkert naar God, de enige die dit alles geven kan. Ik wil nu zijn levensverhaal vervolledigen en het verdere verloop voorstellen omdat het eveneens zo inspirerend is.

Na zijn bekering en zijn doopsel door de heilige Ambrosius in Milaan in 387, wil Augustinus terug naar N-Afrika, naar het ouderlijk huis in Thagaste. Ver van alle drukte en samen met vrienden wil hij daar een contemplatief leven leiden zoals hij eerder beleefde op het landgoed van zijn vriend in Cassiciacum (NW van Milaan). Voor hun vertrek, in Ostia, sterft zijn moeder Monica, in grote dankbaarheid om wat ze mocht beleven: de bekering van haar man en nu van haar zoon. De kinderen willen haar naar Afrika overbrengen maar zij hecht er geen enkel belang aan en vraagt enkel dat ze voor haar zouden bidden bij het altaar van de Heer.

Drie jaar (388-391) leeft Augustinus een gelukkig religieus gemeenschapsleven als monnik, asceet, theoloog en bekend schrijver, samen met een kleine groep. In de lente van 391 gaat hij een vriend, die zich bij hen wil voegen opzoeken in Hippo, na Carthago, de grootste en belangrijkste stad van Numidië. Hij weet echter niet dat de oude bisschop Valerius, een Griek, dringend  op zoek is naar  iemand die in het Latijn kan prediken. De volksmenigte herkent Augustinus en begint te roepen “Augustinus priester”! Hij zelf protesteert, smeekt en weent … tevergeefs. Uiteindelijk vraagt hij enkele maanden om zich voor te bereiden. Hij aanvaardt dit offer als uitboeting voor zijn zonden.   Hippo biedt voor hem geen enkele vreugde. Hij wordt priester gewijd en vijf jaar later hulpbisschop van Valerius, die hij ook zal opvolgen. In Hippo was er een verschrikkelijke kloof tussen rijken en armen: de armen leefden in krotten aan de haven, de rijken in villa’s in de stad. Bovendien  waren er meer donatisten dan katholieken. De donatisten vormden een sterk georganiseerde en fanatieke sekte, genoemd naar de schismatieke bisschop  Donatus van Carthago. Vanaf 312 leerde hij dat alleen heiligen de ware Kerk vormen en dat de geldigheid van de sacramenten afhangt van de heiligheid van de bedienaar. Het donatisme verscheurde de Kerk en de samenleving. Augustinus zal verschillende werken schrijven tegen de donatisten en stellen dat de zonde wel de Kerk besmeurt maar ons niet uitsluit van de Kerk. Hij heeft veel geleden onder hun aanvallen.

Ondertiteling, vertaling en geschreven tekst via icoontjes onderaan

Augustinus laat een klooster bouwen en wil rond zich de clerus verzamelen in een soort monastiek gemeenschapsleven. Porphirius, zijn biograaf, schrijft dat Augustinus “een onvermoeibare bisschop en herder was, die de weg effende voor het monastieke leven in Afrika”. Drie jaar voor zijn dood dicteert hij zijn “Retractationes” of herzieningen. Hierin geeft hij vooral veel zelfkritiek en zelden een zelfverdediging. Hij is onder meer veel  kritischer tegenover de mythologie en de heidense cultuur. Wat wij in de huidige “mémoires” van vele groten overvloedig aantreffen, is bij hem totaal afwezig: de zorg voor eigen postume glorie. Hij blijft gefascineerd zoeken naar de waarheid omtrent God en de Kerk, precies zoals hij in zijn “Belijdenissen” schreef: “Laat heb ik U liefgekregen, o schoonheid, zo oud en zo nieuw… Ik werd ver van U gehouden door dingen, die niet bestaan zouden hebben, als ze niet in U bestaan hadden…Wanneer ik U eenmaal aan zal hangen uit heel mijn wezen, zal er voor mij nergens meer leed zijn… Gestreden wordt er tussen mijn boze droefheden en mijn vrome vreugde… Ik, arme, Heer heb erbarmen met mij… Geef wat Gij beveelt en beveel wat Gij wilt… Wie immers naast U iets liefheeft dat hij niet om Uwentwil liefheeft, heeft U te weinig lief. O liefde, die altijd brandt en nimmer dooft, o liefde, mijn God, steek mij in brand! Geef mij onthouding!…” (X, XXVII, 38; XXVII, 39, XXIX, 40).

Hij die aanvankelijk niet kon begrijpen hoe een man kan leven zonder passionele liefde voor een vrouw en hij die onder druk van zijn moeder afscheid nam van zijn eerste vriendin en ondertussen toch een tweede vriendin nam, ontdekte de liefde van God als een veel groter geluk. Van dan af kon hij niet leven zonder vrienden om hem heen. Als bisschop verzamelde hij zijn clerus en leefde  met hen als in een  monastieke gemeenschap, waar het werk grotendeels vervangen werd door de pastorale zorg. Het doel dat hij nastreefde was: één hart en één geest vormen in God. In 430, in zijn 76e levensjaar en het 35e van zijn bisschopsambt komen de vandalen aan in Hippo. Op zijn ouderdom behield hij een volkomen helderheid van geest. Hij heeft geen testament gemaakt maar vroeg om goed zorg te dragen voor de bibliotheek van de kerk. Tien dagen voor zijn dood vroeg hij hem niet meer te komen bezoeken. Hij voelde zich zondaar, wilde wenen en bidden om zich voor te bereiden op de definitieve ontmoeting met God. Wanneer hij op 28 augustus 430 de keizerlijke uitnodiging ontvangt voor deelname aan het derde oecumenisch concilie in Efeze (431), sterft hij.

Augustinus is eerder een voorloper van de Middeleeuwen dan een uitloper van de Oudheid. Hij heeft de grootste invloed uitgeoefend op de westerse beschaving. Hij is theoloog, filosoof, bijbelgeleerde, polemist, redenaar, schrijver, opvoeder en vooral herder. Hij schreef 113 boeken, 226 brieven en liet meer dan duizend preken na. Meest bekend zijn de “Belijdenissen”*(397-401) en vervolgens zijn “Stad Gods” (413-426)*. De verwoesting van Rome in 410 door de Visigotische koning Alaric is het begin van de val van het Romeinse Rijk. Sinds ’n eeuw is het Romeinse Rijk christelijk geworden en vele heidenen zien hierin de oorzaak van de ondergang van Rome. Hiertegen gaat Augustinus frontaal in de aanval: Rome is het slachtoffer geworden van zijn eigen wreedheid en morele verwording. Geen rijk kan blijven bestaan op overheersing, uitmoorden en plunderen van andere volken. Augustinus schrijft een theologie van de geschiedenis en van de tijd. Hij onderscheidt twee principe: de aardse  vergankelijke rijken en het blijvende, geestelijke  Rijk Gods. Dit werk heeft een enorme invloed gehad en is meer dan 500 maal met de hand gekopieerd en bewaard in verschillende  bibliotheken. Zijn meest dogmatisch diepzinnige beschouwing handelt “Over de Drie-eenheid”, waaraan hij meer dan 15 jaar heeft gewerkt (tussen 399-419). In zijn preken over de psalmen treffen we naast een diepe geestelijke inhoud tevens sprankelende woordspelingen aan.

Augustinus (354-430), een man van vlees en bloed, heeft langs de ervaring van menselijke liefde en vriendschap de weg naar de ware Bron gevonden: Gods immense Liefde.

*volg bruggetjes voor inzage

P. Daniël

Nvdr: Wilt u meer weten over Augustinus? Neem een kijkje bij: Augustijns Instituut, Utrecht en / of bekijk onderstaande 4 video’s: Het leven van Augustinus in beeld gebracht, begeleid door prachtige muziek op de achtergrond:

Deze week hebben we een bedoeïenengezin in  onze “boerderij” opgenomen: vader, moeder en vier kleine kinderen. Zij hadden letterlijk niets anders dan de klederen die ze droegen. We hebben al het nodige aangebracht: matrassen, lakens, dekens, eetgerief en eten. De vader zorgt voor onze schapen in de bergen.

Zaterdag hoog bezoek: de Indische ambassadeur samen met zijn vrouw en een uitgebreide delegatie. Na de deskundige rondleiding werden ze in het grote salon ontvangen. In het welkomwoord klonk dankbaarheid door omdat India altijd aan de kant van Syrië is blijven staan en de ambassadeur van zijn kant herinnerde aan de vele gelijkenissen tussen de twee landen: millennium oude beschavingen met vaste waarden en een harmonieuze samenleving van vele verschillenden religies, culturen en volkeren. Hij wees ook op de vele concrete projecten  die nu samen worden uitgewerkt, zoals op gebied van zonne-energie. We hebben vroeger al drie vrouwen uit Qâra en drie uit Sadad naar India gezonden om lampen te leren maken op zonne-energie (“solar mama’s” van www.barefootcollege.org). In een wereld waarin de samenlevingen steeds meer gericht zijn op uitsluiting is de solidariteit tussen India en Syrië een belangrijk getuigenis.

Nvdr: meer info betr. de Syrisch-Indische relaties:

https://eoi.gov.in/damascus/ – India-Syria bilateral relations

De oude schaapstal wordt omgebouwd tot een fabriekje.  Er komt een distillatiemachine en een laser-snijmachine.

Deze morgen kregen we nog een Russische delegatie op bezoek samen met de dochter van de voormalige eerste minister. Zij zetten zich in voor de medische hulpverlening in Syrië en ondertekenden ook enkele samenwerkingscontracten.

De EU miskent de echte rechten van kinderen

Op 7 oktober hield de Raad van Europa in Luxemburg een vergadering over de rechten van het kind. In het slotdocument wordt de seksualiteit van jongen en meisje vervangen door “gender”. Het document verwijst overigens uitdrukkelijk naar twee eerder door Brussel opgestelde teksten: “Strategie voor de gelijkheid LGBTIQ 2020-2025” en “Strategie voor de gelijkheid van gender 2020”.

De Poolse minister van justitie, Zbigniew Ziobro heeft het slotdocument met zijn veto geblokkeerd omdat het indruist tegen de Poolse grondwet, die bepaalt dat een huwelijk een vereniging is van man en vrouw en omdat het document een promotie is van de ideologie van LGBT en gender. Deze Poolse minister heeft al voor de vierde keer een gelijkaardig veto neergelegd. Hij wil hiermee duidelijk maken dat de materie van huwelijk, gezin, vaderschap  en “seksualiteit” de exclusieve bevoegdheid is van de  afzonderlijke lidstaten. Hongarije heeft dit veto gesteund en Bulgarije heeft een eigen tekst ingediend waarbij “gender” vervangen wordt door “seksualiteit”. De Poolse eerste minister Mateusz Morawiecki heeft voor het Europees parlement blijkbaar op 19 oktober wel bepaalde toegevingen gedaan om zware sancties te vermijden maar dat betekent niet dat hij de soevereiniteit zal afstaan (poland-eu-dissolve-disciplinary-chamber/). Polen is bij de EU gekomen voor de bevordering van de vrede en de veiligheid en niet om zijn soevereiniteit te verloochenen.  Anderzijds lijkt het EU-lidmaatschap voor Polen vooralsnog te belangrijk om er uit te stappen.

Wij blijven met enkele vragen zitten. Waarom zijn Ursula van der Leyen, voorzitster van de Europese Commissie en zovele Europese excellenties zo geobsedeerd door de genderideologie en de propaganda voor homohuwelijken? Is dat werkelijk hun prioriteit in het belang van het kind? Heeft een kind in normale omstandigheden niet eerder recht op een opvoeding door een vader en een moeder? Is het bevorderen  en bevoordeligen van een gewoon gezin met meerdere kinderen niet de beste “economische investering” die een regering kan doen? Hoort hier een vergoeding van “een moeder aan de haard” ook niet bij, zonder dat men vrouwenarbeid buitenshuis per se moet uitsluiten? Een moeder die haar kinderen opvoedt, lost de meeste grote problemen zelf op: jeugdcriminaliteit, drugsgebruik, spijbelen… En bij ziektes worden niet onmiddellijk de spoedafdelingen overrompeld maar  verzekert zij de eerste zorgen. En vergeet niet: grotere gezinnen kunnen de Europese landen uit hun demografische winter en hun spiraal van zelfvernietiging halen. Inderdaad hoeft het niet te zijn zoals zestig jaar geleden, maar we kunnen de vaste waarden wel op nieuwe wijze trachten te beleven zonder gezinnen  en samenleving te ontwrichten. En om bij Polen te blijven, kun je een heerlijk artikel hierover lezen van Maciej Gierty, geneticus, oud Europarlementariër en erevoorzitter van de Poolse Liga voor de families (“Un remède simple à la pluspart de nos meaux”, Le Cep nr 68, juli 2014, blz. 39-52).

Het is onbegrijpelijk dat zovele Europese excellenties al deze vanzelfsprekende maatregelen om een gezonde en sterke samenleving op te bouwen hardnekkig blijven afwijzen en zich fanatiek inzetten voor dwaze en maatschappij vernietigende ideologieën… tenzij je aanvaardt dat ze medewerkers zijn van een hogere elite die zich al jaren inzet om de wereldbevolking te verminderen, de samenlevingen te ontwrichten, de christelijke waarden te vernietigen en een absolute controle uit te oefenen over mensen als losse robotten.  “Want onze strijd gaat niet tegen vlees en bloed, maar tegen de heerschappijen, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van deze duisternis…” (Efeziërs 6, 12).

Een “ongelooflijke gruweldaad”

De Texaanse internist, cardioloog, uitgever van twee medische tijdschriften en Covid-deskundige, dr. Peter McCullough zegt dat er iets heel duisters aan de hand is, een soort totalitaire overname die over heel de wereld plaats vindt. In een goed gedocumenteerde lezing voor collega’s spreekt hij van een “ongelooflijke gruweldaad” die in het Westen plaatsvindt als gevolg van gen-transfer vaccin campagnes, de noodzaak van een “onbreekbaar verzet” tegen kinderen die de prik krijgen, en de “verbazingwekkende … onbekwaamheid en opzettelijk wangedrag” van de openbare gezondheidsdiensten (www.lifesitenews.com).  De officiële cijfers van sterfgevallen en ernstige ziektes wegens vaccinatie zijn maar het topje van de ijsberg, zo’n 1 %. De kans om te sterven van vaccinatie is veel groter dan van covid 19. We zijn “in een vrije val van een wetteloze staat”. Hij pleit voor een vroegtijdige behandeling  met de gewone goede middelen (hydroxychloroquine, ivermectine…). Een natuurlijk verworven groepsimmuniteit is veel beter dan een immuniteit door vaccinatie. Zijn besluit is duidelijk. In Australië sterven veel meer mensen van vaccinatie dan van covid 19; als we nu geen radicale weerstand organiseren zal deze toestand overslaan naar Zuid-Amerika en dan naar Europa. En hij is maar een van de vele topwetenschappers over de gehele wereld, die deskundig geweerd worden uit onze  media.

Een hele reeks onschendbare grondrechten wordt nu als vanzelfsprekend afgeschaft en gesteund door  “sociale controle”: geen discriminatie, onschendbaarheid van de woning, vrijheid van eredienst, recht op eerbiediging van het privéleven en gezinsleven, recht op vereniging en vergadering… Alles komt nu samen in een verplichte vaccinatie, die helemaal niet veilig blijkt te zijn. De waarschuwingen van een jaar geleden voor de invoering van een vaccinatiepaspoort werden toen ruimschoots weggehoond als fake news en complottheorie. Nu gaan we richting totale controle over de activiteiten, de gezondheid, de bezittingen en de contacten van alle mensen, dank zij een  verplichte vaccinatie. Ligt de weg hierdoor niet open om de gedachten, gevoelens en verlangens van de mensen die overblijven als robotten te controkeren?

En dit nog:

*

*

  • Het westers economisch systeem loopt op zijn einde. Thierry Meyssan: “Daarom zijn Rusland en China langzaam hun wereld aan het opbouwen, zonder hoop daarbij het westen te betrekken, dat ze beschouwen als een gewonde rover. Zij willen het westen niet affronteren maar geruststellen, de nodige palliatieve zorgen verlenen en begeleiden zonder zijn zelfmoord te forceren”: https://www.voltairenet.org/article214386.html

*